Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 33:30
Εταιρεία: Metal Blade

Αλήτες «βρώμικοι», «σάπιοι», υπερηχητικοί, «βαβουριάρικοι», απειλητικοί, μανιασμένοι, βίαιοι και καταιγιστικοί! Κυρίες και κύριοι, ας υποδεχτούμε τους MIDNIGHT! Μια Metal μπάντα από το Κλίβελαντ, η οποία ιδρύθηκε το 2003. Αρχικά ξεκίνησε ως one-man band με δημιουργό τον Jamie Walters (χρησιμοποιεί τον τίτλο Athenar), αν και από τότε ο Bob Zeiger (με τον τίτλο Count Zigar) έχει ενταχθεί στα τύμπανα. Από το 2012, ο Shaun Venek έγινε κιθαρίστας για ζωντανές εμφανίσεις, αλλά όχι ως επίσημο μέλος. Ο ήχος τους είναι ένας συνδυασμός Speed Metal, Punk και  Black Metal,  ενώ κανείς θα μπορούσε να  πει πως είναι ένα μείγμα από MOTORHEAD, VENOM, και DISCARGE μαζί με BATHORY στα αρχικά στάδια τους. Πολλοί βέβαια κατηγοριοποιούν την μπάντα ως  Black n’ Roll. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μαζί με τους CARACH ANGREN, WATAIN, MGLA και WOLVES IN THE THRONE ROOM, τους έχω στο μυαλό μου ως αναβιωτές του Old School Black Metal και ως στυλοβάτες του νέου ρεύματος της Black Metal σκηνής.

Ακούγοντας το άλμπουμ μπορούμε να πούμε με ευκολία, ότι παραμένει ζωντανό το πνεύμα των VENOM στα φωνητικά και στη παραγωγή σε συνδυασμό με τη MOTORHEAD Rοck ‘n’ Roll ακουστική στις κιθάρες και στο μπάσο και όλο αυτό περασμένο μέσα από την αισθητική των SLAYER – εποχής «Show No Mercy»,  τόσο ως προς την αισθητική στο εξώφυλλο όσο και στην ατμόσφαιρα! Επίσης, στα live τους  είναι μέσα στην ενέργεια, μάλιστα είχα τη τύχη να τους δω στο Brutal Assault πέρυσι τον Αύγουστο – εκεί ήταν από τις δέκα καλύτερες εμφανίσεις του φεστιβάλ , οπού το crowdsurfing πήγαινε σύννεφο!

Το εναρκτήριο κομμάτι «Fucking Speed and Darkness» είναι όνομα και πράγμα φουλ στη ταχύτητα και τη «σκοτεινιά» απαρτιζόμενο από κοφτά riffs και ανάποδα παιξίματα – ένα τραγούδι που «σκοτώνει»! Συνέχεια με το ομότιτλο, με ένα ρεφραίν γεμάτο από φωνητικά και κιθάρες μέσα στη «βλασφημία». Τα «Escape The Grave» και «Devil’s Excrement» θα λέγαμε οτι αποτελούν τα fillers του άλμπουμ. Από το «Rising Scum» όμως και έπειτα, ξανά ξεκινάει το αυθεντικό πάρτι με «κομματάρες», τη μια πίσω από την άλλη – αντάξιες της πολύ δυνατής δισκογραφίας τους, με αποκορύφωση την επίθεση που δέχεσαι στο «Raw Attack» με αυτό το φοβερό «κουπλέ» του. Λίγο πριν το τέλος, ακούμε ένα punk ντελίριο με το «The Sounds Of Hell» για να ολοκληρώσουν με ένα επικό NWOBHM επίλογο στο «You Can Drag Me Through Fire».

Εν κατακλείδι, το άλμπουμ είναι διασκεδαστικό και μάλιστα με ελαφρώς καλύτερη παραγωγή και πιο ώριμες συνθέσεις (με μικροδιαφορές) από τις προηγούμενες δουλειές τους. Ο δίσκος είναι δυνατός, θετικά οργισμένος, γεμάτος αδρεναλίνη και κατάλληλος για στιγμές καθημερινού «τρεξίματος», πόσο μάλλον για extreme sport αθλοπαιδίες! Είναι μία καλή δουλειά, που σε «τσιτώνει» για 35 λεπτά και σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις «πράγματα» πιο γρήγορα και «διεκπεραιωτικά» μέσα στην ημέρα ακούγοντας το. MIDNIGHT λοιπόν, όχι γιατί είναι hupe (όπως μερικοί μπορεί να βιαστούν να πουν), αλλά γιατί έχουν την ικανότητα να σε «αφυπνίσουν» και να σου θυμίσουν οτι ακούμε μουσική για να περνάμε καλά και καμία φορά «ανέμελα»!

Βαθμολογία: 7,5/10
Συντάκτης: Νίκος Μαθιόπουλος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος:  MIDNIGHT – Επίσημη Σελίδα