Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 47:26
Εταιρεία: Epic-Sony Music

Είναι ωραίο όταν το 2020 μπορούμε ακόμη και κάνουμε κριτική σε μία νέα κυκλοφορία ενός απ’ τους Τιτάνες της μουσικής που αγαπάμε, στην προκειμένη περίπτωση του Madman OZZY OSBOURNE. Μετά από ακριβώς 10 χρόνια από το τελευταίο στούντιο άλμπουμ του, με τον δικό μας Gus G.  στο line up και μετά από μισό αιώνα καριέρας, έρχεται τώρα να μας δηλώσει ότι είναι απλώς ένας “Συνηθισμένος Άνθρωπος” (Ordinary Man).

Για να δούμε λοιπόν τι έχουμε εδώ. Καταρχήν πρέπει να σημειώσουμε ότι παρόλο που ο αγαπημένος του κιθαρίστας Zakk Wylde επέστρεψε στην μπάντα δεν έχει καμία συμμετοχή στη σύνθεση του δίσκου, όπως επίσης δεν έχει παίξει. Η σύνθεση κατά βάση ανήκει στους συνθέτες Billy Walsh, Ali Tamposi, Andrew Watt και άλλους, ενώ στο δίσκο έπαιξαν διάφοροι καλλιτέχνες σε κάθε κομμάτι, δείχνοντάς μας έτσι ότι πρόκειται για έναν 100% σόλο δίσκο σε αντίθεση με ό,τι γινόταν στο παρελθόν όπου παρόλη τη συμμετοχή διαφόρων φίλων, υπήρχε πάντα ένας σταθερός κορμός μουσικών που τον πλαισίωναν. Το θετικό είναι πάντως ότι παρόλο που γίνεται αυτό, υπάρχει μία σωστή ροή και συνέχεια στα κομμάτια και ο δίσκος ακούγεται μονορούφι απ’ την αρχή ως το τέλος. Θυμίζει αρκετά τον OZZY περασμένων ετών, δεκαετιών μη σας πω, και φυσικά είναι κορυφαίος στα θέματα παραγωγής και εκτέλεσης.

Στη μουσική τώρα, ξεκινάμε με το δυνατό “Straight to Hell” το οποίο μόνο για το στίχο “I’ll make you scream, I’ll make you defecate, straight to hell tonight” πηγαίνει απευθείας στην κορυφή. Το μελωδικό “All my Life” που ακολουθεί είναι όμορφο και φαντάζομαι αυτοβιογραφικό, ενώ το “Goodbye” είναι το Sabbath-ικό τραγούδι του δίσκου, πιστεύω ότι θα έπρεπε να ήταν τελευταίο, διαβάζοντας και τους στίχους, αλλά τέλος πάντων. Σειρά έχει το ομώνυμο, με τον Sir Elton John στο πιάνο και εδώ συνεχίζουμε να έχουμε τον OZZY να μιλάει για τον εαυτό του και την πορεία του, είναι φανερό νομίζω. Το “Under the Graveyard” μετά είναι νομίζω η μέταλ μπαλάντα που συνηθιζόταν στη δεκαετία του ’80 (δε μας χάλασε) ενώ το “Eat Me” με τη φυσαρμόνικα και το μπάσο στην αρχή πήγε να μας μπερδέψει αλλά εντάξει, είναι περισσότερο OZZY παρά SABBATH τελικά. Η διάχυτη αισιοδοξία του δίσκου συνεχίζεται με το επίσης μελωδικό και όμορφο “Today is the End” όπως βλέπουμε από τον τίτλο και φτάνουμε στο hit του δίσκου που δεν είναι άλλο από το γνωστό πια “Scary Little Green Men”. Το έχετε δεί σίγουρα, έστω και με τον Jason Momoa (epic!) οπότε προχωράμε στην επόμενη μπαλάντα του δίσκου, με τίτλο “Holy for Tonight”. Για το τέλος έχουμε μια έκπληξη θα λέγαμε με το γκαζιάρικο “It’s a Raid” το οποίο όπως λέει και ο τίτλος είναι ιδιαίτερα γρήγορο και κινείτε στα όρια του thrash θα έλεγα με επιφύλαξη φυσικά, το οποίο τελικά είναι και ο καλύτερος τρόπος να κλείσει ο δίσκος. Πολλές εκδόσεις έχουν ως bonus track το “Take what you want”, μια μοντέρνα θα λέγαμε μπαλάντα με τη συμμετοχή των Post Malone και του ράπερ Travi$ Scott, οπότε καταλαβαίνετε. Εντάξει, για bonus δεν είναι κακό, αλλά ευτυχώς δεν έχει άλλο παρόμοιο !!

Αυτός είναι λοιπόν γενικά ο νέος δίσκος του αγαπημένου μας Τρελού. Μετά από πολλά προβλήματα υγείας, οικογενειακά κλπ, με δεδομένη την πάροδο 10 ετών από τον προηγούμενο δίσκο, και κρίνοντας από τη συνολική του θεματολογία, τίτλος και στίχοι, θα τολμήσω να πω ότι εδώ έχουμε το κύκνειο άσμα του, δεν πιστεύω ότι θα μπορέσει να κυκλοφορήσει νέο υλικό ξανά. Δεν είναι καθόλου κακός σαν δίσκος, το αντίθετο, θεωρώ ότι είναι ο καλύτερός του για τον αιώνα που διανύουμε και σίγουρα αξίζει τουλάχιστον μία καλή ακρόαση για να μην πω  σίγουρα θέση στη δισκοθήκη μας.
OZZY ευχαριστούμε πολύ και καλή δύναμη!

Βαθμολογία: 7/10
Συντάκτης: Αντώνης Λιβάνιος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος:  OZZY OSBOURNE – Επίσημη Σελίδα