Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 46:52
Εταιρεία: Relapse Records

Μπαίνεις στο Ancienne Belgique, ανεβαίνεις τα σκαλιά, τα βήματά σου τα πνίγει η παχιά μοκέτα. Δονήσεις κυριαρχούν παντού, δονήσεις έντονες να σε χτυπούν στα μηνίγγια σου, να συντονίζονται με τους καρδιακούς παλμούς σου. Λες και προσπαθείς να μπείς σε ένα βάλτο, ένα βούρκο που χάσκει μπροστά σου. Δεν έχεις άλλη επιλογή, μπαίνεις και νιώθεις να σε τραβάει, να σε ρουφάει κάτω με την υπόσχεση  να σου πεί όλα τα μυστικά του. Και κάθεσαι ελεύθερος, χωρίς αντίσταση να βυθιστείς αργά, μεθοδικά, βασανιστικά, σχεδόν τελετουργικά να πιάσεις τον πάτο, εκεί που σε υποδέχεται  η θελκτική χροιά της φωνής του Colin Van Eeckhoot να σου δείξει τα εσώψυχά σου.  Πιθανόν και τα δικά του, δεν έχει σημασία αυτό. Και  από εκεί βρίσκεσαι στο Ghent, σε ένα λιβάδι, μπροστά σε μια τελετουργική φωτιά εξαγνισμού, να φύγουν τα κακά πνεύματα, πετώντας κάτι δικό σου, κάτι αγαπημένο μπροστά στο επιβλητικό, πελώριο άγαλμα των AMENRA.

Δεν θα γράψω πολλά πράγματα για το «De Doorn», όχι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, αλλά γιατί δεν μπορώ να βάλω τις λέξεις κάτω σε μια σειρά να το περιγράψω. Αυτή τη φορά οι AMENRA «έσπασαν» τη σειρά  των Masses κι αυτό γιατί τα κομμάτια του «De Doorn» μοιάζουν να έχουν γραφτεί σε ξεχωριστές περιόδους το καθένα για διαφορετικό συμβάν κάθε φορά. Κι όμως ο δίσκος παρόλα τα ετερόκλητα τραγούδια του, δείχνει μια συνοχή κι ένα δέσιμο, ένα πλέξιμο όλων των στοιχείων που το καθιστούν ίσως το πιο καθαρτικό δίσκο των AMENRA. Η διαφοροποίηση  έχει να κάνει και με τη συμμετοχή της γλυκύτατης Caro των έτερων μελών της κολεκτίβας  Church Of Ra, των OATHBREAKER σε βαθμό που να θυμίζει συνεργασία των δύο παρά καθεαυτού δίσκο των AMENRA. Τα βιτριολικά επιθετικά μα συνάμα και τόσο εύθραυστα φωνητικά της Caro συμπληρώνουν τα καθαρά σπαραξικάρδια σε σημεία φωνητικά του Colin προσθέτοντας ακόμη ένα ηχητικό στρώμα στον καμβά της δημιουργίας.

Το κύριο χαρακτηριστικό των AMENRA  που είναι ο βαρύς συντριπτικός ήχος δεν θα μπορούσε να λείψει φυσικά και από το «De Doorn» αλλά αυτή η τρωτή ποιότητα που καλλιέργησαν στο «MassVI» εδώ κυριολεκτικά άνθισε και καρποφόρησε εντέλει το «De Evenmens» με τον Collin  να στοιχειώνει όπως πάντα τα όνειρα και να τα μετατρέπει σε εφιάλτες. 5 τραγούδια, 5 ιστορίες με πολλά ambient στοιχεία αυτή τη φορά το «De Doorn»  έναν από τους πιο ώριμους κι επιδραστικούς δίσκους δεν μπορώ να το δώ σαν ένα πείραμα ή μια προσπάθεια αποστασιοποίησης , αλλά σαν μια μακροσκελή εισαγωγή για τον επόμενο «Mass VII» δίσκο. Το αγκάθι (De Doorn) προστατεύει  διάφορα φυτά από τους εχθρούς τους όπως ακριβώς και οι άνθρωποι φτιάχνουν τα δικά τους αγκάθια σαν άμυνα απέναντι σε αυτό που πιστεύουν ότι θα τους βλάψει, κουβαλώντας ταυτόχρονα και τις ήδη υπάρχουσες πληγές μας. Βγαίνοντας από μια παρατεταμένη περίοδο καραντίνας και σε αναμονή του επερχόμενου καλοκαιριού που μου μοιάζει δυσοίωνο το «De Doorn» σίγουρα θα αποτελέσει ένα απo τα συνοδευτικά soundtracks.

Βαθμολογία: 7/10
Συντάκτης: Δήμος Καραδήμος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: AMENRA – Σελίδα Facebook