Χρονολογία: 2020
Συνολικός Χρόνος: 24:32
Εταιρεία: Αυτοχρηματοδοτούμενο Άλμπουμ

     Οι MANTAR είναι ένα ντουέτο από την Βρέμη (με το ζόρι έμειναν φέτος στη Bundesliga) που αρέσκεται στο να παίζει ένα μείγμα από «βρώμικο» Sludge/Black Metal. Τι γίνεται όμως όταν θέλουν να κάνουν μια ενδοσκόπηση στα νεανικά ακούσματα που τους επηρέασαν; Κυκλοφορούν ένα άλμπουμ διασκευών. Θα περίμενε κανείς ότι θα διασκευάσουν metal, κατά κύριο λόγο, μπάντες, όμως οι Erinc  (drums- φωνητικά) και Hanno (κιθάρες- φωνητικά) διασκευάζουν grunge και alternative rock συγκροτήματα (τότε που ο όρος  alternative σήμαινε αυτό ακριβώς που ήταν, εναλλακτκό κι όχι κατασκεύασμα των δισκογραφικών εταιρειών).

   Ξεκινώντας με τις L7 και το «The Bomb»  το οποίο μετέτρεψαν σε punk–metal με μια αίσθηση νέο-Black στα φωνητικά για να ακολουθήσει το «100%» των SONIC YOUTH το οποίο, αν και στην αρχική του κυκλοφορία ήταν ήδη βαρύ και σοβαρό χωρις περιττά στολίδια, εδώ κατέληξε ακόμη πιο βαρύ και θανατηφόρο. Μου θύμισε έντονα τους DEAFHEAVEN ως προς την αστική προσέγγιση. Πολύ ενδιαφέρουσα οπτική έδωσαν και στο «Ghost Highway» των MAZZY STAR, στο οποίο αντικατέστησαν την ψυχεδελική αίσθηση που προσδίδει η φωνή  της Hope Sandoval με ένα post-punκ εκφοβιστικό ρυθμό. Εκεί όμως που δίνουν ρέστα είναι στο «Can I Run» πάλι των L7, ένα τόσο σκοτεινό αλλά και τόσο δυνατό τραγούδι όσον αφορά τη θεματολογία, την κακοποίηση των γυναικών κατά τη διάρκεια της ιστορίας που αποτυπώνεται στους οργισμένους, επιθετικούς στίχους. Στο «Bruise Violet» των BABES IN TOYLAND  πήραν τον έντονο ήχο του αρχικού τραγουδιού, κατέβασαν την ταχύτητα φέρνοντας το στα δικά τους χωράφια και έδωσαν μια Doom/Sludge χροιά ενώ στο «Who You Driving Now» των MUDHONEY έπραξαν το αντίθετο, ανεβάζοντας πιό πολύ την ταχύτητα σε ένα ήδη γρήγορο garage τραγούδι απο μια απο τις πιο εμβληματικές μπάντες του ήχου του Seattle. Στο κλείσιμο επέλεξαν να διασκευάσουν το «Knot» των -άγνωστων σε εμένα- 7 YEAR BITCH και αφού μπήκα στη διαδικασία να ακούσω την αυθεντική σύνθεση, βρήκα τουλάχιστον ιδιάζουσα την εκτέλεση των MANTAR, περασμένη μέσα απο ένα Punk/Black φίλτρο.

         Οι MANTAR φαίνεται να πέρασαν καλά ηχογραφώντας αυτό το δίσκο. Προσοχή όμως, δεν είναι ενας χαρούμενος δίσκος, παρόλη την ελαφρότητα του ύφους των συνθέσεων και σε αυτό βοηθάει επιπλέον το εξώφυλλο με έναν μοναχικό  μασκοφόρο τύπο που κρατάει ένα πιστόλι σε μια χιονισμένη μουντή οικοδομή. Τα ήδη σκοτεινά  αυθεντικά τραγούδια, στα χέρια των MANTAR μετατράπηκαν σε μια δήλωση φόρου τιμής στην εφηβεία δύο νεαρών απο μια βαρετή περιοχή στη μεταψυχροπολεμική και επανενωμένη Γερμανία.

Βαθμολογία: 7/10
Συντάκτης: Δήμος Καραδήμος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: MANTAR – Επίσημη Σελίδα