Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 44:00
Εταιρεία: Season Of Mist

Φαίνεται ότι ο προοδευτικός χώρος του Metal διανύει μια τρομερά παραγωγική περίοδο καθώς τα τελευταία χρόνια έχουν κυκλοφορήσει εξαιρετικά ποιοτικές δουλειές από πολλές μπάντες, νέες αλλά και παλιές. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή των Νορβηγών GREEN CARNATION, το συγκρότημα που έφτιαξε ο Terje Vik Schei (ή αλλίως Tchort) για να παίξει Death Metal εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 90. Ύστερα όμως από ένα χρόνος ύπαρξης, ο Tchort αποφασίζει να βάλει ένα (προσωρινό) τέλος σε αυτό το σχήμα και να ακολουθήσει άλλα μονοπάτια που τον έφεραν στο δρόμο των EMPEROR και SATYRICON, ενώ τα εναπομείναντα μέλη θα δημιουργήσουν τους θρυλικούς IN THE WOODS…

Λίγο πριν την νέα χιλιετηρίδα, ο Tchort ανασυγκροτεί τους GREEN CARNATION ενώ παράλληλα συμμετέχει στους BLOOD RED THRONE αλλά και CARPATHIAN FOREST. Τα δύο πρώτα άλμπουμ της μπάντας κινούνται αρκετά κοντά στο Avant-Garde ύφος των In The Woods… έχοντας όμως και μια κλίση αρκετά προς ένα σκοτεινό και ατμοσφαιρικό Doom Metal με αρκετά Progressive ψήγματα. Στην συνέχεια και με αρκετές αλλαγές μελών, οι Νορβηγοί θα κάνουν μια στροφή 180 μοιρών που θα τους οδηγήσει σε ένα πιο Progressive Hard Rock ύφος για να ολοκληρώσουν το στάδιο αυτό της καριέρας τους με ένα καθαρά ακουστικό δίσκο!

Το «κενό» της ηχητικής αυτής αλλαγής έρχεται να καλύψει το «Leaves Of Yesteryear», αφού άνετα τοποθετείται ανάμεσα στο «Light Of Day, Day Of Darkness» και «A Blessing In Disguise». Ο δίσκος ξεκινάει με την ομώνυμη σύνθεση – οκτώ λεπτά πανέμορφου ατμοσφαιρικού Progressive Metal με τις χαρακτηριστικές μελωδίες της κιθάρας αλλά και των πλήκτρων να έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το κλίμα είναι νοσταλγικό με μια μικρή δόση αισιοδοξίας. Το «Sentinels» παίρνει την σκυτάλη και ρίχνει ένα μαύρο πέπλο με την επιβλητική Doom Metal εισαγωγή του. Πολύ γρήγορα όμως, ανεβάζει ρυθμό και φτάνει σε ένα συναυλιακό Heavy Metal ρεφραίν, φτιαγμένο για εντυπωσιακά sing along. Το κομμάτι διατηρεί το βαρύ ύφος του μέχρι το τέλος όπου επανέρχεται το ογκώδες riff με το οποίο ξεκίνησε. Η αναπάντεχα καλή επανεκτέλεση του «My Dark Reflections Of Life And Death» από το ντεμπούτο τους, αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του σήμερα με του παρελθόντος, καθώς όλη η μπάντα λάμπει και μετατρέπει τον Avant-Garde ύμνο του «Journey To The End Of The Night» σε ένα δεκαπεντάλεπτο Progressive αριστούργημα. Πλήκτρα, κιθάρες, πιάνο, ακουστικές, μπάσο, τύμπανα, όλα βρίσκονται σε τέλεια αρμονία ενώ ο Kjetil Nordhus παραδίδει ίσως την καλύτερη ερμηνεία του άλμπουμ. Το «Hounds» που ακολουθεί συνδυάζει έξυπνα ακουστικές κιθάρες, με καλπάζων Doom ρυθμούς ενώ το μπάσο του Stein Roger Sordal κλέβει στα κρυφά την παράσταση. Την αυλαία θα κλείσει μελαγχολικά η διασκευή του «Solitude» των BLACK SABBATH, στην οποία το διακριτικό πιάνο του Kenneth Silden δίνει μια πιο αιθέρια διάσταση.

Συνοψίζοντας, 14 χρόνια μετά το «The Acoustic Verses», οι GREEN CARNATION επέστρεψαν δυναμικά με ένα δίσκο που ξεπέρασε κάθε μου προσδοκία. Οι συνθέσεις είναι εμπνευσμένες και η μπάντα φαίνεται αναζωογονημένη, στο οποίο πιστεύω βοήθησε και η αγάπη του κόσμου που εισέπραξαν οι Νορβηγοί από τη στιγμή της επανασύνδεσής του. Άμα το «Leaves Of Yesteryear» περιλάμβανε περισσότερες αυθεντικές συνθέσεις ο βαθμός θα ήτανε σίγουρα μεγαλύτερος. Ευελπιστώ ότι αυτό θα γίνει στο επόμενο άλμπουμ, το οποίο θα είναι το «The Rise And Fall Of Mankind» που μας είχε τάξει ο Tchort από το 2006…

Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: GREEN CARNATION – Σελίδα Facebook