Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 28:22
Εταιρεία: Century Media

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι δεν νομίζω να υπάρχουν πολλές μπάντες εκεί έξω που να παίζουν σαν τους TRIBULATION από την Arvika της Σουηδίας. Το μυαλό μου πάει κυρίως στους CLOAK, αλλά αυτό είναι θαρρώ επειδή οι Αμερικανοί φαίνεται να είναι επηρεασμένοι από τους Σουηδούς.

Τι παίζουν λοιπόν οι TRIBULATION; Ύστερα από δύο τρομερά Death Metal άλμπουμ στην αρχή της καριέρας τους, αλλάζουν εντελώς ύφος και ακολουθούν μια γοτθική κατεύθυνση συνδυάζοντας Black και Heavy Metal με διάφορες σκοτεινές εκφάνσεις του Rock. Το αποτέλεσμα ήταν η τέλεια μουσική υπόκρουση για τις γοτθικές ιστορίες του Edgar Allan Poe και τις ασπρόμαυρες ταινίες τρόμου. Αν προσπαθούσαμε να περιγράψουμε τον ήχο των Σουηδών, θα έλεγα ότι είναι το μαγικό σημείο όπου συναντιέται το μελωδικό Black Metal των DISSECTION με το σκοτεινό Heavy Metal των In Solitude, τις γοτθικές μελωδίες των THE CURE και SISTERS OF MERCY, και μια πληθώρα 70ς επιρροών από Proto Metal μέχρι Prog Rock! Όλο αυτό το μοναδικό μουσικό αμάλγαμα υλοποιήθηκε υποδειγματικά στο τρίτο τους άλμπουμ «Children of the Night» του 2015.

Συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο, κυκλοφορούν το «Down Below» υιοθετώντας μια περισσότερο Gothic Rock φόρμα με τα γρεντζαριστά φωνητικά του Johansson να είναι ο μοναδικός συνδετικός τους κρίκος με το ακραίο Metal. Την μοναδικότητα της μπάντας έρχεται να συμπληρώσει το κιθαριστικό δίδυμο των Zaars και Hulten, των οποίων η χημεία θυμίζει μεγαθήρια του χώρου. Εθιστικά riff εναλλάσσονται εξαιρετικά με απόκοσμες μελωδίες, δίνοντας ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα στην δραματική μουσική των Tribulation. Υπήρχε μια μεγάλη διαφορά με τον προκάτοχό του όμως, και αυτό ήταν κατά ένα τρόπο η απλοποίηση των συνθέσεών τους. Για πρώτη φορά για παράδειγμα υπήρχαν τραγούδια κάτω των 4 λεπτών. Δεν ξέρω τι ρόλο έπαιξε σε αυτό ο ερχομός του Oscar Leander πίσω από τα τύμπανα, αλλά όπως και να έχει το παίξιμό του ήταν αισθητά κατώτερο του Jakob Ljungberg που άφησε την μπάντα για να επικεντρωθεί στο προσωπικό του σχήμα SECOND SUN.

Ωραία όλα αυτά, αλλά με το νέο άλμπουμ τι γίνεται; Πού βαδίζει το «Where The Gloom Becomes Sound»; Τι εκπλήξεις μας επιφυλάσσει; Η απάντηση είναι δυστυχώς καμία! Οι TRIBULATION στην πέμπτη τους δουλειά παρουσιάζουν ένα πολύ υποτονικό πρόσωπο προσπαθώντας προφανώς να αποτυπώσουν τη ζοφερή μελαγχολία που δηλώνει ο τίτλος της νέας τους δουλειάς – εμπνευσμένο από κλασσικό ύμνο των SOPOR AETERNUS «Hades Pluton». Και δεν μπορώ να πω, την πετυχαίνουν την ατμόσφαιρα που επιδιώκουν, η οποία συνάδει μοναδικά με τα θέματα που καταπιάνονται στιχουργικά: Αρχαίες θεότητες, στοιχειά, βιβλικά πλάσματα και χαμένες ψυχές.

Μουσικά είναι εκεί όμως που περίμενα περισσότερα. Οι ταχύτητες είναι αισθητά πεσμένες και οι συνθέσεις ακόμα πιο απλοϊκές. Ναι, δίνουν χώρο στις εντυπωσιακές κιθάρες των Hulten και Zaars, οι οποίοι κλέβουν εύκολα την παράσταση με τις μελωδίες τους σαν οι THIN LIZZY να διασκευάζουν το θέμα του Εξορκιστή. Αλλά τίποτε άλλο. Το καταλαβαίνεις από την αρχή του δίσκου, με το εναρκτήριο «In Remembrance». Ενώ ξεκινάει πολύ όμορφα με κάποια έγχορδα, ακολουθεί ένα υποτονικά αργό build-up που ακόμα και όταν σκάει το ξεσηκωτικό του ρεφραίν, νιώθεις ότι έχει ήδη χαθεί η ευκαιρία να σε αρπάξει ο δίσκος από την αρχή του. Στη συνέχεια ακολουθούν τα δύο από τα τρία single που κυκλοφόρησε η μπάντα, «Hour Of The Wolf» και «Leviathans» τα οποία ακούγοντας επανειλημμένα, δεν μπορείς να μην παρατηρήσεις ότι είναι δυο αρκετά παρόμοιες συνθέσεις χτισμένες γύρω από πιασάρικες μελωδίες σε καθαρές κιθάρες, θυμίζοντας τον 90ς Gothic Metal ύμνο «Opium» των MOONSPELL. Αυτό το στυλ τραγουδιού θα επαναληφθεί και λίγο πιο κάτω στο άλμπουμ με το «Elementals» να ακολουθεί επικίνδυνα το ίδιο ύφος. Το πανέμορφο instrumental «Lethe» προσθέτει μια μελαγχολική νότα με το πιάνο του να μου φέρνει εντελώς τυχαία στο μυαλό το «Så Svårt Att Lämna Dig» των 70ς ηρώων του σουηδικού Hard Rock, NOVEMBER.

Η σωτηρία θα έρθει με το κομμάτι που ακολουθεί, το «The Daughter Of THE DJINN». Οι TRIBULATION δανείζονται ένα από τα riff του Adrian Smith, αντλούν έμπνευση από το κλασσικό Metal, ανεβάζουν τα γκάζια και μας χαρίζουν μια σύνθεση με τσαγανό και νεύρο. Στα ίδια μονοπάτια θα κινηθεί και το τρίτο single της μπάντας, «Funeral Pyre», δείχνοντας έτσι ίσως το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν στον επόμενο τους δίσκο οι Σουηδοί, καθώς καταφέρνουν να συνδυάσουν άψογα τον παραδοσιακό μεταλλικό ήχο με τη σκοτεινή τους ατμόσφαιρα. Έχοντας προσφάτως αντικαταστήσει και τον Hulten στην κιθάρα με τον Joseph Tholl (VOJD, ex-ENFORCER, ex-BLACK TRIP) δεν το βρίσκω και πάρα πολύ απίθανο.

Τα υπόλοιπα κομμάτια που συμπληρώνουν το άλμπουμ, κινούνται σε αργές έως mid-tempo ταχύτητες, χωρίς να προσφέρουν ιδιαίτερες συγκινήσεις ή κάποια ξεχωριστά ρεφραίν, πέραν από τις κιθάρες που ανάφερα και πιο πάνω. Το πακέτο έρχεται να συμπληρώσει το υπέροχο εξώφυλλο με το άγαλμα του Fernand Khnopff, θυμίζοντάς μας υποσυνείδητα τo εμβληματικό εξώφυλλο του καλύτερου Gothic Metal άλμπουμ των 90ς! (τι εννοείς ποιο είναι αυτό;)

Κλείνοντας να πω ότι ο δίσκος ΔΕΝ είναι κακός. Όπως περιέγραψα και στην αρχή του κειμένου μου, δεν υπάρχουν πολλές μπάντες σαν και τους Σουηδούς εκεί έξω. Η δουλειά στις κιθάρες είναι πραγματικά θαυμάσια και όσοι αρέσκεται σε μελωδικά riffs, leads και solo από την σκοτεινή πλευρά, θα μείνετε σίγουρα ικανοποιημένοι. Έχοντας διαβάσει ότι ο πολύς Tom Dalgety (GHOST, RAMMSTEIN) δούλεψε στην παραγωγή και τη μίξη του άλμπουμ, η αλήθεια είναι ότι περίμενα πολλά περισσότερα από αυτήν τη δουλειά. Είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι οι TRIBULATION μπορούν να το κάνουν. Ας ελπίσουμε το νέο αίμα τώρα στις τάξεις τους, να τους δώσεις αυτή τη κλωτσιά που χρειάζονται για να βγουν από τον βάλτο στον οποίο βρέθηκαν.

ΥΓ. Για όσους ενδιαφέρεστε να ακούσετε το τι θα μπορούσαν να μας είχαν προσφέρει οι Σουηδοί εν έτη 2021, ψάξτε να ακούσετε το επικό 18λεπτο bonus track «The Dhampir» που κυκλοφόρησαν με την limited edition του «Where The Gloom Becomes Sound».

Βαθμολογία: 6.5/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: TRIBULATION – Σελίδα Συγκροτήματος