Χρονολογία: 2021
Συνολικός Χρόνος: 52:32
Εταιρεία: Prophecy Productions

     Μες τη σιγαλιά της νύχτας. Σκοτάδι, τόσο ήσυχα, τόσο ήρεμα. Ή μήπως όχι; Τεντώνω τα αυτιά μου, αφουγκράζομαι, τι θόρυβος είναι αυτός; Οι άνθρωποι κοιμούνται στα κρεβάτια τους, άλλοι βαθιά, άλλοι με εφιάλτες, άλλοι ροχαλίζουν μακάριοι, όμως το δάσος έχει ζωή, κάποια πλάσματα δεν κοιμούνται. Μέσα στο σπίτι είναι τόσο ήρεμα, η σιγανή βροχή χτυπάει στα παραθυρόφυλλα σαν ένα νανούρισμα και η γάτες εμπρός στο τζάκι γουργουρίζουν από ευχαρίστηση σκεπτόμενες ακόμη ένα ποντικοκυνηγητό. Στο δάσος οι αλεπούδες ετοιμάζονται για το νυχτερινό κυνήγι τους, στον έναστρο ουρανό οι νυχτερίδες πετούν σε σμήνη, μιλάνε, ερωτοτροπούν την ίδια ώρα που το αγέρι περνάει μέσα από τις φυλλωσιές ψιθυρίζοντας λόγια παράξενα και περίεργα. Τα τρωκτικά ακούνε όλους τους θορύβους και λουφάζουν στα λαγούμια τους, συναισθανόμενα κάτι που μόνο αυτά ξέρουν.

    Σταδιακά εμφανίζεται ο ήλιος και δίνει ζωή παντού. Τα πουλιά ξυπνάνε και καλωσορίζουν την καινούρια μέρα με το τραγούδι τους, Τα ζώα του δάσους ξυπνούν κι αυτά σιγά σιγά, ένας κούκος αφήνει τη φωνή του να πλανηθεί από δέντρο σε δέντρο. Ο δρυοκολάπτης ξυπνάει και πιάνει δουλειά να πελεκήσει το ξύλο με το ράμφος του, μη αφήνοντας τα σκιουράκια να μαζέψουν καρπούς. Χοντρές στάλες πέφτουν από τα φύλλα . Η αλεπού κουρασμένη από το βραδινό κυνήγι, αλλά ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα, γλύφει τα μουστάκια της και σταματάει να πιεί νερό από το ρυάκι. Η κουκουβάγια βλέπει, αφήνει ένα τελευταίο στεναγμό και πετάει για τη φωλιά της να ανανεώσει τη σοφία της.

     Πάνω από τα αστέρια.  Με αυτόν το τίτλο έρχονται οι Βαυαροί EMPYRIUM εφτά χρόνια μετά τα μέτριο, είναι η αλήθεια, «The Turn Of The Tides» του 2014 να μας παρουσιάσουν μερικές  ακόμη λα:iκές ιστορίες όπως μόνο αυτοί ξέρουν. Πίσω στο 1997 έχοντας ακούσει το ανυπέρβλητο «Songs Of Moors And Misty Fields» είχα εντυπωσιαστεί με τον τρόπο που οι βάρδοι Schwadorf και Thomas Helm μου μετέδιδαν εικόνες. Παρόμοια ένιωσα και με το «Uber Den Sternen» ακούγοντας το κυρίως τη νύχτα και σε πεζοπορίες στο δάσος με εικόνες να κατακλύζουν το μυαλό μου. Οι EMPYRIUM αυτή τη φορά ναι μεν παρέμειναν πιστοί στη neofolk νοοτροπία τους, αλλά εξηλέκτρισαν κι άλλο τον ήχο τους και τον βάρυναν. Το εναρκτήριο «The Three Flames Sapphire» μας παρουσιάζει ακριβώς τι θα ακούσουμε στη συνέχεια. Βασισμένο σε ένα μύθο σχετικά με τρείς κοπέλες φαντάσματα που καταράστηκαν να κυνηγούν τη λεία τους σαν ιτιές, με αργές ακουστικές κιθάρες, φλάουτο παιγμένο από τη σύζυγο του Schwadorf Nadine Molter, τσέλλο και η φωνή του Thomas Helm να χαιδεύει υπέροχα τα αυτιά. Για όσους δεν το ξέρουν, ο Thomas Helm είναι για πάνω από μια δεκαετία μέλος της Bayerische Staatoper (Βαυαρέζικη Κρατική Όπερα) και το πόσο δύσκολο είναι κάποιος να επιλεγεί και να παραμείνει μέλος της.

     Δεν θα ήθελα να σταθώ σε μεμονωμένα τραγούδια γιατί το «Uber den Sternen» πρέπει να ακουστεί στην ολότητά του για να αποτελέσει κτήμα του καθενός. Υπάρχουν όμως στιγμές συγκλονιστικές , στιγμές που σε καθηλώνουν, όπως στο βαρύ σχεδόν Doom Death «The Wild Swans» με την καταπληκτική εναλλαγή των φωνητικών, τις κιθάρες να ζωγραφίζουν μελαγχολικά θέματα και τα πλήκτρα να σχηματίζουν αιθέριες ατμόσφαιρες με την εσωτερική κάθαρση να σε κυριεύει με το τέλος. Όπως φυσικά και για το τραγούδι που κλείνει το δίσκο, το ομώνυμο «Uber den Sternen», ένα 10λεπτο έπος που περικλείει σχεδόν όλη την 25χρονη πορεία των EMPYRIUM και όλες τι αλλαγές που έχουν κάνει στον ήχο τους. Είναι το πιο βαρυμεταλλικό τραγούδι, με τις κραυγές τις μελαγχολικές τις Γερμανικές, τα riffs που προσεγγίζουν Black metal καταστάσεις προηγούμενων δεκαετιών  κι ένα μνημειώδες  τελείωμα ψυχικής ανάτασης που θα κάνει τους θαυμαστές των AGALLOCH να ριγήσουν από ευχαρίστηση.

      Οι EMPYRIUM ταξίδεψαν όλα αυτά τα χρόνια σε post μονοπάτια, dark metal ατραπούς, έχοντας πάντα σαν Πολικό Αστέρα τη Folk, τη σκοτεινιά του δάσους και την περηφάνια των ψηλών βουνών. Η dark Folk που πρεσβεύουν και υπηρετούν όλα αυτά τα χρόνια είναι το σημείο αναφοράς τους  και ο χρόνος δεν κατάφερε να λειάνει τα ένστικτά τους και την ικανότητά τους να παραδίδουν μαθήματα μελαγχολίας. Το artwork από τον Fursy Teyssier (υπεύθυνο μεταξύ άλλων και για το artwork σε AGALLOCH – άλλο ένα κοινό σημείο, ALCEST, SWALLOW THE SUN) καταφέρνει να μεταδώσει τη μελαγχολία και τη σκοτεινή  φύση της ψυχής. Το «Uber den Sternen»  ήρθε για να παραμείνει στη δισκοθήκη μου ως ένας πιστός σύντροφος στην επαφή μου με τη φύση, ως ένας οδηγός ύπαρξης της υπεροχής της.

        Σκοτεινιάζει, τα αστέρια δειλά δειλά κάνουν την εμφάνιση τους στο στερέωμα και το φεγγάρι ξεπροβάλλει λαμπερό μέσα από τις βουνοκορφές. Τα ελάφια φεύγουν στις φωλιές τους  και η κουκουβάγια ξυπνάει από τον ημερήσιο ύπνο της. Με το κρώξιμό της ξεκινάει η νύχτα. Άλλη μια νύχτα στο σκοτεινό δάσος. Το κυνήγι άρχισε…

Βαθμολογία: 8.5/10
Συντάκτης: Δήμος Καραδήμος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: ΕMPYRIUM – Σελίδα Facebook