Ο ρυθμός με τον οποίο εμφανίζονται νέες μπάντες στην Ελληνική Metal μουσική σκηνή είναι εντυπωσιακός! Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών, είναι πολύ αξιόλογες. Ένα τέτοιο συγκρότημα είναι οι Gothic Metallers I ABYSSICK που μπήκαν στη ζωή μας το 2017, έχουν κυκλοφορήσει ήδη ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ και ετοιμάζουν πολλά πράγματα για το μέλλον. Είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε με τον Κωνσταντίνο Μάρη (ιδρυτικό στέλεχος και τραγουδιστή του συγκροτήματος) για πολλά θέματα που αφορούν τη μπάντα, το φεστιβάλ Ghostlands & Ravenlands στο οποίο συμμετέχουν και γενικά για την αγαπημένη μας μουσική.

---

–Κωνσταντίνε, καλώς ήρθες στο ηλεκτρονικό περιοδικό του THE GALLERY! Είναι πραγματικά μεγάλη μας χαρά να σε φιλοξενούμε.

Κωνσταντίνος Μάρης: Χαίρομαι πάρα πολύ που έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε. Ευχαριστούμε πάρα πολύ για την πρόσκληση.

-Μιας και είναι η πρώτη φορά που μιλάμε, θέλω να μου πεις λίγα πράγματα για τους I ABYSSICK. Ποιοι είστε, πώς ξεκινήσατε, ποια είναι η πορεία σας μέχρι τώρα, ένα μίνι βιογραφικό δηλαδή...

Κ.Μ.: Όπως λέμε πάντα με τον Άγγελο, τον drummer με τον οποίο είμαστε τα δύο ιδρυτικά μέλη, είμαστε το παιδί μιας άλλης αποτυχημένης σύμπραξης. Οι I ABYSSICK πρακτικά γεννήθηκαν από την αποτυχημένη προσπάθεια μιας προηγούμενης μπάντας, στην οποία συμμετείχαμε και οι δύο, οπότε προκειμένου να κρατιόμαστε σε φόρμα όταν τελικά δεν προχώρησε η φάση, κρατήσαμε μια συγκεκριμένη μέρα, για να προβάρουμε και οι δύο, είτε τζαμάροντας, είτε παίζοντας διασκευές. Μέσα όμως σε αυτό το διάστημα άρχισαν να γεννιούνται διάφορες ιδέες. Βγαίνανε riff, έβγαινε διάφορο υλικό αυθόρμητα, το οποίο προσπαθούσαμε να το γράφουμε με ένα κινητό με τη σκέψη ότι κάποτε ίσως κάτι κάνουμε. Τελικά, μετά από περίπου δύο μήνες είχαμε τόσο υλικό που δεν γινόταν να το αφήσουμε πλέον, να μην του δώσουμε την δέουσα προσοχή, οπότε αποφασίσαμε να το δουλέψουμε λίγο πιο σωστά και να μαζέψουμε τις ιδέες. Ξεκίνησα να στέλνω τα πρώτα τραγούδια και κάναμε την πρόταση στον Μάκη, τον μπασίστα που συμμετείχε μαζί μας στην προηγούμενη απόπειρα, να έρθει για να συμπληρώσουμε ένα πρώτο αρχικό line-up,. Και έτσι και έγινε, ο Μάκης έφερε μαζί και τον Γιώργο σαν δεύτερη κιθάρα και κάπως έτσι, γύρω στο 2017-2018 δημιουργήθηκαν οι I ABYSSICK. Από τότε βέβαια έχουμε αλλαγές στο line-up  μέχρι σήμερα, ο Μάκης έμεινε μόνο για την κυκλοφορία του άλμπουμ και στην πορεία αποχώρησε και στη θέση του ήρθε ο Τριαντάφυλλος ή Ντάφυ όπως τον αποκαλούμε. Και με την πρώτη μας εμφάνιση, με το πρώτο μας live, θέλοντας εγώ να επικεντρωθώ στα φωνητικά  για να έχω καλύτερη επαφή με το κοινό σαν πρώτη συναυλία, πήραμε τότε βοηθητικά τον Στράτο Βραχιόλια στην κιθάρα σαν session. Αλλά ήταν τόσο ωραία η σχέση μας και ήταν πολύ ταιριαστό, σαν να είμαστε χρόνια μαζί, όπου τελικά αποφασίσαμε να γίνουμε πεντάδα και να πάρει μόνιμα τη θέση της κιθάρας ο Στράτος και να περιοριστώ εγώ στη φωνή.

-Πάντως, ως νέα μπάντα δεν είχατε και πολλές αλλαγές στη σύνθεσή σας, διότι από ό,τι έχω διαπιστώσει γενικά, ειδικά στην αρχή της πορείας της κάθε μπάντας, είναι λίγο δύσκολο να βρεθεί ένα σχήμα που να έχει σταθερή σύνθεση και να δουλεύει καλά.

Κ.Μ.: Κοίτα, αυτό που λες ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Εγώ αυτό που έχω διαπιστώσει στα όσα χρόνια τουλάχιστον είμαι ενεργός με συγκροτήματα είναι ότι στην αρχή τουλάχιστον τα πράγματα είναι πιο σταθερά γιατί η φάση ξεκινάει πιο παρεϊστικα. Είναι κάποιοι άνθρωποι που γνωρίζονται από χρόνια, θέλουν να παίξουν μουσική και στην πορεία συνήθως, εννιά στις δέκα φορές το γλυκό χαλάει και αλλάζει το line-up με το που προκύψει η πρώτη κυκλοφορία. Είτε κατά τη διάρκεια της κυκλοφορίας, είτε ακριβώς μετά. Εκεί αρχίζουν να φαίνονται οι πρώτες ρωγμές και ξεκινάει ο Γολγοθάς με τις αλλαγές. Συνήθως η φάση ξεκινάει λίγο για πλάκα, απλά να παίζουμε τη μουσική μας, να συνθέτουμε κτλ. Όταν αρχίζει να σοβαρεύει λίγο η κατάσταση ξεκινάνε και οι αλλαγές που αναφέρεις γιατί αλλάζει στο τέλος και πώς το βλέπει ο καθένας το συγκρότημα. Εκεί φαίνεται ποιο θέλουν να κάνουν κάτι πιο σοβαρά και ποιοι όχι.

-Ποιες είναι  οι επιρροές που έχετε, τόσο ως μπάντα όσο και εσύ ατομικά;

Κ.Μ.: Με τον Άγγελο βγήκαμε από μια μπάντα που παίζαμε περισσότερο doom, με την πατροπαράδοτη έννοια του Doom. Όταν στη συνέχεια αποφασίσαμε να τζαμάρουμε δε θελήσαμε να βάλουμε κάποια συγκεκριμένη ταμπέλα και είπαμε να συνεχίσουμε να παίζουμε και όπου μας βγει. Έχει να κάνει και πως αλληλοεπιδρούμε μεταξύ μας. Αν ο ένας παίξει με ένα συγκεκριμένο τρόπο τα τύμπανα θα με αναγκάσει και εμένα να γράψω ένα riff προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δεν έγινε κάτι συνειδητά. Κάποιοι θεωρούν ότι ακούνε πολύ PARADISE LOST στον ήχο μας, άλλοι την πιο ψυχεδελική περίοδο των SANCTUARY ενώ άλλοι εντοπίζουν στοιχεία NEVERMORE. Ατομικά βέβαια οι επιρροές μας είναι διαφορετικές και ποικίλες. Ο Άγγελος είναι πιο ακραίος στα ακούσματά του έχοντας όμως μεγάλη αγάπη και στους MY DYING BRIDE. Εγώ και λόγω παιξίματος αλλά και συμμετοχής μου σε διάφορες μπάντες πιάνω όλο το φάσμα. Γενικά στον ήχο μας μπορείς να βρεις λίγο PARADISE LOST, λίγο NEVERMORE, λίγο Power Metal αλλά και αρκετά Gothic στοιχεία. Ακόμα και περάσματα Black και Death Metal υπάρχουν.

-Ναι, η αλήθεια είναι πως κι εγώ όταν άκουγα το άλμπουμ, δεν μπορούσα να σας χαρακτηρίσω ακριβώς…Doom, Gothic, Death…είναι μια μίξη από όλα αυτά!

Κ.Μ.: Χαίρομαι πάρα πολύ για αυτό. Από την άλλη βέβαια είναι και ένα αγκάθι γιατί όταν μας ρωτάνε δεν ξέρουμε τι να απαντήσουμε. Κάποιος μας είχε δώσει ένα χαρακτηρισμό (δεν θυμάμαι αν ήταν κάποιος φίλος ή αν το διάβασα σε κάποιο review) ότι η μουσική μας είναι Extreme Heavy Doom. Δεν υπάρχει σαν όρος αλλά μου άρεσε. Για να επανέλθουμε στις επιρροές, ο Γιώργος ο οποίος έχει γράψει και ένα κομμάτι στο άλμπουμ, και λόγω ηλικίας έχει πιο μοντέρνα ακούσματα όπως Deathcore, Metalcore, πιο τεχνικά είδη. Τύπου ANIMALS AS LEADERS. Ο Στράτος είναι περισσότερο του Melodic Death και ο Daffy ως πάλιουρας είναι περισσότερο κλασικός. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον το δεύτερο άλμπουμ, γιατί θα έρθουν να προστεθούν και αυτά τα στοιχεία μέσα, οπότε θα επεκταθεί ακόμα παραπάνω αυτό που λέμε το «τι παίζουμε» Θα χαρώ αν μπορεί να λειτουργήσει μέσα στα πλαίσια μιας σύνθεσης αυτή η ποικιλία.

-Σίγουρα, να έχει μια συνοχή.

Κ.Μ.: Αυτό ακριβώς. Να έχει μια συνοχή τουλάχιστον όπως το καταλαβαίνουμε εμείς αλλά να περνάει και στον ακροατή. Έτσι, δε χρειάζεται να κάνουμε ένα pinpoint ακριβώς και να πούμε ότι παίζουμε κάτι συγκεκριμένο.

-Αλήθεια, πώς προέκυψε το όνομα του συγκροτήματος που είναι αρκετά ευφάνταστο;

Κ.Μ.: Είναι καθαρά εφεύρεση και ιδέα του Άγγελου. Είναι ένα λογοπαίγνιο μεταξύ της αβύσσου και του γεγονότος ότι έχουμε αρρωστήσει. Μάλλον αυτή ήταν η σκέψη. Η περίοδος που ξεκινήσαμε να γράφουμε μάλιστα τους στίχους ήταν γενικά μια δύσκολη περίοδος. Λίγο πριν τον COVID και συνέβαιναν πολλά άσχημα πράγματα. Είχαμε αρρωστήσει όλοι από την άβυσσο που αντιμετωπίζαμε σε παγκόσμιο επίπεδο. Οπότε κάπως έτσι δημιουργήθηκε το όνομα. Το «I» το πρόσθεσα εγώ γιατί μου φάνηκε απλά ωραία ιδέα.

-Προς το παρόν έχετε κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ με τίτλο «Ashes Enthroned», το καλοκαίρι του 2021. Μου έκανε εντύπωση η χρονική στιγμή που αποφασίσατε να κυκλοφορήσετε το άλμπουμ. Διότι αν δεν κάνω λάθος, ήταν εν μέσω πανδημίας. Ήταν νομίζω στα τελειώματα του δεύτερου κύματος που τα πράγματα ήταν ακόμα λίγο “θολά” και ο κόσμος φοβισμένος. Οπότε γιατί δεν αποφασίσατε να περιμένετε πχ. ένα εξάμηνο ακόμα;

Κ.Μ.: Οι ηχογραφήσεις κρατήσανε σχετικά λίγο παραπάνω από όσο θα θέλαμε για διάφορους λόγους. Οπότε καταλήξαμε να έχουμε τελειώσει τα περισσότερα και να είμαστε ακριβώς στο σημείο να έχουμε τις τελικές μίξεις και να δουλεύουμε το τελικό mastering λίγες ημέρες πριν σκάσει το θέμα του COVID. Γενάρη, Φλεβάρη του 2020, τότε που είχε αρχίσει να βγαίνει προς τα έξω το όλο πρόβλημα. Οπότε όταν ξεκίνησε το lockdown και ο πανικός, εμείς είχαμε ήδη αρχίσει να στέλνουμε e-mail σε διάφορες δισκογραφικές και να ψαχνόμαστε. Οπότε έγινε λίγο τυχαία η κυκλοφορία όσον αφορά το timing. Όταν ήρθε η πρόταση από τη Sleaszy Records σκεφτήκαμε ότι δε γίνεται να πούμε όχι. Σίγουρα θα ήταν καλύτερο να περιμέναμε για να κυκλοφορήσει σε μια περίοδο που θα είμασταν πιο ενεργοί αλλά από την άλλη είχε ήδη ξεκινήσει μια διαδικασία και δε γινόταν να φρενάρουμε. Έτσι, η ημερομηνία που μας έδωσε η εταιρεία ήταν αυτή που τελικά έγινε και η κυκλοφορία. Το καλοκαίρι του 2021.

-Φαντάζομαι ότι όλο αυτό θα σας επηρέασε όμως, όσον αφορά την προώθηση του άλμπουμ…

Κ.Μ.: Ναι, μας επηρέασε πάρα πολύ. Ο κόσμος, όπως και εμείς, ζούσε σε μια σουρεάλ κατάσταση. Δεν ξέραμε τι θα γίνει από θέμα δουλειάς, συνθηκών κτλ. Ειδικά η πρώτη καραντίνα ήταν κάτι πρωτόγνωρο για όλους μας. Φάση ζόμπι αποκάλυψη. Ήταν πάρα πολύ παράξενο. Από τη μία έπρεπε να διαχειριστούμε αυτό και από την άλλη να βγάλουμε άλμπουμ. Οπότε, ναι, μας επηρέασε πολύ αφού δεν μπορούσαμε να κάνουμε σωστή προώθηση. Εδώ καλά-καλά δεν προβάραμε. Δεν βρισκόμασταν μεταξύ μας παρά μόνο μέσω Zoom.

-Προσωπικά, σας είχα γνωρίσει ως μπάντα με το «δύσκολο τρόπο»! Εννοώ ότι είναι πιο δύσκολο να γνωρίσεις μια μπάντα σε συνθήκες live παρά δισκογραφικά, που τα πράγματα είναι πιο περιχαρακωμένα και προστατευμένα. Ήταν συγκεκριμένα σε ένα live των SPIRAL METH και DESERT NEAR THE END στο Temple club της Αθήνας και μου είχατε κάνει πολύ καλή εντύπωση οπότε αργότερα έψαξα και το άλμπουμ σας.

Κ.Μ.: Νομίζω ισχύει αυτό που λες. Είναι πάντα ένα στοίχημα. Νομίζω ότι στο τέλος της ημέρας τελικά εκεί κρίνεται όλο το παιχνίδι. Και το λέω και για τον εαυτό μου και για την μπάντα κατ’ επέκταση, ότι τελικά το μεγάλο στοίχημα είναι εκεί. Κατά πόσο αυτό το οποίο θέλουμε να κάνουμε να μπορεί να σταθεί επάξια σε μια συναυλία. Γιατί το στούντιο είναι όντως ένα προστατευμένο περιβάλλον. Δεν έχει νόημα αν δεν μπορείς να αποδώσεις ζωντανά αυτό που έχεις κάνει στο στούντιο.

-Γενικά πώς βλέπεις το χώρο της Metal μουσικής, κυρίως μετά την πανδημία και σε σχέση με το θέμα των συναυλιών ειδικότερα;

Κ.Μ.: Πάντα είχαμε συναυλίες, τόσο στη Θεσσαλονίκη που ζούσα μέχρι πριν μερικά χρόνια αλλά και στην Αθήνα. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη θυμάμαι τον εαυτό μου να είναι μονίμως σε κάποια συναυλία, είτε μικρή είτε μεγάλη και όλη η πόλη να είναι ένα ατελείωτο πάρτι. Πλέον νομίζω έχει αλλάξει αυτό είτε εξαιτίας έλλειψης χρόνου, χρημάτων ή απλά μάθαμε διαφορετικά ειδικά μετά από την καραντίνα. Θυμάμαι εκείνη την εποχή λέγαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι μας χρειάζεται μια μουσική χούντα ώστε να στερηθούμε για λίγο τη μουσική και να εκτιμήσουμε αυτό που έχουμε γιατί ο κόσμος είχε αρχίσει να απέχει. Και τελικά έγινε αυτό με την πανδημία και τα στερηθήκαμε όλα για 2 περίπου χρόνια. Όντως μετά την πανδημία γίνεται χαμός από συναυλίες αλλά η κατάσταση παραμένει άσχημη. Δεν ξέρω αν έχει μάθει πλέον αλλιώς ο κόσμος. Να προτιμάει να κάθεται σπίτι. Όχι μόνο όσον αφορά τις συναυλίες αλλά γενικότερα. Κυκλοφορείς σε περιοχές που κάποτε είχαν πολύ κόσμο και πλέον είναι άδειες. Βγαίνεις Σάββατο βράδυ και τα μαγαζιά να είναι κλειστά.

-Σε μια κουβέντα που είχα με έναν συνάδερφό σου πρόσφατα, μου είπε ότι στην Αθήνα πλέον έχουν μείνει οι μεγάλες σκηνές τύπου Gagarin, Fuzz κτλ οι οποίες όμως δεν είναι κατάλληλες για μικρομεσαίες μπάντες. Αλλά έχουν πεθάνει οι μικρότερες σκηνές, αφού ειδικά μετά την πανδημία έκλεισαν πολλά τέτοια μαγαζιά.

Κ.Μ.: Σκέψου για παράδειγμα ότι στη Θεσσαλονίκη έχει μείνει μόνο το Eightball. Δεν υπάρχει άλλο μαγαζί. Κάποτε είχαμε πάρα πολλά μαγαζιά και τώρα στο Eightball για να μπορέσεις να βρεις ημερομηνία να παίξεις που να μην είναι Τετάρτη είναι πάρα πολύ δύσκολο. Και το μαγαζί από τη μεριά του πρέπει να βγάλει κέρδος βέβαια. Δεν μπορεί να δίνει το χώρο σε όποιον να είναι για να κάνει ο καθένας το κέφι του χωρίς να ξέρει ότι μπορεί να του αποφέρει κέρδος. Και ερχόμαστε πάλι σε αυτό που λέγαμε πριν, ότι δεν πηγαίνει κόσμος στα live πλέον. Η προσέλευση στις συναυλίες ήταν ανέκαθεν μια μάστιγα και πριν τον COVID και νομίζω ότι είναι και μετά τον COVID ένα μεγάλο πρόβλημα. Είναι βέβαια και το οικονομικό στη μέση. Πάρε παράδειγμα από φέτος που γίνονται 300 συναυλίες. Δηλαδή, παιδιά, πόσα νεφρά να πουλήσουμε;

-Ας αλλάξουμε θέμα και να περάσουμε στη συνεργασία με εταιρείες. Πως το έχετε βιώσει εσείς όλο αυτό; Είπαμε ότι το άλμπουμ κυκλοφόρησε από τη Sleaszy Rider Records. Σκεφτόσασταν από την αρχή να συνεργαστείτε με κάποια εταιρεία ή θέλατε να κάνετε ένα αυτοχρηματοδοτούμενο άλμπουμ; Γενικά ποια είναι τα αρνητικά και ποια τα θετικά αυτών των δύο;

Κ.Μ.: Το άλμπουμ ούτως ή άλλως αυτοχρηματοδοτούμενο είναι υπό την έννοια της παραγωγής. Αυτό ήταν ξεκάθαρα οικονομικό κομμάτι, το οποίο βάλαμε εμείς. Τα πάντα. Τις ηχογραφήσεις, τα εξώφυλλα κτλ. Για λίγο μας πέρασε το μυαλό να το κυκλοφορήσουμε μόνοι μας. Απ’ την άλλη, μπήκαμε στη διαδικασία συνειδητά να επιλέξουμε να βρούμε μια δισκογραφική εταιρεία, γιατί σαν πρώτο άλμπουμ, νιώσαμε ότι ίσως να μας βοηθούσε λίγο παραπάνω και σε θέμα χρόνου, γιατί τόσο εγώ όσο και ο Άγγελος έχουμε τις δουλειές μας, τις οικογένειές μας. Οπότε να γλιτώσουμε να ασχοληθούμε με τα διαδικαστικά. Θεωρώ όμως ότι είναι πολύ θετικό αν μπορείς να το ψάξεις μόνος σου, να μπορείς να είσαι ανεξάρτητος. Σε εκείνη τη φάση όμως δεν γνωρίζαμε καλά το αντικείμενο και δεν ήταν η ώρα να το μάθουμε. Οπότε συνειδητά καταλήξαμε στην επιλογή να βρούμε μια εταιρεία με την λογική όμως αυτό που θα μας προσφέρει να είναι αυτό που θέλαμε και που μας ταίριαζε. Τόσο οικονομικά όσο και με σε θέμα χρόνου. Δηλαδή κάποιες δεσμεύσεις που άλλες εταιρείες ζητούσαν, για εμάς ήταν αδύνατο να τις τηρήσουμε.  Και το να μην χρειαστεί να βάλουμε και το χέρι στην τσέπη για κοπές, για οτιδήποτε έχει να κάνει σε έξτρα έξοδα που για μας θα ήταν μεγάλη οικονομική επιβάρυνση. Κάποιοι ζητάγανε ποσά που ήταν εφικτά, κάποιοι άλλοι ζητάνε ποσά που για τη δική μας τσέπη ήταν υπερβολικά.

-Πόσο εύκολα συνδυάζεται η προσωπική και οικογενειακή ζωή με το μουσικό κομμάτι από το οποίο το 99% των Ελλήνων μουσικών στη Metal σκηνή δεν ζουν από αυτό. Οι περισσότεροι το κάνουν παράλληλα, είτε ως συμπλήρωμα είτε απλά για την τρέλα τους. Οπότε πώς το δουλεύετε εσείς σαν μπάντα;

-Κ.Μ.: Κοίτα, όλα μπορούν να γίνουν πολύ εύκολα και πολύ βατά όταν κάποιοι πολύ συγκεκριμένοι παράγοντες δουλεύουν ταυτόχρονα σωστά. Δηλαδή, παίζει ένα πολύ μεγάλο ρόλο οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου να καταλαβαίνουν το γεγονός ότι για σένα είναι κάτι που δεν είναι αυτό που λέμε πάω να δω μπάλα ή ένα απλό χόμπι. Αυτή η λέξη «το χόμπι», με τρελαίνει όταν αφορά τη μουσική. Οπότε για μένα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο όπως το έχω καταλάβει το ότι οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου, είτε η γυναίκα σου είτε το παιδί σου αντιλαμβάνονται ότι όταν λείπεις για αυτόν το λόγο δεν είναι επειδή σπας πλάκα. Το να μην έχεις από εκεί γκρίνια ή τέτοιους είδους εμπόδια βοηθάει πολύ. Δεν το έχουν όλοι αυτό το προνόμιο. Επίσης βοηθάει πάρα πολύ το να είσαι στην ίδια σελίδα και το να αντιλαμβάνεσαι ότι όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε από θέμα δυσκολιών. Οπότε η δέσμευση και η διάθεση το να βρεθεί μία συγκεκριμένη ημέρα είναι πολύ σημαντική για τη λειτουργία της μπάντας. Είμαστε διατεθειμένοι να κάψουμε ένα Σάββατο, ένα ρεπό, ένα βράδυ Τετάρτης. Στη δική μας περίπτωση ευτυχώς έχουμε τον δικό μας χώρο για πρόβες οπότε δεν χρειάζεται να κυνηγάμε ελεύθερες μέρες και ώρες σε διάφορα στούντιο και να είμαστε με το ρολόι στο χέρι. Οπότε ναι δεν είναι εύκολο να τα συνδυάζεις όλα.

-Συνεπ΄ώς επιστρέφουμε σε αυτό που λέγαμε νωρίτερα. Ότι δηλαδή, πρέπει να βρεθούν τα κατάλληλα άτομα για να λειτουργήσει ένα συγκρότημα και αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει από την αρχή...

Κ.Μ.: Αυτό που αναφέρεις τώρα είναι και ένας από τους λόγους που από ένα σημείο και μετά εγώ τουλάχιστον, αλλά φαντάζομαι και ο Άγγελος σε έναν βαθμό, επιλέγουμε και προτιμάμε να δουλεύουμε με ανθρώπους που γνωρίζουμε και εκτός της μουσικής. Δηλαδή ανθρώπους με τους οποίους μπορούμε να συνεννοηθούμε και να κάνουμε χωριό. Ο χρόνος είναι λίγος και όσο μεγαλώνουμε κιόλας δεν έχουμε τις ίδιες αντοχές όπως αυτές που είχαμε 16-17 χρονών. Πρέπει να επενδύουμε σε ανθρώπους που το αξίζουν

-Οπότε, όπως γίνεται αντιληπτό, και η λειτουργία μέσα στην μπάντα είναι και κάπως παρεΐστικη.

Κ.Μ.: Είναι πολύ παρεΐστικη. Δε θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, νομίζω, ούτως ή άλλως. Σε σημεία που κάποιες στιγμές ξεφεύγουμε λίγο (γέλια)!

–Τσεκάροντας τη σελίδα σου στα social media, μπλέχτηκα λίγο σχετικά με τις ασχολίες και τα συγκροτήματά σου. Με τι ασχολείσαι περισσότερο αυτό το διάστημα;

-Κ.Μ.: Κοίτα, το βασικό μου μουσικό παιδί και αυτό στο οποίο δίνω το μεγαλύτερο βάρος είναι οι FORBIDDEN SEED με τους οποίους μάλιστα γράφουμε και καινούριο δίσκο. Βέβαια, οι FORBIDDEN SEED είχαν μπει λίγο στον πάγο κυρίως την περίοδο της καραντίνας και δεν είμαστε ενεργοί στο κομμάτι των συναυλιών γιατί δεν έχουμε πλήρες line-up. Έχει γίνει λίγο δύσκολη κατάσταση, γιατί η απόσταση άρχισε να μας ζορίζει πάρα πολύ. Οι μισοί είναι βόρεια, οι άλλοι μισοί εδώ. Μάλιστα, σε κάποια φάση έφυγε και ο μπασίστας για Κύπρο, οπότε γίναμε από τρία χωριά χωριάτες. Οπότε έγινε δύσκολη η κατάσταση αλλά παρόλα αυτά είμαστε φουλ ενεργοί πλην των συναυλιών. Φυσικά, είναι οι I ABYSSICK που είναι επίσης ενεργοί και στουντιακά και συναυλιακά και από εκεί και πέρα στουντιακά υπάρχουν διάφορα project που τρέχουν συνέχεια. Επιπλέον, όπως ξέρεις είμαστε και συνάδερφοι.

-Πώς βλέπεις το μέλλον της μουσικής και κυρίως της Metal μουσικής όσον αφορά το θέμα της χρήσης της Τεχνητής Νοημοσύνης στη μουσική;

Κ.Μ.: Δεν ξέρω σε τί βαθμό έχει προχωρήσει το θέμα γιατί δεν είμαι ειδικός ούτε έχω ασχοληθεί σοβαρά με αυτό το κομμάτι.  Από αυτά που ακούω από ανθρώπους που ασχοληθήκαν λίγο και έχουν και πάρα πολλά χρόνια στο χώρο θα πω ότι σε κάποιο βαθμό, προς το παρόν τουλάχιστον, στο θέμα της σύνθεσης είναι λίγο προβλέψιμο και λίγο περιορισμένο. Δεν ξέρω αν θα είναι για πάντα έτσι. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και στο θέμα των εξωφύλλων όπου πέφτει και λίγο κράξιμο μάλιστα. Δεν το καταλαβαίνουν και δεν το δέχονται εύκολα αυτό οι οπαδοί της μουσικής που ακούμε. Για μένα ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελοχεύει δεν είναι αν κάποια στιγμή η AI καταφέρει να γράφει καλύτερη ή όχι μουσική αλλά σε τι βαθμό αυτό θα περιχαρακωθεί νομικά. Δηλαδή, αν αύριο μεθαύριο με τον οποιοδήποτε τρόπο καταφέρουν να έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τη φωνή μου ή τη φάτσα μου στον κινηματογράφο χωρίς εγώ να έχω δώσει συγκατάθεση, γιατί ανήκω σε κάποια εταιρεία. Δηλαδή αν η μούρη μου ανήκει στη Warner και αύριο η Warner θέλει να κάνει μια ταινία με τη φάτσα μου χωρίς εγώ να πληρωθώ τα λεφτά τα οποία έπαιρνα κανονικά γιατί δεν θα χρειαστεί να παραστώ. Αν η δικιά μου η φωνή ανήκει στην τάδε εταιρεία και μπορεί ο άλλος να τη χρησιμοποιήσει και να με βάλει να τραγουδάω σε ένα δίσκο που εγώ δεν τραγούδησα ποτέ χωρίς να χρειαστεί να πάω στο στούντιο, άρα η φυσική μου παρουσία δεν θα είναι απαραίτητη, άρα δεν θα δικαιούμαι και τα ανάλογα royalties. Πρέπει να δούμε που θα μπει το όριο του τί θεωρείται νόμιμο και τί όχι. Άλλωστε ήδη έχουν αλλάξει τα πράγματα. Μπορεί να θεωρούμαστε οι τελευταίοι των Μοϊκανών ως οπαδοί κάποιου μουσικού ιδιώματος αλλά ήδη η νέα γενικά δεν μαζεύει για παράδειγμα cd. Υπάρχουν όλες αυτές οι πλατφόρμες που χρησιμοποιούν. Παρεμπιπτόντως, το spotify είναι για μένα μεγάλη κατάρα οικονομικά. Από τη μια βέβαια σου δίνει προσβασιμότητα σε μεγάλο κοινό από την άλλη όμως οικονομικά δεν αποφέρει τίποτα στον καλλιτέχνη.  Επίσης, ήδη πάρα πολλές μπάντες μπαίνουν στη διαδικασία να πούνε «φίλε, δεν υπάρχει λόγος να βγάλω δίσκο με 10 κομμάτια, γιατί κανείς δεν θα ασχοληθεί με 10 κομμάτια». Θα διαλέξουν ένα, δύο κομμάτια και τα άλλα θα πάνε στο φούντο. Άρα γιατί να χαλάσει τόσα λεφτά για ολόκληρο άλμπουμ. Βγάζει μόνο single.

-Το οικονομικό είναι σημαντικό βέβαια. Και εγώ πλέον δεν μπορώ να αγοράζω άλμπουμ όπως παλιότερα.

K.M.: Σίγουρα παίζει σημαντικό ρόλο και αυτό. Ακόμα και στο θέμα των συναυλιών. Μπορεί σε 5-10-15 χρόνια να μη χρειάζονται καν οι μπάντες για τα live. Ήδη οι KISS για παράδειγμα ανακοίνωσαν περιοδεία με ολογράμματα. Και πριν λίγα χρόνια έγιναν συναυλίες με το ολόγραμμα του Dio. Εγώ δε θα μπορούσα να το δω αυτό αλλά υπήρχε από κάτω κόσμος που χειροκροτούσε. Δυστυχώς η ιστορία έχει δείξει ότι η ανθρωπότητα είμαστε των άκρων και χάνουμε το μέτρο. Έχουμε μια τάση προς τη δυστοπία. Σχετικά με το οικονομικό ζήτημα, όλοι μας έχουμε περιοριστεί στο τί θα αγοράσουμε και ποιον θα στηρίξουμε. Παλιότερα αγοράζαμε ένα άλμπουμ χωρίς να το έχουμε ακούσει καν και δεν μας ένοιαζε αν τελικά δε θα μας άρεσε. Πλέον, το ακούμε πρώτα και αποφασίζουμε αν θα στηρίξουμε. Άλλωστε οι τιμές από πολλά πράγματα έχουν εκτοξευτεί. Δε γίνεται να βλέπεις t-shirt σε συναυλίες μικρών συγκροτημάτων, όχι των μεγάλων, να έχουν 30 και 40 ευρώ γιατί απλά το μαγαζί που λειτουργεί ως μεσάζοντας αποφάσισε να βάλει καπέλο, ΦΠΑ κτλ. Και άλλα 25 ευρώ το cd.

– Έχω ακούσει από πολλές μπάντες παράπονα για το συγκεκριμένο θέμα. Πέρυσι στο live των WAYFARER είχαν το cd 10 ευρώ και τη μπλούζα 15 ευρώ. Οπότε όλα εξαντλήθηκαν στο τέλος. Όλοι ήταν χαρούμενοι, η μπάντα γιατί κυριολεκτικά ξεπούλησε κι εμείς γιατί αισθανθήκαμε ότι μας σέβονται ως πελάτες.

Κ.Μ.: Και όλο αυτό επηρεάζει κυρίως τις μικρομεσαίες μπάντες. Ο Dickinson και ο κάθε Dickinson δεν θα επηρεαστεί ιδιαίτερα γιατί έχουν από πίσω τους έναν ολόκληρο μηχανισμό που ταϊζει 300-400 ανθρώπους. Είναι μια τεράστια αλυσίδα και η κουβέντα αυτή που κάνουμε τώρα δεν τελειώνει..

-Ας μιλήσουμε για το βασικό λόγο για τον οποίο γίνεται αυτή η κουβέντα που είναι το Ghostlands and Ravenlands Festival, το οποίο θα γίνει στις 23 Φεβρουαρίου στο Κύτταρο. Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στο φεστιβάλ;

Κ.Μ.: Με τον Νίκο (σ.σ. Σιγκλίδη) που το διοργανώνει, είμαστε αρκετά χρόνια φίλοι οπότε η επικοινωνία μας είναι πολύ συχνή με τον Νίκο. Οπότε όταν μου είπε ότι σκοπεύει να κάνει το fest, το πρώτο πράγμα που του είπα ήταν ότι ενδιαφερόμαστε αν θεωρεί ότι ταιριάζουμε σε αυτό που είχε στο μυαλό του. Μετά από κάποιο διάστημα μας πήρε τηλέφωνο και μας είπε ότι υπάρχει ένα άνοιγμα και αν μας ενδιαφέρει ακόμα. Τόσο απλά!

-Είναι ωραίο το σχήμα του φεστιβάλ. Έχει ποικιλία. Να πούμε ότι εκτός από εσάς, μαζί θα είναι οι THE SILENT RAGE, DRAGONY, MYSTFALL και ELEMENT ZERO.

-Κ.Μ.: Ναι, θα είναι ωραία η φάση. Όπως είπαμε είναι στις 23 Φεβρουαρίου στο Κύτταρο. Η προπώληση έχει ανοίξει εδώ και καιρό. Το εισιτήριο είναι στα 15 ευρώ και όποιος θέλει μπορεί να επικοινωνήσει με οποιαδήποτε μπάντα για να το προμηθευτεί. Στο ταμείο θα ανέβει στα 20 ευρώ. Τέλος, το live θα ξεκινήσει στις 19:00.

-Νομίζω η τιμή είναι πάρα πολύ καλή για τέτοια συναυλία. Δεν το συζητάμε.

K.M.: Ναι όντως. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να πω ότι ο Νίκος έχει κάνει πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια και γενικότερα τρέχει πάρα πολύ. Έχει ρίξει πολύ δουλειά αυτό το παιδί και δεν είναι εύκολες οι συνθήκες. Τόσο για το συγκεκριμένο Fest όσο και γενικότερα με την εταιρεία που έχει, τη Harmonia PR. Πρέπει να το πούμε αυτό. Γιατί θα το ξαναπώ. Δεν ζούμε από αυτό. Το χέρι στην τσέπη βάζουμε και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κάτι έξτρα ώστε να το ευχαριστηθεί ακόμα περισσότερο αυτός που θα έρθει. Να μπορούμε να του προσφέρουμε το κάτι παραπάνω. Είτε αυτό είναι μια πένα, για παράδειγμα, στους πρώτους που θα αγοράσουν εισιτήριο είτε το οτιδήποτε.

-Νομίζω ότι και ο κόσμος αυτό είναι που εκτιμάει. Άλλωστε οι μεταλάδες είμαστε και λίγο παραδοσιακοί και εκτιμούμε τέτοιες ενέργειες. Μας αρέσουν τα ενθύμια. Οπότε και αυτό έχει τη σημασία του.

–Κ.Μ.: Γενικά είναι αρκετά δύσκολο αντικείμενο. Το βίωσα και εγώ όταν κάναμε με τον Παναγιώτη Παπαγεωργίου το Under The Query Festival στο Γαλάτσι. Είναι απίστευτα δύσκολη ιστορία όταν προσπαθείς να μην γίνεις επαγγελματίας.

-Το Under The Query έχει σταματήσει; Είχα διαβάσει ότι κάτι έγινε με τον Δήμο Γαλατσίου.

Κ.Μ.: Έχει μπει στον πάγο. Είμαστε πάντα σε συνεργασία με τον Δήμο Γαλατσίου αλλά την τελευταία χρονιά που ήταν να πραγματοποιηθεί, ο Δήμος μας έδωσε κάποιες ημερομηνίες και χρονοδιαγράμματα που ήταν, ας το πούμε, άκυρα αφού είτε ήταν άκυρες μέρες είτε έπεφταν πάνω σε άλλα φεστιβάλ όπως το Rockwave και το Release οπότε δεν θα μπορούσε να σταθεί. Γι’ αυτό άλλωστε συνηθίζαμε να το κάνουμε το πρώτο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου που είναι γενικά μια ουδέτερη περίοδος. Θέλω να πιστεύω όμως ότι δεν είναι το τέλος αυτό και ότι απλά είμαστε σε αναμονή για την ώρα. Αυτό όμως που ήθελα να πω βλέποντας τα πράγματα από μέσα είναι ότι είναι δύσκολο να μην είσαι επαγγελματίας. Και δεν αναφέρομαι στον τρόπο που θα συμπεριφερθείς σε αυτόν που θα έρθει να παίξει. Πραγματικά πιστεύω ότι αν θέλαμε να το δούμε καθαρά επαγγελματικά θα είχαμε βάλει και λεφτά στην τσέπη. Όλοι φαντάζομαι. Αλλά εκεί είναι τελικά το στοίχημα.

-Για να επιστρέψουμε στο τωρινό φεστιβάλ, φαντάζομαι εσείς συνεχίζεται ουσιαστικά την προώθηση του «Ashes Enthroned». Θα δούμε κάτι νέο από εσάς στο live; ΄Έχετε καινούργιο υλικό;

Κ.Μ.: Δουλεύουμε πάνω σε καινούργιο υλικό. Έχει μαζευτεί αρκετό υλικό το οποίο θα πρέπει σιγά σιγά να αρχίσει να μπαίνει σε διαδικασία στησίματος που λέμε. Δουλεύουμε καινούργιες ιδέες γιατί η αλήθεια είναι ότι το έχουμε αργήσει λιγάκι το δεύτερο άλμπουμ, δεδομένων και των συνθηκών πάντα. Αλλά όχι. Στο live θα παίξουμε κομμάτια του άλμπουμ που απλά δεν έχουμε ξαναπαίξει ζωντανά. Θα παίξουμε κομμάτια τα οποία προς το παρόν δεν έχουμε παίξει σε προηγούμενες εμφανίσεις μας. Οπότε για τον κόσμο που ξέρει ή δεν ξέρει τόσο πολύ το υλικό μας δεν ξέρω αν θα κάνει κάποια διαφορά. Για όσους μας έχουν δει στο παρελθόν σε κάποια προηγούμενη εμφάνιση, ναι, θα έχει κάτι καινούργιο.

– Ποιό θεωρείς το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι των I ABYSSICK;

Κ.Μ.: Σε πληροφορώ ότι αυτό που με ρωτάς αυτή τη στιγμή είναι πιο δύσκολο να απαντηθεί σε σχέση με το δικό μου αγαπημένο κομμάτι. Και πιο δύσκολο γιατί νομίζω ότι πάνω από ένα κομμάτι έχει πτυχές πολύ χτυπητές και αντιπροσωπευτικές του συγκροτήματος. Δηλαδή νομίζω ότι και το «Upon A Throne Of Ruins» παρότι είναι μεγάλο σε διάρκεια, έχει λίγο πολύ όλα τα στοιχεία που συμπεριλαμβάνονται στο άλμπουμ. Έχει πολλές παύσεις, έχει πολλές αλλαγές. Έχει ανεβοκατεβάσματα του μετρονόμου. Έχει διάφορα riffs, φωνητικά. Απ’ την άλλη όμως υπάρχουν και κομμάτια όπως το «Mankind?» που είναι πιο straightforward. Το «Swept Away» έχει πολλά ανεβοκατεβάσματα. Έχει Black και Death στοιχεία μέσα. Θα μου ήταν πιο εύκολο να σου απαντήσω ποιο είναι, για παράδειγμα, το πιο εύπεπτο ή εμπορικό ή το πιο επιθετικό κτλ. Αλλά το πιο αντιπροσωπευτικό δεν μπορώ να το υποδείξω αφού πολλά τραγούδια έχουν στοιχεία που θέλουμε να εντάξουμε στον ήχο μας και δείχνουν τις επιρροές μας, όπως λέγαμε και νωρίτερα.

-Νομίζω, τα καλύψαμε όλα Κωνσταντίνε. Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω ακόμα μία φορά για την υπέροχη κουβέντα που κάναμε. Μπορείς να κλείσεις εσύ τη συνέντευξη, όπως επιθυμείς…

Κ.Μ.: Εμείς ευχαριστούμε για τη φιλοξενία. Αρχικά να πω ότι σας περιμένουμε στο φεστιβάλ. Θα χαρούμε πάρα πολύ να δούμε κόσμο τόσο για χάρη των μπαντών όσο και για τον Νίκο. Γενικά, παιδιά βοηθήστε τη σκηνή, δώστε το παρόν όπου εσείς νομίζετε και στηρίξτε τις μπάντες. Βοηθάτε όποια τέχνη και να αγαπάτε. Είναι ένας κύκλος. Όσο περισσότερο βοηθάς κάτι τόσο περισσότερο αυτό θα παράγει.

Συνέντευξη: Κώστας Μπουντούκος
Σχεδιασμός και Επιμέλεια Συνέντευξης: Κώστας Μπουντούκος
Ημερομηνία: 5 Φεβρουαρίου 2025
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: I ABYSSICK – Σελίδα Facebook
Copyright © 2025 by THEGALLERY.GR