Χρονολογία: 2017
Συνολικός Χρόνος: 45:56
Εταιρία: Season Of Mist

    Blast from the «not so-past» για σήμερα και θα μεταφερθούμε στην Αυστραλία και συγκεκριμένα στη Μελβούρνη για να εξετάσουμε την τρίτη ολοκληρωμένη δουλειά των NE OBLIVISCARIS. Το όνομα της μπάντας προέρχεται από τη λατινική -νεκρή- γλώσσα και σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «μην ξεχνάς».

    Στο «Urn» λοιπόν οι  NE OBLIVISCARIS  έχουν ρίξει τις ταχύτητες σε σχέση με τα προηγούμενα δύο άλμπουμ τους και έχουν προσθέσει περισσότερη ατμόσφαιρα, βοηθώντας τον μέσο ακροατή να καταλάβει πιο εύκολα τι συμβαίνει στον μουσικό κόσμο τους. Η εισαγωγή με τα «Libera PtI και Pt.II»  μας πιάνει εξ απήνης. Με μια ήρεμη ακουστική εισαγωγή να μας γαληνεύει, χωρίς να μας αγχώνει για το τι επίκειται, η έκρηξη που ακολουθεί μας κολλάει στον τοίχο! Το βιολί που υπάρχει παντού και τα ιδιαίτερα, σχεδόν ανδρόγυνα, καθαρά φωνητικά του Tim Charles έρχονται σε αντιδιαστολή με τις οργισμένες, κολασμένες κραυγές του Xenoyr και μας προσφέρουν ένα αρχετυπικό μεν, απαραίτητο δε για την οικονομία της μουσικής κατεύθυνσης του συγκροτήματος. Το «Intra Venus» είναι το πιο «κανονικό» τραγούδι του δίσκου, και αυτό που έχει  γυριστεί και σε video clip, με το ρεφρεν να είναι καθηλωτικό και να σου κολλάει στο μυαλό. Το «Eyrie» που ακολουθεί και διαρκεί κοντά στα έντεκα λεπτά συμπυκνώνει όλα τα χαρακτηριστικά που διέπουν το δίσκο. Δίπολο καθαρών φωνητικών-βρυχηθμών, στοιχειωμένο δοξάρι από το βιολί του Tim Charles, αλλαγες ρυθμού και υπνωτιστικό drumming. O δίσκος κλείνει με τα «Urn Pt.I και Pt.II» τα οποία μας υπενθυμίζουν ότι ετούτοι εδώ οι Αυστραλοί παίζουν Progressive Death Metal υψηλής ποιότητας, κλείνοντας ιδανικά την ακρόαση του «Urn».

      Όλα τα όργανα έχουν το ρόλο τους και το χώρο τους και κανένας δεν προσπαθεί να ξεπεράσει τον άλλον, δείχνοντας έτσι μια ώριμη και σφιχτοδεμένη μπάντα. Στο μπάσο συμμετέχει ο Robin Zielhorst που έχει θητεύσει για λίγο και στους CYNIC, προσθέτοντας κι αυτός το δικό του στίγμα. Το «Urn» μπορεί να μην είναι τόσο βίαιο όσο τα δύο προηγούμενα άλμπουμς (το «Portal Of  I» του 2012 και το φοβερό «Citadel» του 2014), είναι όμως πιο ώριμο και δείχνει μια διάθεση των Αυστραλών να ανοιχτούν σε ένα πιο ευρύ ακροατήριο..Οι δυσκολίες που συνάντησαν οι NE OBLIVISCARIS με τις  συχνές αλλαγές μελών και οι ατελείωτες ώρες στο δρόμο τους χαλύβδωσαν και τους έκαναν περισσότερο δυνατούς και εκφραστικούς. Καιρός πέρασε από την τελευταία τους δουλειά, το single «And Plague Flowers The Caleidoscope» του 2018 με τη μεσογειακή αύρα, νομίζω πλησιάζει η ώρα για κάτι καινούριο….

Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Δήμος Καραδήμος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: NE OBLIVISCARIS – Σελίδα Facebook