Σχεδόν μία δεκαετία μετά το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ, οι Έλληνες SUNLIGHT επιστρέφουν με νέα διάθεση, ανανεωμένο ύφος, νέα μέλη και φυσικά με το δεύτερο άλμπουμ τους, «Son Of The Sun». Με αφορμή την κυκλοφορία του, είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε με τον Πάνο Αναστόπουλο, ένα από τα ιδρυτικά μέλη και πληκτρά του συγκροτήματος καθώς και με το νέο τραγουδιστή του σχήματος, Μιχάλη Καρασούλη!
– Καλησπέρα Πάνο και Μιχάλη. Καλώς ήρθατε στο The Gallery. Πάνο, να ξεκινήσουμε από εσένα μιας και είσαι ένας από τους ιδρυτές του συγκροτήματος. Θα ήθελα να μου κάνεις μια σύντομη αναδρομή στην πορεία των SULNLIGHT καθώς έχετε συμπληρώσει περίπου 15 χρόνια.
Πάνος Αναστόπουλος: Ναι, πράγματι είναι πολλά χρόνια πάνε πλέον από το 2009 που ξεκινήσαμε με εντελώς διαφορετικό ύφος από το σημερινό. Τότε κινούμασταν σε πιο hard rock κομμάτια, πιο κλασικά. Ξεκινήσαμε λοιπόν μια πεντάδα μουσικών… εγώ και ο Μάκης Καπόνης είμαστε οι δύο που έχουμε απομείνει από εκείνη την εποχή όταν και είχαμε ξεκινήσει να παίζουμε σε τοπικά κλαμπ στην Ηλιούπολη χωρίς να έχουμε πολύ στο μυαλό μας τότε για το που θα το πάμε το πράγμα. Κάπως έτσι ήρθε η ιδέα πως να βαφτίσουμε και την μπάντα. Από την Ηλιούπολη δηλαδή, Suncity ή Sunlight …κάπως έτσι. Τότε ήμασταν και οι πέντε από την Ηλιούπολη, μέναμε Ηλιούπολη οπότε βρήκαμε κάτι που να μας εκφράζει, κάτι κοινό. Κάναμε πολλά live τα πρώτα χρόνια. Γράψαμε το πρώτο μας EP «Rockin’ All Around» στο οποίο είχαμε τρία κομμάτια σε πρώιμη μορφή τα οποία συμπεριλάβαμε και στο πρώτο μας άλμπουμ, το «My Own Truth» που κυκλοφόρησε το 2015. Γενικά, κάναμε ό,τι περισσότερο μπορούσαμε. Κάναμε αρκετά live τόσο στην Αθήνα όσο και στην επαρχία (Θεσσαλονίκη, Αγρίνιο κτλ) αλλά και στην Ουκρανία, μιας και η εταιρεία μας, η Total Metal Records είναι από εκεί, στη Σερβία, Πορτογαλία, Ισπανία κτλ. Σε αυτά τα live παίζαμε και κάποια καινούργια τραγούδια που τελικά συμπεριλήφθηκαν στο «Son Of The Sun». Κάπως έτσι αποφασίσαμε το 2018 να κάνουμε μια προπαραγωγή του άλμπουμ αλλά δυστυχώς η πανδημία μας σταμάτησε. Μετά τον κορονοϊό ξαναπιάσαμε τις ηχογραφήσεις και τελικά φτάσαμε φέτος να έχουμε τη χαρά να κυκλοφορούμε μετά από τόσο καιρό το 2ο ολοκληρωμένο μας άλμπουμ με το οποίο είμαστε πολύ ικανοποιημένοι και ελπίζουμε να αρέσει και σε εσάς.
Μιχάλης Καρασούλης: Η πανδημία μας διέλυσε. Δεν υπήρχε και η διάθεση.
-Πάντως, επειδή το έχω συζητήσει το θέμα αυτό με αρκετούς, σε κάποιους έκανε καλό δημιουργικά τουλάχιστον. Το οικονομικό σκέλος είναι κάτι διαφορετικό βέβαια. Νομίζω ήταν και ανάλογα τη φάση που βρισκόταν ο καθένας μας εκείνη την περίοδο και σε προσωπικό επίπεδο.
Μ.Κ.: Ίσως για σύνθεση ήτανε καλή περίοδο αυτό. Νομίζω ότι αν σε πετύχει ουσιαστικά όταν είσαι έτοιμος να βγάλεις αυτό που έχεις εσύ μέσα, από τη στιγμή που όλο αυτό που ζήσαμε ήταν πολύ έντονο, τα συναισθήματα του φόβου και της αβεβαιότητας… όλα αυτά ευνοούν τη σύνθεση. Αλλά όταν είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις ένα project και σε κόβει απότομα τότε τρως την κρυάδα που λέμε.
-Πάντως εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι δημιουργικά λειτούργησε αφού το άλμπουμ είναι πραγματικά πολύ καλό. Ο Μιχάλης εντάχθηκε στη μπάντα τον τελευταίο χρόνο οπότε όταν είχε ξεκινήσει η παραγωγή είχατε άλλον τραγουδιστή, σωστά;
Π.Α.: Ναι, η παραγωγή του δίσκου ξεκίνησε με τον προηγούμενο τραγουδιστή τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο ο οποίος και τελείωσε τις ηχογραφήσεις περίπου στα τέλη του 2023. Στην ουσία ο Μιχάλης εντάχθηκε στην πορεία. Βρεθήκαμε πολύ εύκολα, δέσαμε πολύ αρμονικά και ταιριάξαμε με κάποιο τρόπο μπορώ να πω. Εμείς έτσι νιώθουμε δεν ξέρω αν ο Μιχάλης θέλει να πει κάτι διαφορετικό.
Μ.Κ.: Χάλια, όλα χάλια Κώστα (γέλια). Πλάκα κάνω προφανώς. Με τα παιδιά ταιριάξαμε ,όχι μόνο μουσικά μάλιστα. Στην Ελλάδα η metal θεωρείται και λίγο πολυτέλεια οπότε είναι σημαντικό να ταιριάξεις και σε προσωπικό επίπεδο με τους υπόλοιπους. Να έχεις τους ίδιους προβληματισμούς, να υπάρχει κατανόηση.
-Η Metal μουσική μάλιστα είναι και αρκετά δύσκολο είδος παικτικά οπότε είναι σημαντικό να μπορέσεις να κουμπώσεις με τους υπόλοιπους. Εσύ πάντως Μιχάλη νομίζω δεν έχει θέμα να κουμπώνεις αφού είσαι και στους DEMORALIZE. Είσαι αρκετά δραστήριος δηλαδή, δεν κάθεσαι
Μ.Κ.: Σε ευχαριστώ Κώστα. Κοίτα, κάνω ό,τι μπορώ με τους DEMORALIZE, είμαι και στους SUNLIGHT εδώ και ένα χρόνο περίπου. Μπορεί να φαίνεται σε μερικούς ότι το παίζω διπλοθεσίτης αλλά στην πραγματικότητα με τα παιδιά από τους SUNLIGHT είμαστε σε επαφή πολύ καιρό. Αρκετό καιρό πριν γίνει η ανακοίνωση της εισόδου μου στην μπάντα.
Π.Α.: Προφανώς υπάρχουν ζυμώσεις και θέλαμε πάρα πολύ να γίνει ομαλά όλο αυτό. Τα παιδιά που αποχώρησαν πρόσφεραν το δικό τους κομμάτι στο άλμπουμ και έπρεπε να βιώσουν και εκείνοι τη χαρά της κυκλοφορίας του αφού ήταν μια δουλειά που ξεκινήσαμε όλοι μαζί και όλοι μαζί έπρεπε να την τελειώσουμε και όλο αυτό να γίνει όμορφα και ομαλά. Να είμαστε όλοι εντάξει δηλαδή, όλοι να το ευχαριστηθούμε με το δικό μας τρόπο.
-Σχετικά με το καινούργιο σας άλμπουμ το οποίο κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, θέλω να μου δώσετε μια πρώτη εικόνα από τις αντιδράσεις των οπαδών που το έχουν ακούσει ήδη. Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις;
Π.A.: Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί γενικά έχουμε πάρει πολύ θετικά σχόλια. Υπάρχει ενθουσιασμός για το γεγονός ότι επιστρέψαμε και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μας γιατί σημαίνει ότι υπάρχει κάποιος κόσμος που συνεχίζει και μας στηρίζει. Αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό οπότε τα σχόλια σε πρώτη φάση είναι πολύ ωραία, πολύ όμορφα. Περιμένουμε φυσικά και reviews από διάφορα μέσα στα οποία έχει προωθήσει και η δισκογραφική εταιρεία το υλικό. Αυτό φυσικά παίρνει χρόνο, θα πάρει κάποιους μήνες για να ολοκληρωθεί και αυτή η διαδικασία. Κακά τα ψέματα μετράμε και όλοι τους δείχτες στις μέρες μας, στα social, στις ακροάσεις στις ψηφιακές πλατφόρμες και βλέπουμε κάποια τάση πολύ ενθαρρυντική, αυξητική. Υπάρχει μια δυναμική.
– Είναι σημαντικό να σε ακούει και ο κόσμος γιατί όπως και να το κάνουμε αυτό είναι και το καύσιμο για να συνεχίζεις. Δεν γίνεται αλλιώς. Θέλω να μου πείτε ποιοι είναι οι συντελεστές του άλμπουμ.
Π.Α.: Λοιπόν, καταρχάς να πούμε ότι συνθετικά και στιχουργικά συμμετείχαμε όλοι Μάλιστα, στιχουργικά συμμετείχαν και άνθρωποι πέραν των πέντε όπως για παράδειγμα ο Γιάννης Γκαβέσης στους στίχους του «Forever Lost» και ο Σωτήρης Καπόνης, ο αδερφός του Μάκη στους στίχους του «Echoes of Hope». Κατά τα άλλα και οι πέντε είχαμε γράψει μουσική ή στίχους ή κάποιο ρεφρέν. Ήταν συλλογική δουλειά. Οι ηχογραφήσεις και η παραγωγή έγινε στα DevaSounds από το Φώτη Μπενάρντο. Θα πρέπει να πούμε ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Γιώργο Νεραντζή για το μάστερ, το καταπληκτικό μάστερ όπως και στον Φώτη για την εξαιρετική δουλειά. Είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι. Ο Άγγελος Καρατζάς βοήθησε πάρα πολύ στις ηχογραφήσεις. Επίσης να ευχαριστήσουμε τον Νίκο Κέρκυρα για την βοήθεια στο sound design και στο στήσιμο των πλήκτρων και τον Gustavo Sazes που έκανε το artwork στο εξώφυλλο του δίσκου και όλη την καλλιτεχνική επιμέλεια. Οι φωτογραφίες είναι από τον Δήμητρη Τζώρτζη και η κυκλοφορία έγινε από την Total Metal Records. Νομίζω δεν ξεχνάω κάτι.
-Μιχάλη, δεν άφησε τίποτα για σένα. Τα είπε όλα.
Π.Α.: Θα τον αφήσουμε να τα πει στον επόμενο δίσκο (γέλια). Θα κλείσουμε από τώρα ραντεβού για τον επόμενο δίσκο.
-Μιας και το ανέφερες, υπάρχει κάτι στα σκαριά για επόμενο άλμπουμ. Φαντάζομαι είναι αρκετά νωρίς βέβαια αλλά έστω και σας ιδέα. Θέλω να πιστεύω ότι δε θα μεσολαβήσουν άλλα 10 χρόνια μέχρι το επόμενο!!!
Μ.Κ.: Υπήρξαν πολλές αναποδιές για το «Son Of The Sun», ήταν πολύ ιδιαίτερη η κατάσταση. Τα παιδιά όμως με βάλανε αμέσως στη διαδικασία και για να πω την αλήθεια μου άρεσε πάρα πολύ. Ουσιαστικά είχαμε ένα πρόγραμμα δύο ταχυτήτων. Το πρώτο σκέλος ήταν τα κομμάτια που είχαν ήδη έτοιμα αλλά υπήρξαν και συναντήσεις για σύνθεση και δοκιμές για καινούργιο υλικό. Ο καθένας έριχνε τις ιδέες του, τις αξιολογούσαμε στην πορεία, τις εξελίσσαμε χωρίς να είναι κάτι δεσμευτικό. Οπότε ουσιαστικά δουλεύαμε παράλληλα τα υπάρχοντα τραγούδια αλλά και νέες ιδέες που έπεφταν στο τραπέζι και συμμετείχα και εγώ σε όλο αυτό. Δεν θα μεσολαβήσουν 10 χρόνια για το επόμενο άλμπουμ οπότε σίγουρα θα είμαστε εδώ πιο σύντομα να ανακοινώσω εγώ τους συντελεστές όπως δεσμεύτηκε δημόσια ο Πάνος!
-Υπάρχει κάποια θεματολογία στο άλμπουμ;
Π.Α.: Δεν είναι θεματικό από την αρχή μέχρι το τέλος. Το κάθε τραγούδι πραγματεύεται κάτι διαφορετικό αλλά θα μπορούσε να πει κάποιος ότι κάποια τραγούδια μεταξύ τους φτιάχνουνε ένα θεματικό πλαίσιο κοινό χωρίς όμως αυτό να έχει γίνει επί τούτου. Όταν γράφαμε τα τραγούδια μας απασχολούσαν κυρίως θέματα κοινωνικά αφού είμαστε επηρεασμένοι, όπως είπε και ο Μιχάλης, από τη δύσκολη κατάσταση του κορονοϊού. Κάποιοι στίχοι είναι πιο εσωστρεφείς, υπήρχε γενικότερα ένας πεσιμισμός αλλά θέλαμε να περάσουμε και το μήνυμα της συνεχούς προσπάθειας για αυτοβελτίωση, να δούμε το φως στην άκρη του τούνελ, ένα μήνυμα διαχρονικό θεωρώ. Επίσης, ασχοληθήκαμε και με πιο αλληγορικά θέματα όπως στο «Son Of Fire» ή το «Sunrise» στα οποία ο καθένας μπορεί να δώσει όποια ερμηνεία θέλει στους στίχους. Αλλά γενικά δεν είχαμε σκοπό να γράψουμε ένα θεματικό άλμπουμ.
Μ.Κ.: Θα ήταν όμως μια πολύ ωραία ιδέα πάντως και μουσικά εγώ, σαν ακροατής, παρατήρησα ότι υπήρχαν αυτές τις συνδέσεις που αναφέρει ο Πάνος. Τις δυάδες των τραγουδιών που είπαμε πριν. Υπάρχουν τραγούδια που δεν έχουν αυτό το σκοτεινό στοιχείο και στιχουργικά φαίνεται αυτό.
– Μιας και αναφερθήκαμε στη δημιουργική διαδικασία, συνθετικά τα δύο άλμπουμ που έχετε κυκλοφορήσει τι διαφορές έχουν μεταξύ τους; Τι καινούργιο υπάρχει στο «Son Of The Sun» που δεν υπήρχε στο «My Own Truth»;
Μ.Κ.: Λοιπόν να το ξεκινήσω εγώ λίγο σαν ακροατής και μετά να σου πει και ο Πάνος που το έζησε από μέσα. Αυτό που παρατήρησα εγώ όταν πήρα στα χέρια μου το υλικό ήταν ότι αρχικά ,όπως είπε και ο Πάνος πριν, το ύφος ήταν πιο hard rock το 2009 και με στοιχεία glam ίσως και αυτό πέρασε στο πρώτο άλμπουμ. Στο δεύτερο τα πράγματα έχουν προχωρήσει σε λίγο πιο βαθιά και πιο σκοτεινά μονοπάτια και το Power και Melodic στοιχείο είναι πολύ πιο έντονο. Γενικά εμένα προσωπικά με τραβάει αυτό και είναι από τα πράγματα τα οποία πρόσεξα αμέσως στους SUNLIGHT και στο καινούριο άλμπουμ και φυσικά να σου πω και κάτι ακόμα το οποίο είναι πολύ διαφορετικό κατά την δική μου άποψη που αφορά το concept. Ας πούμε το «Follow Your Heart» που είναι από «My Own Truth» δείχνει πάρα πολύ καλά την κατάσταση και τον τρόπο σκέψης των παιδιών εκείνη την εποχή Ακολουθούμε την καρδιά μας, το ζούμε… σκληρές κιθάρες hard rock, τέρμα τα γκάζια, πάμε να το ζήσουμε τώρα!! Παίρνεις τώρα το «Forever Lost» και ακούς κάτι τελείως διαφορετικό. Μπορεί να μην είναι τελείως ανακόλουθο σε σχέση με τις ρίζες βέβαια. Δηλαδή πάλι υπάρχουν τα ματζόρε, πάλι υπάρχουν οι κιθάρες αλλά είναι πολύ πιο dominant τώρα, τα riffs, τα πλήκτρα. Είναι πιο ανεβασμένο παικτικά το άλμπουμ, ίσως να έχει ένα μικρό prog στοιχείο σε κάποια σημεία.
Π.Α: Εγώ αυτό που ήθελα να πω είναι ότι η στροφή για αυτό που βλέπουμε τώρα στο «Son of the Sun» άρχισε να γίνεται ήδη από το πρώτο άλμπουμ αφού κάποια στοιχεία υπάρχουν ήδη στο «My Own Truth». Σε κομμάτια όπως το «Struggle For Deliverance» ή ακόμα και στο «My Own Truth» υπήρχαν κάποια στοιχεία για τα οποία μπορούσες να πεις ότι παραπέμπουν στο δεύτερο άλμπουμ. Το «My Own Truth» γράφτηκε έχοντας περισσότερο κομμάτια σκόρπια χωρίς να έχουμε ένα κοινό σκοπό, ένα πιο ομοιογενές ύφος στο αποτέλεσμα αυτού του άλμπουμ. Αυτό το πετύχαμε τώρα αλλά η στροφή πρακτικά έχει γίνει λίγο πολύ από τον προηγούμενο δίσκο. Απλά τώρα το συμπληρώσαμε και το εξελίξαμε στο «Son Of The Sun» και φτάσαμε σε αυτό που ανέφερε και ο Μιχάλης. Είχαμε μια άλλη φιλοσοφία, πιο δουλεμένη, να το πω έτσι.
-Πάντως νομίζω ότι ο Μιχάλης είναι ο ιδανικός για αυτό το είδος που θέλετε να παίζετε και φαντάζομαι και γι’ αυτό που θέλετε να παίξετε στο μέλλον. Υποθέτω ότι πλέον αυτό θα είναι το ύφος σας σε γενικές γραμμές.
Π.Α.: Δεν θα ήθελα να δεσμευτώ σε κάτι τέτοιο (γέλια). Αλλά, ναι, γενικά, μάλλον εκεί είμαστε. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι πάντα είναι ωραίο να δοκιμάζεις κάτι διαφορετικό. Όχι να αλλάζεις ύφος απαραίτητα. Αλλά, εντάξει, είναι λίγο δύσκολο να βάζουμε πάντα τα όρια και να λέμε ότι θα κινηθούμε από εδώ μέχρι εκεί. Καλύτερα να είμαστε πιο ανοιχτοί. Γιατί νομίζω ότι έτσι μπορούμε να καταλήξουμε και σε κάτι πιο ενδιαφέρον. Πιο διαφορετικό ενδεχομένως. Οπότε, πιστεύω ότι ο Μιχάλης από αυτήν ειδικά την πλευρά θα βοηθήσει πάρα πάρα πολύ.
-Ας μιλήσουμε γενικότερα για τη μουσική. Θέλω να μου πείτε πώς βλέπετε τη μουσική σκηνή, κυρίως τη metal μουσική σκηνή τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά την πανδημία.
Μ.Κ.: Κοίταξε, Κώστα νομίζω ότι μετά την πανδημία όλοι αρχίσαμε να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας και να θέλουμε να βγούμε εκεί έξω και να παίξουμε τη μουσική μας. Και γενικότερα το πράγμα άρχισε να κινείται πάλι. Η Metal σκηνή στην Ελλάδα γενικά είναι λίγο ανατροφοδοτούμενη. Θέλω να πω ότι είμαστε στάνταρ άνθρωποι οι οποίοι κυκλοφορούμε σε αυτούς τους χώρους και βλέπουμε αυτή τη μουσική και γουστάρουμε αυτή τη μουσική. Αλλά πραγματικά ξαφνικά μετά την καταπίεση που βιώσαμε όλοι, λίγο γιγαντώθηκε. Μάλιστα και κάποιες μπάντες, θυμάμαι, τότε στην εποχή του COVID προσπάθησαν να κάνουν live streaming συναυλίες και αυτό έδειχνε πάρα πολύ το πόσο πολύ το θέλαμε όλοι μας. Όλα αυτά σε σχέση με την περίοδο του COVID. Γιατί πριν από αυτό τα πράγματα ήταν πιο καλά. Έχω πολλούς γνωστούς και φίλους μουσικούς που σταμάτησαν να ασχολούνται. Μεσολάβησε ο COVID και δεν συνέχισαν. Ήταν τόσο αποθαρρυντικό για εκείνους όλο αυτό το διάστημα που για το δικό μου στατιστικό δείγμα η σκηνή θα πω ότι μάλλον μίκρυνε.
Π.Α.: Να σου πω την αλήθεια, η αίσθηση που έχω είναι αυτό που είπε και ο Μιχάλης. Ότι μετά τον Covid, λίγο σαν να χρειαζόμασταν και καινούρια μουσική και να πάμε σε live και να συναντηθούμε. Αυτή την εντύπωση έχω.
-Αλλά φαντάζομαι έχει να κάνει και με το πώς το βίωνες πριν το Covid. Εγώ δεν είχα τόσο μεγάλη επαφή επειδή ήμουν στην επαρχία. Όπως έχει να κάνει και λίγο με την ηλικία.
Μ.Κ.: Σίγουρα, ναι. Δηλαδή θέλω να πω ότι αυτό που λέει ο Πάνος είναι τελείως διαφορετικό. Να είσαι για παράδειγμα 20άρης και να γυρίζεις στα Metal Clubs και τα Lives και τελείως διαφορετικό να είσαι 35, 40. Θα μου πεις, υπάρχουν άνθρωποι που είναι πιστοί πάνω σε αυτό το κοινό αλλά τώρα δεν μιλάμε για αυτούς. Αυτοί ήταν πριν και θα είναι και μετά. Μιλάμε για τον καινούριο κόσμο, ο οποίος ουσιαστικά είναι το μέλλον αυτής της σκηνής. Το θέμα είναι να υπάρχουν πρωτοβουλίες γενικά και συμμετοχές για να βλέπουμε και καινούριες μπάντες συνεχώς. Και να έρχεται περισσότερος κόσμος να ακούει. Γιατί το Metal και κάποια άλλα είδη, ας πούμε το hard rock, είναι μουσική πρωταθλητισμού. Τα παιξίματα είναι δύσκολα. Πηγαίνεις και βλέπεις ανθρώπους οι οποίοι έχουν αφιερώσει ώρες και ώρες ενασχόλησης και βλέπεις κάτι και μάλιστα έχεις και το προνόμιο από τη θέση που βρίσκεσαι από κάτω να τον κρίνεις και αυστηρά και να πεις, α, δεν σου βγήκε εδώ όπως ήθελα εγώ να σου βγει. Ναι. Στήριξε το λοιπόν να έχει κίνητρο να διαβάζει περισσότερο για να σου παρουσιάσει κάτι ακόμα καλύτερο.
-Και γι’ αυτό είναι και δύσκολο κιόλας ειδικά για πιο νέες μπάντες να βρουν και ένα σταθερό σχήμα. Δηλαδή είναι δύσκολο να βρεθούν τα άτομα και θα μπορούν να παίξουν αυτό που φαντάζεται ο ιδρυτής της μπάντας ας πούμε, της κάθε μπάντας και να έχει το χρόνο, να έχει τη διάθεση να το κάνει αυτό να δουλέψει.
Μ.Κ.: Δεν είναι εύκολο. Αγγίζεις την καρδιά του προβλήματος. Και αυτό είναι ίσως και η μεγαλύτερη «μάστιγα» αυτού του είδους. Ότι δεν υπάρχει κόσμος να στηρίξει το είδος επειδή απαιτεί πραγματικά πολύ προπόνηση και ενασχόληση. Και κάποιοι μπορεί να λένε ότι δεν αξίζει να κάνουμε τόση προσπάθεια. Για να είμαι σε μία μπάντα και να μπορέσω να πάω να κάνω πρόβες θα πρέπει να διαβάζω πέντε ώρες την ημέρα. Αυτό δεν το κάνεις αν δεν το γουστάρεις πραγματικά.
-Ας πούμε ότι έχεις βρει τα άτομα που θα απαρτίζουν το συγκρότημα. Δεν είναι όμως αυτό η μόνη δυσκολία. Υπάρχουν και άλλες παράμετροι όπως χρηματοδότηση, γνωριμίες κτλ. Τελικά πόσο δύσκολο είναι να κινηθείς στον χώρο και να μπορέσεις να παρουσιάσεις εν τέλει τη δουλειά σου;
Π.Α.: Δεν υπάρχει δυσκολία υπό την έννοια του αποκλεισμού από τη σκηνή. Ευτυχώς η σκηνή αυτή είναι ανοιχτή. Δεν αποκλείει κανέναν. Είναι πολύ σημαντικό αυτό. Επομένως από εκεί και ύστερα σίγουρα χρειάζονται κάποια πράγματα. Χρειάζονται σίγουρα οι γνωριμίες. Χρειάζονται κακά ψέματα να βάλουμε και το χέρι στην τσέπη πολλές φορές. Αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν και άνθρωποι που το έχουνε μεράκι και θέλουν να βοηθήσουν αφιλοκερδώς τη σκηνή μας. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη δύναμη για τους νέους καλλιτέχνες. Αυτοί οι άνθρωποι θεωρώ ότι μπορούν να βοηθήσουν μια νέα μπάντα να βγει προς τα έξω χωρίς να χρειάζεται να το πληρώσει ακριβά. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά πράγματα. Υπάρχουν άνθρωποι που βοηθάνε. Είναι πολύ σημαντικό αυτό.
Μ.Κ.: Κοίταξε, εδώ θα διαφοροποιηθώ εγώ λίγο. Εμένα η άποψή μου είναι κάπου στη μέση. Θεωρώ ότι έχουμε κάποια πλεονεκτήματα τώρα με το γεγονός των social media… και το ότι γενικότερα υπάρχει υλικό στο διαδίκτυο. Αλλά νιώθω ένα vibe γενικότερο του χώρου… της ελαχιστοποίησης του ρίσκου και των εξασφαλίσεων. Δηλαδή, το εκάστοτε μαγαζί, ο εκάστοτε παραγωγός… μάνατζερ, ο οποίος εμπλέκεται σε αυτό το χώρο… θέλει εξασφαλίσεις. Δεν υπάρχει αυτή η αυτοπεποίθηση απέναντι στην κάθε μπάντα. Είναι πιο σκληρά τα deals από ό,τι θυμάμαι εγώ πριν από δεκαπέντε χρόνια.
-Ας πούμε γνωρίζω από φίλο μουσικό ότι γνωστό μαγαζί της Θεσσαλονίκης του είχε ξεκαθαρίσει ότι αν δεν έχει μαζί του μπάντες από την πόλη, δεν θα έμπαινε καν στη διαδικασία να συζητήσει μαζί του.
Π.Α.: Ναι, το πιστεύω ότι κάτι τέτοιο γίνεται πλέον. Εντάξει, επαγγελματίας είναι και αυτός. Προφανώς ήθελε να βγάλει και κέρδος. Δεν γίνεται να λειτουργεί το μαγαζί χωρίς κέρδος. Αλλά, ναι, είναι λίγο λεπτή η γραμμή. Αλλά ειλικρινά νομίζω ότι είναι κομμάτι ουσιαστικά του προβλήματος αυτό. Μην ξεχνάμε λίγο από που ερχόμαστε. Δηλαδή, έχουμε μια κρίση το 2007-2009 η οποία έχει τρομοκρατήσει τον κόσμο. Έχουμε ένα κορονοϊό και γενικότερα δεν συνήλθαμε ποτέ από όλα αυτά… Έχουμε χάσει αυτή τη θετικότητα που είχαμε σαν κουλτούρα για το μέλλον. Δηλαδή όλα θα πάνε καλά. Παλιά ήμασταν ήλιος, θάλασσα, όπως λέγαμε. Αυτό ήταν το μότο μας. Τώρα, εγώ τουλάχιστον έχω εισπράξει και το βλέπω γενικότερα και από τους χώρους που δραστηριοποιούμε και εκτός της μουσικής ότι είμαστε φοβισμένοι ακόμα. Είναι νωπά τα τραύματα της κρίσης.
-Ναι, γιατί δεν έχει τελειώσει ουσιαστικά. Στην πραγματικότητα δεν έχει τελειώσει.
Π.Α.: Όχι, και το θυμόμαστε κιόλας. Άρα και ο μαγαζάτορας, ο εκάστοτε μαγαζάτορας, έχει νωπή τη θύμηση του προβλήματος. Γιατί θα ήταν δύο χρόνια κλειστός. Πρέπει να πούμε, σίγουρα ότι υπάρχει σαφής διαφορά τουλάχιστον εδώ στην Αθήνα. Έχουν μειωθεί πάρα πολύ τα μαγαζιά που κάνουν live. Είναι τεράστια η μείωση. Από αυτή την άποψη, αν είναι κανείς να απαντήσει την ερώτηση σου Κώστα, εδώ είναι πιο δύσκολο πια να οργανώσεις ένα live από ότι κάποτε, διότι, όπως είπε ο Μιχάλης, έχουν γίνει πιο σκληρά τα deals και έχει μειωθεί και η προσφορά.
-Μάλιστα. Παρ’ όλα αυτά βέβαια, νομίζω το ανέφερε ο Μιχάλης πριν, υπάρχουν τρόποι να μοιράσεις τη μουσική σου ανέξοδα πλέον. Δηλαδή μέσα από τις διάφορες ψηφιακές πλατφόρμες. Το οποίο βέβαια, ειδικά στη metal, νομίζω δεν αρκεί. Δηλαδή η metal θέλει και τη ζωντανή απόδοση, ας πούμε, ενός άλμπουμ. Νομίζω εκεί είναι η ουσία.
Π.Α.: Το live είναι τεράστια δύναμη και για τους καλλιτέχνες, αλλά και για το κοινό. Δηλαδή και το κοινό θέλει αυτή την επαφή. Δεν είναι επειδή είναι φίλοι μας και παίζουν. Οκ, θα πάμε να δούμε τους φίλους μας που παίζουν, αλλά θα δούμε και άλλους μαζί. Και να πάμε από νωρίς να τους δούμε όλους και να τους στηρίξουμε όλους. Μόνο έτσι θα γίνει καλύτερο όλο αυτό και όλοι μαζί μπορούμε να προχωρήσουμε.
-Σχετικά με αυτό που λες, υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι παλιότερα δεν υπήρχε αυτή η επαφή. Δεν ήταν εύκολη αυτή η επαφή γιατί έβλεπες την κάθε μπάντα μια φορά τα πέντε χρόνια. Και έβλεπες τον καλλιτέχνη λίγο και σαν θεό. Ενώ πλέον είναι πιο εύκολο να τον γνωρίσεις. Ειδικά τις ντόπιες μπάντες που μπορείς να τις δεις και πολλές φορές. Εμένα τουλάχιστον αυτό μου αρέσει περισσότερο. Δηλαδή αυτή η επαφή που μπορώ να έχω με τον καλλιτέχνη. Με κάνει να έχω και καλύτερο δέσιμο και με την μπάντα του και με τη μουσική του. Δεν ξέρω εσείς πώς το βλέπετε αυτό από την άλλη πλευρά του καλλιτέχνη.
Π.Α..: Εγώ που το έχω ζήσει και από τις δύο πλευρές θα σου πω πως είναι πάρα πολύ ωραίο πράγμα. Και να είσαι από κάτω και να μπορείς να νιώθεις ότι μπορείς να πεις δυο κουβέντες με τον άνθρωπο που ήταν πριν από λίγο πάνω στη σκηνή και έκανε κάτι που σε εντυπωσίασε. Κάτι που θαύμασες. Και είναι εξίσου σημαντικό να κατεβαίνεις κάτω από τη σκηνή και να εισπράξεις χαμόγελα και ανθρώπους οι οποίοι στην τελική παίρνουν χρόνο απλά και μόνο για να σου πούνε ένα μπράβο. Ή να σου πούνε μια καλή κουβέντα. Είναι τρομερό.
Μ.Κ.: Είσαι άνθρωπος του χώρου και τα βλέπεις με τα μάτια σου. Ένα live για να στηθεί θέλει πολύ περισσότερα πράγματα από τα 45 λεπτά που είσαι πάνω στη σκηνή. Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι ο άνθρωπος ο οποίος έχει ανέβει επάνω εκείνη τη στιγμή θα κάνει αυτό το οποίο θέλει και μπορεί να κάνει. Έχει κουβαλήσει μια κούραση, πρόβες ακόμα και εκείνη τη μέρα, οπότε πρέπει να το θέλει πολύ. Οπότε όταν τελειώνει και νιώθει την ανακούφιση ότι έφερε εις πέρας όλο αυτό το πράγμα. Σαν Μιχάλης σου λέω τώρα πως το νιώθω εγώ. Ο καλλιτέχνης νιώθει αυτή την ανακούφιση ότι, κοίταξε τα καταφέραμε, έγινε αυτό που είχαμε σχεδιάσει και δουλέψει. Και έρχεται ένας άνθρωπος και σου λέει ότι του άρεσε αυτό που έκανες. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα.
Π.Α.: Ας βγάλουμε και λίγο τον κομπλεξισμό από μέσα μας. Δηλαδή πάμε σε ένα live και όπως είπε ο Μιχάλης, κοιτάμε να κρίνουμε. Ας το βγάλουμε πια αυτό το στοιχείο και ας λέμε και κανένα μπράβο πιο εύκολα. Έτσι δίνουμε όλοι δύναμη ο ένας στον άλλο να προχωράμε.
-Μιας και μιλάμε για live, έχετε προγραμματίσει κάτι για το κοντινό μέλλον όπως για παράδειγμα παρουσίαση του άλμπουμ;
Π.Α.: Μέσα στην εβδομάδα θα υπάρξει ανακοίνωση οπότε μείνετε συντονισμένοι. (ανακοινώθηκε διπλή δισκοπαρουσίαση με KOSMOGONIA στο Temple, στις 22 Φεβρουαρίου).
-Με τον Μιχάλη θα βρεθούμε και στις 17 Ιανουαρίου πάλι στο Temple για το live με τους FADING ECHOES και τους OCEAN’S EDGE, σωστά;
Μ.Κ.: Ακριβώς! Και μακάρι να τα λέμε συχνά από κοντά!
–Παιδιά ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και σας εύχομαι κάθε επιτυχία!
Π.Α.: Εμείς ευχαριστούμε!
Συνέντευξη: Κώστας Μπουντούκος
Σχεδιασμός και Επιμέλεια Συνέντευξης: Κώστας Μπουντούκος
Ημερομηνία: 16 Δεκεμβρίου 2024
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: SUNLIGHT – Επίσημη Σελίδα
Copyright © 2024 by THEGALLERY.GR
