Παραδοχή 1: Οι MANOWAR είναι ένα από τα καλύτερα live συγκροτήματα και ένα από τα αγαπημένα πολλών από εμάς που μεγαλώσαμε ακούγοντάς τους.

Παραδοχή 2: Κάτι πάει πολύ στραβά μαζί τους τα τελευταία χρόνια. Δε θα σταθώ στις αλλαγές του lineup ούτε καν στις επανακυκλοφορήσεις και στις διάφορες live κυκλοφορίες, παρά μόνο στο hype που είχε δημιουργηθεί όταν ανακοίνωναν το ’16 πως ο επερχόμενος θα ήταν ο τελευταίος δίσκος και η τελευταία περιοδεία. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν ισχύει, αλλά το κακό έχει ήδη γίνει. Οι fans περίμεναν ένα δίσκο καλύτερο από το “Gods of War ” και φυσικά καλύτερο από το “Lord Of Steel”.

Στο Rockwave 1999 ο DeMaio φώναζε πως αυτή η πόλη δεν είχε αρκετή δύναμη να σηκώσει τους MANOWAR. Είκοσι χρόνια μετά, οι ίδιοι οι MANOWAR δεν έχουν αρκετή δύναμη να σηκώσουν στις πλάτες τους το βαρύ τους όνομα και την ιστορία τους.

Το “The Final Battle E.P. I” είναι μία αδύναμη κυκλοφορία. Το πρώτο κομμάτι του είναι ένα instrumental intro, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι score ταινίας του Michael Bay. Επικό και ενθουσιώδες σε πρώτη ανάγνωση, περιττό και ανούσιο αν υπολογίσεις ότι απομένουν 3 τρία ακόμη κομμάτια.

Μετά από αυτό περιμένεις πως θα ακούσεις κάτι το συνταρακτικό. Το “Blood and Steel” όμως έρχεται να σε προσγειώσει ανώμαλα. Επίπεδο και μονοδιάστατο σου αφήνει μία αίσθηση ανεκπλήρωτου. Όσο κι αν φτιάχνει στην πορεία του η πρώτη κρυάδα μετράει.

Το “Sword of Highlands” που ακολουθεί, μία power ballad που θυμίζει λίγο το soundtrack από το Lord Of The Rings και λίγο από “Heart Of Steel” είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του E.P., αλλά μέχρι εκεί.

Τελευταίο το “You Shall Die Before I Die” με εξέπληξε στο πρώτο άκουσμα, καθώς δεν πατάει στα γνωστά μονοπάτια των MANOWAR. Ο Adams παραχωρεί το μικρόφωνο στον DeMaio για να πρωταγωνιστήσει στην πιο σκοτεινή  rockoperετική στιγμή τους. Παράξενο και πειραματικό θα έλεγα και όχι απαραιτήτως κακό.

Σε γενικές γραμμές ένα E.P. κάτω του μετρίου, το οποίο δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας (πλην του τελευταίου τραγουδιού). Ευελπιστώ όμως πως τα δύο επόμενα E.P δε θα έχουν την ίδια δομή με τον προκάτοχό τους και η τελευταία μάχη δε θα έχει αρνητικό πρόσημο.

+: Το ανεπιτήδευτο classic rock solo στο “Sword Of Highlands”

-:  H εισαγωγή του “Blood and Steel” και η φωνή του DeMaio.

3/10

Δημήτρης Συνάτικας