Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 66:02
Εταιρεία: Ikaros Records
Το κορυφαίο Ελληνικό prog συγκρότημα των NEED επιστρέφει με την πέμπτη τους δισκογραφική δουλειά η οποία τους καθιερώνει επίσημα πλέον ως ένα από τα τοπ ονόματα της παγκόσμιας σκηνής, δίπλα στους HAKEN και στους SOEN.
Δεν έγινε εύκολα όμως αυτό. Χρειάστηκε σκληρή δουλειά, έμπνευση και μεράκι. Ενώ οι NEED είχαν δείξει ήδη εξαιρετικά δείγματα γραφής στις δύο πρώτες τους, πιο μοντέρνες δουλειές, κάτι φαίνεται ότι έγινε με τον ερχομό του Βίκτωρα και του Στέλιου, σε μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα, κάπου εκεί στο 2013. Η μπάντα σαν να αποφάσισε να αλλάξει το ύφος της και να κοιτάξει πιο θερμά τον αγαπημένο ήχο των 90ς. FATES WARNING, DREAM THEATER αλλά και NEVERMORE συμβάλουν στην αναδιαμόρφωση του ήχου των Αθηναίων και έτσι εγένετο το «Orvam: A Song For Home». Τα κεφάλια αρχίζουν να γυρνάνε και αρχίζουν και αυξάνονται με ραγδαία ταχύτητα με την κυκλοφορία του ανεπανάληπτου «Hegaiamas: A Song For Freedom». Παράλληλα, η παρέα του Γιώργου και του Γιάννη οργώνουν με συναυλίες την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό, με εμφανίσεις στο Ευρωπαϊκό και Αμερικάνικο Prog Power αλλά και ανοίγοντας την Αμερικάνικη περιοδεία των σουηδών EVERGREY, με τις φήμες να θέλουν πολλές φορές τους Έλληνες να κλέβουν τη βραδιά!
Μεγάλη η αγωνία λοιπόν για το «Norchestrion» λοιπόν, το τρίτο άλμπουμ της τριλογίας που άρχισε άθελά της η πεντάδα το 2014 με το «Orvam». Όπως ήταν αναμενόμενο, ο νέος δίσκος των NEED ακολουθεί μια παρόμοια δομή με τα προηγούμενα άλμπουμ της μπάντας, με μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια, ένα ιντερλούδιο/φιλοσοφική συζήτηση στη μέση και ένα σχεδόν εικοσάλεπτο κομμάτι προς το τέλος.
Το «Avia» ανοίγει το δίσκο με τα πλήκτρα του Αντώνη και την μελωδική φωνή του Βογιατζή να τραγουδά «pave the way and I will follow you there, I’m right behind you» για να ακολουθήσει όλη η μπάντα μαζί σε ένα εντυπωσιακό ξέσπασμα ala FATES WARNING. Ο Ravaya συνεχίζει με ‘στριφνά’ riffs ενώ το rhythm section του Βίκτωρα και Στέλιου ακολουθεί σε πλήρη εναρμόνιση. Ο ήχος πεντακάθαρος. Το μπάσο κοντράρει στα ίσα την κιθάρα ενώ τα πλήκτρα εμπλουτίζουν με τη σειρά τους το ηχητικό πανδαιμόνιο των Αθηναίων. Φτάνει η ώρα του ρεφραίν και ξανακούμε τους στίχους με του οποίους άνοιξε το τραγούδι, αυτή τη φορά με όλη την μπάντα από πίσω να το απογειώνει και να προκαλεί τις πρώτες ανατριχίλες. Προσεγμένα σόλο σε πλήκτρα και κιθάρα θα οδηγήσουν στο τρίτο μέρος του κομματιού και αυτή τη φορά είναι η σειρά του Βογιατζή να πάρει τα φώτα πάνω του και να προκαλέσει ανατριχίλες ξανά με τις φωνητικές του επιδόσεις. Τι ιδανική εισαγωγή!
Το «Beckethead» που ακολουθεί, ξεκινά με πλήκτρα που φέρνουν στου νου τους LEPROUS. Ένα υπέροχο μελωδικό lead θα οδηγήσει στο γνώριμο τεχνικό ξέσπασμα της μπάντας. Εντός δευτερολέπτων το τραγούδι αλλάζει ύφος, ηρεμεί και η φωνή του Γιάννη μας καθοδηγεί υπό την συνοδεία των ήχων ενός πιάνου. Είναι ασύλληπτο το πόσες αλλαγές περιλαμβάνουν τα τραγούδια των NEED χωρίς να κουράζουν όμως. Είναι όλα δεμένα αρμονικά μεταξύ τους, που δείχνει το πόσο πολύ έχει δουλευτεί αυτός ο δίσκος. Στο μεσαίο μέρος της σύνθεσης μελωδίες σε πλήκτρα και κιθάρα μας ταξιδεύουν πίσω στους DREAM THEATER των 90ς, τη χρυσή εποχή του Progressive Metal. Η κορύφωση έρχεται και το καταλαβαίνεις όπως χτίζεται σιγά σιγά με την εκπληκτική κιθάρα του Ravaya. Ένα μαγευτικό πολυφωνικό τελείωμα ala PAIN OF SALVATION προκαλεί ανατριχίλες για ακόμη μια φορά: «Let go of this deception, break free of my expectations, make sense of my direction, just follow my inclination».
Η μαγεία συνεχίζεται με το «Nemmortal» και το κολλητικό του ρεφραίν βγαλμένο μέσα από παραδοσιακή ελληνική χορωδία: «I’ve become so dark and sinister». Ένα θεόβαρο riff ταρακουνά το σύμπαν πριν μεταβούμε στον ηχητικό οργασμό του κυρίου μέρους του τραγουδιού. Το ρεφραίν επανέρχεται και είναι αδύνατο να μην τραγουδήσεις μαζί του. Η μπάντα εναλλάσσει βαριά με ήρεμα σημεία με περίσσεια άνεση. Στο 3.30 ανατριχίλες ξανά. Το ελληνικό στοιχείο περνά στο προσκήνιο με παραδοσιακές φωνητικές γραμμές και μελωδίες να απογειώνουν το κομμάτι σε κάτι μοναδικό.
Οι πρώτες νότες του «Bloodlux» θα θυμίσουν ξανά την παρέα του Petrucci και θα μας παραπλανήσουν για λίγα δευτερόλεπτα πριν η μπάντα μας αρπάξει από τα μούτρα με την πιο thrash στιγμή τους. Ο τίτλος προϊδεάζει για κάτι πιο επιθετικό και δεν πέφτουμε και πάρα πολύ έξω, καθώς έχουμε να κάνουμε με την πιο heavy σύνθεση του δίσκου. Ευτυχώς όμως οι NEED δεν πέφτουν στην παγίδα να θυσιάσουν την ταυτότητά τους προς χάριν την επιθετικότητας. Ο progressive χαρακτήρας διατηρείται με τις εναλλαγές από τα επιθετικά σημεία στα τεχνικά και από κει στο δυναμικό ρεφραίν: «waiting for the dawn, what have we become?»
Το «V.A.D.I.S.» (με τις φωνές της Ζωής Μυλωνά και Πολυξένης Ακλίδη) συνεχίζει την παράδοση του «Hotel Oniro» και «I.O.T.A.» όπου η μπάντα περιλαμβάνει ένα μικρό ιντερλούδιο με ένα μονόλογο ή διάλογο φιλοσοφικής φύσεως.
Το δεκάλεπτο «Norchestrion» αποτελεί μια από τις πιο συναισθηματικά φορτισμένες συνθέσεις του δίσκου. Αρκετά ατμοσφαιρικό, κάνει χρήση ‘καθαρής’ κιθάρας, πλήκτρων ενώ τα τύμπανα φέρνουν στο νου τον μέγα Mark Zonder. Τα riff είναι λιγότερο βαριά με ένα πιο old school ήχο, ενώ το υποδειγματικό ρεφραίν «Hope is my opium, never trust a dreamer. Newfound odium, there’s a new way of things now. Wondering what will be the end of this.» κορυφώνεται με τη χρήση brutal φωνητικών! Το ελληνικό στοιχείο είναι και εδώ παρών θαρρώ, καθώς οι μελωδίες ακούγονται αρκετά παραδοσιακές.
To «Circadian» αποτελεί μια ακόμη απόδειξη για το ταλέντο της μπάντας να παράγει ‘πιασάρικα’ κομμάτια υψηλής τεχνικής κατάρτισης, που βρίθουν εναλλαγών, ρυθμών, riff και μελωδιών. Με ένα πολύ πρωτότυπο θέμα στιχουργικά, αυτό του ‘κιρκάδιου ρυθμού΄, οι NEED δημιουργούνε ίσως το πιο εθιστικό ρεφραίν της καριέρας τους και μας προσκαλούν να τραγουδήσουμε και μείς μαζί τους: «I lose myself in a perfect circadian pace».
Λίγο πριν το τέλος, το ομώνυμο έπος της μπάντας. «Ananke» = Ανάγκη. Όλη η πεμπτουσία του συγκροτήματος μέσα σε σχεδόν 19 λεπτά. Η τεχνική, το συναίσθημα, το περιπετειώδες στοιχείο του Progressive Metal, η αγάπη των NEED για τη μουσική τους και για τους ήρωές τους – είτε είναι οι FATES WARNING είτε οι TOOL – όλα είναι εδώ. Το κερασάκι στην τούρτα μπαίνει από τα υπέροχα φωνητικά της Άννα Τάρμπα που συμπληρώνουν μοναδικά τη φωνή του Βογιατζή και σε συνδυασμό με την κιθάρα του Ravaya κορυφώνουν ονειρικά την επική αυτή σύνθεση.
Ο δίσκος κλείνει με την μυστηριώδη και μελαγχολική απαγγελία στα ελληνικά του «Kinwind», όπου συναντάμε τον γνωστό Έλληνα ηθοποιό Ακύλλα Καραζήση να ξανασυνεργάζεται με την μπάντα ύστερα από την συμμετοχή του στο «Orvan: A Song For Home».
Οι NEED έχουν καταφέρει να αιχμαλωτίσουν το πνεύμα του Progressive Metal των 90ς και να το φέρουν στο 21ο πρώτο αιώνα μέσα από το Ελληνικό πρίσμα τους. Η μουσική τους δεν αναλώνεται σε επίδειξη δυνατοτήτων, αλλά στην ίδια την ουσία του τραγουδιού. Το «Norchestrion (A Song For The End), αποτελεί ίσως την πιο ολοκληρωμένη δουλειά τους και ένα διαμάντι όχι μονάχα στην Ελληνική σκηνή, αλλά στην παγκόσμια. Εγώ λοιπόν δεν έχω παρά να υποβάλλω τα θερμά μου συγχαρητήρια στο συγκρότημα για αυτό το αριστούργημα και να παροτρύνω όσους δεν τους έχουν ακούσει, να το κάνουν ΤΩΡΑ!
Βαθμολογία: 8.5/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: NEED – Επίσημη Σελίδα
