Χρονολογία: 2024
Συνολική  Διάρκεια: 51.40
Εταιρεία: InsideOut Music

Η σχέση του ελληνικού κοινού με το ιδιαίτερο μουσικό σχήμα των LEPROUS είναι από αυτές τις ανεξήγητες σχέσεις που απολαμβάνουν κάποιες μπάντες του εξωτερικού στην Ελλάδα και αποτυπώνεται συνήθως στις ζωντανές εμφανίσεις τους στη χώρα μας. Έτσι, όταν αυτοί αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν νέο υλικό, αυτό δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, ειδικά μάλιστα όταν μιλάμε για μια μπάντα που με τους πειραματισμούς της και τα διάφορα στάδια από τα οποία έχει περάσει, δημιουργεί ένα μυστήριο σε κάθε νέα κυκλοφορία της.

Το «Melodies Of Atonement» δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο άλμπουμ, ακόμα πιο σκοτεινό και ατμοσφαιρικό από το «Aphellion», που όμως κλείνει το μάτι στο παρελθόν (κυρίως της περιόδου «Congregation»), όμως ταυτόχρονα πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα τον ήχο τους και αναμφισβήτητα μπορεί να χαρακτηριστεί ως «κατάθεση ψυχής» του Einar Solberg. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, όταν ξεκίνησε να γράφει τα τραγούδια του συγκεκριμένου άλμπουμ, αποφάσισε να τα απογυμνώσει από τα όποια συμφωνικά μέρη και να αφήσει απλά τη μουσική να μιλήσει. Ήθελε να υπερτονίσει την ποιότητα έναντι της ποσότητας και εν πολλοίς, το πέτυχε. Επίσης είναι εμφανές (σχεδόν σε όλα τα τραγούδια) ότι δίνει πολύ χώρο έκφρασης στους εξαιρετικούς μουσικούς που τον πλαισιώνουν, όπως επίσης και στο όργανο που ο ίδιος παίζει στο σχήμα, τα πλήκτρα, τα οποία κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το εναρκτήριο  «Silently Walking Alone» που θα μπορούσε άνετα να συμπεριλαμβάνεται στο «Congregation» και ίσως γι’ αυτό το λόγο να είναι και ένα από τα αγαπημένα μου, αφού αποτυπώνει πλήρως τον ήχο-υπογραφή του σχήματος, με την αργή και ατμοσφαιρική εκκίνηση που οδηγεί στο ξέσπασμα. Γενικά, ακολουθείται αυτό το μοτίβο με τις αυξομειώσεις στην ένταση και την εναλλαγή συναισθημάτων.

Ο Solberg έχει χαρακτηρίσει το «Melodies Of Atonement» ως ένα Heavy άλμπουμ, αλλά όχι με την έννοια που το εννοούμε στη Metal μουσική. Περισσότερο εννοεί την ατμόσφαιρα και το βαρύ και έντονο παίξιμο των οργάνων. Οι συνθέσεις έχουν χάσει αρκετά από τα progressive στοιχεία των προηγούμενων ετών (χωρίς αυτά να έχουν εγκαταληφθεί πλήρως, βέβαια), ενώ τα ηλεκτρονικά στοιχεία δίνουν μια μοντέρνα διάσταση.

Είτε μας αρέσει-είτε όχι, οι LEPROUS έχουν αλλάξει πλήρως κατεύθυνση, όπως βέβαια και πολλές ακόμα μπάντες κατά τη διάρκεια της πορείας τους. Παρότι λάτρης των πρώτων άλμπουμ τους, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω τη μουσική (και ερμηνευτική) ιδιοφυΐα του Solberg. Παρόλα αυτά, θα ήθελα να δω περισσότερη ένταση όπως και απαγκίστρωση από τη μανιέρα του «χαλαρό κουπλέ, σκληρό ρεφρέν» που επαναλαμβάνεται, σε υπερβολικό βαθμό πλέον. Είναι εμφανές ότι η συνθετική πορεία των LEPROUS εξαρτάται πλήρως από την ψυχολογική κατάσταση του Solberg και τη φάση στην οποία βρίσκεται. Γεγονός απόλυτα σεβαστό, αφού άλλωστε η μουσική σε μεγάλο βαθμό είναι λυτρωτική και θεραπευτική. Υπό αυτό το πρίσμα, ο δημιουργός μας ανοίγει ένα παράθυρο στην ψυχή του, γεγονός που από μόνο του είναι σπουδαίο…

Βαθμολογία: 7,5/10
Συντάκτης: Κώστας Μπουντούκος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: LEPROUS – Επίσημη Σελίδα