Χρονολογία: 2020
Συνολικός Χρόνος: 1:02:10
Εταιρεία: Reaper Entertainment

         Το 2020  ήταν μια χρονιά κατά την οποία το Melodic Death Metal  είχε την τιμητική του με πολύ καλές κυκλοφορίες από τους  DARK TRANQUILITY, NIGHT IN GALES, WITHERING SURFACE, AEOLIAN, τους COUNTLESS SKIES, ακόμη και τους MORS PRINCIPIUM EST  όσο και  από τους πρόσφατα επανακάμψαντες MYGRAIN. Τελευταία τους κυκλοφορία ήταν το «Planetary Breathing» το 2013 με τα singles «Maniac» του 2014 και «ΙΙΙ» του 2018 κυρίως να μας δείχνουν το δρόμο που θα ακολουθούσαν οι Φινλανδοί Melo Deathsters.

   Από την αρχή του άλμπουμ και το «TheNightmare» δίνουν ξεκάθαρα το στίγμα τους δείχνοντας στο πόσο πολύ θα στηριχτούν στις κιθάρες και τα πλήκτρα. Κι ενώ το τραγούδι ξεκινάει επιθετικά μεν, άτσαλα δε στην πορεία, τα πλήκτρα παίρνουν την πρωτοκαθεδρία και δεν την αφήνουν μέχρι το τέλος, με τον τραγουδιστή Tommy Tuovinen να προσπαθεί να τραγουδήσει με έναν μοντέρνο τρόπο (όχι guttural καφρίλες!), αλλά με συγκρατημένα επιθετικό και ελεγχόμενο ρυθμό. Στα δε καθαρά φωνητικά του ακούγεται σφιγμένος, σαν να έχει ενδοιασμούς για το αν πρέπει να ελευθερώσει κι άλλο τη φωνή του.

      Στο «Out Of This Life» συνεχίζεται η παρουσία του «μοντερνισμού» με τις κιθάρες σκοτεινές μεν, αλλά τα πλήκτρα να συνεχίζουν να θέλουν να προβληθούν παραπάνω και το ρεφρεν να είναι πολύ εύηχο και ξεσηκωτικό σε ρυθμό την ώρα που το «Summoned Duality» κινείται σε πιο mid tempo ταχύτητες με τις εναλλαγές στα φωνητικά να αποτελούν μια ευχάριστη νότα με το όμορφο κιθαριστικό solo να διανθίζει τη σύνθεση. Το «Haunted Hearts» εμποτισμένο με τη γνωστή  Φινλανδική μελαγχολία είναι μια καθαρά power ballad σύνθεση στα χνάρια των τελευταίων μουσικών επιταγών των IN FLAMES και είναι μια ανάσα μετα το καταιγιστικό και μελωδικό «The Way Of The Flesh», ένα τραγούδι που όντως είναι χαρακτηριστικό της Φινλαδικής melo σκηνής.

     Το τραγούδι «The Calling» προσπαθεί να βρεί τη χαμένη ταυτότητά του ανάμεσα στο power metal, το progressive και το Europower! Για Death Metal ούτε λόγος να γίνεται και αυτό συμβαίνει και στο «Game Of Gods» με τις μελωδίες να κατακλύζουν το σύμπαν και τη φιλότιμη προσπάθεια του Tuovinen (με κάποιους βρυχηθμούς) να προσπαθεί να υπενθυμίσει στους συμπαίκτες του τι παίζουν αλλά αυτοί να τον συμπαρασύρουν στο ορμητικό ποτάμι της μελιστάλαχτης μελωδίας και της εμπορικής επιθετικότητας για να έρθει το «Stars Fading Black» να ανεβάσει τους τόνους, τις ταχύτητες, να κόψει λίγο τον αέρα των πλήκτρων και να αναδείξει λίγο έστω θανατηφόρο αέρα. Και αν στο «Fathomless Freefall» οι MYGRAIN φλερτάρουν έντονα  με το Progressive Metal και κάπου δείχνουν να τα καταφέρνουν, έρχεται η 13-λεπτη «Waves Of Doom» δήλωση επιθυμίας  των MYGRAIN να γράψουν ένα προοδευτικό magnum opus τους. Φιλόδοξη προσπάθεια με τα πλήκτρα στο μέσον να προσπαθούν να σε ταξιδέψουν στο υπερπέραν, σε ηλιακά συστήματα, μακρινούς πλανήτες, μια ιδανική θα έλεγα συνοδεία για θέαση ντοκιμαντέρ με θέμα το διάστημα και να κλείνει όμορφα και μελωδικά με κάποιες επιθετικές  μαυρομεταλλικές εξάρσεις.

   Λοιπόν, το «V» ΔΕΝ είναι σε καμία περίπτωση Death Metal. Θα το χαρακτήριζα μοντέρνο metal αλλά με ασαφή προσανατολισμό. Τα πλήκτρα δυστυχώς κλέβουν αρνητικά τη παράσταση όντας πιο μπροστά στη μίξη και ηχούν αταίριαστα σε πλείστες περιπτώσεις. Η παραγωγή είναι κάπως ξερή και πλαστική, γυαλισμένη έχοντας τις κιθάρες κάπως υψίσυχνες. Θα ήθελα πολύ να δοκιμάσω να ακούσω το «V» με την ελάχιστη εώς μηδαμινή συνεισφορά των πλήκτρων έχοντας την εντύπωση ότι θα έστεκε  πολύ καλά και με αξιώσεις δίπλα στα αναγραφόμενα στην αρχή της παρουσίασης Melodic Death Metal σχήματα. Προσπάθησαν οι MYGRAIN, με αρκετές καλές ιδέες και όμορφη ατμόσφαιρα, αλλά εντέλει αυτό που κατάφεραν είναι να «κάψουν» παραλίγο τις κάρτες ήχου (έκφραση δανεισμένη απο τον αρχισυντάκτη μας).

Βαθμολογία: 6/10
Συντάκτης: Δήμος Καραδήμος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος:  MYGRAIN – Σελίδα Facebook