Λίγο καιρό μετά το τελευταίο live των OCEAN’S EDGE στο Temple, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον μπασίστα τους, Μάνο Σιδέρη, ώστε να μας συστήσει στο συγκρότημα αλλά και να αναλύσουμε θέματα που αφορούν την αγαπημένη μας μουσική. Πόσο εύκολος είναι ο Metal χώρος για μια νέα μπάντα; Πόσο σημαντικε΄ς είναι οι συναυλίες για την πορεία της; Πόσο αναμένεται να επηρεάσει η τεχνητή νοημοσύνη τη μουσική βιομηχανία; Αυτά είναι μόνο μερικά από τα θέματα που αναπτύξαμε…Λεπτομέρειες παρακάτω!
-Καλησπέρα Μάνο! Καλώς ήρθες στο The Gallery!
Μάνος Σιδέρης: Καλησπέρα Κώστα. Να σε ευχαριστήσω για την πρόσκληση.
– Λοιπόν, πριν πούμε οτιδήποτε άλλο, θέλω να μου πεις λίγα πράγματα για την μπάντα, γιατί είστε σχετικά καινούργιοι στον χώρο. Οπότε, πες μου ποιοί είστε, ποιά και πόσα είναι τα μέλη σας, πώς ξεκινήσατε, ποιά είναι η πορεία σας μέχρι τώρα.
ΜΣ: Βέβαια, είμαστε σχετικά καινούργια μπάντα και προς το παρόν έχουμε ένα άλμπουμ στο ενεργητικό μας. Είναι ο δίσκος «The Voyager» που κυκλοφόρησε το 2023. Ιδρυθήκαμε ουσιαστικά το 2017 από εμένα και τον Γιάννη Ακτύπη που ήταν στην κιθάρα. Τον Γιάννη ο κόσμος τον γνωρίζει και από τα άλλα σχήματα στα οποία συμμετέχει όπως στους PROTEAN SHIELD ή τους ARYSITHEAN BLADE. Επίσης, είναι ο Παναγιώτης Χαριτίδης στα πλήκτρα που έκανε μαζί μας το δίσκο το 2023 και στη συνέχεια αποχώρησε από την μπάντα. Και είναι ο καλός μου φίλος ο Χρήστος Παλαμιδάς στα τύμπανα. Αυτά τα τέσσερα άτομα ήμασταν τα ιδρυτικά μέλη της μπάντας που ουσιαστικά κολυμπήσαμε πρώτοι σε αυτά τα βαθιά νερά για να δούμε τι θα γίνει. Στη συνέχεια, στη διαδικασία εύρεσης του τραγουδιστή ουσιαστικά για να κλείσουμε ήταν διάφορα άτομα τα οποία είδαμε. Ένα από αυτά ήταν ο Λεωνίδας Χατζημιχάλης τον οποίο σίγουρα τον γνωρίζουν όσοι ασχολούνται με την εγχώρια μουσική σκηνή. Και στη συνέχεια ήταν ο Βασίλης Μισθός ο οποίος είχε τραγουδήσει μεταξύ άλλων στους WILDFRIE και τώρα είναι στους NOMOS. Εννοείται ότι εύχομαι σε όλα τα παιδιά τα καλύτερα και τους παρακολουθώ που πάνε και τι κάνουν γιατί οι σχέσεις είναι αυτό που μένει και είναι το πιο σημαντικό από όλα. Στη συνέχεια αφού αποχώρησαν αυτά τα παιδιά ήρθε ο Μάνος Ξανθάκης με τον οποίο ουσιαστικά κλείσαμε στη φωνή. Τέλος, αποχώρησε ο Γιάννης Ακτύπης και αντικαταστάθηκε από τον Κώστα Μαυρόγιαννη στην κιθάρα ο οποίος έχει κάνει τρομερή δουλειά και έχει βοηθήσει πολύ.
-Νομίζω ότι αυτό το φαινόμενο, οι συχνές αλλαγές μελών δηλαδή, είναι σύνηθες φαινόμενο στις metal μπάντες πάντως, ειδικά στα πρώτα τους βήματα.
ΜΣ: Πολύ σωστά το λες. Ουσιαστικά μέχρι να βρει τα πατήματα του το σχήμα και να δουλέψει σαν ομάδα υπάρχει αυτό το ανακάτεμα ωστόσο όλα τα μέλη κάτι δίνουν ακόμα και για λίγο να περάσουν από την μπάντα. Να τονίσω ότι το τελικό line-up αυτή τη στιγμή είναι ο Χρήστος Παλαμιδάς στα τύμπανα, ο Κωνσταντίνος Μαυρόγιαννης στην κιθάρα, εγώ στο μπάσο και ο Μάνος Ξανθάκης στη φωνή. Ο Παναγιώτης Χαριτίδης το 2024 και χωρίς να είναι ακόμα full time μέλος, ήρθε να μας βοηθήσει στο πρόσφατο live μας ο Μάριος Θεοφιλάτος που είναι ένας εξαιρετικός παίκτης. Οπότε επίσημα είμαστε χωρίς πληκτρά για την ώρα και ο Μάριος μας βοηθάει όποτε χρειάζεται.
-Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές που έχετε ως μπάντα και ως άτομα;
ΜΣ: Ο καθένας από εμάς έχει τα δικά του ακούσματα αλλά όλοι συμφωνούμε στο κλασικό Progressive Metal, της δεκαετίας του 90 ας πούμε με χρήση αρμονίας, με πολλά θέματα στα κομμάτια και τεχνική πολυπλοκότητα όπου χρειάζεται φυσικά και όχι ως αυτοσκοπός, αλλά για να εξυπηρετήσει το κάθε κομμάτι. Προφανώς από όλα αυτά που είπα και από ότι ίσως ο κόσμος έχει ακούσει, κάποιες μπάντες που θα του έρθουν στο μυαλό όταν μας ακούει είναι ίσως οι SYMPHONY X, οι DREAM THEATER, SHADOW GALLERY. Γενικά έχουμε ακούσει διάφορες συγκρίσεις. Ατομικά τώρα, ο Χρήστος έχει πιο μοντέρνες επιρροές, ο Μάνος πιο extreme επιρροές, εγώ και ο Κώστας μοιραζόμαστε κοινές επιρροές από την Progressive Metal.
-Θα ήθελα να μου πεις κάποια άλμπουμ που θεωρείς εμβληματικά στο χώρο που κινείστε…
ΜΣ: Θα ήθελα να πάω 2-3 βήματα πίσω γιατί όλο αυτό έχει προκύψει από παλιότερα κινήματα. Στην κορυφή θα έβαζα κάποιον πατέρα του Progressive Metal, του Progressive Rock παλιότερων εποχών. Θα έβαζα δίσκους των KING CRIMSON και των RUSH της δεκαετίας του 80. Μετά προφανώς και είναι σημείο αναφοράς το «Images And Words» των DREAM THEATER. Δεν θα πω αν ήταν οι καλύτεροι αλλά ήταν ο δίσκος που έκανε το breakthrough. Και στη συνέχεια, σε νεότερες εποχές, θα πάω αρκετά πιο μετά και σε μια πολύ αγαπημένη μου μπάντα τους HAKEN και θα πω το «Mountain», που βέβαια είναι εντελώς προσωπική μου άποψη. Οπότε με ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο σου είπα τρία σημεία αναφοράς.
– Εσείς, ως νέα μπάντα, ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε. Μάλιστα περάσαμε και μια διετία με την καραντίνα που έπεσε πάνω στο ξεκίνημά σας ουσιαστικά. Σας φρέναρε αυτό το διάστημα; Ή μήπως βρήκατε απλά τον χρόνο να το δουλέψετε ακόμα καλύτερα;
ΜΣ: Εμείς τυχαίνει να είμαστε στη δεύτερη κατηγορία Αλλά από όσα είδα εγώ προσωπικά, μπορώ να σου πω ότι υπήρχαν και μπάντες που αντιμετώπισαν προβλήματα από όλο αυτό που περάσαμε. Εμείς, όπως πολλές μπάντες στον χώρο, κάναμε τα πάντα μόνοι μας. Η κατάσταση της μουσικής βιομηχανίας είναι τέτοια που τα συγκροτήματα παράγουν σχεδόν μόνες τους το τελικό προϊόν. Οπότε όλο αυτό είναι ένας αγώνας για να φτάσουμε μέχρι το τέλος. Και να μην ξεχνάμε το κυριότερο ότι εμείς είμαστε καθημερινοί άνθρωποι που ξυπνάνε το πρωί, για να πάνε στη δουλειά τους. Θα πρέπει να κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν για την οικογένειά τους. Και στη συνέχεια της ημέρας τους πρέπει να βρουν και λίγο χρόνο να παίξουν μουσική, να συνθέσουν, να προβάρουν. Αυτό ήταν ένα challenge. Παρ’ όλα αυτά έπρεπε να βρούμε τον χρόνο και να περπατήσουμε τα βήματα που πρέπει για να φτάσουμε στο στόχο μας. Ο δίσκος ήταν ένας στόχος, τον κυνηγήσαμε και εν τέλει το πετύχαμε μετά από έξι χρόνια δουλειάς.
-Αυτός όμως δεν είναι και ένας απ’ τους λόγους που ασχοληθήκατε με τη μουσική; Δηλαδή το να βρείτε μια διέξοδο από την καθημερινότητα και να κάνετε κάτι που σας γεμίζει τόσο συναισθηματικά όσο και ψυχολογικά;
ΜΣ: Κώστα το λες πάρα πολύ σωστά. Και εδώ να τονίσω και τη σημασία της δουλειά που κάνεις εσύ και όσοι ασχολούνται με αυτό το αντικείμενο. Υπάρχουν άτομα που ασχολούνται με αυτό που κάνουμε και μας βοηθάνε να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας. Και βέβαια είναι σημαντικό να βρούμε τον χρόνο γιατί είναι αυτό που μας αρέσει. Αλλά πολλές φορές όλοι ξέρουμε ότι είναι τέτοια η καθημερινότητα που είναι αδίστακτη. Δεν κοιτάει αν εσύ πρέπει το βράδυ να πας στην πρόβα ή να μελετήσεις, να γράψεις ένα τραγούδι. Θέλω να πιστεύω όμως ότι προσπαθούμε να έχουμε μια ισορροπία.
-Πλέον θεωρείς ότι είναι πιο εύκολο για μια μπάντα να επικοινωνήσει την μουσική της ή πιο δύσκολο; Εννοώ με όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες που υπάρχουν ο καθένας μπορεί να γράψει ένα τραγούδι, να το ανεβάσει σε ένα κανάλι στο youtube και να το ακούσουν στην άλλη άκρη του κόσμου.
ΜΣ: Υπάρχει μια αναλογία και μια αντίστροφη αναλογία. Παλαιότερα, τα άτομα που έφταναν στο σημείο να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ, τις περισσότερες φορές, ήταν άτομα με ακραίο ταλέντο. Τώρα πλέον η τεχνολογία της μουσικής και το διαδίκτυο έχουν φτάσει σε ένα σημείο όπου οι πάντες μπορούν να δημιουργήσουν ένα μουσικό κομμάτι και να το παρουσιάσουν στον κόσμο. Χωρίς να θέλω να υπονοήσω τίποτα, δεν είναι όλοι φοβεροί και καταπληκτικοί. Παλιότερα υπήρχαν περισσότερα φίλτρα, ήταν πιο αυστηρά τα πράγματα Δεν μπορούσαν όλοι να κάνουν τα πάντα. Οι καλύτεροι ουσιαστικά τα κάνανε και οι καλύτεροι ακουγόντουσαν. Τώρα όλοι ακούγονται. Γι’ αυτό λοιπόν και ο ωκεανός είναι τεράστιος Με τραγούδια, με μπάντες, με τα πάντα. Και από εκεί και πέρα είναι θέμα όχι μόνο του ταλέντου αλλά και πολλών άλλων παραγόντων. Γι’ αυτό βλέπουμε τρομερές μπάντες που δεν ακούγονται ενώ άλλες μέτριες σημειώνουν τεράστια επιτυχία Γιατί έχουν κάνει τρομερές προωθήσεις Ναι, παίζουν πολλά ρόλο πλέον. Τώρα με ρωτάς ποια εποχή θα προτιμούσα. Αν πηγαίναμε 20, 25, 30 χρόνια πίσω μπορεί να μην μπορούσα να κάνω αυτό το δίσκο που κάναμε με τους OCEAN’S EDGE.
-Αυτό είναι λίγο παράδοξο. Ότι μάλλον προτιμούμε όλοι την παλιά εποχή τουλάχιστον αν το βλέπουμε λίγο ρομαντικά αλλά τελικά δεν θα μπορούσαμε να προσαρμοστούμε με βάση αυτό που βιώνουμε τώρα.
ΜΣ: Σωστό, το πιο πιθανό είναι ότι θα πήγαινα σε κάποιο στέλεχος ας πούμε μιας δισκογραφικής εταιρίας και δε θα μου έδινε σημασία. Αλλά ναι, υπάρχουν τα καλά, τα εύκολα και τα δύσκολα της κάθε εποχής.
-Ας πάμε στο άλμπουμ σας, το «The Voyager». Ποιοι είναι οι συντελεστές του άλμπουμ;
ΜΣ: Ο δίσκος αυτός αποτελείται από κάποια κομμάτια τα οποία τα έχω γράψει εγώ στην ολότητά τους με βοήθεια από τα παιδιά και κάποια βοήθεια στις ενορχηστρώσεις. Όσον αφορά τους στίχους, με εξαίρεση το «Atlas», έχουν γραφτεί από εμένα. Για το «Atlas» τους στίχους έχει γράψει ο Γιάννης Ακτύπης. Η ηχογράφηση έγινε για τα τύμπανα στο MD Recording Studio και τα υπόλοιπα όργανα γράφτηκαν από τα υπόλοιπα παιδιά στα σπίτια τους. Η μίξη και το mastering έχουν γίνει από τον φίλο μου, τον Οδυσσέα Καλογερόπουλο ενώ το artwork είναι μια καταπληκτική δουλειά από τον Ηρακλή Χωραϊτη και μάλιστα έχει τραβήξει πολύ το ενδιαφέρον του κόσμου.
-Έχει κυκλοφορήσει εδώ και δύο χρόνια περίπου...
ΜΣ: Ναι, την 1η Μαΐου του 2025 θα κλείσει τα δύο χρόνια.
-Πώς κύλησε αυτή η διετία με το άλμπουμ; Πώς το υποδέχτηκε ο κόσμος γενικά;
ΜΣ: Επειδή κάποια πράγματα δεν τα γνωρίζαμε και τα μάθαμε στην πορεία, η προώθησή του γενικά προχώρησε κάπως αργά οπότε και η αποδοχή από τον κόσμο άργησε λίγο. Υπήρξαν όμως, εν τέλει, πολύ καλές κριτικές. Υπήρξε αποδοχή κυρίως από το εξωτερικό, θα έλεγα. Εδώ στην Ελλάδα δεν υπήρξε τόσο στην αρχή. Όταν άρχισαν να βλέπουν κάποιες κριτικές από το εξωτερικό και κάποια πράγματα να γίνονται, τότε υπήρξε και περισσότερο ενδιαφέρον από εδώ. Γενικά δεν υπήρξε πουθενά κακή βαθμολογία. Αλλά ναι, κινηθήκαμε λιγάκι νωχελικά στο θέμα της προώθησης και είναι κάτι που αν μπορούσαμε να το ξανακάνουμε, θα το κάναμε λίγο καλύτερα. Από εκεί πέρα προσπαθήσαμε να δώσουμε και λίγο χρόνο στις ζωντανές εμφανίσεις που κάναμε. Βελτιωθήκαμε κι εμείς σαν μπάντα περισσότερο. Όμως η αποχώρηση του Παναγιώτη μας ανάγκασε να κάνουμε μια μικρή παύση και να εξαφανιστούμε για λίγους μήνες. Βασίζουμε πάντως αρκετά την προώθηση της μπάντας στις live εμφανίσεις. Δηλαδή είμαι κι εγώ ένας από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι μία μπάντα πρέπει να παίζει καλά και να παίζει αυτό που έγραψε. Και είναι από τους στόχους μου να παίζουμε καλά live. Υπάρχουν μπάντες που μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα στο στούντιο αλλά στα live να μην είναι καλές τελικά. Είναι δύσκολο είδος η metal. Απαιτεί μουσικότητα αλλά όχι μόνο. Θέλει δύναμη, αντοχή, σκηνική παρουσία, ενέργεια.
– Πρώτη φορά σας είδα στο πρόσφατο live με τους FADING ECHOES. Γενικά τι έχετε κάνει στο θέμα των ζωντανών εμφανίσεων; Πώς το βλέπεις το όλο θέμα αυτό; (εδώ μπορείτε να διαβάστε τη σχετική ανταπόκριση)
ΜΣ: Γενικά είναι λίγο δύσκολο το θέμα. Τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει ότι κάποιες σκηνές κλείσανε ή πάνε προς κλείσιμο. Βλέπουμε στην Αθήνα ότι υπάρχουν οι μεγάλες σκηνές αλλά τις μικρές με μικρομεσαίες σκηνές όπου ένα-δύο σχήματα μπορούν να κάνουν ένα καλό live είναι δύσκολο να τις βρεις πλέον. Καλώς ή κακώς δεν μπορούν όλες οι μπάντες να φέρουν 150-200 άτομα η κάθε μια για να κλείσουν μεγάλα μαγαζιά. Τα μαγαζιά βέβαια απ’ την άλλη θέλουν να γεμίζουν για να επιβιώνουν. Οι σχέσεις πρέπει να είναι αμοιβαίες αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Και βεβαίως το να κλείσεις ένα live είναι κάτι που εμείς οι μπαντέοι, για να το πούμε λαϊκά, το τρέχουμε μόνοι μας. Ας πούμε για το live που ανέφερες, τρέξαμε πολύ με τον Δημήτρη από τους FADING ECHOES. Θέλω να πω συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά γιατί είχαμε καταπληκτική συνεργασία και προσπαθούσαμε πολύ καιρό για να το οργανώσουμε όσο καλύτερα μπορούσαμε. Πέρα από αυτό το live, να πω ότι είχαμε κάνει την παρουσίαση του άλμπουμ μας στο Holywood Stage κάπου τον Μάιο του 2023 ενώ κάναμε ακόμα δύο live στην Αρχιτεκτονική στου Ζωγράφου και το 2024 στο An Club.
– Είσαι ικανοποιημένος από το τελευταίο live στο Temple; Από τη συμμετοχή του κόσμου και την απόδοσή σας γενικότερα;
ΜΣ: Είναι ένα από τα highlights μας μέχρι στιγμής. Τόσο προσωπικά, αλλά και της μπάντας. Πολλά συγχαρητήρια και σε όλους τους μουσικούς από τις υπόλοιπες μπάντες. Οι FADING ECHOES κυκλοφόρησαν έναν εξαιρετικό δίσκο και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Έκαναν πολύ καλή δουλειά. Το Temple είναι ένα ιδανικό μαγαζί για τέτοιες μπάντες. Σχεδόν το γεμίσαμε. Πολλά ευχαριστώ σε όλο τον κόσμο που ήρθε. Σε εσένα, σε όλους όσοι συνέβαλαν στο να γίνει και η σχετική διαφήμιση. Αλλά, βεβαίως όπως είπα, και στον κόσμο γιατί είδε τρεις μπάντες και έμεινε από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν έφυγε κανένας σχεδόν. Εγώ έχω τύχει σε ανάλογο περιστατικό που ο κόσμος κάθισε μέχρι την δεύτερη μπάντα και την τρίτη μπάντα δεν είδε κανένας. Εμείς ήμασταν η τρίτη μπάντα (γέλια)! Γενικά θεωρώ ότι ο κόσμος θα πρέπει να στηρίζει όλες τις μπάντες. Καταλαβαίνω ότι κάποιες μπορεί να μη μας αρέσουν ή να έχουμε πάει σε μια συναυλία για να δούμε κάποιο φίλο μας να παίζει αλλά καλό θα ήταν να μη φεύγουμε μόλις τελειώνει αυτός.
-Ποιο τραγούδι θεωρείς ότι χαρακτηρίζει περισσότερο τους OCEAN’S EDGE;
ΜΣ: Το «Fragile» είναι από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια μας. Το «Atlas» έρχεται λίγο δεύτερο μαζί με το «Supernatural» ίσως. Το «Fragile» όμως θα έλεγα ότι είναι το πιο χαρακτηριστικό καθώς έχει περάσματα που είναι αρκετά μελωδικά και γλυκά να το πω έτσι αλλά έχει και περάσματα που είναι πιο aggressive, γρήγορα. Έχει αυτό που θεωρώ ότι χαρακτηρίζει τους OCEAN’S EDGE, δηλαδή συνεχείς εναλλαγές.
-Ανέφερες πριν ότι αν άλλαζες κάτι αυτά τα δύο χρόνια που έχει κυκλοφορήσει το «The Voyager» θα ήταν το θέμα του promotion. Θα άλλαζες κάτι άλλο όσον αφορά το άλμπουμ, τη δομή του, τις συνθέσεις κτλ;
ΜΣ: Κοίτα, θα σου πω την αλήθεια. Θεωρώ ότι εμείς οι ίδιοι, ως μπάντα, θα πρέπει να είμαστε οι πρώτοι που μένουμε ικανοποιημένοι από ένα αποτέλεσμα. Και σε επόμενο στάδιο και αυτοί που θα το ακούσουν. Εμείς μείναμε πολύ ικανοποιημένοι από το τελικό αποτέλεσμα και οι κριτικές που ακολούθησαν ήταν κατά 95% θετικές. Οπότε δε θα θέλαμε να αλλάξουμε κάτι. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε θα κάνουμε ένα follow up για την επόμενη δουλειά μας ώστε να γίνει ακόμα καλύτερη, αλλά από το πρώτο άλμπουμ δε θα άλλαζα κάτι.
-Αναφερθήκαμε και λίγο νωρίτερα στο θέμα του Promotion και στις εταιρείες που ασχολούνται με αυτό. Έχετε ψαχτεί γενικά να συνεργαστείτε με κάποια εταιρεία είτε για την κυκλοφορία του άλμπουμ είτε για το συναυλιακό κομμάτι;
ΜΣ: Με εταιρεία προώθησης όχι δεν συνεργαστήκαμε. Συνεργαστήκαμε με τον Ιορδάνη Κιουρτσίδη που είναι ένας καταπληκτικός φίλος και άτομο το οποίο έτρεξε αρκετά για να μας βοηθήσει όπως έχει κάνει και με άλλες μπάντες και είμαι ευγνώμων για τη βοήθειά του. Τώρα δεν έχουμε ασχοληθεί περαιτέρω με το να βρούμε όλες τις εταιρείες που κάνουν αυτή τη δουλειά αλλά από αυτές που γνωρίζουμε δεν μπορώ να πω ότι είμαστε και τόσο ικανοποιημένοι για να πάμε αυτή τη στιγμή. Στο δεύτερο άλμπουμ θα το σκεφτούμε, θα κάνουμε καλύτερο σκάουτινγκ από και θα δούμε πώς αυτό μπορεί να βοηθήσει την μπάντα, με ποιόν τρόπο και βέβαια να μπορεί να το αντέξει οικονομικά. Οπότε πρέπει να βρούμε και έναν τρόπο να μην πάρουμε διαζύγιο από τις γυναίκες μας (γέλια)!
-Λέγαμε πριν για τα live ότι είναι πολύ σημαντικό κομμάτι για μια μπάντα και εγώ θεωρώ ότι σε αυτές τις καταστάσεις βγαίνει και η ψυχή του καλλιτέχνη και έρχεται σε επαφή με την ψυχή του οπαδού που είναι από κάτω. Θέλω να μου πεις αν έχεις σκεφτεί καθόλου το ρόλο που θα παίξει ή που παίζει ήδη σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον η τεχνητή νοημοσύνη στη μουσική. Λένε για παράδειγμα ότι τα επόμενα χρόνια θα ακούμε ένα τραγούδι και δεν θα ξέρουμε αν το έχει γράψει άνθρωπος ή αν έχει γραφτεί από ένα πρόγραμμα του υπολογιστή. Εσύ πώς το βλέπεις γενικά όλο αυτό το θέμα;
ΜΣ: Εγώ γνωρίζω ήδη μουσική που γράφεται με τη χρήση AI και κυκλοφορεί και όχι μόνο μουσική. Αλλά και άλλα πράγματα γύρω από τη μουσική όπως το artwork. Δε θα μπω στη διαδικασία να κατακρίνω οποιονδήποτε χρησιμοποιεί AI για οποιοδήποτε λόγο φυσικά και δεν θα το κάνω. Εγώ θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό που είπες πριν για την ψυχοσύνθεση, την ψυχή του καθενός και το τι αυτό μπορεί να βγάλει. Όσο περισσότερο κάποιος μπαίνει στη διαδικασία του να χρησιμοποιήσει AI, χρησιμοποιεί λιγότερο από τη δική του αυθεντικότητα. Χωρίς να σημαίνει ότι όταν κάποιος ακούει τη δική μας μουσική δεν μπορεί να σκεφτεί άλλες 5-10 μπάντες με το ίδιο ύφος. Αλλά εκεί μπαίνει και το ζήτημα των επιρροών που λέγαμε πριν. Αλλά ακόμα και έτσι, μπορεί να διακρίνει κάποιος αν κάτι είναι αυθεντικό ή όχι. Η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα να τη χρησιμοποιήσει ο κάθε ένας και να φτιάξει μουσική. Πάμε σε generic καταστάσεις που δυσκολεύουν τον κόσμο να εντοπίσει μια πραγματικά καλή μπάντα. Αλλά είναι μια κατάσταση που δεν μπορούμε να αποφύγουμε αφού η τεχνητή νοημοσύνη είναι παντού πλέον και αυτό θα διογκώνεται όσο περνάνε τα χρόνια. Είναι και αυτό ένα εργαλείο και εξαρτάται πώς θα το χρησιμοποιήσει ο καθένας.
-Φτάνοντας προς το τέλος της κουβέντας μας, θα ήθελα να μου πεις πως βλέπεις το μέλλον των OCEAN’S EDGE. Ετοιμάζετε κάτι για το άμεσο μέλλον;
ΜΣ: Στα άμεσα σχέδια μας είναι να βρούμε κάποια ευκαιρία για να παίξουμε ακόμα ένα live είτε στην Αθήνα είτε στην επαρχία. Εφόσον υπάρξει κάποια βοήθεια να κανονιστεί και να οργανωθεί όλο αυτό. Να συνεργαστούμε με κάποια μπάντα πιθανώς από την επαρχία ή κάτι τέτοιο. Και παράλληλα υπάρχει πάρα πολύ υλικό ακόμα για να βγει κάποιο single, κάποιος δίσκος ή οτιδήποτε άλλο που θα μας πάει στο επόμενο βήμα μας. Είναι στα άμεσά μας σχέδια αλλά είναι και η καθημερινότητα τέτοια που δε μας επιτρέπει να πούμε ότι αυτό θα γίνει πολύ άμεσα.
-Ευχαριστώ πολύ Μάνο για την κουβέντα που είχαμε και για τον χρόνο σου. Το κλείσιμο δικό σου!
ΜΣ: Εγώ από τη δική μου πλευρά θα ήθελα να πω πόσο σημαντικό είναι αυτό που κάνετε και πρέπει να πάρουν την ευκαιρία και άλλοι μουσικοί να μιλήσουν για τις μπάντες τους και για τη δουλειά τους. Τέλος, θέλω να παροτρύνω τον κόσμο να ρισκάρει να πάει σε live, να γνωρίσει νέα συγκροτήματα και είναι σίγουρο ότι θα εκπλαγεί από την ποιότητα των μουσικών που υπάρχει εκεί έξω!
Συνέντευξη: Κώστας Μπουντούκος
Σχεδιασμός και Επιμέλεια Συνέντευξης: Κώστας Μπουντούκος
Ημερομηνία: 3 Φεβρουαρίου 2025
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: OCEAN’S EDGE – Σελίδα Facebook
Copyright © 2025 by THEGALLERY.GR
