Μπορεί το κλασικό Heavy Metal να είναι σύγχρονο και επίκαιρο; Την απάντηση δίνουν με έμφαση οι MEDUSA’S WRATH με το πρώτο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ, «Pavor Exitium Mors» που κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες. Σαφώς και μπορεί όταν κάποιος το κάνει με σεβασμό στις μουσικές του καταβολές και επιρροές αλλά ταυτόχρονα βάζοντας την ψυχή του. Με αφορμή λοιπόν το άλμπουμ αλλά και την επικείμενη συναυλία τους (15/6/2024 στο Piraeus Academy) είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με την μπασίστρια και ιδρυτικό μέλος, Χριστίνα Παφτίνου.

---

-Καλησπέρα Χριστίνα! Καλώς ήρθες στο The Gallery!

Χριστίνα Παφτίνου: Καλώς σας βρήκα!

-Είστε νέοι σχετικά στο χώρο οπότε για αρχή πες μας λίγα πράγματα για τη μπάντα, ποιοι είστε και πως έγινε η αρχή.

Χριστίνα Παφτίνου: Η μπάντα απαρτίζεται από εμένα στο μπάσο πλέον, αν και ξεκίνησα σα ρυθμική κιθάρα, ο Πέτρος lead κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος όπως και εγώ, ο Δημήτρης στις κιθάρες επίσης, ο Θοδωρής στα ντραμς και ο Γιώργος στα φωνητικά. Η μπάντα ξεκίνησε το 2015, έχει αλλάξει ονόματα και μέλη αλλά σαν MEDUSA’S WRATH ξεκινήσαμε το 2019 πάλι με άλλη σύνθεση βέβαια τότε. Εγώ και ο Πέτρος είμαστε τα ιδρυτικά μέλη και πλέον θεωρούμε ότι έχουμε ολοκληρώσει τη σύνθεση της μπάντας.

-Αυτό που περιγράφεις είναι συνηθισμένο φαινόμενο για μια metal μπάντα. Οι συνεχείς αλλαγές μελών. Γιατί πιστεύεις ότι υπάρχει αυτό το πρόβλημα;

 Χριστίνα Παφτίνου: Δεν είναι πρόβλημα. Απλά είναι δύσκολο να συνυπάρξουν πέντε διαφορετικοί χαρακτήρες με άλλα βιώματα, ιδέες ή πιστεύω όσο και αν ταιριάζει η χημεία μεταξύ πέντε ανθρώπων. Μπορεί να γίνει κάτι ξαφνικό, ένα θέμα υγείας, αλλαγή στο χώρο εργασίας. Παράδειγμα, στο EP φωνητικά έκανε ο Βασίλης Παναγόπουλος ο οποίος είναι καθηγητής και αυτή τη στιγμή είναι εκτός Αθηνών οπότε δε γινόταν να μπορέσει να στηρίξει τους ρυθμούς που είχαμε βάλει σκοπό εγώ και Πέτρος, να τρέξουμε τη μπάντα και να συνυπάρχει μαζί μας. Και ήταν κάτι που είπε και μόνος του. Ο Βασίλης είναι οικογένεια, είναι ο νονός του παιδιού μας, οπότε δεν είχαμε ποτέ άσχημους χωρισμούς. Δεν βιοποριζόμαστε από αυτό για να πεις ότι είναι η δουλειά μας.

-Ποιες είναι οι επιρροές σας ως συγκρότημα; Επίσης, εσύ ως μπασίστρια ποιους καλλιτέχνες θαυμάζεις;

Χριστίνα Παφτίνου: Όλοι έχουμε τα πρότυπά μας. Κινούμαστε γύρω από το κλασικό Heavy metal όπως JUDAS PRIEST, IRON MAIDEN, SAXON… ίσως και BLACK SABBATH  αν και δεν είναι το κλασικό Heavy Metal συγκρότημα. Προσωπικά εγώ λατρεύω Steve Harris πριν καν φανταστώ ότι θα πιάσω μπάσο στα χέρια μου. Λατρεύω IRON MAIDEN. Δεν μπορώ να σου πω συγκεκριμένες μπάντες που θαυμάζω γιατί είναι πάρα πολλές. Και οι υπόλοιποι κάπου εκεί κινούνται. Ο καθένας προσωπικά έχει τα γούστα του και ανάλογα και τη διάθεσή του. Έχουμε πολλές προσλαμβάνουσες αλλά τελικά όλοι κινούμαστε γύρω από αυτό που σου περιέγραψα.

-Πώς βλέπεις την ελληνική metal; Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου, αλλά έχω την αίσθηση ότι ειδικά μετά τον covid υπάρχει ένας δημιουργικός οργασμός με πολλά νέα συγκροτήματα να εμφανίζονται, να βγαίνουν πολλά αξιόλογα άλμπουμς και να γίνονται δεκάδες lives. Πώς βιώνετε την όλη κατάσταση εσείς;

Χριστίνα Παφτίνου: Δεν είναι καθόλου ιδέα σου. Ισχύει στο 1000% λόγω του πολύ μεγάλου διαστήματος εγκλεισμού. Καλώς ή κακώς είχαμε παραπάνω χρόνο να κάτσουμε να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να σκεφτούμε, να γράψουμε στίχους. Ίσως να βγάλουμε τα σώψυχά μας μέσω της μουσικής. Οπότε όταν επιτέλους τελείωσε αυτή η κατάσταση θεωρώ ότι βγήκαμε πιο ενωμένοι ως σκηνή, πιο ανανεωμένη, με πιο πολύ όρεξη και επαγγελματισμό αλλά και με πολύ καλά τραγούδια όπως είπες. Την περίοδο του κορονοϊού ο καθένας μας σκέφτηκε και αναθεώρησε κάποια πράγματα. Είχε και τα καλά της αυτή η κατάσταση τελικά. Πιστεύω ότι τελικά κατέληξε σε κάτι θετικό αλλά δεν θα ήθελα να ξαναβιώσω κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση.

-Αρχικά είχατε κυκλοφορήσει ένα EP, το «Lifeless Void» ενώ τον Φεβρουάριο μας παρουσιάσατε την πρώτη ολοκληρωμένη σας δουλειά, το «Pavor Exitium Mors». Μίλησέ μας λίγο για το άλμπουμ. Ποιος γράφει τη μουσική, τους στίχους αλλά και ποιος έκανε αυτό το επιβλητικό εξώφυλλο.

Χριστίνα Παφτίνου: Και εμείς λατρεύουμε το εξώφυλλο το οποίο είναι δημιούργημα του Φώτη Φωτίου ο οποίος είναι καρτουνίστας. Δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο, πέρα του ότι ακούει τέτοιο είδος μουσικής. Μας συνέστησε ένας κοινός γνωστός, του είπαμε την ιδέα και βγήκε αυτό το αποτέλεσμα. Είναι ξεκάθαρο μεράκι του Φώτη το εξώφυλλο. Εμείς δεν ανακατευτήκαμε πουθενά. Όσον αφορά το πώς γράφουμε θα έλεγα πατροπαράδοτα. Έχει κάποιος από εμάς μία ιδέα, συνήθως ο Πέτρος, την γράφει σε ένα βίντεο στο σπίτι, τη στέλνει στην ομαδική συνομιλία που έχουμε, ο καθένας τη μελετάει μόνος του και μετά βρισκόμαστε στο στούντιο και αρχίζουμε να βγάζουμε τη δομή του κομματιού ώστε να δούμε πως μας πάει. Έχοντας λοιπόν, μια δομή μας έρχονται και οι στίχοι. Στίχους γράφω εγώ, ο Βασίλης, ο παλιός τραγουδιστής μας και σε ένα κομμάτι έχει γράψει και ο Κωνσταντίνος Συρμός αλλά γενικότερα εγώ και ο Βασίλης γράφουμε. Κάπως έτσι βγήκε όλος ο δίσκος. Στην αρχή υπήρξε κάποια ταλαιπωρία αφού δεν είχε τελειώσει η περίοδος του κορονοϊού αλλά τα καταφέραμε.

-Έχει κάποιο concept το άλμπουμ; Αν δεν κάνω λάθος ο τίτλος σημαίνει «Ο φόβος του θανάτου». Πώς συνδέεται αυτό με τα τραγούδια;

Χριστίνα Παφτίνου: Δεν έχει concept ωστόσο επειδή μου το έχουν ξαναπεί αυτό, αν όντως βγαίνει η αίσθηση ενός θεματικού άλμπουμ θα πω ότι απλά προέκυψε. Επειδή τα κομμάτια γράφτηκαν σε περίοδο εγκλεισμού ίσως το ένα τραγούδι να είναι η συνέχεια του άλλου αφού κάπως έτσι γράφτηκαν κιόλας. Τελειώναμε με το ένα και προχωρούσαμε στο επόμενο. Οπότε μπορεί «εκ παραδρομής» να θυμίζει concept αλλά δεν είναι, τουλάχιστον για εμάς.

-Πάμε στη headlining εμφάνισή σας στις 15 Ιουνίου στο Academy μαζί με τους SUBSTANCE και τους NOMOS. Τι να περιμένουμε εκείνη τη βραδιά; Μήπως θα ακούσουμε και κάποιο καινούργιο τραγούδι;

Χριστίνα Παφτίνου: Δεν θα ακούσουμε καινούργια τραγούδια αλλά δε σου κρύβω ότι έχουμε ήδη υλικό έτοιμο. Σίγουρα θα ακούσετε κομμάτια από το EP, δηλαδή τα πιο παλιά μας, σίγουρα θα ακούσετε όλο το δίσκο. Θα υπάρχει show αλλά δεν θα πω περισσότερα. Θα είναι ωραία πιστεύω. Επιπλέον, με τους NOMOS περνάμε υπέροχα, έχουμε ξαναπαίξει μαζί και έχουμε τρομερή χημεία όποτε βρισκόμαστε. Θα είναι και οι SVBSTANCE μαζί μας, μια τρομερά ανερχόμενη μπάντα με πολύ δυνατή μουσική, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα. Θα είναι μια βραδιά δυναμίτης με ενέργεια, όρεξη και κέφι. Και οι τρεις μπάντες το περιμένουμε με ανυπομονησία.

-Γενικά πόσο σημαντικό πιστεύεις ότι είναι για μία μπάντα να κάνει live;

Χριστίνα Παφτίνου: Το κομμάτι των live είναι πολύ σημαντικό γιατί είναι ανανεωτικό, εμψυχωτικό και σου γεμίζει τις μπαταρίες. Τουλάχιστον για τα άτομα που έρχονται να απολαύσουν ένα live. Και σε εμάς κάνει καλό και θέλουμε να αποδίδουμε τα μέγιστα γιατί όταν και εμείς πάνω στη σκηνή περνάμε καλά και βλέπουμε και τον κόσμο να περνάει καλά, υπάρχει μια αλληλεπίδραση και ο ένας γεμίζει τις μπαταρίες του άλλου. Αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό από το να βγαίνουν συνέχεια δίσκοι χωρίς να υπάρχει επαφή με τον κόσμο. Το θεωρώ ανώτερο. Βέβαια όταν δεν βιοπορίζεσαι από αυτό δεν είναι εύκολο. Να λείψεις από τη δουλειά σου, να λείπεις σε περιοδεία λόγω οικογενειακώς υποχρεώσεων. Εγώ ας πούμε δεν μπορώ να λείψω εκτός Αθηνών μέχρι να μεγαλώσει λίγο το παιδάκι μου. Αν δεν έχεις επαφή με τον κόσμο είναι λίγο άψυχο το να κυκλοφορείς απλά τον ένα δίσκο μετά τον άλλο.

-Σε συζητήσεις με άλλους συναδέρφους σου που ξεκίνησαν τα τελευταία χρόνια, παίρνω συνεχώς τις ίδιες απαντήσεις όσον αφορά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν για να μπουν στο χώρο. Ποια είναι τα βασικά εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσει μια νέα μπάντα μέχρι να μπορέσει, όχι να εδραιωθεί στο χώρο, αλλά απλά να μπει στον χάρτη.

Χριστίνα Παφτίνου: Δεν το έχω σκεφτεί για να πω την αλήθεια γιατί τυχαίνει εμείς να δουλεύουμε πάρα πολύ πάνω σε αυτό που κάνουμε οπότε ό,τι και να προκύψει δεν το πολυσκεπτόμαστε. Πάει δια του πέντε. Οπότε συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Σίγουρα είναι δύσκολο να καταφέρει μια μπάντα να βγάλει κάτι καλό και με αξιοπρέπεια. Χρειάζονται προφανώς κάποια χρήματα για να βγει κάτι καλό. Ωραίο και το σπιτικό do it yourself αλλά αν θέλεις να πας μπροστά πρέπει να ξεκινήσεις με σταθερά και αργά βήματα για να ανέλθεις σιγά σιγά. Πέρα ότι πρέπει να γράψεις κάτι το οποίο να θεωρείς ότι γεμίζει εσένα ώστε να βγει και προς τα έξω. Άλλες δυσκολίες οικονομικής φύσης σίγουρα υπάρχουν ειδικά αν κάποιος δεν εργάζεται ή αμοίβεται με χαμηλό μισθό αφού τα έξοδα είναι αρκετά. Εξοπλισμός, στούντιο κτλ. Για κάποιον που παίρνει 500 ευρώ και πρέπει να συντηρεί ένα σπίτι δεν είναι πολύ εύκολο όπως καταλαβαίνεις.

-Πώς βλέπεις το μέλλον της metal στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως με βάση αυτά που διαβάζουμε για τις νέες εξελίξεις όπως για παράδειγμα η τεχνητή νοημοσύνη που λένε ότι σε μερικά χρόνια θα υπάρχουν προγράμματα που θα γράφουν ολόκληρα τραγούδια χωρίς την παρέμβαση των μουσικών;

Χριστίνα Παφτίνου: Καλά το έθεσες …της metal γιατί η metal είναι μουσικοί που απαρτίζεται από αληθινούς ανθρώπους που κρατάνε αληθινά μουσικά όργανα. Δεν το βλέπω θετικά όλο αυτό. Γενικά θεωρώ ότι η κατάχρηση της τεχνολογίας δεν είναι καλή. Εφόσον σου παρέχει κάποια καλά όπως η επικοινωνία με ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Όταν γίνεται κατάχρηση ποτέ δεν οδηγεί κάπου καλά. Παύει να λειτουργεί ο εγκέφαλος και δεν σκεφτόμαστε. Θα ρωτάμε πόσο κάνει 1+1 και θα απαντάει ένα ρομποτάκι. Οπότε είμαι πολύ αρνητική σε αυτό. Πάντως σωστά αναφέρθηκες στη ροκ και metal γιατί αν μιλάμε για άλλα είδη όπως η techno αυτό γίνεται από τη δεκαετία του ’90. Οπότε εκεί «τι είχαμε, τι χάσαμε».

-Παρά τις δυσκολίες, όπως ανέφερα και πριν, βλέπουμε όλο και περισσότερα νέα παιδιά να ασχολούνται με τη μουσική από διάφορα μετερίζια. Εγώ έχω πει ότι για μένα η μουσική είναι ψυχοθεραπεία. Αντί να δώσω το 50αρικο στον ψυχοθεραπευτή, προτιμώ να αγοράσω ένα εισιτήριο συναυλίας ή 2 cd. Τελικά, τι είναι η μουσική για σένα, προσωπικά;

Χριστίνα Παφτίνου: Η μουσική για εμένα είναι τα πάντα. Δεν ζω χωρίς μουσική από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μονίμως ήμουν με ένα ζευγάρι ακουστικά στα αυτιά. Στο θέμα του παιξίματος και στο στιχουργικό κομμάτι, η μουσική είναι η διέξοδός μου. Υπάρχουν κάποια πράγματα που θέλω να τα πω αλλά δεν μπορώ να τα πω με τον τρόπο που θα ήθελα. Με την μουσική προσπαθώ να κάνω κάποιους να με ακούσουν. Να συμπάσχουν μαζί μου. Αν ακούσεις το «Street Warriors» για το οποίο έχω γράψει τους στίχους, θα καταλάβεις τι εννοώ. Το ίδιο μπορώ να πω και για άλλα κομμάτια που έχουν γράψει στίχους οι υπόλοιποι. Είναι η διέξοδός μου, το ξέσπασμά μου, το γέμισμα της ψυχής μου. Γενικά, βλέπεις Χριστίνα, βλέπεις μουσική. Σκέψου ότι στο δεύτερο lockdown ήμουν κλεισμένη γιατί μου την είχε βαρέσει άσχημα. Ενώ θα μπορούσα να βγω να περπατήσω, να πάω τα σκυλάκια μου βόλτα με είχε νευριάσει τόσο πολύ όλη αυτή η κατάσταση που δεν ήθελα να δω άνθρωπο. Έβγαινα νύχτα για να μη βλέπω κόσμο. Δεν ήθελα να ακούω τίποτα, να διαβάζω, να μπαίνω στα social. Επειδή δούλευα και από το σπίτι, εκείνη την περίοδο αν δεν είχα τη μουσική θα είχα πάθει μεγάλη ζημιά. Δεν ξέρω που θα είχε ξεσπάσει αλλά σίγουρα κάτι θα είχε γίνει αν δεν είχα μουσική.

-Πέρα από τη συναυλία στο Academy, ετοιμάζετε κάτι άλλο αυτή την περίοδο; Γενικά, σε τι φάση είναι οι MEDUSA’A WRATH;

Χριστίνα Παφτίνου: Αυτό που θα γίνει σίγουρα είναι ότι αναμένουμε την ολοκλήρωση του πρώτου μας βίντεο κλιπ για το «Annabelle». Ίσως υπάρξει και δεύτερο βίντεο κλιπ. Δεν το έχουμε βάλει άμεσα στο πρόγραμμα. Σίγουρα με τη νέα σεζόν θα έχουμε ένα πολύ δυνατό live τον Νοέμβριο με πολύ δυνατές μπάντες. Δεν είναι ακόμα κάτι ανακοινώσιμο βέβαια. Κάτι άλλο δεν έχουμε βάλει στο πρόγραμμα. Το καλοκαίρι θα ξεκουραστούμε λίγο και από τη νέα σεζόν θα έρθουν ωραία πράγματα. Και φυσικά τα νέα τραγούδια που σιγά σιγά έρχονται.

-Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι σε αυτά που είπαμε ήδη; Κάποιο μήνυμα ίσως.

Χριστίνα Παφτίνου: Αυτό που θα ήθελα να πω γενικά είναι να υπάρχει αγάπη προς τους καλλιτέχνες ανεξάρτητα αν μας αρέσει το είδος ή η μουσική που μοιράζεται μαζί μας. Γιατί ο καλλιτέχνης ουσιαστικά μοιράζεται ένα μέρος του εαυτού του. Δεν είναι εύκολο. Δεν έχει να κάνει με εμάς, με τους MEDUSA’S WRATH. Είναι γενικό αυτό που λέω. Κατά καιρούς διαβάζουμε διάφορα για μεγάλους καλλιτέχνες. Δεν είναι έτσι… αγάπη και σεβασμό προς τους καλλιτέχνες. Αν μας αρέσει κάτι το ακούμε αλλιώς προχωράμε παρά κάτω. Καλό είναι να μην μειώνουμε ανθρώπους που μοιράζονται τα σώψυχά τους με εμάς. Και εγώ μπορεί να παίζω μπάσο σε μια μπάντα αλλά δεν παύω να είμαι και οπαδός αυτής της μουσικής. Αυτό ήθελα να πω… αγάπη προς τους καλλιτέχνες και σεβασμό. Τίποτε άλλο. Διαβάζουμε διάφορα πράγματα στον τύπο και δεν είναι ωραίο. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Έβγαλαν πρόσφατα καινούργιο κομμάτι οι NIGHTWISH, τους οποίους λατρεύω φανατικά από παιδί. Δεν μου άρεσε το κομμάτι. Εντάξει, φανταστικό βίντεο κλιπ, φανταστική παραγωγή, φανταστική Floor Jansen. Για τον Holopainen δεν το συζητάμε, ο άνθρωπος είναι διάνοια. Αλλά δεν με γέμισε. Δεν θα απαξιώσω μία τόσο μεγάλη μπάντα με τέτοιους καλλιτέχνες επειδή εμένα δεν μου άρεσε ένα κομμάτι. Το βρίσκω πολύ άσχημο και επειδή αυτό έχει αρχίσει και γιγαντώνεται, καλό θα ήταν να αναθεωρήσουμε λίγο. Αν δεν μας αρέσει κάτι ας σεβαστούμε την πορεία μιας μπάντας γιατί κανενός ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα και καμία μπάντα, όσο μεγάλη και να είναι, δεν βρέθηκε τυχαία εκεί. Είναι άσχημο να βγάζουμε χολή. Πρέπει να καταλάβουμε ότι και οι μουσικοί είναι άνθρωποι, δεν είναι Θεοί. Δεν μπορούν οι IRON MAIDEN για παράδειγμα να γράψουν ότι έγραφαν πριν 30 χρόνια. Άλλες εποχές, άλλα μυαλά, άλλες καταστάσεις. Γι’ αυτό λέω σεβασμός και αγάπη.

-Χριστίνα, νομίζω με έχεις καλύψει απόλυτα. Για ακόμα μία φορά σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου και ελπίζω να τα πούμε από κοντά και στο Academy το Σάββατο στις 15 Ιουνίου. Μπορείς να κλείσεις τη συνέντευξη όπως εσύ θέλεις!

Χριστίνα Παφτίνου: Θα χαρώ πάρα πολύ να έρθετε και να μοιραστείτε τη χαρά μας στο Academy και σας υπόσχομαι ότι θα περάσουμε μία τέλεια βραδιά! Σας περιμένουμε!

Συνέντευξη: Κώστας Μπουντούκος
Σχεδιασμός και Επιμέλεια Συνέντευξης: Κώστας Μπουντούκος
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
Artwork Εξωφύλλου: Φώτης Φωτίου
Ημερομηνία: 29 Μαΐου 2024
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: MEDUSA’S WRATH – Σελίδα Facebook
Copyright © 2024 by THEGALLERY.GR