Χρονολογία: 2022
Συνολική Διάρκεια: 60:00
Εταιρεία: Metal Blade

Όπως οι MASTODON με το “Hushed and Grim” έτσι και το νέο άλμπουμ των Αμερικανών ALLEGAEON είναι εμπνευσμένο και αυτό από την απώλεια αγαπημένων προσώπων που βίωσαν τα μέλη της μπάντας τα τελευταία αυτά χρόνια. Εξού και το όνομα του δίσκου “DAMNUM” που σημαίνει απώλεια στα λατινικά.

Οι ALLEGAEON, για όσους δεν γνωρίζουν, παίζουν ένα μίγμα μελωδικού Death Metal και Tech Death με αρκετές σύγχρονες επιρροές που σε κάποια σημεία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμα και Deathcore.

Για όποιον παρακολουθεί την μπάντα, δεν θα έπρεπε να του κάνει έκπληξη η πιο Progressive Metal κατεύθυνση που πήρε η νέα τους δουλειά. Θα μου πεις ήταν λίγο αναπόφευκτο, όταν μέσα στα τελευταία χρόνια οι μοναδικές διασκευές που έχουν κάνει οι Αμερικανοί είναι τραγούδια των θεών του Prog Rock RUSH και YES.

Στο DAMNUM θα συναντήσεις φυσικά όλα τα χαρακτηριστικά του ήχου των ALLEGAEON όπως τις γρήγορες ταχύτητες με τα blast beat στα τύμπανα, τα ακουστικά περάσματα, τα “σουηδικά” riff  και φυσικά τα μελωδικά σόλο στην κιθάρα του πολύ ταλαντούχου Greg Burgess. Θα συναντήσεις όμως και πολλά νέα στοιχεία με τα φωνητικά του Riley McShane να αποτελούν ένα από τα highlight του δίσκου. Πέρα από το ότι κάνει αρκετά μεγάλη χρήση των καθαρών του, έχει διευρύνει την γκάμα των σκληρών του φωνητικών, προσθέτοντας χαμηλά guttural αλλά και πιο blackish death metal. Βέβαια είναι εμφανής η χρήση εφέ στη φωνή του και αυτό είναι κάτι που προσωπικά δεν με ενθουσίασε.

Στο μουσικό τομέα η μπάντα έχει ενσωματώσει πολύ όμορφα τις progressive επιρροές της αλλά δυστυχώς το έχει κάνει πολύ συγκρατημένα. Η αρχή π.χ. του «Vermin» η οποία θα μπορούσε να ήτανε βγαλμένη από τις καλές εποχές των FATES WARNING είναι εξαιρετική. Στο «Of Beasts and Worms» μια ακουστική κιθάρα σε συνδυασμό με κάποια διακριτικά πλήκτρα θα φέρει στο νου τους πιο πρόσφατους OPETH ενώ στο «Dopamine Pt II» τα καθαρά του McShane δανείζονται λίγο από τη μελαγχολία του Jonas Renske με το μπάσο του Brandon Michael να ζωγραφίζει από πίσω.

Το «Called Home» αποτελεί μια από τις καλύτερες συνθέσεις του δίσκου, στην οποία οι ALLEGAEON εισβάλουν στα χωράφια του Post Death Metal όπως μας το παρουσίασαν πέρσι οι KARDASHEV. Ένα πολύ σκοτεινό κομμάτι, χωρίς καθόλου ταχύτητες και τον McShane να μεταμορφώνεται στον Michael Akerfedlt δείχνοντας έτσι την αγάπη του για το σουηδούς θεούς.

Στο δεύτερο μέρος του «The Dopamine Void», πέρα από ένα εξαιρετικό μπάσο θα ακούσουμε τον McShane σε σημεία να τραγουδάει με τα death metal φωνητικά του σχεδόν σε rap ρυθμούς κάτι που παραδόξως ακούγεται αρκετά εντυπωσιακό.

Ο δίσκος θα κλείσει με την μπάντα να επικαλείται την τρέλα των STRAPPING YOUNG LAD στο «Only Loss». Με τα φωνητικά να κυμαίνονται από καθαρά έως guttural, το κομμάτι εναλλάσσει πολύ ωραία blastbeat, τεχνικά μέρη με μελωδίες και υμνώδη ρεφραίν όπως χρησιμοποιούσε πολύ πετυχημένα ο ημι-παρανοϊκός καναδός Devin Townsend, δημιουργώντας έτσι ένα πολύ ιδιαίτερο φινάλε.

Οι ALLEGAEON κάνανε το σωστό επόμενο βήμα στην καριέρα τους, διευρύνοντας τον ήχο τους με τη χρήση περισσότερων μελωδιών, καθαρών φωνητικών και Prog Metal επιρροών. Όλα τα νέα στοιχεία που πρόσθεσε η μπάντα, ωφέλησαν τις συνθέσεις της, καθώς φαίνεται ότι αναπνέουν περισσότερο τώρα και είναι λιγότερο φορτωμένες σε σχέση με το παρελθόν. Συνεχίζω βέβαια να βρίσκω την ταυτότητα του σχήματος αρκετά τυποποιημένη χωρίς έντονο προσωπικό στοιχείο και με πολλά σημεία να θυμίζουν έντονα άλλα γκρουπ. Πολλά riff είναι αδιάφορα ενώ τα απανωτά blastbeat και σόλο στην κιθάρα κουράζουν λίγο σε σημεία. Κάτι το οποίο γίνεται επίσης και με την υπερβολική επεξεργασία στα φωνητικά. Πιστεύω πως αν οι Αμερικανοί δουλέψουν πάνω στο να δημιουργήσουν έναν πιο προσωπικό ήχο, αφήνοντας τις υπερβολές του είδους και ενσωματώσουν το κλασσικό Prog Rock/Metal στον Death Metal χαρακτήρα τους, θα έχουμε πολύ όμορφα αποτελέσματα στο μέλλον.

Βαθμολογία: 7.5/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος:  ALLEGAEON – Σελίδα Συγκροτήματος