Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 64:26
Εταιρεία: Metal Blade
Και κάπως έτσι αφίχθη ο χειμώνας. Το τελευταίο μέρος της σουίτας των εποχών των RIVERS OF NIHIL ολοκληρώνει η νέα τους δουλειά «The Work». Και αν υπήρχαν κάποιες αμφιβολίες για το ποια εποχή αντιπροσωπεύει το νέο άλμπουμ των Αμερικανών, μια απλή ματιά στο υπέροχο εξώφυλλο του Dan Seagrave αρκεί για λύσει την όποια απορία.
Τι μας επιφυλάσσει λοιπόν το «The Work»; Αν είχατε προσέξει το «Where Owls Know My Name» του 2018, πιστεύω θα μπορέσετε να μαντέψετε το προς τα που έχει κινηθεί η μπάντα. Αν όχι, τότε πολύ απλά να πω ότι έχουμε να κάνουμε με το πιο φιλόδοξο άλμπουμ της παρέας από την Πενσυλβάνια.
Από το πρώτο κομμάτι «The Tower» νομίζω καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται να ακούσεις τους RIVERS OF NIHIL που είχε συνηθίσει. Ένα πιάνο μας υποδέχεται μελαγχολικά καθώς απαλά καθαρά φωνητικά ξεκινούν να μας αφηγούνται την ιστορία του άλμπουμ. Από τα δύο πρώτα αυτά λεπτά, είναι πολύ καθαρός ο Prog προσανατολισμός της μπάντας. Το σαξόφωνο επιστρέφει και πολύ σύντομα θα ακολουθήσει και ένα ηλεκτρικό ξέσπασμα με τα σκληρά φωνητικά του Jake Dieffenbach να θυμίζουν έναν εξευγενισμένο Piotr (VADER).
Τα καθαρά heavy κομμάτια είναι μόνο δύο! Το «Dreaming Black Clockwork» που θυμίζει την MESHUGGAH εποχή των A LIFE ONCE LOST με το σαξόφωνο να φέρνει λίγο από πειραματικούς KING CRIMSON, και το «More?» ένα πιο κλασσικό RON τραγούδι με blast beat, proggy μπάσο, Djent breakdown αλλά και αρκετά (δυστυχώς) κοινότυπα riff.
Στο υπόλοιπο του δίσκου θα συναντήσουμε μια πιάνο μπαλάντα ala DEVIN TOWNSEND στο «Wait», groovy Nu Metal με ηλεκτρονικά στοιχεία ala MUSHROOMHEAD αλλά και τελευταίους KORN και ARCHITECTS στο «Focus» ενώ στο «Maybe One Day» οι Αμερικανοί δείχνουν την αγάπη τους στις μελαγχολικές ακουστικές μπαλάντες τύπου RIVERSIDE και PORCUPINE TREE.
Τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια κατά τη γνώμη μου είναι αυτά που το συγκρότημα πειραματίζεται στο έπακρο, όπως το «Clean» όπου συναντάμε το groovy Prog Metal των GOJIRA, 70ς ταξιδιάρικα Prog Rock πλήκτρα, μελωδικό σόλο στην κιθάρα και ένα τελείωμα με blast beat και Deathcore breakdown.
To καλύτερο κομμάτι του δίσκου – και η κατεύθυνση που θα ήθελα να συνεχίσουν στο μέλλον – είναι το «The Void From Which No Sound Escapes». Μια αρκετά ατμοσφαιρική σύνθεση με γενναία χρήση πλήκτρων και επιρροές από τους GOJIRA των τελευταίων χρόνων, η οποία απογειώνεται από το πολύ όμορφο ρεφραίν της καθώς και από το εξαιρετικό σόλο στην κιθάρα αλλά και στο σαξόφωνο.
Ο δίσκος θα κλείσει με το τέταρτο Terrestria που αυτή τη φορά ονομάζεται «Terrestria IV: The Work». Μια ενδεκάλεπτη εντυπωσιακή σύνθεση που συνδυάζει όλα τα στοιχεία των RIVERS OF NIHIL. Ενώ ξεκινάει παραπλανητικά με ατμοσφαιρικό Prog και σαξόφωνο, πολύ γρήγορα θα περάσει στην επίθεση με έμφαση στην ταχύτητα και εναλλαγές από Deathcore σε τεχνικό Death Metal, λίγο MESHUGGAH φυσικά όπως και λίγο πιο Avant Garde Metal τύπου DOG FASHION DISCO!
Όπως προανέφερα, το «The Work» αποτελεί την πιο φιλόδοξη δουλειά του συγκροτήματος. Ύστερα από τρεις κυκλοφορίες στο χώρο του τεχνικού/Progressive Death Metal, οι RIVERS OF NIHIL αλλάζουν δραστικά τον ήχο τους και επικεντρώνονται πιο πολύ στην ατμόσφαιρα παρά την τεχνική. Με τα καθαρά φωνητικά να αυξάνονται σημαντικά και παράλληλα να μειώνονται οι ταχύτητες, πιστεύω ότι θα απογοητευτούν πολλοί οπαδοί της μπάντας που την είχαν αγαπήσει για τον επιθετικό της χαρακτήρα. Ενώ μεν υπάρχει μεγάλη ποικιλομορφία στο δίσκο, είναι ώρες όπου δείχνει ασύνδετη – σαν να ακούς μια συλλογή κομματιών από διαφορετικές μπάντες! Επιπλέον πολλά από τα επιθετικά riff είναι αρκετά κοινότυπα και μειώνουν σημαντικά το τελικό σύνολο. Ευελπιστώ στον επόμενο δίσκο, μια πιο ξεκάθαρη ηχητική προσέγγιση και χαρακτήρα.
Βαθμολογία: 6,5/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: RIVERS OF NIHIL – Σελίδα Συγκροτήματος
