Χρονολογία: 2024
Συνολική Διάρκεια: 41:25
Εταιρεία: MNRK Heavy
Είναι Metalcore! Είναι μελωδικό Death Metal! Είναι οι DARKEST HOUR! Παραφράζοντας την κλασσική ατάκα από τα κόμικς του Superman, κάνουμε λίγο χιούμορ για το στυλ των Αμερικανών από τη Washington DC, καθώς είναι ίσως η μοναδική μπάντα του χώρου που ακροβατεί τόσο μοναδικά ανάμεσα στα δύο αυτά είδη.
Ύστερα από την αποτυχημένη προσπάθειά τους για ένα πιο mainstream κοινό με το ομώνυμο άλμπουμ του 2014, η μπάντα έβγαλε ίσως την πιο χύμα δουλειά της με το «Godless Prophets & the Migrant Flora» του 2017 και τώρα, επτά χρόνια αργότερα επιστρέφουν με ίσως την πιο ολοκληρωμένη και ώριμη δουλειά τους.
Το «Perpetual Terminal» αποδεικνύει την ικανότητα της μπάντας να εξελίσσεται, διατηρώντας παράλληλα την ουσία τους. Οι Αμερικανοί συνεχίζουν στο γνώριμο στυλ τους, αναμιγνύοντας μελωδικό Death Metal και Metalcore, ενισχυμένη κιθαριστικά από τον ερχομό του Nico Santora (FALLUJAH) και μια φρεσκάδα-αποτέλεσμα της πολυετούς απουσίας τους. Από το εναρκτήριο κομμάτι, μετά από μια μικρή εισαγωγή αλά METALLICA, ο ακροατής παρασύρεται από μια αδιάκοπη επίθεση από riff, καταιγιστικών τυμπάνων και των μανιασμένων φωνητικών του John Henry. Η παραγωγή είναι άψογη, αναδεικνύοντας την τεχνική δεξιότητα των μελών, διατηρώντας την ισορροπία ανάμεσα στην τραχύτητα και την πιο μαλακή πλευρά της μπάντας. Κάθε τραγούδι είναι επιμελώς δουλεμένο, με μεγάλη έμφαση στην ταχύτητα αλλά και στις μελωδίες.
Τα έντεκα κομμάτια στο «Perpetual Terminal» κινούνται επί το πλείστων σε γρήγορες ταχύτητες, χωρίς όμως αυτό να σταματά το συγκρότημα από το να δείχνει την έκταση και την ευελιξία του. Για παράδειγμα, το «Nihilist Undone» περιλαμβάνει φλογερά κιθαριστικά σόλο και έναν σαρωτικό ρυθμό που ενσαρκώνει την επιθετική πλευρά της μπάντας. Αντίθετα, το «One With The Void» επιβραδύνει τον ρυθμό ελαφρώς, επιτρέποντας μια πιο ατμοσφαιρική και εσωστρεφή εμπειρία. Το «Mausoleum» ξεκινά σαν μια ακουστική μπαλάντα των RISE AGAINST πριν μεταβεί σε ένα ρεφραίν από τις καλές εποχές των IN FLAMES, ενώ ο δίσκος κλείνει εντυπωσιακά με το «Goddess Of War, Give Me Something To Die For» – υπέροχη σύνθεση με μια ακουστική εισαγωγή να οδηγεί σιγά σιγά σε ένα thrash δυναμίτη μελωδικού Death Metal εγγυημένου να μας αποτελειώσει! Οι στίχοι στο σύνολό τους, εξερευνούν προσωπικά αλλά και κοινωνικά θέματα, προσδίδοντας έτσι περισσότερο στο βάθος στην ακρόαση του δίσκου.
Συνολικά, το «Perpetual Terminal» είναι μια απόδειξη ότι οι DARKEST HOUR «το έχουν» ακόμα. Το άλμπουμ γεφυρώνει επιτυχώς το χάσμα μεταξύ των πρώιμων επιρροών της μπάντας και του σύγχρονου ήχου τους, απευθυνόμενο τόσο στους παλιούς οπαδούς όσο και στους νέους ακροατές. Σίγουρα, δεν εφευρίσκουν ξανά τον τροχό, αλλά είναι ένα άλμπουμ που όχι μόνο τιμά την κληρονομιά της μπάντας, αλλά και διευρύνει τα όρια της μουσικής τους έκφρασης. Το «Perpetual Terminal» είναι μια ισχυρή δήλωση από τους Αμερικανούς, επαναβεβαιώνοντας τη θέση τους ως μία από τις πιο επιδραστικές μπάντες στο σύγχρονο Metalcore.
The Βαθμολογία: 7.5/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: DARKEST HOUR – Σελίδα Συγκροτήματος
