The Black Dahlia Murder – Servitude

You are currently viewing The Black Dahlia Murder – Servitude

Χρονολογία: 2024 
Συνολική Διάρκεια: 32:49 
Εταιρεία: Metal Blade 

Έχοντας φτάσει στο φθινόπωρο της τρέχουσας χρονιάς και αφού έχουμε ακούσει ήδη αρκετές καλές κυκλοφορίες από διάφορες μπάντες, ήρθε η σειρά των Αμερικάνων THE BLACK DAHLIA MURDER να κυκλοφορήσουν το νέο τους άλμπουμ. Το άλμπουμ πρόκειται να κυκλοφορήσει επίσημα στις 27 Σεπτεμβρίου 2024 και θα είναι το δέκατο για την μπάντα από το Ντιτρόιτ της Αμερικής, που μετρά ήδη 23 χρόνια ζωής. Το συγκρότημα κινείται στο χώρο του μελωδικού Death Metal μεν, με αρκετά στοιχεία του μοντέρνου ήχου δε, μην έχοντας καμία σχέση με το παραδοσιακό μελωδικό Death Metal της Σκανδιναβίας και δη της Σουηδίας..

Το «Servitude» είναι ένα άλμπουμ διάρκειας μόλις 33 λεπτών, στοιχείο για μένα πολύ θετικό. Τα δέκα τραγούδια του άλμπουμ είναι σχεδόν όλα στο ίδιο μουσικό μοτίβο και σε διάρκεια, ενώ κανένα από αυτά δεν υπερβαίνει τα τέσσερα λεπτά. Μοναδική εξαίρεση το τραγούδι «An Intermission» που διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα και είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος, ένα «διαλειμματάκι» στη μέση του άλμπουμ, αναγκαίο για να μας χαλαρώσει ελάχιστα απο το ανελέητο σφυροκόπημα του άλμπουμ.

Το «Servitude» ξεκινάει με πολύ άγριες διαθέσεις! Χωρίς καμία καθυστέρηση αρχίζει ένας ηχητικός βομβαρδισμός άνευ προηγούμενου από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, με τα ριφ να έρχονται το ένα πίσω απ΄το άλλο, ενώ τα μελωδικά σημεία βρίσκονται κυρίως στα σόλο. Οι Αμερικανοί έχουν ταιριάξει άψογα τις μελωδίες με το Death Metal, όλα σε τέλεια αναλογία, δημιουργώντας έτσι ένα εκρηκτικό κοκτέιλ! Τα φωνητικά ίσως να ταίριαζαν καλύτερα αν ήταν λίγο πιο «βρώμικα», όμως ακόμα κι έτσι το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό! Να σημειώσουμε ότι τα φωνητικά πλέον στην μπάντα έχει αναλάβει ο Brian Eschbach, μετά τον θάνατο του προηγούμενου τραγουδιστή Trevor Strnad τo 2022. θέση ξανά στις κιθάρες του σχήματος έχει πάρει ο Ryan Knight, ο οποίος επέστρεψε στη μπάντα μετά την αποχώρηση του το 2016.

Ας πάμε να δούμε τα κομμάτια λίγο πιο αναλυτικά. Είπαμε παραπάνω για άγριες και επιθετικές διαθέσεις από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, έτσι λοιπόν έχουμε την αρχική τετράδα που αποτελείται από τα «Evening Ephemeral», «Panic Hysteric», «Aftermath» και «Cursed Creator». Μιλάμε για φονική τετράδα τραγουδιών που -χωρίς να υπερβάλλω- είναι ο ορισμός του μοντέρνου και μελωδικού συνάμα Death Metal. Άγριο, γρήγορο, επιθετικό, αρκετά «παλιομοδίτικο» αλλά και φρέσκο ταυτόχρονα. Ένα διάλειμμα τριάντα δευτερόλεπτων είναι αναγκαίο και αυτό το συναντάμε στην μέση του άλμπουμ. Αφού πήραμε μερικές ανάσες, συνεχίζουμε στο δεύτερο μισό μια πεντάδα τραγουδιών που πιθανά είναι και καλύτερη συνθετικά. Με το «Asserting Dominion» να παίρνει την σκυτάλη μετά το διάλειμμα, η μπάντα αφήνει τον τελείως τραχύ χαρακτήρα της και βάζει περισσότερα μελωδικά στοιχειά. Οι ταχύτητες χαμηλώνουν αλλά όχι σε βαθμό να αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του άλμπουμ. Στην συνεχεία έχουμε το «Servitude», που είναι και ο τίτλος του άλμπουμ. Μιλάμε για μια από τις κορυφαίες στιγμές του άλμπουμ που, μαζί με το «Mammoth’ s Hand» που ακολουθεί, διεκδικούν τη θέση για το κορυφαίο τραγούδι της συγκεκριμένης κυκλοφορίας (νομίζω το «Mammoth’ s Hand» κερδίζει στις λεπτομέρειες). Από την πρώτη κιόλας ακρόαση μου έκανε θετικότατη εντύπωση. Μιλάμε για ένα τραγούδι άρτια δομημένο, με τα σόλο να κλέβουν την παράσταση. Το άλμπουμ συνεχίζεται με το «Transcomic Blueprint», ίσως ο πιο αδύναμος κρίκος από αυτή την μασίφ αλυσίδα που μας σφυροκοπάει ανελέητα εδώ και 26 λεπτά.

Το «Utopia Black» είναι ο ιδανικός επίλογος για ένα άλμπουμ για το οποίο πραγματικά δε νομίζω να υπάρξει φίλος του ακραίου ήχου που να μην τον κερδίσει, από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Σαρωτικό ξεκίνημα με Black (!) στοιχεία, που γρήγορα δίνουν την θέση τους σε ένα Death Metal καταιγισμό, ενώ τα τελευταία σαράντα δευτερόλεπτα είναι σαν ένας αποχαιρετισμός από την μπάντα, η οποία πραγματικά με αυτό το άλμπουμ με διέλυσε στην κυριολεξία.

Θα μου πεις δεν υπάρχουν αρνητικά; Ναι υπάρχουν. Θα ήθελα τα τύμπανα να έχουν ένα πιο δικό τους χαρακτήρα από αυτόν που επικρατεί στις μέρες μας, λες και ο ήχος βγαίνει από ένα και μόνο συγκεκριμένο Drum Kit. Ίσως να ήθελα και ένα εξώφυλλο καλύτερα δουλεμένο, με περισσότερες λεπτομερείες διότι αυτό το εξώφυλλο μοιάζει με προχειροδουλειά. Θα μου πεις βέβαια το εξώφυλλο δεν το ακούς αλλά όπως και να το κάνουμε είναι μέρος του άλμπουμ και αυτό.

Για να κλείσουμε, δεν γνωρίζω κατά πόσο τα μελή της μπάντας έχουν καταφέρει μέσα τους να ξεπεράσουν τον θάνατο του Trevor Strnad, μουσικά όμως δείχνουν να υπερκέρασαν αυτό το τραγικό συμβάν και να στέκονται στα ποδιά τους πολύ σταθερά. Το ίδιο εξάλλου δείξαν και στις live εμφανίσεις τους σε όλη την Ευρώπη, το καλοκαίρι του 2024. Οι οπαδοί του ακραίου ήχου δώστε μια ευκαιρία στο άλμπουμ και είμαι σίγουρος ότι θα σας κερδίσει, χωρίς να χρειαστεί δεύτερη φορά!

Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Ανδρέας Φύτρος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: THE BLACK DAHLIA MURDER – Επίσημη Σελίδα

Αφήστε μια απάντηση