Χρονολογία: 2019
Συνολική Διάρκεια: 49:24
Εταιρεία: Century Media

Το να γίνει κριτική σε νέα κυκλοφορία των MAYHEM, δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Μιλάμε για μια μπάντα που υπάρχει από το 1984 και μέσα σε 35 χρόνια έχει κυκλοφορήσει μόλις έξι δίσκους. Βγάζω έξω τα αναρίθμητα EPs, demos κλπ. Το γιατί έχουν βγάλει μόνο έξι δίσκους και το τι έχει γίνει σε αυτά τα 35 χρόνια δεν θα αναλυθεί εδώ. Δεν υπάρχει λόγος και δε νομίζω να υπάρχει κάποιος που να μην τα ξέρει έστω και στο περίπου. Γυρνώντας λοιπόν στο ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση να κάνεις κριτική σε νέο δίσκο MAYHEM, είναι όντως μια πρόκληση, καθώς κανένας από τους έξι δίσκους δεν μοιάζει ο ένας με τον άλλον. Είναι έξι εντελώς διαφορετικές πτυχές της ίδια μπάντας. Πάμε λοιπόν να το δούμε.

Οι MAYHEM, είναι η πλέον αντισυμβατική Black Metal μπάντα και δεν ακολούθησαν ποτέ την κλασική Black Metal συνταγή, εκτός ίσως από «De Mysteriis Dom Sathanas». Έτσι λοιπόν κι εγώ θα ξεκινήσω από την παραγωγή του δίσκου αντί για τα κομμάτια του, ξεκινώντας από τα τύμπανα. Τα τύμπανα λοιπόν ηχογραφήθηκαν στα Necromorbus Studios, μέσα σε μια παλιά εκκλησία ώστε να μπορούν να έχουν ένα φυσικό βάθος (reverb) στις πηγές. Σε εκκλησία. Την πιάνετε την ειρωνία εδώ; Πέρα από την πλάκα, τέτοιοι χώροι είναι ότι καλύτερο αν θέλει κάποιος να έχει φυσικά βάθη στις πηγές. Οι κιθάρες του δίσκου είναι γεμάτες, πολυδιάστατες θα έλεγα, καθώς και ο Teloch και ο Ghul δεν ακολουθούν τα κλασσικά μονοπάτια του σκέτου και μονότονου tremolo picking. Έχουμε μελωδίες, εννοείται κλασικά Black Metal riffs, έχουμε solo (κι όμως έχουμε κι από αυτό στον δίσκο) και σε θέμα ήχου, ίσως από τις καλύτερες φάσεις των MAYHEM. Για το μπάσο τι να πούμε; Ο αγαπητός Jorn ή Necrobutcher αν προτιμάτε, μας έχει δώσει έναν ογκόλιθο μπάσου με παραμόρφωση και ηχάρα. Ναι ξέρω, το γράφω εντελώς οπαδικά, αλλά όσο αντικειμενικό και να προσπαθώ να είμαι, ε δεν γίνεται να το αποβάλλω εντελώς. Όσο για τον Attila, ακούμε μια κλασική Black Metal φωνή και το «κλασική» το λέω με δυο έννοιες. Από την μια η φωνή του Attila έχει γίνει πλέον βίωμα, από την άλλη είναι η Black Metal φωνή που περιμένει να ακούσει ένας οπαδός του είδους. Εκτός λοιπόν από αυτή τη φωνή, έχουμε και αυτά τα φωνητικά του, ξέρετε αυτά τα άρρωστα με τις κραυγές και τα chants με τα οποία τον αγαπήσαμε στο «De Mysteriis Dom Sathanas».

Πάμε στο μουσικό κομμάτι τώρα που είναι και το πιο σημαντικό. Σε θέμα αισθητικής και ατμόσφαιρας, νομίζω δεν χρειάζεται να πούμε ότι το άλμπουμ είναι Black Metal έτσι; Αυτό εννοείται! Έχουμε κιθάρες ξυράφια, blast beats, φωνητικά γρυλιστά αλλά και πιο brutal, έχουμε φωνητικά σε στυλ ψαλμωδίας (ε Attila είναι αυτός) και από αυτή την άποψη, μιλάμε για κλασικό Black Metal δίσκο. Ταυτόχρονα όμως, μιλάμε για τους MAYHEM. Συνθετικά, χωρίς να το ξέρω, οπότε είναι απλά υπόθεση, τα περισσότερα κομμάτια πρέπει να τα έγραψε ο Teloch. Όποιος και να τα έγραψε όμως, το γεγονός είναι ένα. Η μπάντα, σεβόμενη το παρελθόν της, έκατσε και έκανε έναν δίσκο, ο οποίος έχει την ατμόσφαιρα και τον ήχο του «De Mysteriis Dom Sathanas» (η παραγωγή μοιάζει σε ΠΟΛΛΑ σημεία) και την μετέπειτα προσέγγιση των δίσκων (από «Ordo Ad Chao» και μετά) συνδιασμένα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Θα έλεγε κανείς ότι έχουμε το μπάσταρδο που βγήκε από την μίξη του Euronymous με τον Blasphemer. Ίσως σε μερικά κομμάτια, διακρίνει κάποιος και κάποια δανεικά riffs, εννοείται αλλαγμένα δεν τίθεται θέμα αντιγραφής εδώ, από «Pagan Fears» και λίγο «Chainsaw Gutsfuck». Ο δίσκος ξεκινάει με full on blast beat και σε πιάνει από τα μούτρα από την πρώτη νότα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από την στιγμή που θα πατήσει κάποιος το play, θα ακούσει όλο το άλμπουμ μέχρι το τέλος. Έχουμε σημεία που όλα πάνε αργά, εφιαλτικά, με ίσως μόνο το μπάσο να παίζει, ή κάποιο riff που σε σέρνει στον τάφο και εκεί που αργοπεθαίνεις ξεσπάει και πάμε πάλι blast beat και Black Metal. Δεν σε αφήνει ούτε να πεθάνεις, και αν τελικά τα καταφέρεις, δεν θα είναι ευχάριστος θάνατος. Το άλμπουμ είναι μακάβριο, σκατόψυχο, μαύρο και είναι αυτό που παραμονεύει στα σκοτάδια όταν ακούς ήχους και νομίζεις ότι κάποιος ή κάτι σε παρακολουθεί.

Καθώς το άλμπουμ αυτό βγαίνει και επίσημο σχεδόν στο τέλος της χρονιάς, λέω με σιγουριά, αφού έχω ακούσει πάρα πολλές κυκλοφορίες του είδους για φέτος, ότι προσωπικά για μένα είναι ο καλύτερος Black Metal δίσκος για το 2019. «De Mysteriis Dom Sathanas 2» το είπαν μερικοί, το είπα κι εγώ και το ξαναλέω και δεν είναι καθόλου για κακό. Είναι η απόλυτη συνέχεια του καλύτερου και πιο εικονικού Black Metal δίσκου, περασμένη από το φίλτρο που αναπόφευκτα φέρνει το 2019, από μια μπάντα που δεν φοβάται να πειραματιστεί, δεν φοβάται να αλλάξει και όποτε γουστάρει γυρνάει σε αυτό που ξέρει καλύτερα. Στο Black Metal. Και αν υπάρχει μια μπάντα που ξέρει να παίζει Black Metal, αυτή η μπάντα είναι οι MAYHEM!

Βαθμολογία: 9/10

Νίκος Σάμιος

Διαδυκτιακός Σύνδεσμος: MAYHEM – Επίσημη Ιστοσελίδα: