Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 45:30
Εταιρεία: Naturmacht Productions

   Το ατμοσφαιρικό Black Metal είναι ένας χώρος που τα τελευταία χρόνια έχει να επιδείξει μια πληθώρα κάκιστων albums και έχει μάλιστα αρχίζει να αλλάζει σε ορισμένες περιπτώσεις προς το κακό (αν και ήδη το συγκεκριμένο είδος δε σηκώνει πολλούς νεωτερισμούς), εισάγοντας Post Metal στοιχεία μέσα του και, αν και οι παραγωγές προφανώς έχουν βελτιωθεί σε σχέση με τις απαρχές του Black Metal σαν είδους, θα μπορούσαμε να πούμε ότι «νοσεί».

   Όχι πάντα όμως. Οι MARRASMIELI (από το Marras, το οποίο είναι μια παλιά Φινλανδική λέξη για το θάνατο και το Mieli, που σημαίνει Νους) είναι τρεις Φινλανδοί που μας παραδίδουν την πρώτη Full-Length δουλειά τους, μετά από το ομώνυμο EP τους. «Θάνατος του Νου» λοιπόν. Οι Φινλανδοί παίζουν ένα καθαρά ατμοσφαιρικό/μελωδικό Black Metal (αυτό το μαρτυράει και το γεγονός ότι τα πλήκτρα τα μοιράζονται οι Zannibal (κιθάρα, πλήκτρα) και Nattvind (φωνητικά, τύμπανα, πλήκτρα), έχοντας τον Maelgor στο μπάσο. Ο δίσκος ξεκινάει με εμάς να ακούμε τα κύματα να σκάνε στις ακτές της Φινλανδικής Θάλασσας, τους γλάρους στο υπόβαθρο και το φλάουτο μαζί με το βιόλι στην συνέχεια, σε βάζουν μέσα στην ατμόσφαιρα που ακολουθεί. Εδώ μέσα θα ακούσετε πρωτόγονο, αρχέγονο Black Metal, μπολιασμένο με ατμόσφαιρα και μελωδία.

   Τα φωνητικά είναι εντελώς ξηρά, η παραγωγή θα μπορούσε να είναι πιο γεμάτη, τα τύμπανα να μην ακούγονται σαν ένα αδιάφορο drum machine (αλλά αυτό κολλάει στον σκοπό του album), αποδίδοντας την απαραίτητη ξηρή, διαβολική ατμόσφαιρα και το σωστό underground/old school feeling. Μελαγχολικό, με μια παλιομοδίτικη ατμόσφαιρα, η οποία προσπαθεί να σε γυρίσει πίσω στο χρόνο. Με ένα αίσθημα αρχέγονο, φυσιολατρικό, σε κάνει να αισθάνεσαι ότι τριγυρνάς μέσα σε κάποιο δάσος της Φινλανδίας, κατά τη διάρκεια του Χειμώνα, με εσένα να ξαφνιάζεσαι μερικές φορές βλέποντας κάποια γέρικη φιγούρα να σε κρυφοκοιτάει από μια παγωμένη κορυφογραμμή, ή άλλες περίεργες καταστάσεις…

   Τα riffs έχουν ένα φοβερά επικό αίσθημα, τα νιώθεις να είναι παγωμένα, η επιθετικότητα και η οργή των πρώιμων Black Metal εποχών δε λείπει, ενώ τα solos είναι ιδιαίτερα μελαγχολικά και μελωδικά. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στο «Karakorum», ένα κομμάτι-ύμνο για το είδος, που θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει μέχρι και τους MOONSORROW υπερήφανους. Αν τα υπόλοιπα τραγούδια ήταν στο επίπεδό του (σε καμία περίπτωση δεν είναι άσχημα, απλά δε φτάνουν αυτό το άσμα), θα μιλούσαμε για album-ορόσημο.

   Ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα του είδους του τα τελευταία χρόνια, έχοντας ένα κομμάτι που ενδέχεται να γίνει το «Mother North» τους, δείχνει πως οι MARRASMIELI έχουν όλα τα φόντα να γίνουν μία από τις μεγάλες μπάντες του είδους, βελτιώνοντας κάποια πράγματα στη συνέχεια. Τα παντοτινά πράσινα Δάση και η αυγή του πρωινού αφουγκράζεται τις σκιές της Αρχέγονης Γης…

Βαθμολογία: 7/10
Συντάκτης: Γιώργος Κουρού
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: MARRASMIELI – Σελίδα Facebook