Χρονολογία: 2020
Διάρκεια: 44:59
Εταιρεία: AFM Records

       Σχεδόν μια δεκαετία πέρασε από την τελευταία κυκλοφορία των  LAKE OF TEARS  το «Illwill» του 2011 και ο ιθύνων νούς Daniel Brennare αποφάσισε ότι ήρθε ο καιρός να ξανασυστηθούν στο κοινό και να μας παρουσιάσουν το «Ominous». Η αρχή ήταν όντως δυσοίωνη (ominous) για τα αυτιά μου, μιας και βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα χορευτικό, ηλεκτρονικό, γοτθικό σχεδόν με χρήση εγχόρδων (να μου επιτρέψετε την έκφραση) αχταρμά, το διαστημικό – θα ήθελε πολύ να ήταν –  «At the Destination».

    Με το «In Wait And In Worries» και τη ζεστή, αισθαντική φωνή του Daniel να ξεχύνεται από τα ηχεία, αισθάνθηκα αμέσως όμορφα,  μια οικεία αίσθηση νοσταλγίας με διαπέρασε και σκέφτηκα τους λόγους που αυτή η μπάντα πάντα κατάφερνε να μου κρατάει συντροφιά σε ιδιαίτερες στιγμές. Αυτή η αίσθηση κορυφώθηκε  με το «Lost In A Moment» όπου προσετέθη και η έννοια του έπους (όχι του ηρωικού, του Ομηρικού, αλλά του αφηγηματικού λόγου που αφηγείται ιστορίες διδακτικές και ιστορικές). Στη δε διλογία «Ominous One-Tοo» οι ταχύτητες ανεβαίνουν για να περιοριστούν και πάλι δίνοντας τη θέση τους σε αργόσυρτη απαγγελία με χρήση εγχόρδων, φέρνοντας στη θύμησή μου τους ANATHEMA. Στο «The End Of This World» οι gothic πειραματισμοί παίρνουν τη σκυτάλη για να την παραδώσουν σε κυμβαλισμούς προάγγελους καταστροφής κινηματογραφικής soundtrack-ικής υφής ώστε να ολοκληρωθεί το «Ominous» με το «Ιn Gloom», έναν λυρικό αποχαιρετισμό χωρίς όμως αυτός να γίνεται σπαραξικάρδιος.

      Η παραγωγή έγινε από τον ίδιο τον Brennare και, εκτός των drums οπου είχε τη βοήθεια του Christian Silver, όλα τα υπόλοιπα όργανα έχουν παιχτεί από τον ίδιο. Η ζεστή, ιδιαίτερη φωνή του Brennare θα αφυπνίσει τυχόντες αρνητές της ύπαρξής τους και θα κάνει-όχι μόνο αυτούς- να ασχοληθούν ξανά με τους LAKE OF TEARS. Κάποιες εριμμένες στιγμές post punk και γοτθικής σκοτεινιάς συμπλέκονται με στιγμές υφέρπουσας καταστροφής και δοκιμασμένης Dark Metal συνταγής. Κάπου μακριά μου ήρθαν στο μυαλό οι solo δουλειές του Kevin Moore, αλλού του αξέχαστου David Bowie (όσον αφορά το κομμάτι του διαστρικού ταξιδιού), αλλά αποσπασματικά κι όχι στην ολότητά τους.

            Το «Ominous» θαρρώ ότι συνελήφθη σε μια εποχή αρρώστιας και κατάθλιψης για να γεννηθεί σε μια αβέβαιη πραγματικότητα και να συντροφέψει τις γκρίζες χειμωνιάτικες μέρες. Αυτές οι μέρες που τεμαχίζονται και συναρμολογούνται σε μια ιστορία συνυφασμένη με το αστρικό  εσωτερικό ταξίδι ως την άκρη του κόσμου, κι ακόμη παραπέρα. Για να προσγειωθούμε και στην πραγματικότητα, το «Ominous»  είναι ένας δίσκος-σήμα κατατεθέν των LAKE OF TEARS, με τα «πάνω» του και τα «κάτω» του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Βαθμολογία: 7/10
Συντάκτης: Δήμος Καραδήμος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: LAKE OF TEARS – Επίσημη Σελιδα