Πριν προχωρήσουμε στην ανταπόκριση αυτή καθ’ αυτή κρίνεται σκόπιμο να πούμε κάποια σημαντικά πράγματα για το συγκρότημα. H United Alive περιοδεία των HELLOWEEN ήταν κάτι σαν παιδικό όνειρο για όλους όσους γνώρισαν τους HELLOWEEN μετά την περίοδο των Keepers και δεν κατάφεραν ποτέ να τους δούνε ζωντανά με τη σύνθεση που μεγαλούργησαν σε αυτά τα album. Από τότε βέβαια κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι με την προσχώρηση του Andi Deris στο συγκρότημα ο οποίος όχι μόνο έδωσε το φιλί ζωής σε μία παραπαίουσα μπάντα (με τελευταία κυκλοφορία τότε το «Chameleon» το οποίο θα μπορούσε και να τους καταστρέψει εντελώς) αλλά προσυπέγραψε και μερικά από τα καλύτερα τραγούδια στην μετέπειτα πορεία των HELLOWEEN οι οποίοι μας έδωσαν ώριμους δίσκους που δοκιμάστηκαν στην πορεία του χρόνου και αποτελούν κυκλοφορίες ορόσημα στο χώρο του power αλλά και της metal μουσικής γενικότερα. Από το 2016 οι HELLOWEEN έκαναν τη μαγική κίνηση να γίνουν ένα επταμελές συγκρότημα προσθέτοντας στις τάξεις τους τον τεράστιο Kai Hansen και τον Michael Kiske και ξεκίνησαν τις περιοδείες δημιουργώντας ένα πάρα πολύ ωραίο show με σεβασμό σε όλη την πορεία της μπάντας και σε όλα τα μέλη που κάθε ένα από αυτά έχει συνεισφέρει στο να είναι η μπάντα αυτό το μέγεθος που είναι σήμερα, σχεδόν 40 χρόνια μετά από τη δημιουργία της.
Εδώ θα πρέπει να πω ότι ο Kai Hansen ήταν ο άνθρωπος που με οδήγησε να πιάσω την ηλεκτρική κιθάρα και να αρχίσω να μαθαίνω τραγούδια των HELLOWEEN και των GAMMA RAY και κατ’ επέκταση δεν μπορώ να περιγράψω το πόσο είχα στεναχωρηθεί που δεν μπόρεσα να παραβρεθώ σε κάποιο live της μπάντας στην United Alive περιοδεία, ειδικά δε βλέποντας το DVD που κυκλοφόρησαν μετά την περιοδεία, έβραζα μέσα μου. Με το που ανακοινώθηκαν οι σταθμοί της United Forces 2022 περιοδείας αυτόματα είχα προσθέσει στο καλάθι το εισιτήριο για το live στη Σόφια της Βουλγαρίας. Το συγκεκριμένο live ήταν προγραμματισμένο για τον Απρίλιο αλλά λόγω Covid μετατέθηκε για τις 13 Οκτωβρίου. Η διαφορά για τους HELLOWEEN σε σχέση με την προηγούμενη United Alive περιοδεία είναι ότι τώρα είχαν στις αποσκευές τους ένα νέο album, το ομώνυμο «Helloween», το οποίο αν και δεν γοήτευσε, σίγουρα συγκαταλέγεται στις καλές τους στιγμές οπότε αναμενόμενα περιμέναμε και κάποια τραγούδια από αυτό.
Φτάνοντας στη Σόφια και στην Arena Armeec η είσοδος ήταν πολύ γρήγορη χωρίς αναμονές και ταλαιπωρία. Ο κόσμος ήταν πολύς χωρίς όμως το γήπεδο να είναι ασφυκτικά γεμάτο με πολύ όμορφες εικόνες τους οπαδούς διαφόρων ηλικιών αλλά και οικογένειες με παιδιά να βρίσκονται στις κερκίδες. Παρατηρώντας κατά τη διάρκεια του live ακόμα και τα παιδιά να τραγουδάνε μαζί με τους γονείς τους αντιλαμβάνεται κάποιος την κληρονομιά συγκροτημάτων τέτοιου βεληνεκούς. Σύμφωνα με το πρόγραμμα στις 19:30 θα ξεκινούσε το opening band, οι HAMMERFALL και ακριβώς έτσι έγινε. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναλύσουμε το πόσο σημαντική μπάντα είναι στο χώρο του metal οι Σουηδοί οι οποίοι μετά από το καταπληκτικό ντεμπούτο τους («Glory to the Brave») το 1997 συνεχίζουν μια απρόσκοπτη δισκογραφική παρουσία μέχρι και σήμερα. Για τα επόμενα 75 λεπτά ο Joacim Cans και η παρέα του μας παρέσυραν με την ενέργεια τους και τα ξεσηκωτικά τραγούδια τους παίζοντας κομμάτια τόσο από το νέο τους album όσο και τα κλασικά τους, με τον ήχο να είναι μεγάλος σύμμαχός τους και τον Cans να έχει πολύ καλή επικοινωνία και να ξεσηκώνει το κοινό. Η μπάντα ήταν πολύ στιβαρή και δεμένη, τα τραγούδια αποδόθηκαν καταπληκτικά, ο κόσμος πέρασε πολύ ωραία και εν κατακλείδι οι HAMMERFALL έδωσαν πραγματικά τα διαπιστευτήρια ενός γκρουπ που έχει αφήσει το στίγμα του στη μουσική μας.
Έχοντας ζεστάνει για τα καλά τον χώρο και το κοινό, οι HAMMERFALL αποχώρησαν και κοιτώντας κάποιος προς τα πίσω αντιλαμβάνεται ότι η αρένα έχει γεμίσει (με μερικά μικρά κενά στις κερκίδες) και όλοι είναι έτοιμοι να υποδεχτούν το μεγάλο όνομα της βραδιάς. Το banner με το logo των HELLOWEEN πέφτει και εφορμούν όλοι στη σκηνή με εναρκτήριο κομμάτι το έπος που λέγεται «Skyfall». Απλά πανικός!! Μου πήρε ώρα να διαχειριστώ τη συγκίνησή μου και να συνειδητοποιήσω ότι βλέπω σε απόσταση 15 μέτρων στην ίδια σκηνή όλους αυτούς του μουσικούς ξανά μαζί. Το να βλέπεις τον Hansen με τον Weikath να παίζουν δίπλα δίπλα, τον Deris με τον Kiske να τραγουδάνε μαζί και τον Grosskopf να αλωνίζει τη σκηνή πάνω κάτω με φοβερή ενέργεια και διάθεση είναι πραγματικά μοναδικό.
Η σκηνική τους παρουσία δεν επιδέχεται κριτικής, όλοι κινούνταν με συνεχείς εναλλαγές θέσεων και πραγματικά φαίνονταν ότι και οι ίδιοι το διασκέδαζαν πολύ και αυτό περνούσε και στον κόσμο που πωρώνονταν ακόμα περισσότερο. Μεγάλη κίνηση η ύπαρξη του pasillo (του διαδρόμου που ήταν κάθετα της κεντρικής σκηνής και έμπαινε μέσα στο πλήθος) καθώς έδωσε πολύ μεγαλύτερη αμεσότητα και την ευκαιρία να τους απολαύσεις σε απόσταση αναπνοής αν ήσουν εκεί κοντά. Οι εναλλαγές των μουσικών στο pasillo ήταν συνεχείς, μία έβγαινε ο Hansen μόνος του, μία ο Hansen με τον Weikath για να παίξουν τις σήμα κατατεθέν δισολίες τους, μία ο Deris με τον Kiske για να τραγουδήσουν μαζί (εκεί μπροστά τραγούδησαν και το forever and one καθισμένοι σε σκαμπό) γενικά η όλη παρουσία ήταν πραγματικά αψεγάδιαστη.
Η εμφάνιση του συγκροτήματος ήταν πολύ δουλεμένη καθώς υπήρχε χώρος και στους 3 ιστορικούς τραγουδιστές του συγκροτήματος να τραγουδήσουν ο καθένας μόνος του, είτε με εναλλαγές, είτε και σε ντουέτα κάτι που όχι μόνο είναι πανέμορφα στημένο για το πλήθος αλλά στην οικονομία του χρόνου, καθότι μιλάμε για μακροσκελείς περιοδείες, κρατάει πιο φρέσκα και τα μέλη τους συγκροτήματος (μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για ανθρώπους που αρκετοί εξ αυτών, ηλικιακά είναι κοντά στα 60). O Loble κτήνος πίσω από το drumkit και όλοι οι υπόλοιποι να έχει ο καθένας το ρόλο του τιμώντας την τεράστια ιστορία αυτής της μπάντας καθώς ήταν φανερό πως δεν περίσσευε κανένας. Σχετικά με το setlist παίχτηκαν 3 κομμάτια από τον νέο δίσκο («Skyfall», «Mass Pollution», «Best Time») και πολλά κλασικά από την περίοδο του κάθε τραγουδιστή στη μπάντα – τι έπος ήταν αυτό το medley από το «Walls of Jericho» με τον Hansen να παίρνει μικρόφωνο ως ο μόνος τραγουδιστής στη σκηνή – όλα σε πολύ ωραίες εκτελέσεις με έναν ήχο που δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης. Ο κόσμος ακολουθούσε τη μπάντα σε όλα τα sing along με τους Deris/Kiske να κάνουν ότι θέλουν το κοινό το οποίο απλά απολάμβανε τα προστάγματα των 2 αυτών μεγάλων performers. Από τις αντιδράσεις του κόσμου νομίζω ότι από ένα σημείο και μετά ότι και να παίζανε θα γινότανε a priori πανικός έτσι όπως οι HELLOWEEN είχανε παρασύρει το κοινό. H fun διάθεση που έτσι και αλλιώς βγάζει το συγκρότημα στους δίσκους του ήταν διάχυτη σε όλη τη συναυλία (έπος το τρολάρισμα του Hansen που στη μέση του «Ηow Μany Τears» βγήκε μπροστά και έπαιξε τα ακουστικά ακόρντα του «Heading for Tomorrow» των GAMMA RAY και να γελάνε όλοι στη σκηνή) πράγμα που είναι και το ζητούμενο σε μία συναυλία, δηλαδή το να περάσουν όλοι όμορφα.
Μετά από 2 encore και 2 ώρες μαγείας η μπάντα εγκατέλειψε τη σκηνή και μας άφησε με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη να προσπαθούμε να συνέλθουμε από αυτό μου μόλις είδαμε. Μία καταπληκτική συναυλία χωρίς ίχνος υπερβολής, η οποία θα μείνει πραγματικά χαραγμένη στις μνήμες όσων την παρακολούθησαν. Οι HELLOWEEN είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στο βιβλίο του σκληρού ήχου και με τέτοιες εμφανίσεις συντηρούν και μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο τον μύθο τους. Το να βλέπεις τους Hansen & Weikath δίπλα ο ένας στον άλλο (μιλάμε για 2 θρύλους που γέννησαν ιδίωμα) να παίζουν τις δισολίες του «Future World» και των υπολοίπων κομματιών είναι απλά ανατριχίλα. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στον κάθε έναν μουσικό αυτής της μπάντας ξεχωριστά αλλά και στο συγκρότημα συνολικά για την υπέροχη εμπειρία που μας προσέφεραν ζωντανεύοντας μπροστά μας τα τραγούδια με τα οποία μεγαλώσαμε και που είχαμε την τύχη να τους δούμε όλους μαζί ενωμένους πάνω στη σκηνή. They are all the perfect gentlemen…
Setlist: «Skyfall», «Eagle Fly Free», «Mass Pollutio»n, «Future World», «Power», «Save U»s, «Walls of Jericho Medley» (Metal Invaders/Victim of Fate/Gorgar/Ride the Sky) «Heavy Metal Is the Law», «Forever & One», «Best Time», «Dr. Stein», «How Many Tears»
1st encore: «Perfect Gentleman», «Keeper of the Seven Keys»
2nd encore: «I Want Out»
Ανταπόκριση: Κώστας Μοδικός
Επιμέλεια Εξωφύλλου: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Σχεδιασμός και Επιμέλεια Ανταπόκρισης: Κώστας Μπουντούκος
Φωτογραφίες: Κώστας Μοδικός
Ημερομηνία: 13 Οκτωβρίου 2022
Copyright © 2022 by THEGALLERY.GR
