Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 46:32
Εταιρεία: Roadrunner Records

   Όταν εκδίδει νέο άλμπουμ μια μπάντα που ξέρει να παίζει πολύ καλά σύγχρονο Heavy Metal, μην έχοντας καμιά αδύναμη στιγμή στο ενεργητικό της (καταμετρώντας οχτώ κυκλοφορίες στο παρελθόν), ολόκληρη η μεταλλική κοινότητα περιμένει με κομμένη την ανάσα να δει το αποτέλεσμα που θα υπάρχει…

   Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι κάτι περισσότερο από εντυπωσιακό! Πολλοί στο παρελθόν, είχαν κατηγορήσει τους TRIVIUM για κρίση ταυτότητας, για κομμάτια που βασίζονται πολύ στο μελωδικό refrain, αφήνοντας πίσω το υπόλοιπο μέρος του εκάστοτε κομματιού. Προσωπικά, βρίσκω αυτές τις κατηγορίες εντελώς αβάσιμες. Ναι, ακούμε και πιο εμπορικές και mainstream καταστάσεις, υπάρχουν σημεία που δεν είναι όσο guitar oriented όσο ήταν το «Shogun», με πρώτο το «Bleed Into Me». Όμως κατά βάση η επίθεση, τα ατελείωτα κιθαριστικά χαρακτηριστικά μελωδικο-επιθετικά riffs μεταξύ των Matt Heafy και Corey Beaulieu, το μπάσο του Paolo Gregoletto που οργώνει, είναι εδώ και δηλώνουν βροντερό παρών! Ο Alex Bent είναι επίσης εδώ, από το 2017 και την προηγούμενή τους προσπάθεια και φαίνεται να είναι ο drummer που θέλουμε να ακούμε! Ο άνθρωπος κάνει απίστευτα τεχνική δουλειά και το καταλαβαίνει κάποιος από το πρώτο κομμάτι. Επιπλέον η φωνή του Matt έχει βελτιωθεί τρομερά, ξαναδίνοντας το γρέζι που τόσα χρόνια είχε να κάνει και μας είχε λείψει…

   Για ποιον άλλο λόγο οι κατηγορίες κατά των TRIVIUM είναι άδικες; Ακούστε το «The Defiant» για να νιώσετε νέοι ξανά. Για να καταλάβετε πώς μπορεί εύκολα να γράψει ένα Metalcore άσμα –που ήδη θα πρέπει να μπει στο Hall of Fame του είδους- το συγκρότημα αυτό. Ακούστε το ομώνυμο κομμάτι, για να καταλάβετε τι εστί «κολλητικό refrain» και super επιθετικό riffing. Ακούστε το «Catastrophist» για να καταλάβετε πώς μπορούν να χωρέσουν Metalcore, progressive, μελωδία, διαφορετικά riffs σε λίγα λεπτά. Aκούστε το «Amongst The Shadows & The Stones» για να αντιληφθείτε πώς η μπάντα μπορεί εν έτει 2020 να γράψει το πιο Heavy τραγούδι της. Μέχρι και τα «Bleed Into Me», «Sickness Unto You» και «Scattering The Ashes», ειδικά το τελευταίο, διαθέτουν απίστευτα κολλητικά refrain, αν και είναι σίγουρα πιο radio friendly. Δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το πολύ κιθαριστικό-thrashy «Bending The Arc To Fear». Η όλη μουσική περιπέτεια κλείνει με το «The Ones We Leave Behind», το οποίο είναι άλλο ένα hitάκι που θα κάνει χαμό πάνω στη σκηνή, όταν με το καλό έρθει η ώρα. Και σίγουρα περιέχει, ένα από τα πιο ωραία riffs που έχουν γράψει (προς το τέλος του κομματιού).

   Τo «What The Dead Men Say» βρίσκει τους Αμερικανούς Metalcore-heads να έχουν στοιχεία από όλα τα σημεία της καριέρας τους. Με τα Thrash, Death, Heavy, Progressive στοιχεία να κάνουν την εμφάνισή τους, όπως και όλα τα προηγούμενά τους άλμπουμς να εμφανίζουν τις στιγμένς τους. Τους βρίσκει επίσης (ναι, θα το πω!) με την καλύτερη παραγωγή Metal Album που έχουμε ακούσει εδώ και αρκετούς μήνες σε όλα τα ιδιώματα!

   Tι άλλο είναι αυτή η δισκάρα; Ένα μεσαίο δάχτυλο υψωμένο σε όσους πιστεύουν ότι οι TRIVIUM τελείωσαν. Ότι δε μπορούν να γράψουν πια Heavy πράγματα, ότι δε μπορούν καν να πλησιάσουν να βγάλουν δίσκο υποψήφιο για να είναι ο καλύτερος της χρονιάς. Να λοιπόν, που διαψεύδονται!

Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Γιώργος Κουρου
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: TRIVIUM – Επίσημη σελίδα