Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 35:53
Εταιρεία: Metal Blade
Οι THE BLACK DAHLIA MURDER εξαπολύουν την πιο πολυποίκιλη δουλειά τους, καθώς στο «Verminous» φροντίζουν να εξελίξουν τον ήχο τους και να εισάγουν σε μεγάλο βαθμό στοιχεία που είχαμε ακούσει μοναχά σποραδικά από αυτούς. Ενώ το προηγούμενο «Nightbringers» ήταν μια σύντομη «to the point» 33-λεπτη πραγματική Death Metal σφαγή, εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Οι Αμερικανοί από το Detroit, πάντοτε αποτελούσαν στη βάση τους μια σχετικά παραδοσιακή Death Metal μπάντα. Η συνολική προσπάθειά τους όμως, είναι κάτι περισσότερο απ’ αυτήν την ετικέτα. Βασικό συστατικό; Η μελωδία! Αυτή, χωρίς να είναι το μοναδικό στοιχείο βέβαια, γίνεται πλέον αντιληπτή στο «Removal Of The Oaken State», το τρίτο τραγούδι του δίσκου, που πατάει ολόκληρο πάνω σε μελωδικά riffs, φωνάζοντας συνεχώς TBDM! Συνεπώς, καταλαβαίνει κανείς ότι η πρώτη κιθάρα παίζει οπωσδήποτε μεγαλύτερο ρόλο από όσο έπαιζε παλιότερα, σε οποιοδήποτε άλλο τους album, καθώς αποτίεται κάποιος φόρος τιμής στη Σουηδική Melodic Death Metal σκηνή. Αυτό «κλέβει» κάποια λεπτά από τα super-τεχνικά σημεία αλλά και το Brutal Death Metal αίσθημα, στιγμές που έκαναν την εμφάνισή τους σε μεγαλύτερη διάρκεια παλαιότερα. Βέβαια αυτά τα στοιχεία παραμένουν και εδώ, γεγονός που θα ικανοποιήσει τους παλιότερους οπαδούς της μπάντας. Για παράδειγμα, στο εναρκτήριο «Verminous», στην αρχή του «Child Of Night», στο «Dawn Of Rats» το οποίο κλείνει το δίσκο και σε διάφορα άλλα σημεία ακούμε πιο κλασσικά Death Metal ξεσπάσματα και επιθετικά σημεία. Αν και ακόμη και στο τελευταίο κομμάτι, στην πορεία προστίθεται ένα μελωδικότατο solo κάπου στην πορεία. Τα πιο mid tempο κομμάτια, όπως το «The Leather Apron’s Scorn» συμπληρώνουν το όλο εγχείρημα. Οι ταχύτητες συνεπώς εναλλάσσονται διαρκώς, κρατώντας το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο. Το «Verminous» έχει και τα τεχνικά σημεία του, όμως και αυτό θα το καταλάβει κάποιος αμέσως μόλις ακούσει το φοβερό solo στο «Sunless Empire».
Η παραγωγή είναι καθαρή, ιδιαίτερα στις κιθάρες, οι οποίες παράγουν riffs απότομα, σκληρά, κοφτερά, αλλά την ίδια ώρα αποπνέει και την απαραίτητη «σαπίλα» που απαιτεί το είδος. Ίσως το πρώτο να είναι και στοχευμένο, μιας και μιλάμε για την πιο «guitar-oriented» δουλειά τους. Το μπάσο κάνει εξαιρετική δουλειά και είναι αρκετά μπροστά, γεγονός που εμφανίζει την όλη προσπάθεια εκτός από πιο γεμάτη, πιο ενδιαφέρουσα και μάλλον είναι και «must», καθώς μιλάμε για μια τόσο τεχνική μπάντα, όπως οι TBDM. Τα τύμπανα μοιάζουν με οπλοπολυβόλα που πυροβολούν κατά ριπάς και τέλος, ο Trevor Strand «σκίζει» το μικρόφωνο πραγματικά, άλλοτε με ψηλά σκιστά φωνητικά, άλλοτε με βαθιά growls, γεγονός που μας κάνει να πούμε πως το εύρος της φωνής του μάλλον τον κατατάσσει μέσα στους καλύτερους του είδους.
Το αίσθημα που αποπνέει όλο το «Verminous» είναι «spooky», επιθετικότατο, βρώμικο, εκρηκτικό! Δεν σταματά να παραμένει ένα Horror Death Metal απάνθισμα, το οποίο φέρνει στο νου σκηνικό ταινίας τρόμου.
Το αίσθημα οργής που το διακατέχει περιφέρεται διαρκώς στην ατμόσφαιρα (τα διπλά growls μαζί με τα ψηλά σκιστά a-la Deicide φωνητικά το μαρτυρούν άλλωστε). Αυτό ίσως ακουστεί περίεργο, δεδομένου της μελωδίας που έχει εισαχθεί. Οι TBDM όμως φροντίζουν να τα κρατούν όλα σε μια ισορροπία, κάτι που δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο. Ακόμα και στις μελωδίες, κυριαρχεί μια μελαγχολία. Δεν είναι η «χαρούμενες» μελωδίες που συναντάμε στις κλασσικές μπάντες του μελωδικού Death Metal.
Στο «Verminous», οι TBDM περπατούν σε μονοπάτια που δεν έχουν εξερευνήσει ιδιαίτερα στο παρελθόν αλλά παράλληλα, δεν απομακρύνονται από αυτά που τους έκαναν γνωστούς εδώ και τόσα χρόνια. Επιλέγουν να βαδίσουν περισσότερο σε μελωδικά μονοπάιτα, μέσα όμως από ένα μελαγχολικό πρίσμα. Από τη στιγμή που ο συνδυασμός αυτός γίνεται τόσο αρμονικά, γιατί να μην ακολουθήσουμε;; Οπωσδήποτε πρόκειται για την καλύτερή δουλειά τους των τελευταίων ετών!
Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Γιώργος Κουρού
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: THE BLACK DAHLIA MURDER – Επίσημη σελίδα
Οι Σουηδοί ξέρουν και το κάνουν Αμερικανικά…
Ή μπορεί και το αντίθετο….
Πολύ δυνατά τα μελωδικά κομμάτια με τα φωνητικά να τα συμπληρώνουν τέλεια…
Ο Ellis πήρε το τιμόνι και οδηγεί τους υπόλοιπους σε μονοπάτια που μπορούν να τους πάνε ένα βήμα εμπρός…
Οι ίδιοι δηλώνουν νέοι έστω και μετά από σχεδόν 20 χρόνια και μιλάνε για το καλύτερο άλμπουμ τής μπάντας…
Σύμφωνο και επαυξάνω…
Υ.Γ Φωνητικά σε άλλο επίπεδο….
Έπος διαμάντι χρυσός άλλο ένα αριστούργημα . άψογοι μουσικοί .