Ακολουθεί μία πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον ιθύνοντα νου (και μοναδικό εναπομείναντα στη σύνθεση) των LAKE OF TEARS, Daniel Brennare, με αφορμή την πιο πρόσφατη κυκλοφορία των Σουηδών, με τίτλο «Ominous». Ο Daniel μας ανοίγει την ψυχή του, αναφερόμενος σε πολύ προσωπικό και βιωματικό τόνο στην κατάσταση της υγείας του και στο πώς αυτή επηρέασε το concept του album. Στη συνέχεια δεν παραλείπει να κάνει και μία αναδρομή στο πλούσιο παρελθόν της μπάντας. Λάβετε υπ’ όψιν ότι αυτή δεν είναι μία συνηθισμένη συνέντευξη. Η ανάγνωσή της προτείνεται με την παράλληλη ακρόαση του «Ominous».

– Γεια σου Daniel, πρώτα απ ‘όλα, συγχαρητήρια για το νέο σου άλμπουμ. Πολλοί από εμάς που ακολουθούμε τους LAKE OF TEARS, είμαστε πολύ χαρούμενοι που πληροφορηθήκαμε ότι η μπάντα επέστρεψε, μετά από μια δεκαετία σιωπής. Θα μπορούσες να μοιραστείς μαζί μας τα συναισθήματά σου και την πηγή έμπνευσής σου για τη δημιουργία του νέου σου άλμπουμ;

Daniel: Γεια σου Κώστα, σε ευχαριστώ πολύ. Αυτός ο δίσκος δημιουργήθηκε μέσα από την ψυχή μου, σε πολύ δύσκολους καιρούς. Δεν ξέρω αν το έχεις ακούσει, πριν από πολλά χρόνια είχα διαγνωστεί με χρόνια μορφή λευχαιμίας. Έπειτα από αυτό, όλα άρχισαν να χειροτερεύουν. Βρισκόμουν για μια πολύ μεγάλη περίοδο σε κατάσταση κατάθλιψης και αυτό το άλμπουμ είναι στην πραγματικότητα ένα σύμβολο της ασθένειας και της κατάθλιψης. Έτσι το βλέπω, αυτή είναι η βάση αυτού του δίσκου και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειάστηκε τόσο πολύς χρόνος για να ολοκληρωθεί.

– Το «Ominous» ακούγεται πολύ διαφορετικό από το «Illwill». Πιστεύεις ότι αυτή η απομόνωση μουσικά, βοηθάει τον εαυτό σου ακόμη περισσότερο να μεταδώσει το μήνυμα, όπως και το να προσδώσεις ο ίδιος μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα σε αυτό;

Daniel: Ναι, στην πραγματικότητα πιστεύω ότι αυτό ακριβώς που περιγράφεις συνέβη σε αυτό το άλμπουμ και με βοήθησε αρκετά. Πέρασα τόσα πολλά χρόνια στοχασμού. Δεν αφορά μόνο μια απλή σύνδεσή μου με τα κομμάτια του, αυτά τα τραγούδια αποτελούν πραγματικά μέρος της ζωής μου εδώ και πολύ καιρό. Υπήρξαν μια από τις φωτεινές πλευρές της ζωής μου και πραγματικότητα στη δυστυχία των τελευταίων ετών. Έτσι, από αυτή την άποψη, το άλμπουμ αυτό γίνεται σίγουρα ακόμη πιο προσωπικό. Έχασα τη μπάντα μου και από ένα σημείο και έπειτα έπρεπε να κάνω τα πάντα μόνος μου. Στο τέλος έχω ανάμεικτα συναισθήματα, ωστόσο πρέπει να παραδεχτώ ότι είμαι πολύ δεμένος με αυτό το άλμπουμ, από την αρχή μέχρι το τέλος.

– Ακούγοντας ολόκληρο το άλμπουμ, αισθάνομαι έντονα ότι ο σκοπός σου είναι να δημιουργήσεις και να παρουσιάσεις μια ολοκληρωμένη ιστορία, από το να δημιουργήσεις μεμονωμένα τραγούδια. Για παράδειγμα, μπορώ να ακούσω διάφορα θέματα που αναπτύσσονται σταδιακά από κομμάτι σε κομμάτι και από ένα σημείο και έπειτα είμαι δέκτης ενός αδιαίρετου και ολοκληρωμένου μηνύματος. Ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας ενός τέτοιου άλμπουμ; Από πού ξεκινάς, πώς συνεχίζεις και τι έρχεται πρώτο, μουσική ή στίχοι;

Daniel: Πέρασαν τόσα πολλά χρόνια από τότε που άρχισα να συνθέτω αυτό το άλμπουμ! Η ασθένειά μου και η κατάθλιψη είναι η βάση αυτού. Αποφάσισα εξ’ αρχής να γράψω για αυτά, και στη συνέχεια η διαδικασία συνεχίστηκε σε διαφορετικές στιγμές και αντίστοιχα στάδια. Άρχισα να συνθέτω κάποιες μελωδίες, μερικούς στίχους και προσπαθούσα να συνεχίζω με συνέπεια και να χτίζω πάνω σε αυτό. Αν παρατηρήσεις το εξώφυλλο, εμφανίζονται δύο στοιχεία σε αυτό, τα «δυσοίωνια αδέλφια». Αυτά ήρθαν στο μυαλό μου αρκετά νωρίς στην όλη διαδικασία. Αποτελούν βάση αυτής της περιπέτειας. Στα αριστερά βλέπουμε την ασθένεια, στα δεξιά την κατάθλιψη. Γυρνώντας πίσω το χρόνο, αυτό ήταν το κύριο θέμα και στη συνέχεια τα υπόλοιπα άρχισαν να προκύπτουν σε διαφορετικές περιόδους.

– «Ο κοσμοναύτης και τα δυσοίωνα αδέλφια, μπροστά στο τέλος του κόσμου». Αντιλαμβάνομαι ότι η συνάντηση που μας παρουσιάζεις στο εξώφυλλο, είναι μια αποκάλυψη. Μπορείς να περιγράψεις ποια είναι η κύρια ιδέα πίσω από αυτό το υπέροχο εξώφυλλο του άλμπουμ; Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν βαθύτερες έννοιες που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας.

Daniel: Θυμάμαι ότι είχα δημιουργήσει σκίτσα γύρω από την κύρια ιδέα μου και μετά από μια συζήτηση που είχα με έναν Ρώσο φίλο μου, αποφασίσαμε να έρθουμε σε επαφή με τον Βλαντιμίρ, έναν επαγγελματία καλλιτέχνη με τον οποίο είχε συνεργαστεί ο φίλος μου. Το συζητήσαμε τότε με τον Βλαντιμίρ, του έδειξα και του εξήγησα πάνω κάτω τις ιδέες μου και άρχισε να εργάζεται πάνω σε αυτό. Το πρώτο δείγμα που λάβαμε ήταν ακριβώς αυτό που έψαχνα. Στη συνέχεια, ο Βλαντιμίρ, δημιούργησε μια φωτογραφία για κάθε τραγούδι για το εσωτερικό του άλμπουμ. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το γραφιστικό κομμάτι δημιουργήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια πριν από την κυκλοφορία του άλμπουμ, πραγματικά βοηθήθηκα και προσωπικά από την προσέγγισή του και την ιδέα του, έστω και κατά τα τελευταία στάδια της διαδικασίας.

– Αναρωτιόμουν ποιες είναι οι προσδοκίες σου από το «Ominous», καθώς είναι ένα τόσο «βαρύ» και «προσωπικό» άλμπουμ. Είναι η κυκλοφορία του από μόνη της μια μορφή ανακούφισης και απελευθέρωσης;

Daniel: Φυσικά και είναι. Είναι ένα σημείο αναφοράς για το τέλος μιας δύσκολης περιόδου για μένα. Τουλάχιστον, ελπίζω να κλείσει οριστικά αυτό το κεφάλαιο, διότι δεν αποτελεί μια θετική στιγμή στη ζωή μου. Υπάρχουν μερικές καλές στιγμές στο τέλος της εποχής αυτής, όταν λίγα όμορφα χρώματα επιστρέφουν και αυτός είναι επίσης ένας λόγος για τον οποίο χρειάστηκε τόσο πολύς χρόνος για να ολοκληρωθεί η κυκλοφορία. Ένιωσα ότι δεν μπορούσα να την τελειώσω προτού φτάσω σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο σχετικά με την κατάστασή μου. Όσον αφορά στις προσδοκίες μου… Δεν ξέρω… Ήξερα ότι μάλλον δεν θα ήταν ένα άλμπουμ με εμπορικά κομμάτια, γιατί ήθελα να προσεγγίσω συνολικά το άλμπουμ αντί να ασχοληθώ με μεμονωμένα τραγούδια … Υπό αυτή την έννοια, είναι πολύ σημαντικό για μένα, ελπίζω αντίστοιχα να βρουν οι ακροατές κάτι καλό επίσης σε αυτό. Γενικά, ελπίζω να πάει καλά, αλλά ξέρω ότι είναι ένα δύσκολο άλμπουμ. Ακούω ήδη από κάποια άτομα ότι είναι δύσκολο για αυτούς να συνδεθούν με αυτό. Λόγω της σκοτεινής του ατμόσφαιρας, τους φαίνεται ακόμη δύσκολο να το ακούσουν γιατί μπαίνουν και εκείνοι στον κόσμο της κατάθλιψης με αυτό.

– Διαβάζοντας και ακούγοντας τους στίχους σου, σε συνδυασμό με κάποια μουσικά στοιχεία εδώ και εκεί, θα μπορούσα να συμπεράνω ότι η επιστήμη έχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία που μοιράζεσαι μαζί μας. Αυτό είναι προφανές για μένα, έχοντας και το σχετικό ακαδημαϊκό background λόγω σπουδών σε Φιλοσοφία και Ψυχολογία. Θα μπορούσες να μας εξηγήσεις περισσότερα σχετικά με αυτό;

Daniel: Πράγματι, η επιστήμη κατέχει ένα διακριτό μέρος στη μουσική μου. Οφείλω να παραδεχτώ ότι όταν άρχισα να παίζω μουσική, δεν το έκανα για μια ειδική κατηγορία ανθρώπων, όπως για παράδειγμα δημοσιογράφους ή μουσικούς. Σκεφτόμουν τον εαυτό μου και τους απλούς ανθρώπους. Ωστόσο, πρέπει να ομολογήσω ότι έψαχνα κατά καιρούς για ενδιαφέροντα πράγματα στη ζωή μου, ειδικά κατά τη διάρκεια αυτών των τελευταίων δέκα ετών. Όταν ένιωσα ότι δεν ήταν τόσο ενδιαφέρον να ζω πια όταν όλα είναι τόσο λυπηρά και στενάχωρα γύρω μου, άρχισα να εξετάζω διάφορες πτυχές της επιστήμης και επέστρεψα επίσης στα φοιτητικά μου χρόνια, όταν με ενδιέφεραν τα μαθηματικά και η ιστορία για παράδειγμα. Ειδικά στις μέρες μας, πολλά ενδιαφέροντα πράγματα μπορούν να βρεθούν μέσω του διαδικτύου. Κάποιοι γύρω μπορεί να πουν ότι κάποια από αυτά αποτελούν «εναλλακτικά πράγματα», αλλά πολλά από αυτά έχουν νόημα για μένα. Αφιέρωσα για παράδειγμα χρόνο διαβάζοντας για τον Πυθαγόρα και τις θεωρίες του που καθιέρωσαν τη βάση του σύγχρονου μουσικού συστήματος. Ήμουν απασχολημένος με το να μπαίνω σε βαθύτερα φιλοσοφικά θέματα και όσο περισσότερο ακούς το άλμπουμ θα αρχίσεις να βρίσκεις μικρές λεπτομέρειες σχετικά με αυτά τα θέματα, τόσο σε μουσική όσο και σε στίχους. Όλα αυτά τα στοιχεία είναι έκδηλα λόγω και της αυθόρμητης περιέργειάς μου, για να το κάνω πιο ενδιαφέρον και σημαντικό και για μένα.

– Άλμπουμ όπως το «Ominous», βαριά σε ατμόσφαιρα, θα μπορούσαν – υπό συγκεκριμένες συνθήκες – να αποτελέσουν πολύ ενδιαφέροντα concepts σχετικά με ζωντανές εμφανίσεις. Φυσικά, δεν κάνω λόγο για τυπικές συναυλίες, αλλά για κάτι που θα μπορούσε ενδεχομένως να προσθέσει αξία στην ατμόσφαιρα του άλμπουμ, χρησιμοποιώντας εφέ, βίντεο, κατάλληλο φωτισμό και προγραμματισμό, εικόνες και διαφορετικά είδη σκηνικών. Το έχεις σκεφτεί;

Daniel: Είναι πολύ ωραίο που διατυπώνεις αυτή την άποψη.. Φυσικά το έχω σκεφτεί. Ωστόσο, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια αυτή τη στιγμή και χαίρομαι που δεν χρειάζεται να το σκέφτομαι, λόγω της πανδημίας και των περιορισμών γύρω από τις συναυλίες. Οι ζωντανές εμφανίσεις δεν θα είναι εύκολο να γίνουν πραγματικότητα για τα επόμενα 1-2 χρόνια. Ωστόσο, πρέπει να πω ότι πραγματικά ακολουθώ τη λογική σου.Πήρα έμπνευση από ζωντανά έργα, θεατρικά κυρίως, και σκέφτηκα ότι αν κάποια μέρα κάνω ζωντανές εμφανίσεις, ειδικά με αυτόν τον δίσκο που μοιάζει με ιστορία, θα ήταν ωραίο να βρω ένα καλό στήσιμο για αυτό. Δεν μου αρέσουν πολύ πλέον τα τυπικά φεστιβάλ της ροκ μουσικής. Δεν είναι κάτι το τρομερό, απλά δεν μου φαίνεται τόσο ενδιαφέρον. Έτσι, έχω κάποιες ιδέες και θα ήταν ενδιαφέρον να τις πραγματοποιήσω για να δω πώς θα μοιάζει κάτι τέτοιο…

– Daniel, αντιλαμβάνομαι ότι ζούμε σήμερα έναν «σιωπηλό πόλεμο». Η κατάθλιψη – ειδικά στις μέρες μας με τις επιπτώσεις της πανδημίας – σπάνια αναφέρεται ως μέρος οποιωνδήποτε στατιστικών στοιχείων, αλλά είναι εδώ, παρούσα και κυριαρχεί, περισσότερο από ποτέ. Ποια είναι η άποψή σου;

Daniel: Υπάρχουν τόσα πολλά που μπορώ να πω σχετικά με αυτή την ερώτηση! Ένα πράγμα που σίγουρα σκέφτομαι είναι ότι αν αυτό συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι συνθήκες θα είναι πιο ευνοϊκές για τους εσωστρεφείς, παρά για τους εξωστρεφείς, καθώς σήμερα ζούμε σε έναν εξωστρεφή κόσμο. Μερικοί από τους φίλους μου που είναι εξωστρεφείς, δυσκολεύονται να το αντιμετωπίσουν όλο αυτό. Για μένα δεν είναι πραγματικά πρόβλημα. Ήμουν απομονωμένος λόγω της ασθένειάς μου για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά συνειδητοποιώ ότι για πολλούς άλλους ανθρώπους αυτό θα ήταν μια πραγματική πρόκληση και ένα μεγάλο πρόβλημα. Ξέρεις, δεν είμαι ευχαριστημένος με όλη αυτή την κατάσταση, είναι πραγματικά κακό αυτό που συμβαίνει για την ανθρωπότητα, ωστόσο, από την άλλη, μου αρέσει πολύ το φθινόπωρο και νιώθω ότι είναι φθινόπωρο για ένα χρόνο τώρα… Υπάρχει κάτι που με κάνει χαίρομαι. Όταν συζητάω με ανθρώπους, συνειδητοποιώ ότι όλοι είναι λίγο πιο θλιμμένοι και αυτό τους αναγκάζει να μοιράζονται βαθύτερα συναισθήματα. Ελπίζω ειλικρινά ότι κάποια θετικά πράγματα θα προκύψουν σύντομα από αυτό…

– Ας πάμε τώρα πίσω, στα πρώτα χρόνια. Οι LAKE OF TEARS είχαν κάποιες αξιόλογες κυκλοφορίες που δημιούργησαν μια μεγάλη βάση θαυμαστών και ακολούθων, όπως για παράδειγμα τα «Headstones», «A Crimson Cosmos» και «Forever Autumn», καθένα από αυτά ερχόταν να προσθέσει αξία μέσω της μοναδικότητάς του. Τι θυμάσαι από εκείνες τις μέρες; Και ποια είναι τα στοιχεία που συνδέουν τη μουσική του τότε με τον ήχο του σήμερα;

Daniel: Πέρασαν τόσα χρόνια με τόσα πολλά όμορφα πράγματα και ωραίες στιγμές… Στην αρχή δεν ξέραμε καν πώς να παίξουμε τα όργανα μας… Από το «Headstones» στο «Forever Autumn» ήταν μια πολύ καλή περίοδος, είχαμε καλή ενέργεια και ωραία ατμόσφαιρα. Περιοδεύαμε και παίζαμε πολύ στη δεκαετία του ’90. Ανακαλύψαμε νέα πράγματα, κάναμε παρέα, γενικά ήταν όμορφα. Φυσικά, στην περίοδο του «Forever Autumn» αντιμετωπίσαμε κάποιες δύσκολες καταστάσεις που είχαν να κάνουν με χωρισμούς και ούτω καθεξής, αλλά αυτά είναι μαθήματα της ζωής… Όσον αφορά την ερώτησή σου σχετικά με τη σύνδεση με το σήμερα, υποθέτω ότι εγώ είμαι ο σύνδεσμος μεταξύ του παρελθόντος και της σημερινής κατάστασης, αφού είμαι αυτός που έγραφε πάντα τη μουσική. Φυσικά, δεν είμαι το ίδιο άτομο που ήμουν τότε, αλλά διατηρώ τις αναμνήσεις μέσα μου. Τα τραγούδια μου βγαίνουν από την καρδιά μου, οπότε υπάρχει σίγουρα μια σύνδεση και ανάλογη συνέχεια…

– Αναρωτιόμουν βασικά για το τι σας ώθησε να διαλυθείτε προσωρινά το 2000…

Daniel: Ήταν μια δύσκολη περίοδος για εμάς, είχαμε χάσει την ενέργειά μας. Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν λάβαμε κάποιες πολύ καλές προσφορές για να κάνουμε περιοδεία, πλάι σε μεγαλύτερα ονόματα. Σε αυτό το στάδιο η δισκογραφική εταιρεία μας απέρριψε τις προτάσεις και μετά την τέταρτη ή πέμπτη φορά που αρνήθηκαν, δεν ξέραμε πραγματικά τι να κάνουμε. Θεωρήσαμε ότι ίσως ήταν καιρός να δοκιμάσουμε κάτι άλλο στη ζωή μας.

– Η δεύτερη φάση της μπάντας χαρακτηρίστηκε από την επανένωση και τα άλμπουμ που χαρακτηρίζονται για άλλη μια φορά από ποικιλομορφία. Αφού πλέον έχω ακούσει τόσες πολλές διαφορετικές εκδοχές των LAKE OF TEARS, αναρωτιέμαι εάν υπάρχει πραγματικά ένα συγκεκριμένο είδος ή μουσικό μοτίβο των LAKE OF TEARS… Κι αυτό επειδή πιστεύω ότι σε κάθε δίσκο ακούμε κάτι διαφορετικό. Ποια είναι η άποψή σου;

Daniel: Θα συμφωνήσω μαζί σου. Έχω αφήσει στην άκρη εδώ και αρκετά χρόνια κάθε συζήτηση σχετικά με το τι είδος παίζουμε. Μετά το «A Crimson Cosmos» άρχισα να λαμβάνω πολλές ερωτήσεις σχετικά με το πώς έχει εξελιχθεί το στυλ μας, κάποιοι σχολίαζαν μάλιστα το ότι κατά τη γνώμη τους δεν ακουγόμασταν πλέον σαν LAKE OF TEARS. Στην πραγματικότητα δεν με ενδιέφερε ποτέ αυτό. Επίσης ποτέ δεν ήταν ενδιαφέρον για εμάς και για μένα να γράφω το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά… Υπάρχουν πολλές μπάντες που μπορούν να το κάνουν, για παράδειγμα οι RAMONES, είναι πολύ καλοί σε αυτό, απλώς δεν το βρίσκω ενδιαφέρον για μένα. Έχω την ανάγκη να εξερευνήσω, να χτίσω κάτι νέο, να πειραματιστώ. Μερικές φορές το σχετικό πείραμα είναι καλό και άλλες φορές εξελίσσεται σε λιγότερο καλό.

– Σε περίπτωση που κάποιος σου ζητήσει σήμερα να αναφέρεις 2-3 άλμπουμ των LAKE OF TEARS ως βασικό οδηγό για να εξοικειωθεί με τη μουσική του συγκροτήματος, ποια θα του πρότεινες να ακούσει;

Daniel: Ενδιαφέρουσα ερώτηση… Εξαρτάται φυσικά από το ποιος είναι. Σίγουρα το νέο άλμπουμ, το βρίσκω αρκετά αντιπροσωπευτικό και είμαι περήφανος γι’ αυτό. Στη συνέχεια, το «Forever Autumn». Αρέσει σε πολλούς άλλωστε. Και ίσως τα «A Crimson Cosmos» και «Headstones». Δεν θα έλεγα το πρώτο και όχι το «The Neonai», αυτά θα μπορούσαν να είχαν βγει καλύτερα. Από εκεί και πέρα θα μπορούσα σίγουρα να προτείνω κάποια σκόρπια τραγούδια από τα υπόλοιπα άλμπουμ σε κάποιον που ενδιαφέρεται για τους LAKE OF TEARS.

• 

• 

• 

– Daniel, η τελευταία μου ερώτηση έχει να κάνει με τα επόμενα βήματα της μπάντας. Πώς σκοπεύεις να προωθήσεις το άλμπουμ, με δεδομένη την πανδημία; Να περιμένουμε κάτι ξεχωριστό;

Daniel: Δεν νομίζω ότι υπάρχουν ξεχωριστά πλάνα αυτή τη στιγμή. Κάνω συνεντεύξεις, και δεν είμαι σίγουρος αν μετά από αυτό θέλω να ασχοληθώ άμεσα τόσο πολύ με τους LAKE OF TΕARS. Σε γενικές γραμμές, έχω μια περιέργεια να μάθω τι πρόκειται να συμβεί με τον κοσμοναύτη, το ταξίδι στο σύμπαν και το πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η ιστορία… Εκτός αυτού, θα ασχοληθώ με ορχηστρικά μέρη, είναι κάτι νέο για εμένα έτσι ώστε να συνεχίσω να εξερευνώ και το βρίσκω σημαντικό να απασχολούμαι με αυτό.

– Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την κουβέντα που είχαμε και σου εύχομαι ό,τι καλύτερο με την προώθηση του νέου σου άλμπουμ. Τα τελευταία λόγια ανήκουν σε σένα.

Daniel: Σε ευχαριστώ για την ενδιαφέρουσα συνομιλία Κώστα! Ένιωσα καλά κατά τη διάρκεια της συνέντευξης και των ερωτήσεων. Θα μου άρεσε πολύ να έχω περισσότερες συνεντεύξεις με ανθρώπους σαν κι εσένα, αφού μοιραζόμαστε κοινά ενδιαφέροντα όπως η ψυχολογία και η φιλοσοφία. Σε ευχαριστώ πολύ!

Συνέντευξη: Κώστας Καφρίτσας
Μετάφραση/Απόδοση στα Ελληνικά: Κώστας Καφρίτσας
Επιμέλεια Εξωφύλλου:  Μιχάλης Δημητρόπουλος
Σχεδιασμός και Επιμέλεια Συνέντευξης: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Ημερομηνία: 20 Φεβρουαρίου 2021
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: LAKE OF TEARS – Επίσημη Σελίδα
Copyright © 2021 by THEGALLERY.GR