Οι PARADISE LOST αποτελούν σίγουρα ένα από τα αγαπημένα συγκροτήματα του Ελληνικού κοινού! Μετά την τελευταία τους επίσκεψη στην χώρα μας για την προώθηση του πολύ επιτυχημένου τους τελευταίου άλμπουμ «Medusa» και εν αναμονή της νέας τους δουλειά με τον τίτλο «Obsidian» που κυκλοφορεί στις 15 Μαΐου 2020, ας δούμε τι έχει να μας πει ο κύριος συνθέτης και κιθαρίστας του γκρουπ, Greg Mackintosh!

---

Μεταλλικούς χαιρετισμούς από την Ελλάδα Greg! Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να δηλώσω φανατικός θαυμαστής της μπάντας! Οι PARADISE LOST υπάρχουν εδώ και τρεις δεκαετίες! Παρουσιάζοντας μεγάλη επιτυχία ως σχήμα, δοκιμάσατε διαφορετικά στυλ κατά την διάρκεια της πορείας σας. Πως είναι αυτό το μουσικό ταξίδι έως τώρα; Έχετε εκπληρώσει όλα όσα στοχεύατε;

Greg Mackintosh: Στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μας, όλα ήταν πολύ διασκεδαστικά. Προφανώς, όπως και με οτιδήποτε στη ζωή, δεν ήταν χωρίς σκαμπανεβάσματα. Ποτέ δεν στοχεύσαμε σε κάτι και ποτέ δεν είχαμε συγκεκριμένους στόχους. Πάντα πηγαίναμε σύμφωνα με αυτό που θέλαμε ανά περίοδο και στο τέλος κρίναμε τους εαυτούς μας βάση του αποτελέσματος. Πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος για να αντιληφθείς την επιτυχία, σε κάθε περίοδο της ζωής, είναι το να είσαι όσο το δυνατόν περισσότερο ικανοποιημένος, για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που γίνεται. Από την άποψη αυτή, μετά απο όσα έχουν ειπωθεί και γίνει, νομίζω ότι έχουμε επιτύχει έως σήμερα.

Το νέο σας άλμπουμ με τίτλο «Obsidian» είναι το 16ο στην καριέρα σας. Πως θα περιέγραφες τη νέα σας αυτή κυκλοφορία; Πού ηχογραφήθηκε; Ποιο είναι το θέμα και το μουσικό ύφος του δίσκου; Φαίνεται οτι εμπνέεστε από μια μεγάλη ποικιλία επιρροών…

Greg Mackintosh: Θα έλεγα ότι η νέα μας δουλειά έχει πιο μεγάλη «ποικιλία» συνθετικά, σε σχέση με τις προηγούμενές μας κυκλοφορίες. Υπάρχουν αρκετά διαφορετικά στυλ στις συνθέσεις. Δεν υπάρχει κάποιο κεντρικό θέμα αλλά νομίζω ότι το νέο άλμπουμ, μουσικά και στιχουργικά, είναι αρκετά εξευγενισμένο, βαθυστόχαστο και σχετίζεται με τον «έσω κόσμο» του ανθρώπου. Επίσης, όντως έχουμε ποικιλία επιρροών και σε μερικούς δίσκους, αποφασίζουμε να χρησιμοποιήσουμε περισσότερα ή λιγότερα στοιχεία από τις επιρροές μας, αναλόγως με τη διάθεσή που υπάρχει.

Ποια ήταν η συνολική αντίδραση του κόσμου για το τελευταίο σας άλμπουμ «Medusa»; Ήταν αυτή που αναμένατε;

Greg Mackintosh: Ήταν πολύ καλή – για την ακρίβεια ήταν πολύ καλύτερη από αυτή που περίμενα. Προσπαθήσαμε να κάνουμε έναν «ώμο» Doom Metal δίσκο, με «σπηλαιώδη» τύμπανα και αρκετά «ξεθωριασμένο» ήχο στις κιθάρες και το μπάσο.  Ήταν οπωσδήποτε το πιο «βαρύ» μας άλμπουμ, αναφορικά με το μέταλ ύφος.  Όπως συμβαίνει σε κάθε μας κυκλοφορία,  η αποδοχή μπορεί να είναι είτε καλή είτε κακή. Το «Medusa» κατέληξε να βρίσκεται σε πολλές από τις λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, γεγονός το οποίο είναι πολύ θετικό για μένα. Επίσης, κατά τη διάρκεια της περιοδείας μας συνειδητοποίησα πως ο δίσκος έγινε ιδιαιτέρως καλά αποδεκτός.

Συζητώντας για τους τελευταίους σας δίσκους, έχει γίνει πολύ κουβέντα σχετικά με την επιστροφή σας στις «Doom Metal» ρίζες. Παράλληλα, πολλά έχουν ειπωθεί για τον «νιχιλισμό» και το «σκοτάδι» στους στίχους σας. Είναι το ένα επακόλουθο του άλλου; Το να γράφει κανείς τόσο σκοτεινούς στίχους, σημαίνει ότι και η μουσική θα πρέπει να είναι αντίστοιχα «σκοτεινή»;

Greg Mackintosh: Για την ακρίβεια, είναι ακριβώς το αντίθετο. Το περιεχόμενο των στίχων πηγάζει από τον ήχο του δίσκου. Για παράδειγμα, το «Medusa» είναι αδυσώπητα «σκοτεινό» και «βαρύ» μουσικά και οι στίχοι αντικατοπτρίζουν αυτό,  ενώ στο «Obsidian» κυριαρχούν το «φως» και οι «σκιές». Είναι κάπως πιο «διακριτικό», συνεπώς και οι στίχοι είναι ανάλογοι. Κοιτάνε περισσότερο «προς τα μέσα», όντας λιγότερο «μηδενιστικοί».

Το γεγονός ότι τη σημερινή εποχή, οι καλλιτέχνες δεν περνάνε τόσο πολύ χρόνο στο στούντιο (βελτιώνοντας και «γυαλίζοντας» ένα άλμπουμ), σημαίνει πως το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι και τόσο προσεγμένο; Συνήθως, πόσος είναι ο μέσος χρόνος που περνάτε στο στούντιο όταν ηχογραφείτε;

Greg Mackintosh: Εξαρτάται. Ο χρόνος που περάσαμε ηχογραφώντας το «Medusa» ήταν σύντομος, γιατί έτσι θέλαμε να είναι αυτό το άλμπουμ.  Στο «Obsidian» η ηχογράφηση των τυμπάνων ήταν γρήγορη,  αλλά όλα τα υπόλοιπα πήραν περισσότερο χρόνο γιατί θέλαμε ένα πιο εκλεπτυσμένο άλμπουμ. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα μέσος χρόνος παραμονής στο στούντιο. Κατά τη δεκαετία του ’90, περνούσαμε μήνες σε τεράστια στούντιο, αλλά το μεγαλύτερο διάστημα το περνούσαμε παρτάροντας. Πλέον, είμαστε πολύ πιο συγκεντρωμένοι και φροντίζω αυτό που παράγω στα στάδια της προετοιμασίας, να είναι πολύ κοντά στο τελικό αποτέλεσμα, πράγμα που επίσης μειώνει τον απαιτούμενο χρόνο.

Πες μας κάποια πράγματα για το στάδιο των ηχογραφήσεων. Πως επιλέγετε το στούντιο που θα ηχογραφήσετε; Πως το διαμορφώνετε και κατά πόσο το περιβάλλον αυτό σας επηρεάζει δημιουργικά;

Greg Mackintosh: Μας αρέσουν τα στούντιο που είναι απομονωμένα. Ως ένα βαθμό, αυτό μας βοηθάει στη συγκέντρωση μας, αλλά επίσης πιστεύω ότι ένα ψυχρό και όμορφο περιβάλλον, περνάει και μέσα στον ίδιο το δίσκο. Για τα δύο τελευταία άλμπουμ, περάσαμε περισσότερο χρόνο στη ρύθμιση του εξοπλισμού και των ήχων που είχαμε καταγράψει, ψάχνοντας να βρούμε αυτόν που ήταν τελικά ο πιο σωστός.

Το συγκρότημα άρχισε να αλλάζει ύφος γύρω στο 1992 και το «Shades Of God». Μετά από αυτό, στο «Draconian Times» του 1995 είχαμε πιθανότατα την μεγαλύτερη αλλαγή στο στυλ σας. Ακόμα περισσότερο δε, στο «One Second» του 1997 όπου και χρησιμοποιήσατε πια και καθαρά φωνητικά. Πες μας κάποια πράγματα για αυτήν σας την πρόοδο και αλλαγή στη μουσική σας κατεύθυνση κατά την πορεία των ετών. Ποιος ήταν ο κύριος λόγος για αυτό; Ποιες ήταν οι κύριες επιρροές σας έως τα τέλη της δεκαετίας του ’90; Ακούγατε και άλλα είδη μουσικής εκείνα τα χρόνια;

Greg Mackintosh: Κάθε αλλαγή στο ύφος της μπάντας, ερχόταν γιατί αυτό ήταν αυτό που μας κινούσε το ενδιαφέρον και μας έκανε να νιώθουμε γεμάτοι εκείνο το διάστημα. Με το «Shades Of God» προσθέσαμε σιγά σιγά  περισσότερη μελωδία στα φωνητικά και πειραματισμό μέσα στα όρια του metal. Μετά το «Draconian Times», αφήσαμε το καθαρά μεταλλικό στυλ και πειραματιστήκαμε στις συνθέσεις και τους ήχους. Στο τέλος της δεκαετίας του ’90, πολλά διαφορετικά είδη μουσικής αναμείχθηκαν – gothic, ηλεκτρονική μουσική,  κλασσική μουσική, ροκ. Πιστεύω ότι αυτό δούλεψε αρκετά καλά στο μεγαλύτερο μέρος του «Host», αλλά νομίζω ότι χάσαμε τον μουσικό μας προσανατολισμό σε κάποια κομμάτια του «Believe In Nothing».

Μιλώντας για το παρελθόν, άλμπουμ όπως το «Host» και το «Believe In Nothing» (που κυκλοφόρησαν το 1999 και 2001 αντίστοιχα) ήταν τα πιο αμφιλεγόμενα, σύμφωνα με τους παλιότερους οπαδούς σας. Τι γνώμη έχεις για αυτά τα άλμπουμ πλέον;  Θα άλλαζες κάτι σε αυτά αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω;

Greg Mackintosh: Δεν μετανιώνω για απολύτως τίποτα. Δεύτερες σκέψεις είναι σχετικά ανούσιες γιατί, φυσικά και κάποια πράγματα θα μπορούσαν να είχαν γίνει ελαφρώς καλύτερα ή διαφορετικά, αλλά αυτό δεν θα μας οδηγούσε στο μονοπάτι που βρισκόμαστε σήμερα. Είμαστε πολύ περήφανοι για το «Host». Είναι από πολλές απόψεις ένα πολύ κλασσικό PARADISE LOST άλμπουμ – απλώς δεν είναι metal άλμπουμ. Το «Believe In Nothing» είναι διαφορετικό. Πολύ συμβιβαστικό. Προβλήματα μέσα στο συγκρότημα, απουσία μουσικής κατεύθυνσης, προβλήματα με την εταιρεία, προβλήματα με την ηχογράφηση, ναρκωτικά, κατάθλιψη κ.α. Εκπλήσσομαι όταν το ακούω και βλέπω ότι υπάρχουν μερικά πραγματικά καλά τραγούδια εκεί μέσα, μιας και δυσκολεύομαι να θυμηθώ την συμμετοχή μου στην δημιουργία αυτού του δίσκου…

Κυκλοφορούσε κάποτε η φήμη ότι ως συγκρότημα είχατε αποκηρύξει  το πρώτο σας άλμπουμ «Lost Paradise». Αυτό είναι αλήθεια ή ψέματα; Πως νιώθεις για αυτόν τον δίσκο σήμερα;

Greg Mackintosh: Όχι, ποτέ δεν τον αποκηρύξαμε. Απλώς προτιμούσαμε τον ήχο του demo μας «Frozen Illusion» από αυτόν του «Lost Paradise». Νιώθαμε ότι η «ατμόσφαιρα» και η «ωμότητα» είχε χαθεί. Είμασταν κάπως θυμωμένοι με τον Hammy, τον υπεύθυνο της Peaceville για τον ήχο,  για αυτό και κυκλοφορήσαμε το 12″ ύστερα,  προσπαθώντας να πετύχουμε έναν ήχο πιο κοντά σε αυτόν που θέλαμε αρχικά. Πάντως, σαν πρώτη κυκλοφορία,  την έκανε την δουλειά της. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις άλλωστε.

Πως βλέπεις την μουσική σου παρακαταθήκη;  Σου αρέσει να γυρνάς πίσω και σκέφτεσαι τις παλιές σας κυκλοφορίες ή προτιμάς να επικεντρώνεσαι σε αυτά που πρόκειται να έρθουν στο μέλλον;

Greg Mackintosh: Ναι, μερικές φορές ακούω τραγούδια από παλιότερες εποχές της καριέρας μας και κάποιες φορές νιώθω ευχάριστα έκπληκτος. Ωστόσο, ποτέ δεν ξεμείναμε στο παρελθόν και ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι να γίνουμε ένα συγκρότημα που να στηρίζεται αποκλειστικά στην παρακαταθήκη του. Αν ένιωθα ότι το καινούριο μας υλικό εξασθενούσε ως σημείο αναφοράς, τότε θα ήταν η κατάλληλη στιγμή για να σταματήσουμε

Κάποτε έρχεται η στιγμή που πολλά συγκροτήματα, επίσημα ολοκληρώνουν τον κύκλο τους. Η ερώτηση είναι μια: έχει η δημιουργικότητα και η τέχνη κατακλείδα;

Greg Mackintosh: Όχι. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι μια συνεχής καμπύλη εκμάθησης νέων πραγμάτων. Είναι επίσης και κάτι τελείως υποκειμενικό. Έτσι, ένα αριστούργημα για κάποιον μπορεί να είναι εντελώς χάλια για κάποιον άλλον. Πιστεύω πως  όσο μπορείς να παραμείνεις ενθουδιώδης με την τέχνη κάποιου άλλου, αυτό σου δίνει ελπίδα και για την δική σου.

Οι ζωντανές σας εμφανίσεις, δεν είναι ιδιαίτερα «φανταχτερές», είναι απλές και μαγευτικές! Σου αρέσουν μεγάλες, θεατρικές παραγωγές με καλεσμένους μουσικούς στη σκηνή κτλ.; Σκέφτηκες πότε ένα σόου των PARADISE LOST με εφέ, φωτιές και διάφορα άλλα τέτοια;

Greg Mackintosh: Πάντα θεωρούσα αυτά τα πράγματα κάπως γραφικά. Ακόμα και η εναλλαγή θέσεων μεταξύ των κιθαριστών και πίσω ξανά είναι κοντά στα όρια του γραφικού για μένα. Ένα αξιοπρεπές σόου με τα φώτα και μια καλή ατμόσφαιρα είναι το μόνο που παρατηρώ σε μια  μπάντα όταν πάω να την παρακολουθήσω. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά υπερβολές.

Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη, μπορείς να στείλεις ένα μήνυμα σε όλους τους Έλληνες οπαδούς σας και φυσικά,  σε όλους τους οπαδούς των PARADISE LOST σε όλον τον κόσμο…

Greg Mackintosh: Ελπίζουμε όλοι να είστε όσο καλά μπορεί να είναι κανείς με όλη αυτή την τρέλα που βιώνουμε και ας ελπίζουμε ότι όλα αυτά θα τελειώσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Στο μεταξύ, ελπίζουμε το καινούργιο μας άλμπουμ να σας προσφέρει λίγη ανακούφιση.

Συνέντευξη: Φανούρης Εξηνταβελόνης
Μετάφραση/Απόδοση στα Ελληνικά: Φανούρης Εξηνταβελόνης
Επιμέλεια Εξωφύλλου:  Χρύσα Αντωνιάδη
Σχεδιασμός και Επιμέλεια Συνέντευξης: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Ημερομηνία: 9 Απριλίου 2020
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: PARADISE LOST – Επίσημη Σελίδα
Copyright © 2020 by THEGALLERY.GR