(Sleaszy Rider Records)
Συνολική Διάρκεια: 46:39
«Holocaust». Ποιοί;;; Αυτοί οι «παλιοί» που είχαν διασκευάσει οι GAMMA RAY, οι SIX FEET UNDER και οι METALLICA;; Υπάρχουν ακόμα;;; Ω ναι φιλέ μου, υπάρχουν και βγάζουν συνέχεια άλμπουμ! Μάλιστα έχουν και καινούργιο δίσκο! “Elder Gods” λέγεται. Α Ναι; Για να δω…ωχ έλα ρε! Αυτό είναι δυνατό! Για να ακούσω παρακάτω… Μμμ…μοντέρνος βαρύς ήχος, θυμίζουν λίγο KILLING JOKE στην αισθητική. Τα φωνητικά μοιάζουν λίγο με THE CULT αλλά στο πιο «χαοτικό» τους. Η παραγωγή λίγο μπουκωμένη, σχετικά μοντέρνα-όσο πρέπει, χωρίς να προδίδει το παλιομοδίτικο στυλ της μπάντας και τις καθαρά ροκ καταβολές της. Έχουμε και λίγα ηλεκτρονικά samples να «ντύνουν» το 2ο τραγούδι, με ένα «κολληματικό» ριφάκι όμως. Ωραία ημιακουστική εισαγωγή στο “Ishtar” να φέρνει στο μυαλό το μεγάλο “Cemetary Gates” των PANTERA αλλά και το “Victim of Changes” των JUDAS PRIEST. ‘Ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι, επικό μέχρι το κλασσικό NEW WAVE ξέσπασμα του.
Ωραία φωνητικά από τον Garry Lettice. Ωραίο κόψιμο στη μέση του άλμπουμ με τα εφέ της κιθάρας του John Mortimer, για να υποδεχτούμε το στακάτο ριφ του “Eon of Horus”. Αρνητικό γεγονός ότι τα τραγούδια κατά μέσο όρο είναι μεγάλης διάρκειας, σε επικό στυλ, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνονται κάπως και να κουράζουν σε σημεία. Συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο στο “Astaroth”, μέχρι που μπαίνει το επόμενο “Solaris”- αποκορύφωμα του δίσκου. Ωραία σκοτεινή ατμόσφαιρα με αρκετά καλές ιδέες στις κιθάρες και στις φωνητικές γραμμές. Ένα ξεκάθαρα DARK WAVE κομμάτι στα «σκληρά» του, όπως θα ήθελαν να έχουν γράψει και οι KILLING JOKE. Ένα ξεχωριστό τραγούδι.
Ακούγοντας όλον τον δίσκο θα έλεγα ότι δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα. ‘Έπιασα τον εαυτό μου να λέει κατά την ακρόαση του σε εισαγωγές των τραγουδιών «ωχ! Πάλι έτσι ξεκινάνε…». Σε πολλά σημεία επαναλαμβάνονται με αποτέλεσμα να κουράζουν. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα άλμπουμ τους (“Predator”, “Primal”), που είχαν πιο αυθεντικό, «αλήτικο» χαρακτήρα και ήταν πιο heavy και διασκεδαστικοί, εδώ έχουμε ένα σκοτεινό, εσωστρεφή δίσκο, «κουρασμένο» (όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του), στα όρια της μιζέριας, που τείνει να το καταρρακώσει ο χρόνος. Από τη μια πλευρά, είναι ευχάριστο γεγονός να βλέπεις τις παλιές μπάντες να αναβιώνουν μια νέα νιότη αλλά δυστυχώς, εδώ σε αυτή την περίπτωση, είναι λυπηρό για μια θρυλική μπάντα όπως οι HOLOCAUST να «ψάχνονται» ακόμα και να το “τραβάνε από τα μαλλιά”. Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως μετά από αυτό άκουσα για άλλη μία φορά το “Heavy Metal Mania”!
Βαθμολογία: 5/10
Νίκος Μαθιόπουλος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: HOLOCAUST – Facebook Σελίδα
