Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 86:00
Εταιρεία: Reprise Records

Ο πόνος και η απώλεια, όσο δυσβάσταχτα και να είναι, αποτελούν πολλές φορές πηγή έμπνευσης στην τέχνη. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τους Αμερικανούς MASTODON, οι οποίοι επέστρεψαν με την όγδοη δισκογραφική τους δουλειά, «Hushed and Grim» έντονα επηρεασμένη από την απώλεια ενός πολύ αγαπητού τους προσώπου.

Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που η μπάντα επηρεάστηκε από προσωπικές εμπειρίες. Το «Crack The Skye» αποτέλεσε ένα φόρο τιμής στην αδικοχαμένη 14χρονη αδερφή του ντράμερ Brann Dailor, ενώ το «The Hunter» αφιερώθηκε στον αδερφό του κιθαρίστα Brent Hinds ο οποίος πέθανε σε ένα κυνηγετικό ατύχημα. Στο «Emperor of the Sand» η μπάντα εμπνεύστηκε από φίλους και συγγενείς που διαγνώστηκαν και πάλεψαν με καρκίνο, ανάμεσά τους και η γυναίκα του τραγουδιστή/μπασίστα Troy Sanders καθώς και η μητέρα του κιθαρίστα Bill Kelliher.

Το 2018, η μπάντα θα συγκλονιστεί από το θάνατο του μάνατζερ τους Nick John και θα διασκευάσει προς τιμήν του το «Stairway to Heaven». Η απώλεια αυτή έμελλε να γίνει και η κινητήρια δύναμη πίσω από το νέο τους άλμπουμ, με τη μουσική να λειτουργεί ως θεραπεία για όλα τα συναισθήματα που περιέκλυσαν τους 4 μουσικούς.

Όπως είναι λογικό, η μουσική του «Hushed and Grim» είναι φορτισμένη συναισθηματικά με τους στίχους να αποτελούν ίσως την πιο προσωπική δουλειά των MASTODON. Σχεδόν όλα τα τραγούδια έχουν κάτι που θα αγγίξουν οποιονδήποτε έχει περάσει μια παρόμοια εμπειρία απώλειας κάποιου δικού του προσώπου.

Μουσικά τώρα, ο νέος δίσκος των Αμερικανών αποτελεί την πιο μεγάλη σε διάρκεια δουλειά τους, αγγίζοντας σχεδόν τα 90 λεπτά! Ηχητικά, πλησιάζει αρκετά την πιο progressive πλευρά τους, όπως αυτή εκδηλώθηκε στο «Crack the Skye». Υπάρχει όμως μια πιο χαλαρή διάθεση, με πολύ λίγα επιθετικά τραγούδια και την πλειοψηφία να κυμαίνεται κάτι ανάμεσα σε prog rock, μπαλάντα και ψυχεδέλεια.

Το εναρκτήριο «Pain with an anchor» ανοίγει όμορφα το δίσκο συνδυάζοντας μελαγχολικές μελωδίες με ένα πιο επιθετικό παίξιμο. Σε ακόμα πιο heavy ρυθμούς θα κινηθεί το «The Crux» ενώ το «Sickle and Peace» εντυπωσιάζει με τις έντονες prog επιρροές του και μεγαλειώδες ρεφραίν.

Στο «Pushing the Tides» οι MASTODON θα μας ταξιδέψουν ακόμα και μέχρι το ντεμπούτο τους «Remission» ενώ το «Savage Lands» φιγουράρει ανεβασμένες ταχύτητες και αρκετά σκληρά φωνητικά στο background φέρνοντας λίγο από τον αέρα του «Blood Mountain».

Το «Teardrinker» αποτελεί την πιο πιασάρικη σύνθεση του δίσκου, με την υπέροχη μελωδία στην κιθάρα και το εθιστικό ρεφραίν του. Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε σαν ένα πιο μελαγχολικό «Show yourself». Στο μυσταγωγικό «The Dagger», οι MASTODON θα δανειστούνε αρκετά στοιχεία από ανατολίτικη μουσική, κάνοντας χρήση του Ινδικού οργάνου sarangi και έξτρα χρήση κρουστών από τον Dave Witte (BURNT BY THE SUN, MUNICIPAL WASTE).

Το «Had it All» φέρνει στο νου τις μπαλάντες των ALICE IN CHAINS με τον θρυλικό Kim Thayil (SOUNDGARDEN) να συνεισφέρει ένα από τα πολύ χαρακτηριστικά του σόλο στο κομμάτι. Οι υπόλοιπες συνθέσεις κυμαίνονται σε παρόμοια επίπεδα, άλλοτε πιο ατμοσφαιρικές και άλλοτε πιο proggy. Το «Gigantium» θα κλείσει θριαμβευτικά το δίσκο, συνδυάζοντας PINK FLOYD επιρροές και μια καταπληκτική μελωδία κατευθείαν από την καρδιά του συγκροτήματος να συνοδεύεται από μια πολύ συναισθηματική ερμηνεία του Dailor στα φωνητικά.

Μιλώντας για φωνητικά, πρέπει να αναφέρω ότι έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά στον τομέα αυτό. Πλέον η μπάντα ξέρει τις δυνατότητές της, τι την κολακεύει, τι θα αποδώσει καλύτερα στη σκήνη και τι όχι, οπότε το μεγαλύτερο μέρος των φωνητικών έχει πραγματοποιηθεί  από τον Sanders και τον Dailor και σε λιγότερο ποσοστό από τον Hinds. H παραγωγή του Dave Bottrill (KING CRIMSON, TOOL, STONE SOUR) είναι εξαιρετική. Ακούς εύκολα όλα τα όργανα με μια ζεστασιά που αρμόζει στην ατμόσφαιρα του άλμπουμ.

Όπως είναι αναμενόμενο, λόγω της μεγάλης του διάρκειας, το «Hushed and Grim» μπορεί να φανεί λίγο κουραστικό στην αρχή, αλλά αξίζει να του δώσετε χρόνο καθώς μιλάμε για μια από τις πιο ιδιαίτερες δουλειές των Αμερικανών. Ίσως με ένα-δύο κομμάτια λιγότερα, να ήταν πιο ευκολοάκουστος ο δίσκος, αλλά και πάλι, είναι τόσο καλή η μουσική των MASTODON που και τα λιγότερα καλά τραγούδια έχουν κάτι να πουν. Θα ευνοήσει η τύχη το τολμηρό αυτό εγχείρημα του κουαρτέτου από την Atlanta όπως πολύ εύστοχα διερωτώνται και οι ίδιοι στους στίχους του «Teardrinker»; Μόνο ο χρόνος θα δείξει.

Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: MASTODON – Επίσημη Σελίδα