Χρονολογία: 2019
Συνολική Διάρκεια: 66:00
Εταιρεία: Music For Nations

Τι έχουμε εδώ; Ένα από τα επικότερα άλμπουμ των υπέρτατων CRADLE OF FILTH, το μεγαλειώδες |»Cruelty And The Beast», μιξαρισμερισμένο και δουλεμένο από την αρχή. Παρόλο που αυτό το άλμπουμ είναι πλέον κλασικό και πολύ αγαπημένο, είναι γνωστό ότι είχε πολλά θέματα με τον ήχο του, τα οποία θέματα, προήλθαν κυρίως από την διαφωνία του Dani με τον τότε drummer, Nick Barker. Έτσι λοιπόν, χρόνια μετά, συγκεκριμένα 21 χρόνια μετά, ο κύριος Dani Filth (ή Daniel Lloyd Davey εάν προτιμάτε), αποφάσισε να κυκλοφορήσει ο δίσκος όπως θα έπρεπε να βγει τότε. Ερχόμαστε λοιπόν στις 30 Οκτώβρη του 2019 (για την Ιαπωνία) και 1η Νοέμβρη (για τον υπόλοιπο κόσμο) και ο δίσκος κυκλοφορεί εκ νέου, με νέο artwork, επαναμιξαρισμένο και επαναδουλεμένο, με τίτλο «Cruelty And The Beast: Re-Mistressed». Για πάμε να το δούμε λοιπόν…

Για αρχή, σαν drummer κι εγώ, πρέπει να ομολογήσω ότι ο νέος ήχος είναι εκπληκτικός. Μπορούμε επιτέλους να ακούσουμε πεντακάθαρα τα καταπληκτικά τύμπανα που έπαιξε ο κος. Barker και ειδικά τα γυρίσματα του, των οποίων είμαι ιδιαίτερα λάτρης. Ήταν καιρός να δοθεί η σωστή βαρύτητα (μεταφορικά και κυριολεκτικά) στο παίξιμο του. Όσο για τις κιθάρες, απέκτησαν τον όγκο που τους έλειπε και το άλμπουμ επιτέλους σκάει σαν ογκόλιθος στα αυτιά μας. Στα φωνητικά η αλήθεια είναι ότι δεν παρατήρησα κάτι πολύ διαφορετικό, πέραν του ότι σαν δουλεμένα εκ νέου κι αυτά, ακούγονται πιο καθαρά. Προχωρώντας στο μπάσο, ο συνδυασμός του με τα τύμπανα πλέον δείχνει πόσο σφιχτό και δυνατό ήταν το συγκεκριμένο rhythm section. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο Robin Graves δεν ήταν μπασίστας που τον έπαιρνε κάνεις στην πλάκα. Επειδή όμως καλά τα λέμε όλα, υπάρχει και κάτι που στα δικά μου αυτιά και σαν προσωπική άποψη με χάλασε αλλά όχι σε όλο το άλμπουμ. Τα πλήκτρα. Ενώ ο νέος ήχος έχει δώσει μια άλλη διάσταση και ατμόσφαιρα στον δίσκο, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι σε σημεία ακούγεται σαν παιδικό συνθεσάιζερ. Ξέρετε, σαν αυτά που είχαμε σαν παιδιά κάποτε. Ίσως να είναι ιδέα μου, αλλά ρίξτε ένα άκουσμα στην εισαγωγή του κομματιού “Thirteen Autumns And A Widow” και θα καταλάβετε νομίζω τι εννοώ.

Φτάνοντας στο τέλος της “κριτικής” αυτής, θα πω το εξής: Ναι, ο νέος ήχος δικαιώνει τον δίσκο που τόσα χρόνια ήταν στην αναμονή για να ακουστεί όπως πρέπει, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Την αρχική ατμόσφαιρα δεν την αλλάζω προσωπικά με τίποτα. Έτσι το ακούσαμε, έτσι το λατρέψαμε και αυτό δεν αλλάζει. Έχουμε άπειρα παραδείγματα για τέτοια πονήματα. Το πιο τρανταχτό είναι το “…And Justice For All”. Καλό με μπάσο, απίστευτο, αλλά όπως κυκλοφόρησε είναι αυτό που ξέρουμε και εμπιστευόμαστε. Σαν την χλωρίνη ένα πράγμα. Αυτό ξέρουμε, αυτό εμπιστευόμαστε. Εν ολίγοις, συμφωνώ με την επανέκδοση αυτή, το έχω ακούσει αρκετές φορές γιατί όντως μου αρέσει, αλλά τελικά καταλήγω να ακούω την έκδοση του 1998. Απλά και όμορφα.

Βαθμολογία: Δ/Α
Συντάκτης: Νίκος Σάμιος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος:  CRADLE OF FILTH – Επίσημη Σελίδα