Η ταινία The Dirt που αφηγείται τη χαοτική βιογραφία του εκκεντρικού συγκροτήματος Mötley Crüe, παίζει εδώ και λίγο καιρό εις το ναό του Netflix και όπως είναι λογικό, στη σκιά της επιτυχίας του Bohemian Rapsody γίνονται συγκρίσεις για το ποιανών η καριέρα ήταν “μεγαλύτερη”.

Το αποκάλεσαν βαρετό, άλλοι έγραψαν ότι η ταινία δεν μας δείχνει κάτι που δεν ξέρουμε και άλλοι ότι φαίνεται μόνο η αρνητική πλευρά του συγκροτήματος. Όλα είναι μπούρδες!

Τώρα λοιπόν θα κάνω μια βέβηλη δήλωση: Mου άρεσε πολύ περισσότερο από το Bohemian Rapsody. Όσο και να αγαπώ το Freddie Mercury, για κάποιο λόγο με κράτησε περισσότερο η ερμηνεία των ηθοποιών στο The Dirt. Όσο άψογος και αν ήταν ο Rami Malek, στο The Dirt βλέπουμε στην κυριολεξία το χάος μέσα από τα καθημερινά μάτια του Nikki Sixx και της παρέας του.

Μπορεί να μην έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την ωμή πραγματικότητα και ίσως σε αρκετές περιπτώσεις να θεωρούμε το περιεχόμενο ακόμα και αρκετά σεξιστικό (ε, δεν είναι και ότι καλύτερο να έχεις σταθερά μια γκρούπι κάτω από το τραπέζι να σε “ικανοποιεί” για να χαλαρώσεις) αλλά οι ρυθμοί εκείνης της εποχής είχαν μια διαφορετική ρουτίνα. Ίσως σήμερα όπως τα λεει και ένας γνωστός μου, να είναι τα γνωστά “ροκσταριλίκια”.

Στην ταινία λοιπόν ναι μεν βλέπουμε την εκκεντρικότητα των Mötley Crüe, αλλά παράλληλα χτίζονται οι χαρακτήρες και τσαλακώνονται μπροστά μας σχεδόν σε όλο το δίωρο που κρατάει το χάος. Νιώθεις ότι τόσο καιρό παρακολουθούσες κάτω από τη σκηνή και πως ξαφνικά απέκτησες μια κλειδαρότρυπα σε ένα ψυχεδελικό κόσμο.

Ποτά μέχρι να στερέψει ο Βόσπορος, ναρκωτικά που θα έκαναν τον Εσκομπάρ να δηλώσει πτώχευση και γυναίκες λες και είσαι στη σφηκοφωλιά της μπάρμπιταουν.

Καλά όλα αυτά, κάποια στιγμή όμως όλες οι καταχρήσεις τελειώνουν και ίσως αυτό να είναι και το κεντρικό νόημα της ταινίας. Ο Sixx γλιτώνει λίγο πριν συναντήσει το δημιουργό και αποφασίζει να γίνει λάτρης της νηφαλιότητας υποχρεώνοντας σχεδόν όλα τα μέλη να τον ακολουθήσουν στην απόφαση του αυτή. Χαρακτηριστική σκηνή στα μέσα της ταινίας που από τα ξίδια, βλέπεις να τους σερβίρουν perrier (γιατί και ο ροκ σταρ τη θέλει τη φλωριά του).

Ακόμα πιο σκληρή σκηνή όταν βλέπουμε τον Vince Neil, να χάνει το παιδί του από καρκίνο, ενώ παράλληλα αποχωρεί από το συγκρότημα. Που καταλήγουμε λοιπόν; Ότι η ταινία ναι μεν μπορεί να είναι ένα ξέφρενο πάρτι στη ζωή των Mötley Crüe, αλλά μας δείχνει πως παράλληλα με τη δόξα, ήρθαν πολλοί δύσκολοι λογαριασμοί που πληρώθηκαν με σκληρό τίμημα.

Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, οι ηθοποιοί έχουν χημεία μεταξύ τους, οπότε γιατί να μην δέσει το μεταλλογλυκό;

Σίγουρα τα νοήματα είναι αρκετά, πόσο μάλλον από ανθρώπους που στη ζωή τους ισοπέδωσαν τα πάντα για τη σκηνή. Oι Mötley Crüe έμειναν μαζί για αρκετά χρόνια και συχνά, πυκνά κάνουν αρκετές εμφανίσεις. Απορείς πως έμειναν ζωντανοί; Ίσως και οι ίδιοι…

Ίσως γιατί όπως συνηθίζουμε να λέμε, οικογένεια είναι αυτή που επιλέγεις και όχι αυτή που γεννήθηκες και οι Mötley Crüe φαίνεται να το γνωρίζουν αρκετά καλά…

Χρύσα Αντωνιάδη