Χρονολογία: 2025
Συνολική Διάρκεια: 44:12
Εταιρεία: NuclearBlast

Ύστερα από την επιτυχία του ντεμπούτου τους, οι THE HALO EFFECT επιστρέφουν με ένα νέο άλμπουμ, εκμεταλλευόμενοι τον δημιουργικό οίστρο του Michael Stanne, ο οποίος φαίνεται να έχει κάνει τα στούντιο δεύτερό του σπίτι, μετά τις συνεχόμενες δουλειές του με τους GRAND CADAVER, DARK TRANQUILLITY και CEMETARY SKYLINE!

Για όσους δεν γνωρίζουν, οι THE HALO EFFECT αποτελούν το project του Niclas Engelin (GARDENIAN, IN FLAMES) και του Michael Stanne. Το line-up συμπληρώνουν οι Jesper Stromblad, Peter Iwers και Daniel Svensson – μέλη και αυτοί των IN FLAMES την εποχή που οι Σουηδοί μεσουρανούσαν. Είναι λοιπόν φυσικό το συγκρότημα να παίζει έναν ήχο εμπνευσμένο από το μελωδικό Death Metal των τελών της δεκαετίας του 2000, θυμίζοντας μια μίξη των τότε IN FLAMES αλλά και των πιο σύγχρονων DARK TRANQUILLITY.

Ο δίσκος ανοίγει με το «Conspire to Deceive», ένα δυναμικό, up-tempo κομμάτι χαρακτηριστικό του στυλ των Σουηδών, όπως τους γνωρίσαμε στο «Days Of The Lost». Η lead μελωδία της κιθάρας και τα μελωδικά riffs κυριαρχούν. Το «Detonate», που ακολουθεί, ανεβάζει ακόμη περισσότερο τους ρυθμούς, θυμίζοντας έντονα το «Pinball Map» των IN FLAMES, με τα κοφτά του riff και τη γρήγορη ένταση. Το «Our Channel to Darkness» είναι μια από τις καλύτερες συνθέσεις του άλμπουμ. Ξεκινά με ένα όμορφο ακουστικό intro και περνά εντυπωσιακά σε γρήγορο, thrashy-tempo με old-school riffing. Στο ρεφρέν οι ταχύτητες μειώνονται, ενώ οι lead μελωδίες και τα διακριτικά πλήκτρα προσθέτουν μια αύρα DARK TRANQUILLITY. Το «Cruel Reception» είναι ένα ακόμη up-tempo κομμάτι με εξαιρετική lead μελωδία. Το κύριο μέρος του ηρεμεί με καθαρές κιθάρες, θυμίζοντας το «Square Nothing» από το «Clayman» των IN FLAMES, πριν επιστρέψει σε ένα εντυπωσιακό ρεφρέν. Το «What We Become» ξεκινά αργά, χτίζοντας σταδιακά προς μια εκρηκτική κορύφωση με riffs που μοιάζουν να περιέχουν synth effects. Ο συνδυασμός με τα πλήκτρα που υπάρχουν διάχυτα στο τραγούδι, θυμίζει τις πιο ατμοσφαιρικές συνθέσεις της μπάντας του Stanne.Το «Curse of Silence» λειτουργεί ως intro για το ομώνυμο τραγούδι και ξυπνά μνήμες από τα μαγικά instrumental σημεία των IN FLAMES της δεκαετίας του ’90. Στο «March Of The Unheard», μια ακόμη κολλητική μελωδία κιθάρας οδηγεί τη σύνθεση, αν και η μικρή διάρκειά του αφήνει την αίσθηση ότι κάτι λείπει. Το εξαιρετικό όμως σημείο στη μέση του κομματιού (που θυμίζει κάτι από το «Colony»), του χαρίζει επιπλέον πόντους. Το «Forever Astray» κινείται σε γρήγορους, old-school ρυθμούς, ταξιδεύοντας τον ακροατή μέχρι και το «The Jester Race». Αν και το ρεφρέν με τα καθαρά φωνητικά προσθέτει μοντέρνα στοιχεία, ίσως να προτιμούσα έναν πιο αμιγώς old-school χαρακτήρα. Καθαρά φωνητικά συναντάμε και στο «Between Directions», ένα mid-tempo κομμάτι με έντονη ενορχήστρωση, που παραπέμπει σε σύγχρονους DARK TRANQUILLITY. Παρά την ομορφιά του, δεν συγκαταλέγεται στα πιο δυνατά του άλμπουμ. Το «Death Becomes Us» θυμίζει το «Shadowminds» από το «Days Of The Lost» άλμπουμ των THE HALO EFFECT, με παρόμοια lead μελωδία και heavy ρυθμικές κιθάρες. Παρόλο που είναι ένα καλοδουλεμένο κομμάτι, δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα. Αντίθετα, το «The Burning Point» ανεβάζει το επίπεδο με εξαιρετικές μελωδίες, riffs, γρήγορες ταχύτητες και ένα πολύ δυνατό ρεφρέν. Τα γρήγορα σημεία είναι πραγματικά εντυπωσιακά, αν και δυστυχώς δεν διαρκούν πολύ. Ο δίσκος κλείνει με το «Coda», ένα μαγευτικό κομμάτι με ακουστικές κιθάρες και έγχορδα, δημιουργώντας μια μελαγχολική, νοσταλγική ατμόσφαιρα.

Το νέο άλμπουμ των THE HALO EFFECT είναι μια πολύ καλή συνέχεια του ντεμπούτου τους. Προσφέρει ό,τι αγαπήσαμε στον πρώτο δίσκο: μελωδίες εμπνευσμένες από τους κλασσικούς IN FLAMES, old-school περάσματα, και φυσικά τα παθιασμένα φωνητικά του Stanne. Ωστόσο, εάν είσαι γνώριμος κυρίως με τα «Colony» και «Clayman», θα βρεις στιγμές που οι ιδέες ακούγονται ανακυκλωμένες. Επιπλέον η σύγχρονη, «ποπ» προσέγγιση του Melodeath ήχου, που είχαν ξεκινήσει οι IN FLAMES πάνω-κάτω από τότε, αν και καλοδεχούμενη, αφαιρεί αρκετά από την τραχύτητα που κάποτε χαρακτήριζε το ιδίωμα αυτό. Παρά τις όποιες ενστάσεις, είναι ένας πολύ καλός δίσκος, ενός αγαπημένου ήχου που σίγουρα έχει λείψει από πολλούς οπαδούς. Τέλος, είναι επίσης ευχάριστο να βλέπουμε τον Jesper Stromblad ξανά ενεργό πίσω από την κιθάρα!

Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: THE HALO EFFECT – Επίσημη Σελίδα