Χρονολογία: 1999
Συνολική διάρκεια: 48:03
Εταιρεία: Jester Records/Voices Of Wonder

Η τελευταία μουσική στάση των Νορβηγών ανοίγει μ’ ένα intro των (μέχρι πρότινος artnoisers, για το τώρα θα σας μιλήσει ο Φλωράκης) WHΕΝ σε κλασικό αγχωτικό ambient noise στυλ à la «Svartedauen», για να ακολουθήσουν ένα νέο κομμάτι που άνετα θα έμπαινε στην τελευταία δουλειά των ULVER όπως και μία industrial/progressive επανεκτέλεση του «Du Nordavind», από τους ARCTURUS. Από εκεί αρχίζει μια εντελώς άλλη ιστορία.

Ο Garm καλεί την αφρόκρεμα της underground «freestyle» electronica σκηνής της Νορβηγίας για να οργώσουν πάνω στο «La Masquerade…». Ο ίδιος κάνει αγνώριστο το «Painting My Horror», αφαιρώντας το θεατρικό στοιχείο για να δώσει το άγχος, τον ρυθμικό παλμό της αγωνίας (αν και ακούγεται αιθέριο) όταν γίνεται μουσική κι έτσι δικαιολογεί και πλήρως τον τίτλο του ενώ ο Hellhammer και ο K.M. Valle παίζουν με τις λούπες του ομώνυμου κομματιού αναποδογυρίζοντας τα ανάποδα και ξεδιπλώνοντας μία κρυφή πτυχή.

Οι (πολύ) πιο ανοιχτοί στα ακούσματα θα απολαύσουν τον Phantom FX να μεταμορφώνει το «The Throne of Tragedy» σ’ ένα jungle ταξίδι, αρκετά sophisticated θα έλεγα για τα standards, ή και τους dark/atmospheric trip-hopsters INTELLECTO να αποδομούν και να επαναδομούν το «Alone», λέγοντας το πρώτο μεγάλο «όχι» σε όσους βιάστηκαν να νομίσουν πως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα dance album. Αν είναι δυνατόν…Όχι, βέβαια, πως λείπουν τέτοιες στιγμές όπως η groovy έκδοση του «Master of Disguise» από τους INTELLECTO με gangsta rap(!!!) φωνητικά από τον κύριο SCN ή και αυτό που σε λυτρώνει από τον παραπάνω εφιάλτη, που δεν είναι άλλο από την φοβερή ebm/techno έκδοση του «Ad Astra» από τους MAGENTA! Το CD κλείνει με την ορχηστρική έκδοση του «Ad Astra» που είναι πολύ περισσότερο από μία κάθαρση.

Μουσική υπερβατική, προοδευτική, σύγχρονη αλλά όχι ευτελής, εκφραστική όσο και ψυχρή μέσα από τις διεργασίες των μηχανών. Οι ARCTURUS πορεύθηκαν και στα οχτώ μονοπάτια του χάους, βρήκαν παντού τα όρια κι εκεί δημιούργησαν μουσική και εικόνες. Τα όρια όχι μόνο τραβήχθηκαν, αλλά διαλύθηκαν. Οι ARCTURUS, όμως, παραμένουν πίσω από τις μάσκες πάντα οι ίδιοι. Ξέρετε πολλούς που το κατάφεραν αυτό σε οχτώ χρόνια καριέρας;

X–Ray: Το 1991 οι Νορβηγοί ντεμπουτάρουν με το 7″ «My Angel» το οποίο ο τότε τραγουδιστής Marius Vold αφιερώνει (όπως μαρτυρά το οπισθόφυλλο της original έκδοσης) στην κοπέλα του Danna, κάτι ανήκουστο τότε για το Death/Black! Κι ενώ τέτοια πράγματα εν έτει 1999 είναι πλέον συνηθισμένα ο ιδρυτής/πληκτράς της μπάντας STEINAR «Sverd» Johnsen αποσύρεται από την μουσική λόγω της «ψυχωτικής», όπως λέει ο Hellhammer, κοπέλας του, αποδραστηριοποιώντας και το group. Γυναίκες…

Βαθμολογία: – έχει σημασία;
Συντάκτης: Τόλης Γιοβανίτης
Δακτυλογράφηση Κειμένου: Αθηνά Κακριδά
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: ARCTURUS – Σελίδα Facebook

Υγ. Η πρώτη δημοσίευση της εν λόγω δισκοκριτικής έγινε στο έντυπο METAL HAMMER – Τεύχος 172, Απρίλιος 1999.