Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 50:23
Εταιρεία: Lucifer Rising Records
Μια από τις μεγαλύτερες αλλά ταυτόχρονα πιο αδικημένες μπάντες του χώρου είναι αναμφίβολα οι Ιταλοί horror masters DEATH SS. Σαρανταπέντε χρόνια μετά τη δημιουργία τους πίσω στο 1977 και πιστοί στη συνήθειά τους να κυκλοφορούν νέα δουλειά ανά 3-4 χρόνια επιστρέφουν με το νέο δέκατο άλμπουμ τους που φέρει τον λιτό και απέριττο τίτλο «Χ» ή «Ten». Το line up τους είναι επίσης σχετικά ανανεωμένο, αλλά ο αρχηγός Steve Sylvester είναι φυσικά εδώ και μάλιστα σε μεγάλες φόρμες, φαίνεται πως η καραντίνα τον βοήθησε να ανανεωθεί και να ξεκουραστεί.
Ξεκινώντας με ανυπομονησία τις ακροάσεις, διαπιστώνω με χαρά μια φρεσκάδα στον ήχο και όρεξη που νομίζω ότι είχε χαθεί κάπως τα τελευταία χρόνια που οι κυκλοφορίες τους δεν είχαν την απήχηση του παρελθόντος όπως διαπίστωνα. Ο ήχος τους συνεχίζει στα μονοπάτια του industrial gothic metallic rock, αν μπορούμε να πούμε ότι υφίσταται τέτοιος όρος, με πλήκτρα και ατμόσφαιρες σχεδόν παντού, μακριά από το κλασικό αργό heavy/doom των περασμένων δεκαετιών αλλά όχι τελείως αποκομμένο καθώς παρόλο που είναι ουσιαστικά άλλη μπάντα σαν πρόσωπα, οι ρίζες και η ιστορία είναι πάντα εδώ παρούσες.
Ξεκινάμε με το «The Black Plague» που μπαίνει δυνατά χωρίς περιττά στολίδια ακολουθούμενο από το «Zora» που αποτέλεσε και το πρώτο single/video του δίσκου. Ένα κλασικό DEATH SS κομμάτι της τελευταίας περιόδου τους, μελωδικό, δυνατό και με αρκετά «εμπορικό» ύφος. Στη συνέχεια όμως τα πράγματα για μένα σοβαρεύουν, το «Under Satan’s Sun» είναι κατ’ εμέ, ένα από τα κορυφαία άσματα του δίσκου, μοντέρνο ύφος μεν, ατμοσφαιρικό όμως με ωραίο riffing, ρυθμό και ρεφραίν που σίγουρα όταν το ακούσεις θα το τραγουδάς καιρό. Σίγουρος χαμός στα live με αυτό. Το «The Rebel God» που ακολουθεί δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, ωστόσο το «The Temple of the Rain» που αποτελεί το επόμενο single και video σίγουρα ξεχωρίζει με την ατμόσφαιρα και τα γυναικεία φωνητικά πιο πίσω στο ρεφραίν. Το «Ride the Dragon» είναι ένα κλασικό old school metal τραγούδι, με μοντέρνα υφή όμως, που σίγουρα πολλές μπάντες σήμερα θα ήθελαν να είχαν γράψει. Προσφέρετε για άφθονο headbanging και σίγουρα θα υπάρχει στα επερχόμενα setlist τους. Το «Suspiria» που ακολουθεί, ένας φόρος τιμής στον Dario Argento, μεγάλη επιρροή του S.Sylvester ο οποίος είναι και συλλέκτης παλιών ταινιών τρόμου είναι ακριβώς αυτό, σκοτεινό, ατμοσφαιρικό και μυστηριώδες. Αν το ακούσετε βράδυ, θα θέλετε να κοιτάξετε κάτω απ’ το κρεββάτι ή στην ντουλάπα σας πριν πέσετε για ύπνο… Το ίδιο περίπου ισχύει και για το «Heretics» που ακολουθεί και μάλλον πάει πακέτο με το προηγούμενο. Έπος και αυτό. Με το «The World Is Doomed», στο πνεύμα αισιοδοξίας της εποχής, επιστρέφουμε στα μοντέρνα μουσικά μονοπάτια των τελευταίων δεκαετιών και φτάνουμε στο φινάλε με το «Lucifer», το οποίο θα τολμήσω να πω ότι αν το άκουγε κάποιος σαν τον ALICE COOPER για παράδειγμα, παίζει να ζήλευε αρκετά. Εξάλλου ο μεγάλος Alice είναι βασική επιρροή της μπάντας προφανέστατα από την πρώτη μέρα της δημιουργίας τους. Πολύ καλή επιλογή για κλείσιμο, αφήνει τη σφραγίδα του συγκροτήματος με έντονο μελάνι, ή σημάδι από κάψιμο, ό,τα προτιμάτε εσείς, στο μυαλό του ακροατή.
Σαν παλιός φανατικός οπαδός – συλλέκτης – φίλος κλπ της μπάντας, που όμως κάπου τους είχε χάσει τελευταία, έχω να πω ότι έμεινα ιδιαίτερα ευχαριστημένος απ΄ τη νέα τους προσπάθεια. Δεν είναι εύκολο μετά από 45 χρόνια καριέρας ή οποία δεν έχει αναγνωριστεί για μένα όσο θα ‘πρεπε να μπορείς να συνεχίζεις έτσι δυνατά και να βγάζεις ποιοτικές δουλειές με δύναμη και ενέργεια που πολλές νέες πιο αναγνωρίσιμες μπάντες δεν έχουν ούτε στο ελάχιστο. Ίσως όμως τώρα, έστω και τόσο αργά, να μπορέσουν να κερδίσουν περισσότερη αναγνώριση που σίγουρα αξίζουν, το σεβασμό των ανθρώπων του χώρου τον έχουν σίγουρα. Ο Tobias των GHOST για παράδειγμα, που παρεμπιπτόντως τώρα έβγαλαν και αυτοί δίσκο, τους έχει αναφέρει παλιά σαν βασική του αγάπη και επιρροή, ίσως πρέπει να αρχίσει να φοράει μπλουζάκια τους για να ασχοληθεί και ο κόσμος μαζί τους. Επίσης, έτσι για την ίντριγκα, αν και επίσης φανατικός οπαδός των GHOST, το DEATH SS μου αρέσει πολύ περισσότερο από το «Impera». Change my mind!
Βαθμολογία: 7/10
Συντάκτης: Αντώνης Λιβάνιος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: DEATH SS – Επίσημη Σελίδα
