Χρονολογία: 2022
Συνολική Διάρκεια: 36:23
Εταιρεία: Season Of Mist
Οκτώ χρόνια πέρασαν από την κυκλοφορία του «As The Stars» των WOODS OF DESOLATION, ενός δίσκου που πατούσε στα χνάρια των ALCEST και DEAF HEAVEN, των πρωτομαστόρων του είδους. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου ο D. άφησε τον χρόνο να κυλίσει, να ασχοληθεί με άλλα projects όπως τους REMETE και UNFELL και εν τέλει να σχηματοποιήσει στο μυαλό του το πώς θα φτιάξει νέα μουσική με τους WOODS OF DESOLATION. Τα νατουραλιστικά στοιχεία έδωσαν τη θέση τους σε πιο φιλοσοφικούς στοχασμούς, όπου αυτοί χρησιμοποιήθηκαν ως φιλοσοφική διερεύνηση ιδεών σχετιζόμενοι με την πνευματικότητα. Όμως και η πιθανότητα της μετά θάνατον ζωής έδωσε μια ώθηση ως προς τη δημιουργική διαδικασία…
Το «The Falling Tide» ως κυκλοφορία δεν διαρκεί πολύ με τις έξι συνθέσεις (εκ των οποίων η μια είναι ακουστική), να μην κουράζουν και να μην πλατειάζουν, σημαντικό προσόν για ένα blackgaze post δίσκο. Με το ξεκίνημα κιόλας του «Far From Here» γοητευτικές μελωδίες υπο το χαρακτηριστικό τρέμολο στις κιθάρες, προσπαθούν να συνυπάρξουν με την επιθετικότητα και την ωρίμανση. Οι κραυγές του D. δεν ανήκουν στο Black Metal ρεπερτόριο, εξελίσσονται κι αυτές από γηπεδικές φωνές σε αγωνιώδεις σπαραγμούς, εμποτισμένες με θυμό κι αυτό είναι ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο. Ο καλπασμός του «Beneath A Of Stars» με τον καλεσμένο Vlad των DRUDKH αποτελεί το κύριο συστατικό της μελαγχολίας αλλά και της ζέσης που νιώθεις σε μια κούρβα, προφυλασσόμενος από το ανελέητο ξεροβόρι του χιονιά. Μαζί με το «Illumination» με τα έντονα blastbeats και τις υποβόσκουσες μελωδίες «κλείνουν» το πρώτο δυναμικό κι επιθετικό σκέλος του «The Falling Tide».
Η δεύτερη τριάδα όντας πιο συναισθηματική, αν και ξεκινάει με «Νορβηγικό» ταμπεραμέντο, εντούτοις κατατάσσεται στα Post Metal χωράφια με τη χρήση των πλήκτρων να καθίσταται εντονότερη με αποκορύφωμα την ακουστική σύνθεση «The Passing» που λειτουργεί ως ένα παγκάκι να καθίσεις να ξεκουραστείς απ’ το ταξίδι σου, με το «Anew» να κλείνει το άλμπουμ.
Σε αντίθεση με άλλους Αυστραλούς, οι WOODS OF DESOLATION υιοθετούν μια διαφορετική προσέγγιση επιδεικνύοντας μια ομορφιά και μια κομψότητα με μεγάλα περάσματα μέσα σε μια λαμπερή αύρα. Η παραγωγή από τον ίδιο τον D. ακούγεται ολίγον λασπωμένη και μουντή, θα μπορούσε ίσως να γυαλιστεί περισσότερο και να τονιστούν τα περάσματα που υπάρχουν κρυμμένα στο παρασκήνιο.
Υπάρχουν όμως και οι ενστάσεις μου και αυτές συνίστανται κυρίως στο θέμα της πρωτοτυπίας και της εξέλιξης. Δεν βλέπω να έχουν γίνει μεγάλα βήματα σε σχέση με το «As The Stars» πόσο δε μάλλον και με το «Torn Beyond Reason». Φαίνεται πως έχουν επαναπαυθεί στο λεγόμενο «comfortzone» τους, δηλαδή σε έναν μουσικό χώρο στον οποίο μπορούν να κινηθούν με ασφάλεια. Δυστυχώς, εδώ δεν υπάρχει καμία πρωτοτυπία, με σχεδόν τα πάντα να έχουν ξανακουστεί από άλλα συγκροτήματα του είδους. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η επίκληση στο συναίσθημα και η προσπάθεια να μεταφερθεί ο ήχος σε εικόνες . Εκεί οι WOODS OF DESOLATION το καταφέρνουν μια χαρά! Θα χαρακτήριζα το «The Falling Tide» ως μια εξαιρετική μίξη συναισθημάτων που προκαλεί η ομορφιά της ζωής και η θλίψη του χαμού της.
Βαθμολογία:6.5/10
Συντάκτης: Δήμος Καραδήμος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: WOODS OF DESOLATION – Σελίδα Facebook
