Τίτλος: Τιμωρός – Δρακοσπηλιά
Συγγραφέας: Νίκος Βιτωλιώτης
Έτος: 2023
Έκδοση: NVBooks

Αν κάτι χαρακτηρίζει τον συγγραφέα Νίκο Βιτωλιώτη είναι η ποικιλία στα έργα του. Από το φανταστικό και τον τρόμο μέχρι τις ιστορίες καθημερινής τρέλας που βιώνει ένας απλός άνθρωπος στα κοινωνικά του μυθιστορήματα. Αλλά αναμφίβολα το ιστορικό μυθιστόρημα, με μια εσάνς φανταστικού πάντα, είναι το φόρτε του.

Το 2020 είχε κυκλοφορήσει το πρώτο βιβλίο της σειράς «Τιμωρός», με τίτλο «Οργή Θεού» όπου μάθαμε για την ύπαρξη ενός μυθικού σπαθιού, του Τιμωρού που έδινε σχεδόν υπερφυσικές δυνάμεις σε όποιον το κατείχε. Το ιστορικό πλαίσιο εκείνου του βιβλίου ήταν η Τέταρτη Σταυροφορία και η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204. Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς γυρίζουμε 2 αιώνες πίσω όταν και ο θάνατος του Βασίλειου του Βουλγαροκτόνου το 1025 αφήνει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία στην κορύφωση της ακμής της. Ό,τι όμως ανεβαίνει στην κορυφή είναι γνωστό ότι πέφτει με κρότο. Το Βυζάντιο μπήκε σε μια μακρά περίοδο αναταραχής και δολοπλοκιών καθώς οι διάδοχοι του Βασίλειου, τόσο ο Κωνσταντίνος Η΄ ο Πορφυρογέννητος όσο και οι επόμενοι δεν αποδείχτηκαν ικανοί να επιβληθούν και να συνεχίσουν το έργο του Βασίλειου. Είτε από απλή ανικανότητα είτε από αδιαφορία για τις επίσημες κρατικές υποθέσεις, αναλώθηκαν σε μηχανορραφίες και προσωπικές έριδες αφήνοντας την Αυτοκρατορία στο έλεος των εχθρών από Ανατολή και Δύση. Πίσω από όλα αυτά ήταν οι Καταλλάκτες με πρώτο βιολί τον Ιωάννη Καταλλάκτη ή αλλιώς Ορφανοτρόφο που κατάφεραν να ανελιχθούν στα υψηλότερα αξιώματα. Γνωρίζοντας όμως ότι χρειάζονται ένα πανίσχυρο όπλο για να τους κρατήσει στην εξουσία δεν σταμάτησαν ποτέ να αναζητούν τον Τιμωρό τον οποίο έκρυβαν οι μοναχοί της Αδερφότητας των Μιχαηλιτών, μία ολιγομελής ομάδα ανθρώπων ορκισμένων να προστατεύουν το μυθικό σπαθί και να αποφασίζουν πότε αυτό πρέπει να εμφανιστεί και σε ποιανού τα χέρια.

Ένας από τους ελάχιστους προστάτες της Αυτοκρατορίας εκείνη την περίοδο ήταν ο Γεώργιος Μανιάκης, το κεντρικό πρόσωπο του συγκεκριμένου βιβλίου, εξαίρετος Στρατηγός και πολύπειρος στη μάχη. Οι νίκες του σε Ανατολή και Δύση δίνουν παράταση ζωής στο Βυζάντιο αλλά μάλλον τον βάζουν στο μάτι της άρχουσας τάξης στην Κωνσταντινούπολη και αυτή η σχέση μοιάζει μα καζάνι που βράζει και είναι έτοιμο να εκραγεί. Ο τρίτος πόλος του βιβλίου μετά τον Μανιάκη και τον Καταλλάκτη είναι αναμφίβολα η Ζωή, ανηψιά του Βουλγαροκτόνου και εν ολίγοις όποιος καταλήγει στο κρεβάτι της γίνεται και Αυτοκράτορας.

Ο Βιτωλιώτης καταφέρνει μέσα από την εξαντλητική ιστορική έρευνα αλλά και την ένταξη φανταστικών στοιχείων να δημιουργήσει μια ιστορία γεμάτη δράση, μηχανορραφίες και ανατροπές. Κατά τη γνώμη μου το δυσκολότερο στοιχείο αυτού του είδους των μυθιστορημάτων είναι να εντάξει κανείς τα φανταστικά στοιχεία, όπως η ύπαρξη του Τιμωρού, ομαλά μέσα σε ένα ιστορικό πλαίσιο όπου πολλά από τα πρόσωπα είναι υπαρκτά. Ο Βιτωλιώτης το πετυχαίνει σε πολύ υψηλό βαθμό χωρίς να ευτελίζει την ιστορία και χωρίς να υπερβάλλει με το φανταστικό. Ολοκληρώνοντας κανείς το βιβλίο αναρωτιέται μήπως τελικά υπήρξε ένα τέτοιο σπαθί, όχι με μαγικές δυνάμεις ασφαλώς, αλλά με έναν τέτοιο μύθο γύρω του που οι στρατιώτες να είχαν πειστεί ότι είχε υπερφυσικά χαρακτηριστικά, δίνοντάς τους ώθηση στη μάχη. Ένα άλλο δύσκολο στοιχείο των ιστορικών μυθιστορημάτων είναι η πληθώρα χαρακτήρων που δημιουργεί τον κίνδυνο ο αναγνώστης να χαθεί (όποιος έχει διαβάσει το «Σιλμαρίλλιον» του Τόλκιν καταλαβαίνει τι εννοώ) και τελικά να παρατήσει το βιβλίο. Στη «Δρακοσπηλιά» μετά τα πρώτα 3-4 κεφάλαια αρχίζουν και ξεκαθαρίζουν οι πρωταγωνιστές και τα πρόσωπα στα οποία ο αναγνώστης πρέπει να εστιάσει οπότε είναι εύκολο στη συνέχεια να παρακολουθήσει κανείς την ιστορία. Επίσης, στα θετικά θα πρέπει να τονίσουμε και την μπόλικη δράση η οποία όμως δεν κλέβει πολύτιμο λογοτεχνικό χώρο από τις αλά Game of Thrones δολοπλοκίες και ζυμώσεις στα υψηλά πατώματα της ιεραρχίας. Από την άλλη θα περίμενα να δω περισσότερο τον Τιμωρό σε πρωταγωνιστικό ρόλο αφού στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας υπάρχει απλά ως μια αναφορά υπό την έννοια ότι όλοι θα τον ήθελαν στα χέρια τους και τον αναζητούν. Βέβαια έτσι γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακή η είσοδός του στη δράση και ο καταλυτικός ρόλος που έπαιξε στη μοίρα των ηρώων μας.

Η περίοδος του Βυζαντίου είναι ένα χρυσωρυχείο ιστοριών και ο Βιτωλιώτης το εκμεταλλεύεται αυτό άριστα. Μάλιστα με τον Τιμωρό σε κεντρικό ρόλο δίνει μια ακόμα πιο επική διάσταση στα βιβλία του. Απ όσο γνωρίζω θα υπάρξει και συνέχεια με περισσότερα βιβλία για τον Τιμωρό και πώς αυτός καθόρισε το ρου της ιστορίας.

Κείμενο: Κώστας Μπουντούκος
Copyright © 2025 by THEGALLERY.GR