Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 35:53
Εταιρεία: Nuclear Blast

Από μια ιδέα που είχε εδώ και μερικά χρόνια ο κιθαρίστας της μπάντας, David Andersson, οι SOILWORK κατέληξαν να γράψουν το μεγαλύτερο σε διάρκεια αλλά και το πιο progressive τραγούδι τους, «A Whisp Of The Atlantic». Το ομώνυμο κομμάτι από το πιο πρόσφατο EP των σουηδών, είναι μια δεκαεξάλεπτη επίδειξη ισχύος, συνθετικής αλλά και εκτελεστικής ικανότητας.

Το κομμάτι ξεκινάει μελωδικά με ένα πιάνο, clean κιθάρα και τη ζεστή φωνή του Strid φέρνοντας στο μυαλό 90ς progressive μπάντες τύπου SYMPHONY X και SHADOW GALLERY. Σιγά σιγά μπαίνουν τα τύμπανα, οι ηλεκτρικές κιθάρες αλλά και τα growls δίνοντας στο τραγούδι το γνώριμο ύφος του μελωδικού metal των SOILWORK. Μέσα στα δεκαέξι λεπτά που διαρκεί το «A Whisp Of The Atlantic», θα ακούσουμε το συγκρότημα να επιδίδεται σε ένα ατελείωτο παιχνίδι ήχων και στυλ. Από καταιγιστικές επιθέσεις με blast beat σε βιρτουόζικα solo και από γκρουβάτα riff σε prog στιγμές που φιγουράρουν ακόμα και σαξόφωνο(!), οι σουηδοί υφαίνουν το μεγαλοπρεπές τους έργο με περίσσεια άνεση.

Τα υπόλοιπα τραγούδια που συναντάμε στο EP, αποτελούν τα 4 singles που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2019 και στο 2020. Πρώτα έχουμε το «The Nothingness And The Devil» με το εθιστικό old school metal riff του, που αποτελεί μια τυπική SOILWORK σύνθεση, με up-tempo τύμπανα, growls επί το πλείστων από τον Strid και ένα ταξιδιάρικο outro. Στη συνέχεια έχουμε την ολοκληρωμένη τριλογία «Feverish» που γράφτηκε για να «δοξάσει τη Βαβυλώνιες θεές του θανάτου οι οποίες κάνανε τον κόσμο κάποτε ένα πιο συναρπαστικό μέρος». Το «Feverish» ανοίγει με πλήκτρα ala 80s πριν ξεχυθεί ένα ξέφρενο blast-beat από το drum kit του Bastian Thusgaard. Οι ρυθμοί χαμηλώνουν στο κύριος μέρος της σύνθεσης, διατηρώντας όμως πάντα ένα γρήγορο χαρακτήρα, για να φτάσουμε στο ρεφραίν με τα υπέροχα καθαρά φωνητικά του Strid να σε παρασέρνουν πάνω από ασυγκράτητα blast-beat. Ένα ημί-prog κόψιμο στη μέση του τραγουδιού φέρνει πάλι στο νου 90s συγκροτήματα σαν τους DREAM THEATER ενώ το τελείωμα με βιολί συνεισφέρει όμορφα στην ποικιλία του EP. Το «Desperado» που ακολουθεί το φαντάζομαι να παίρνει πολύ εύκολα μια θέση στις ζωντανές εμφανίσεις καθώς αποτελεί μια υποδειγματικά πιασάρικη σύνθεση. Ένας εμπνευσμένος up-tempo δυναμίτης με συνεχόμενα γρήγορα riff και φωνητικά βγαλμένα από το παρελθόν της μπάντας. Στο ρεφραίν ο Spid είναι απλά μαγευτικός. Εναλλάσσει με ευκολία τα brutal με τα καθαρά, και δημιουργεί μελωδικές γραμμές που σου καρφώνονται κατευθείαν στο μυαλό. Η τριλογία θα κλείσει με το «Death Diviner» ένα groovy τραγούδι τραγουδημένο επί το πλείστων με καθαρά φωνητικά καθοδηγούμενο από ένα riff που μοιάζει να βγήκε μέσα από έναν δίσκο των TOOL.

Οι SOILWORK για ακόμη μια φορά παραδίδουν μια εξαιρετική και ποιοτική δουλειά. Ο Strid ακούγεται πιο φορμαρισμένος από ποτέ, ενώ οι Coudret και Andersson βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους στις κιθάρες. Σίγουρα το highlight του EP είναι το ομώνυμο τραγούδι που ίσως να προμηνύει μια αλλαγή στην κατεύθυνση της μπάντας και που πολύ θα ήθελα να δω να εξερευνούν. Παρά τα 20 και χρόνια καριέρας, οι σουηδοί δείχνουν ότι δεν έχουν επαναπαυθεί στις δάφνες τους αλλά τολμούν να ακολουθήσουν το ανήσυχο πνεύμα τους. Μακάρι να έπρατταν ανάλογα και άλλοι συνοδοιπόροι του είδους…

Βαθμολογία: 7.5/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: SOILWORK – Επίσημη Σελίδα