Μετά από συνεχόμενες χρονιές στο Graspop είπαμε να προσθέσουμε άλλο ένα φεστιβάλ στη συλλογή μας. Το HELLFEST….. που διεξάγεται στο Clisson της Γαλλίας και διεξάγεται ιδίες ημερομηνίες με αυτό του Dessel.

Συνήθως τα line up είναι ίδια. Απλά τα ονόματα των MANOWAR και TOOL ήταν αυτά που έκαναν το κλικ για κάτι πιο συγκλονιστικό. Αυτά μαζί με τους KISS και τους SLAYER ήταν τα κορυφαία ονόματα του fest. 

Το κακό με τα μεγάλα φεστιβάλ είναι ότι χάνεις πολλά από τα συγκροτήματα που πρέπει να δεις γιατί πέφτουν πάνω στην ίδια ώρα με κάποιο άλλο.

1^η μέρα

Και εκεί που προσπαθήσαμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας από το απίστευτο Knotfest  που έγινε στις μεγάλες σκηνές του φεστ την προηγούμενη μέρα, μπαίνοντας στο χώρο του φεστιβάλ μαθαίνουμε το νέο…..Οι MANOWAR ακύρωσαν την συμμετοχή τους. Μπαράζ δηλώσεων από το συγκρότημα και τους διοργανωτές για το ποιος φταίει αλλά με τους οπαδούς της μπάντας (πολλοί είχαν έρθει αποκλειστικά γι’ αυτούς από όλο τον κόσμο) να μην ξέρουν τι να κάνουν…..

Τέτοια ακύρωση 12 ώρες πριν από την εμφάνιση τους σε τόσο μεγάλο φεστ δεν έχει ξαναγίνει….Στην θέση τους μπήκαν οι SABATON που είχαν κλείσει την βραδιά στο knotfest και προφανώς τους πρόλαβαν στο αεροδρόμιο….

Ξεκινήσαμε λοιπόν νωρίς στο μεσημέρι με GLORYHAMMER. Οι Σκωτσέζοι που θα έρθουν με τους POWERWOLF τον χειμώνα στην Ελλάδα ήταν πολύ καλοί στο symphonic power που παίζουν και ο κόσμος τους απόλαυσε. Ακολούθησαν οι SONATA ARCTICA του αγαπημένου Tony Kakko. Το ότι χρόνια έχουν να κάνουν κάτι αξιόλογο και η στροφή τους σε πιο μελωδικά μονοπάτια από το δυναμικό power που έπαιζαν φάνηκε και στις αντιδράσεις.

Κατηφορίζουμε στις κλειστές σκηνές για να πάρουμε μια τζούρα από TROLLFEST. Μία λέξη. Πανηγύρι. Ξεσήκωσαν τον κόσμο με τις folk μελωδίες τους. Παραμείναμε για να δούμε και τους Βρεττανούς θρύλους DIAMOND HEAD. Με ολοκαίνουργιο άλμπουμ μάγεψαν τον κόσμο με καινούργια και παλιά κομμάτια. Ο Andersen στα φωνητικά έχει δέσει απίστευτα με τους παλιούς.

Ξαναπάμε στις μεγάλες σκηνές. Για όποιον δεν έχει ζήσει live των DAGOBA  θα του πω ότι χάνει το μεγαλύτερο wall of death…..Και πόσο μάλλον όταν γίνεται εντός έδρας…..ΠΑΝΙΚΟΣ…..Τρομακτική εμφάνιση.

Μαζεύουμε τα παΐδια μας…..DREAM THEATER στη συνέχεια από ποιο μακριά για να χαλαρώσουμε και λίγο. Οι ηγέτες του progressive σε άλλη μια μεστή εμφάνιση.

Έδωσαν βάρος και στο καινούργιο τους υλικό. Διάλλειμα για φαγητό και γέμισμα της κανάτας…..Εδώ να πω ότι σε σύγκριση με το Graspop το φεστιβάλ υστερεί.

Μαζεμένα όλα τα bar και τα στέκια για φαγητό από την είσοδο και μέχρι τα μέσα του φεστ. Οι mainstages αρκετά απομονωμένες.

Για άλλους καλό για εμάς όμως που θέλουμε το ποτήρι πάντα γεμάτο είναι ένα θέμα. DROPKICK MURPHYS στη συνέχεια……Σαν το παλιό καλό κρασί. Όσο και να λες πάλι θα τους δω, είσαι εκεί με μια μπύρα στο χέρι και τραγουδάς τους διαχρονικούς ύμνους.

Στα ¨Rose Tattoo¨, ¨I’m Shipping Up To Boston¨ δεν χρειάζονται λόγια στο τι έγινε…..Επίλογος στις κλειστές σκηνές. Οι POSSESSED με ολοκαίνουργιο άλμπουμ έσπειραν θύελλες. Tom Gabriel Warrior στη συνέχεια για live εκτέλεση του θρυλικού Triumph of death των HELLHAMMER. Κόλαση.

Τα φλας τα έκλεψε η μικροκαμωμένη αλλά απίστευτη Mia Wallace. Το μπάσο της πήρε φωτιές. Η ώρα δείχνει 01:00….Η στιγμή που περίμενα έφτασε. Κάγκελο για τον βασιλιά.  KING DIAMOND μετά το 2016 και το Graspop. ΣΥ-ΓΚΛΟ-ΝΙ-ΣΤΙ-ΚΟΣ.

Ο καλύτερος των τελευταίων χρόνων. Με καινούργια σκηνικά για την προώθηση του καινούργιου άλμπουμ που θα βγει το 2020. Δεν υπάρχουν πολλά λόγια. Μαζεύαμε τα σαγόνια μας. ¨Masquerade Οf Μadness¨ το νέο τραγούδι που άρεσε στον κόσμο. Όλα τα κλασικά κομμάτια και η έκπληξη για πρώτη φορά  live εκτελεσμένο  το ¨The Lake¨. Μαγική στιγμή να βλέπεις τον Becerra frontman των POSSESSED να έρχεται μπροστά από τα κάγκελα και να χτυπιέται με τα διαχρονικά τραγούδια. Άντε να κοιμηθείς…..

2^η μέρα

Αφόρητη ζέστη στο Clisson. Καπέλα και κρεμούλες όλων των ειδών έκαναν την εμφάνιση τους. Περισσότερη ουρά έβλεπες στις βρύσες για να γεμίσεις παγούρια παρά στις κεντρικές σκηνές. Οι κλειστές σκηνές είχαν τις τιμητικές τους όπου υπήρχε μια υποφερτή δροσιά. Ξεκινήσαμε με WOLFHEART όπου με τον Βαγγέλη Καρζή στις μηχανές του έπαιξαν καταπληκτικά. Σαν να είναι χρόνια στο γκρουπ δεν είχε το παραμικρό άγχος και έδεσε αμέσως με τα υπόλοιπα μέλη.  Στη συνέχεια ακούσαμε για πρώτη φορά live MANTAR. Μπαντάρα. Το δίδυμο από την Γερμάνια στα 40 λεπτά που ήταν στη σκηνή απέδωσαν απίστευτα το sludge/black ύφος τους. Τέλος Σεπτέμβρη παίζουν και στην Αθήνα οπότε καλή ευκαιρία να τους δείτε. Οι κεντρικές ακόμα απλησίαστες από την ζέστη (δεν χάναμε και τπτ) οπότε συνεχίσαμε με CARACH ANGREN.

Οι Ολλανδοί είναι αλήθεια ήταν από τις πιο άνοστες παρουσίες. Μονότονο symphonic black τραγική σκηνική παρουσία με δυο ασανσέρ να ανεβοκατεβάζουν όλη την ώρα τα μέλη της μπάντας. Αντίθετα οι CANDLEMASS ήταν εξαιρετικοί. Για μία ώρα μας βομβάρδισαν με τους ύμνους τους. Στο ¨Solitude¨ o κακός χαμός. Αν και είναι ακόμα νωρίς (ειδικά στη βόρεια Ευρώπη νυχτώνει κατά τις 2200) έπρεπε να πάμε στις κεντρικές σκηνές οπού θα ακολουθούσε σεισμός από τέσσερις σπουδαίες μπάντες της ευρύτερης hard rock σκηνής. Οι WHITESNAKE παρέδωσαν μαθήματα. Ο Coverdale πολύ καλός και στα ψηλά φωνητικά. Στα ¨Is This Love¨ και ¨Here I Go Again¨ ο κόσμος τραγούδησε μαζί του. DEF LEPPARD για τη συνέχεια. Οι καλύτεροι από όλες τις παλιές μπάντες. Άψογη σκηνική παρουσία. Μόλις ο Elliot άρχισε να τραγουδά το ¨Love Bites¨  όλοι ερωτευτήκαμε ξανά. Το να βλέπεις στη σκήνη πάνω δίπλα δίπλα Billy Gibbons και Dusty Hill σε διαπερνάει ένα ρίγος.

Οι ZZ TOP εμφανίστηκαν στο HELLFEST για την επέτειο των 50 χρόνων ζωής του γκρουπ. Δεν υπάρχουν λόγια να βλέπεις τα ιερά αυτά τέρατα να σολάρουν και να παίζουν με τον κόσμο.

Οι headliners της δεύτερης μέρας δεν ήταν άλλοι από τους KISS. Μαγικοί. Επί 2 ώρες μας μάγεψαν με το καταπληκτικό τους show.

O Gene Simmons αγέραστος. Ο Paul Stanley πηγαινοερχόταν στη σκηνή. Στο ΄΄Love Gun΄΄ με τη βοήθεια ενός ιμάντα μεταφέρθηκε-πέταξε σε μια σκηνή που είχε στηθεί (την ίδια μέρα) μέσα στο πλήθος. Από εκεί είπε και το “I Was Made For Lovin’ You”. Το ¨καλύτερο και πιο δυνατό κομμάτι της ροκ μουσικής¨ όπως μας είπε. Το stage show πραγματικά απίστευτο.

3^η μέρα

Ξεκινώντας για την Τρίτη και τελευταία μέρα ξέραμε ότι θα σπάσει ο σβέρκος μας από το line up. Ευτυχώς που παρεμβαίναν μπάντες για χαλάρωση. DEATH ANGEL νωρίς το μεσημέρι. Σε τρομερή κατάσταση οι Βρεττανοί. Μπροστά σε λίγο κόσμο (λόγω ώρας και ζέστης) έπαιξαν ατόφιο thrash και μας παρουσίασαν και δείγματα από το ολόφρεσκο Humanicide. Στη συνέχεια black metal μαγεία από τους δικούς μας LUCIFER’S CHILD. Η αλήθεια είναι ότι δεν τους είχα ξαναδεί και πραγματικά με εντυπωσίασαν. Τρομεροί πάνω στη σκηνή κέρδισαν τον κόσμο. Μακάρι αυτά τα φεστιβάλ να είναι εφαλτήριο για μεγάλη πορεία.

Αυτό και ήταν το τελευταίο συγκρότημα στις κλειστές σκηνές αφού μετά το τέλος μεταβήκαμε στα κεντρικά mainstages. Stoner μαγεία στη συνέχεια από CLUTCH. Τα πρώτα τρία κομμάτια ήταν από το τελευταίο ¨Book of Bad Decisions¨ με τον κόσμο να είναι πιο χαλαρός, στη συνέχεια είπαν όμως όλα τα κλασικά τους κομμάτια. Επαγγελματική απόδοση όπως πάντα. Thrash καταιγίδα από TESTAMENT στη συνέχεια. Ξεκίνησαν με το κλασικό πια ¨Brotherhood of the Snake¨, ο κακός χαμός στο ¨More Than Meets the Eye¨ πανζουρλισμός σε ¨Over the Wall¨ και ¨The Formation of Damnation¨. Peterson – Skolnick – DiGiorgio αλώνιζαν τη σκηνή του HELLFEST. Και φυσικά καλύτερη στιγμή όταν πήρε το μικρόφωνο ο Hoglan μετά το ¨Electric Crown¨ για να μας πει ότι ο Chuck Billy είχε γενέθλια οπότε ακολούθησε και το αντίστοιχο ευχητήριο τραγουδάκι. Εκείνη την μέρα ο τεράστιος Chuck έκλεισε τα 57. Και εκεί που προσπαθούμε να συνέλθουμε ANTHRAX στα καπάκια.

Ξεκινάνε με ¨Caught in a Mosh¨. Η απόδοση τους εξαιρετική. Scott Ian χτυπιέται κατά μήκος της σκηνής. Ο Belladonna ευδιάθετος όπως πάντα. Ανεβάζει cameraman στη σκηνή και για ένα λεπτό και παίζει μαζί του. Στα ¨Antisocial¨ και ¨Indians¨ πανικός. Οι thrash fan στα καλύτερα τους. Και είχε και συνέχεια αργότερα. Για το καλό μας οι διοργανωτές έβαλαν στη συνέχεια LYNYRD SKYNYRD. Ευκαιρία να ξαπλώσουμε στο γρασίδι και να απολαύσουμε τις μελωδίες από τους βασιλιάδες του southern rock. Για μία ώρα μας μάγεψαν με τα τραγούδια τους. ¨That Smell¨ ¨Simple Man¨ ¨Free bird¨ και φυσικά ¨Sweet Home Alabama¨ έκαναν όλους μας να τραγουδάμε. Αυτή και είναι η μαγεία σε αυτά τα fest. Οι εναλλαγές των ειδών της μουσικής που όλοι λατρεύουμε.  Στις επάλξεις πάλι για LAMB OF GOD.

Ξεκίνημα με Omerta και όλο το HELFEST δονείται. Ο Randy Blythe δεν σταματάει να πηγαινοέρχεται, η απόδοση του group πλησιάζει το άριστα. Αρχές Ιουλίου το Gazi Music Hall θα ζήσει μεγάλες στιγμές. Φινάλε με ένα τεράστιο circle pit στα ¨Laid To Rest¨ και ¨Redneck¨. Η σκηνή που έπαιζαν οι LOG αρχίζει και τιγκάρει για τους SLAYER που θα εμφανιστούν αργότερα. Μέχρι τότε στη διπλανή σκηνή ξεκινάει ο SLASH έχοντας στα φωνητικά τον τεράστιο Myles Kennedy από τους ALTER BRIDGE. Για μία ώρα ένα τεράστιο ροκ πάρτι ξεκινάει. Τα λόγια δεν χρειάζονται για το παίξιμο από αυτό το supergroup. Και στα γούστα σου να μην είναι κάθεσαι και χαζεύεις. H ώρα έχει πάει 00:30 και οι ήχοι από το ¨Repentless¨ ξεσηκώνουν το κατάμεστο HELLFEST.

Οι SLAYER εμφανίζονται και τα σαρώνουν όλα. Για μιάμιση ώρα οι πύλες της κόλασης έχουν ανοίξει στον ουρανό του Clisson. Εκπληκτικά σκηνικά. Φωτιές να ξεπροβάλλουν από παντού. Χωρίς πολλά λόγια για να τρώνε χρόνο χτυπάνε τον ένα ύμνο μετά τον άλλο….¨Seasons in the Abyss¨ ¨Hell Awaits¨ ¨Dead Skin Mask¨ ¨South of Heaven¨ ¨Raining Blood¨ ¨Black Magic¨ ¨Angel of Death¨ και πόσα ακόμα μας αποτελείωσαν.

Το να βλέπεις τον Araya νοιώθεις απίστευτο δέος και μελαγχολείς για το ότι δεν θα τους ξαναδείς live (ευτυχώς είναι και το live στην Αθήνα). ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΙ. Αμέτρητα βεγγαλικά στο τέλος. Η ώρα έχει πάει 02:00 και προσπαθούμε να συνέλθουμε για αυτό που είδαμε. Στην διπλανή σκηνή ξεκινούν οι TOOL. Το κλείσιμο του φεστιβάλ. Η αλήθεια είναι ότι βγήκε η κούραση από τις τέσσερις μέρες και δεν κάναμε τον κόπο να πάμε κοντά. Άσε που το θεωρήσαμε και λίγο ιεροσυλία μετά από αυτό που είχαμε δει. Σαν ρομποτάκια παραμιλώντας πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

Με μία λέξη το φετινό HELLFEST ήταν καταπληκτικό. Αν δεν υπήρχε και το κάζο με το τους MANOWAR θα το συζητάγαμε για χρόνια……Βέβαια και μόνο από αυτό το γεγονός θα συζητιέται έτσι και αλλιώς.

Το κακό με τα φεστιβάλ είναι ότι χάσαμε αμέτρητα συγκροτήματα που θέλαμε να τα δούμε live αλλά η ίδια ώρα έναρξης σε κάνει να διαλέξεις. Είναι και οι ατελείωτες ώρες που αναγκαστικά σε στέλνει κάποια στιγμή για ανεφοδιασμό (βάλτε ρε μπύρες κοντά στις μεγάλες σκηνές) και ξεκούραση.

Το καλό είναι όμως πως βλέπεις τόσα συγκροτήματα από όλο το ευρύτερο φάσμα της μέταλ και ροκ σκηνής. Είναι υπέροχο να βλέπεις τον τύπο να κάνει headbanging με TESTAMENT και μετά να σιγοτραγουδάει το ¨Simple Μan¨ των LYNYRD.

Πάμε για τα επόμενα!

Ανταπόκριση: Νίκος Βλάχος
Επιμέλεια Εξωφύλλου: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Επιμέλεια Ανταπόκρισης: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Σχεδιασμός Ανταπόκρισης: Χρύσα Αντωνιάδη
Φωτογραφίες: Νίκος Βλάχος
Ημερομηνία: 21-23 Ιουνίου 2019
Copyright © 2019 by THEGALLERY.GR