Φεστιβάλ: Graspop 2024
Μέρος: Ντέσσελ, Βέλγιο
Ημερομηνία: 20-23 Ιουνίου 2024
Ανταποκριτής: Ανδρέας Φύτρος

Πρόλογος

Η καλοκαιρινή συναυλιακή περίοδος έχει ξεκινήσει για τα καλά και πρώτος σταθμός φέτος για τα μεγάλα ευρωπαϊκά φεστιβάλ ήταν το GRASPOP Metal Meeting που λαμβάνει χώρα κοντά στην πόλη Dessel του Βελγίου. Ένα φεστιβάλ που ξεκίνησε πίσω στο μακρινό 1996 και έφτασε να είναι σήμερα μέσα στην πεντάδα των μεγαλύτερων Metal φεστιβάλ που διεξάγονται σε ευρωπαϊκό έδαφος, μαζί με τα Download, Wacken και Hellfest. Συνήθως λαμβάνει χώρα το τελευταίο ή το προτελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου. Οι πέντε σκηνές του και πιο συγκεκριμένα οι κεντρικές North Stage & South Stage, οι κλειστές/σκεπαστές Marquee & Metal Dome όπως και οι Jupiler φιλοξενούν τις 130+ μπάντες σε όλο το τετραήμερο που διαρκεί το φεστιβάλ.

Οι συνθήκες για το φετινό φεστιβάλ δεν ήταν οι ιδανικές, αφού οι συνεχείς βροχοπτώσεις ανάγκασαν τους διοργανωτές μια μέρα πριν την έναρξη να κλείσουν τα πάρκινγκ για τους ταξιδιώτες που είχαν αποφασίσει να κάνουν το ταξίδι τους οδικώς και έτσι ήδη το φεστιβάλ ξεκίνησε με δυσκολίες. Όντως, τα περισσότερα πάρκινγκ όπως είδα και με τά μάτια μου είχαν μετατραπεί σε βάλτους και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν αυτοκίνητα και τροχόσπιτα. Εμείς είχαμε επιλέξει να μετακινηθούμε με πούλμαν από το αεροδρόμιο των Βρυξελλών απευθείας στο χώρο του φεστιβάλ. Πράγματι η μετακίνηση μας ήταν άψογη και στην ώρα τους χωρίς καμία καθυστέρηση είτε στην άφιξη μας είτε και στην αποχώρηση μετά το τέλος του φεστιβάλ, Κυριακή μεσάνυχτα προς ξημέρωμα Δευτέρας.

Έχοντας το άγχος για το τι θα συναντήσουμε στο χώρο κάμπινγκ, αφού είχαμε διαβάσει όλες αυτές τις ενημερώσεις περί βροχής και λάσπης φτάσαμε στον χώρο του φεστιβάλ Τετάρτη απόγευμα. Φτάνοντας στην είσοδο για το κάμπινγκ του Boneyard, ήρθαμε σε επαφή με το λασπωμένο έδαφος και αναγκαστικά οι γαλότσες βγήκαν από τις βαλίτσες, διότι δεν γινόταν διαφορετικά. Στήσαμε σκηνή για χειμερινή διαβίωση διότι με οτιδήποτε άλλο θα ήταν σαν να πηγαίναμε ως πρόβατα προς σφαγή ,με τόσο κρύο και υγρασία που είχε εκείνο το βράδυ. Τα events που ήταν προγραμματιστένα για το απόγευμα και το βράδυ της Τετάρτης αναβλήθηκαν λόγω των καιρικών συνθηκών, με αποτέλεσμα όλος ο κόσμος που ήταν ήδη στα κάμπινγκ να βρίσκεται στις σκηνές του, κάνοντας ένα μικρό πάρτι εκεί.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι διοργανωτές έκαναν τα πάντα για να μπορέσουν να μας διευκολύνουν και να κάνουν την μετακίνηση μας στο χώρο του φεστιβάλ όσο ευκολότερη γινόταν, παρά τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν. Είτε τοποθετώντας χοντρό ροκανίδι στους βασικούς διαδρόμους του φεστιβάλ είτε βάζοντας μεγάλες σιδερένιες πλάκες στο έδαφος, είτε απλώνοντας στάχυα, απέδειξαν ότι όντως προσπάθησαν να κάνουν ότι καλύτερο μπορούσαν. Σίγουρα οι Βέγλοι είχαν ως παράδειγμα προς αποφυγήν το περσινό Wacken, όπου όλα είχαν αφεθεί στην τύχη τους και να καταλήξαμε να περπατάμε συνεχώς σε βούρκους. Ο φωτισμός επίσης ήταν επαρκής, όπως και οι δεκάδες σημάνσεις με ταμπέλες για το που είναι το κάθε κομμάτι του κάμπινγκ.

Graspop 2024: Ημέρα 1η (Πέμπτη, 20 Ιουνίου 2024)

Ας προχωρήσουμε στο μουσικό κομμάτι του GRASPOP 2024. Πέμπτη ξυπνήσαμε με αρκετό κρύο για τα ελληνικά δεδομένα. Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας και φάγαμε ένα καλό πρωινό, φορέσαμε τα αδιάβροχα μας και ξεκινήσαμε να κατηφορίσουμε προς τις σκηνές που θα γινόντουσαν τα λαιβ. Πρώτη στάση ήταν η Marquee stage εκεί όπου θα παίζανε οι Δανοί ASINHELL. Μια μπάντα που αποτελείται από τρείς μουσικούς και παίζουν αγνό παραδοσιακό Death Metal. Ήταν ακριβώς ότι έπρεπε για να ξεκινήσει με τον καλύτερο τρόπο το φεστιβάλ. Δυναμικοί και δεμένοι, μας βάλαν για τα καλά στο κλίμα με τραγούδια όπως τα «Pyromantic Scryer», «Wolfpack Laws» και «Fall of the Loyal Warrior».

Επόμενη στάση στην North Stage. Εκεί έπαιζε η DORO με το προσωπικό της σχήμα. Έμπειρη και συμπαθής στο ευρωπαϊκό κοινό η DORO εδώ και δεκαετίες ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει το κοινό. Η εμφάνιση της ήταν άκρως επαγγελματική και ο κόσμος έδειξε να τ’ απολαμβάνει μέχρι το τελευταίο λεπτό. Με σιγουράκια στο σετλιστ της όπως τα «I Rule the Ruins», «Burning the Witches», «Raise Your Fist in the Air», «Für immer» (ύμνος), τη διασκευή του «Breaking the Law» των PRIEST και για κλείσιμο το «All We Are», δεν γινόταν να μην αποσπάσει το θερμό χειροκρότημα των οπαδών που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στη North Stage. Βεβαία το μυαλό μου (όπως πιστεύω και των περισσοτέρων) ήταν στη διπλανή σκηνή, όπου σε λίγα λεπτά θα εμφανιζόταν ο Kerry King!

Περάσαν αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά που.. μυρίσαμε αυτή την μπαρουτοκαπνισμένη οσμή που ακούει στο όνομα SLAYER. Είχε ήδη φτάσει απόγευμα και τίποτα δεν μπορούσε να σταθεί εμπόδιο πλέον από το να πάρουμε έστω μια τζούρα από την αγαπημένη μας μπάντα. Ο Kerry King κάνει την εμφάνιση του στη South Stage και η ανατριχίλα είναι δεδομένη. «Where I Reign» στο ξεκίνημα και πανικός… Τέταρτο κομμάτι «Repentless» και σεισμός στο έδαφος του GRASPOP. Το κοινό απολαμβάνει κάθε δευτερόλεπτο και ο King αποθεώνεται.

Η ιαχή «Slayer-Slayer» ακούγεται αρκετές φορές στα διαλείμματα μεταξύ των τραγουδιών, με το κοινό να δείχνει οτι διψά για τραγούδια των SLAYER! «Disciple», «Raining Blood» και «Black Magic» καπελώνουν τα αρκετά αξιόλογα κομμάτια «Crucifixation» και «Idle Hands» από τον προσωπικό δίσκο του King. Ο Mark Osegueda αποδίδει πολύ καλά και τα δικά τους κομμάτια αλλά και τα τραγούδια των SLAYER. Ήταν μια πραγματικά πολύ καλή εμφάνιση που μας θύμισε (έστω και στο ελάχιστο) κάτι από τα παλιά. Το ξαναγράφω και το τονίζω ο κόσμος ΔΙΨΑΕΙ ΓΙΑ SLAYERRRRRRRRR!!!!

Και αφού πήραμε λίγη αύρα απο SLAYER, ήρθε η ώρα για την ΚΩΜΩΔΙΑ. Ναι κωμωδία (!!) που σου φέρνει εκτός από γέλια και κλάματα ταυτόχρονα. BABYMETAL λέει, στη North Stage. Κάθισα να δω τι είναι αυτό το πράγμα που βρίσκεται σε τόσο υψηλή θέση στο billing του GRASPOP, παίζοντας μάλιστα σε μια από τις δυο βασικές  σκηνές του φεστιβάλ. Μιλάμε για πραγματική τραγωδία! Τρεις κινεζούλες και από πίσω να βαράει κάτι σαν Metalcore. Απορώ πως τέτοια σχήματα έχουν θέση σε τόσο μεγάλα φεστιβάλ. Πραγματικά αυτή η μπάντα με έκανε να αναρωτηθώ αν βρίσκομαι σε «Metal Meeting» που λέει και στο λογότυπο του το GRASPOP…. ΟΧΙ, αυτό ΔΕΝ είναι Metal!

Και μετά από αυτή την απογοήτευση, έφτασε η ώρα για πραγματικό Metalλο. MEGADETH και Dave Mustaine στη South Stage. Αρκετά τραγούδια απο το «Rust in Peace» και «Countdown to Extinction» στο σετλιστ…ήρθαμε στα ίσια μας! Απολαυστικός αν και όχι τόσο διαδραστικός με το κοινό ο Dave, μας έκανε να γουστάρουμε μέχρι τέλους. Η αλήθεια ειναι πως, συγκριτικά με την μόλις πριν από λίγες ημέρες εμφάνιση των MEGADETH στην Αθήνα, ο Mustaine εδώ ακουγόταν (και φαινόταν) πιο νοχελικός και πιο «κουρασμένος», με τη φωνή του να μην βγαίνει σε πολλά σημεία, αφήνοντας το κοινό να τραγουδάει αντ’αυτού. «Take No Prisoners», «Symphony of Destruction», «Peace Sells», «Tornado of Souls» και για το τέλος «Holy Wars… The Punishment Due». Χορταστικό το setlist για την μια ώρα και ένα τέταρτο που κράτησε το σόου των MEGADETH.

ALICE COOPER στη συνέχεια….Κάποια τραγούδια του, τα γνωρίζουμε όλοι από μικρά παιδιά. «Welcome to the Show», «No More Mr. Nice Guy» και «Bed of Nails» ήταν όλα όσα πρόλαβα ν’ ακούσω και πραγματικά ήταν διασκεδαστικά. Κάπου εκεί όμως έπρεπε να αποχωρήσω, μιας και εκείνη την ωρα θα έκαναν την εμφάνιση τους τα αδέρφια CAVALERA στη σκηνή Jupiler.

Ακριβώς στις 11 το βράδυ οι Βραζιλιάνοι πρόβαλαν στην σκηνή με άκρως πολεμικό ύφος. Ξεκίνησαν με το «Bestial Devastation» ενώ η συνέχεια περιελάμβανε τα «Antichrist», «Necromancer», «Morbid Visions», «Refuse/Resist/Territory» και όλα τα καλούδια των πρωίμων SEPULTURA εποχών. Βεβαία ο ήχος ήταν κακός από την αρχή του σετ, με το μπάσο να είναι διαρκώς μπουκωμένο και το πρόγραμμα σε κάποιο σημείο να διακόπτεται. Καλή εμφάνιση, σίγουρα θα μπορούσαν και καλύτερη αν δεν τους αδικούσε ο ήχος.

Κλείσιμο της ημέρας με τους TOOL οι οποίοι ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του φετινού φεστιβάλ. Σταθεροί σε αυτό που κάνουν από το 1990 έως και σήμερα, με τις τεράστιες γιγαντοοθόνες τους και τα ξεχωριστά εφέ, προσέφεραν εναλλακτικό-progressive Metal στις δεκάδες χιλιάδες κόσμου που είχε κατακλείσει το χώρο του φεστιβάλ.

Συνολικά, ήταν μια πολύ δυνατή έναρξη του φετινού Graspop, παρά τις όποιες αντιξοότητες και καιρικές «ατασταλίες»! Highlight της Πέμπτης…; Μα φυσικά ο Kerry King, χωρίς αντίπαλο!

Graspop 2024: Ημέρα 2η (Παρασκευή, 21 Ιουνίου 2024)

Δεύτερη μέρα του φεστιβάλ. Ξυπνήσαμε νωρίς το πρωί με τα σύννεφα να έχουν σκεπάσει ολόκληρο το Dessel. Ευτυχώς προλάβαμε να ετοιμαστούμε προτού ξεσπάσει η καταιγίδα διάρκειας σχεδόν 3 ωρών, η οποία μας έριξε την ψυχολογία στα τάρταρα! Μιλάμε για τέτοια βροχή που στην Ελλάδα θα είχαμε έκτακτα δελτία ειδήσεων και μηνύματα 112 απ’ το υπουργείο κλιματικής κρίσης! Ευτυχώς για εμάς, βγάλαμε σχεδόν όλες τις ώρες της βροχής κάτω από την τέντα του πρωινού γεύματος.

Προχωρώντας στα μουσικά τώρα, η μέρα ξεκίνησε αργά το απόγευμα στη σκηνή Marquee με τους DYING FETUS να ανεβάζουν αισθητά την θερμοκρασία αλλά και την ψυχολογία μας! Ωραίο και καλοπαιγμένο Death Metal από τους Αμερικάνους, μας έβαλε για τα καλά στο παιχνίδι για το υπόλοιπο της ημέρας. Με το μισό σχεδόν σετλιστ να αποτελείται από τραγούδια μέσα από το τελευταίο άλμπουμ τους «Make Them Beg For Death» αλλά και κάποια κλασσικά όπως το «Grotesque Impalement» και «Intentional Manslaughter», μπορούμε να μιλήσουμε για ακόμη μια τίμια εμφάνιση της τριάδας από την Βαλτιμόρη.

Σειρά είχαν οι Καλιφορνέζοι FEAR FACTORY στη south stage! Μια μπάντα που υπάρχει από το 1989 ουσιαστικά (ως ULCERATION), και θεωρείται πρωτοπόρα στο μοντέρνο ήχο της Metal μουσικής. Με τον χαρισματικό και επιβλητικό Dino Cazares στις κιθάρες να συνεχίζει να είναι ο μπροστάρης του συγκροτήματος και ουσιαστικά ν’ αποτελεί το μόνο ιδρυτικό μέλος της μπάντας από το 1990, αλλά και τον ενθουσιώδη Milo Silvestro να βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο από το 2021, οι Αμερικανοί ξεσήκωσαν τα πλήθη σε Groove/Industrial Metal ηχοτόπια. Κορυφαία στιγμή φυσικά το «Replica» αλλά και τα «Powershifter», «Demanufacture» και «Zero Signal», τα οποία ήταν αρκετά για να δημιουργήσουν ένα πολύ ισχυρό circle pit στο κέντρο, μπροστά από την σκηνή!

Η συνέχεια ανήκει στον BRUCE DICKINSON. Αυτός ο αεικίνητος δαίμονας, παρά τον λίγο χρόνο που είχε στην διάθεσή του (σ.σ. εξέφρασε σχετικά παράπονα επί αυτού) και αντιλαμβανόμενος τις κακές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη τη στιγμή, έκανε τα πάντα για να μας κάνει να περάσουμε όσο καλύτερα γινόταν. Στα συνολικά 50 λεπτά του σετ του στη North Stage, προτίμησε να μας ταξιδέψει σε παλαιότερες δισκογραφικές δουλειές παρά το πολύ φρέσκο-νέο του άλμπουμ «The Mandrake Project», γεγονός που εκτιμήθηκε από όλους μας! «Accident of Birth», «Chemical Wedding», «Laughing in the Hiding Bush», το εκπληκτικό «Tears of the Dragon» και κλείνοντας μας αποχαιρέτησε με το «Road to Hell». Από το νέο του άλμπουμ το μοναδικό τραγούδι που ακούστηκε ήταν το «Afterglow of Ragnarok». Ελπίζω στην Αθήνα σε λίγες εβδομάδες από τώρα να έχει πολύ περισσότερο χρόνο στην διάθεση του και να απολαύσουμε ένα πλήρες πρόγραμμα όπως γίνεται σε αλλά λαιβ που εμφανίζεται και κυρίως με καλύτερο ήχο από αυτόν που είχε στο GRASPOP, γιατί πραγματικά ο Bruce πάλευε για να ακουστεί. Κρίμα να αδικείται από τον ήχο ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές της Metal σκηνής.

Η συνέχεια με τους NILE στην Marquee όπου γι’ μια ακόμη φορά ήταν ισοπεδωτικοί! Η παρέα του Karl Sanders, με τον δικό μας Γιώργο Κόλλια στα τύμπανα φυσικά, εξαπέλυσε το τεχνικό/brutal Death Metal της με την ανατολίτικη αύρα του τους χαρακτηρίζει! Μέσα σε όλα, ακούστηκε για πρώτη φορά το τραγούδι με τον σύντομο (…) τίτλο «Chapter for Not Being Hung Upside Down on a Stake in the Underworld and Made to Eat Feces by the Four Apes» προερχόμενο μέσα από τον επερχόμενο-νέο δίσκο τους «The Underworld Awaits Us All». Μια μπάντα-εγγύηση στον ακραίο ήχο, εντυπωσίασε ξανά με την αρτιότητα στο παίξιμό της!

Στη συνέχεια, με μια μπύρα στο χέρι κι ενώ η βροχή είχε σταματήσει, έκατσα πλάγια της North Stage περιμένοντας να εμφανιστούν στη σκηνή οι JUDAS PIEST. Κατά την διάρκεια της αναμονής, πρόλαβα να δω κάποια τραγούδια των ELECTRIC CALLBOY και πραγματικά ένιωσα πως αυτό το θέαμα δεν ταιριάζει σε ένα Metal φεστιβάλ. Ως «Electronicore» ή κάπως έτσι αυτοχαρακτηρίζονται και ο θεός να το κάνει μουσική αυτό… Είναι από τις μπάντες που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν το GRASPOP θα συνεχίσει να είναι Metal Festival ή θα το γυρίσει σε πιο pop ακούσματα….;

Αφού τελείωσε αυτή το πολύμορφο και ποικιλόχρωμο συνονθύλευμα των ELECTRIC CALLBOY, ακόμη μια μπύρα ήταν ότι έπρεπε για να συνέλθω και να απολαύσω μια πραγματική Metal μπάντα! Έφτασε η ώρα για τους Γιγάντιους JUDAS PRIEST! Όλος ο πληθυσμός του GRASPOP είχε κατηφορήσει προς τη North Stage για να τους απολαύσει. Ποια δεύτερη νιότη, εδώ μιλάμε για τρίτη και τέταρτη νιότη περνάει ο Rob Halford. Δύο κομμάτια από το νέο άλμπουμ και το υπόλοιπο σετλιστ μιλάμε για πραγματικό best of! Επί μιάμιση ώρα οι PRIEST έδωσαν ένα σόου για όσκαρ. Ένα πραγματικό Heavy Metal σόου που λίγες μπάντες πλέον στον πλανήτη (μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού) μπορούν να κάνουν. Ίσως και να είμαι υπερβολικός αλλά εκτός από τους IRON MAIDEN και τους METALLICA, ποια άλλη μπάντα αυτή την στιγμή μπορεί να ανταγωνιστεί τους PRIEST;;;; Καμιά! Όλα τα υπόλοιποι είναι απλώς…υποκατάστατα. Αυτή η τριάδα έχει μείνει κάλως η κακώς. Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να αναφέρω και τα 15 κομμάτια που έπαιξαν οι Βρετανοί. Να πούμε απλά ως highlight το «Painkiller».

Κλείσιμο της βραδιάς με τους Αμερικανούς FIVE FINGER DEATH PUNCH, επίσης πολύ δυνατό όνομα στο φεστιβάλ, ασχέτως αν δεν με αγγίζουν μουσικά και δεν έχω ιδιαίτερη επαφή με τον ήχο τους. Μετά την επιστροφή του τραγουδιστή Ivan Moody στο συγκρότημα, ο οποίος δίνοντας προσωπικό αγώνα κατάφερε να ξεπεράσει τις εξαρτήσεις του αλλά και τα προβλήματα που είχε με το νόμο, το συγκρότημα δείχνει να δυναμώνει συνεχώς, έχοντας πλέον παγκόσμια απήχηση. Χιλιάδες κόσμου από κάτω και πολύ καλή απόδοση της μπάντας επι σκηνής, σίγουρα ευχαρίστησαν όσους είχαν έρθει στο Ντέσσελ για να τους δουν.

Χρειάζεται να αναφέρω το νικητή της δεύτερης μέρας;;; Το έχετε ήδη καταλάβει…. JUDAS PRIEST με διαφορά από τον δεύτερο!

Graspop 2024: Ημέρα 3η (Σάββατο, 22 Ιουνίου 2024)

Το Σάββατο ήταν η τρίτη μέρα του φεστιβάλ και η πιο δραστήρια από πλευράς συγκροτημάτων που θα βλέπαμε. Από νωρίς-νωρίς κιόλας, μόλις είχαμε πιει τον καφέ μας και οι SUFFOCATION μας περίμεναν στην Marquee που εξελισόταν η αγαπημένη μας σκηνή, για ένα Death Metal πρωινό ξύπνημα! Τι ωραίο πράγμα να ξυπνάς, να πίνεις καφέ και καπάκια να βλέπεις SUFFOCATION!! Έχοντας χωρίσει το σετλιστ τους μεταξύ του τελευταίου άλμπουμ «Hymns of Apocrypha» και παλαιότερων δουλειών, οι SUFFOCATION απέδειξαν γιατί θεωρούνται μια από τις κορυφαίες Death Metal μπάντες στο κόσμο αυτή την στιγμή. «Infecting the Crypts» και «Pierced From Within» οι κορυφαίες στιγμές τους.

Αφού τελείωσαν το σετ τους οι Αμερικανοί, γρήγορο βήμα προς την έξοδο με προορισμό τη North Stage για να προλάβουμε έστω για λίγο FLOTSAM AND JETSAM. Καταφέραμε να δούμε έστω το μισό πρόγραμμά τους. Τουλάχιστον ακούσαμε λαιβ το «No Place for Disgrace».

Επιστροφή στην αγαπημένη σκηνή Marquee για PESTILENCE. Όνειρο ζω… SUFFOCATION, FLOTSAM AND JETSAM και καπάκια PESTILENCE!! Δεν μπορείς να μην είσαι ικανοποιημένος γι’ αυτή τη μέρα, έτσι όπως είχε ξεκινήσει. Με σαρανταπέντε λεπτά και αυτοί στην διάθεση τους και με πολύ όρεξη, οι Ολλανδοί απέσπασαν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού παίζοντας old school Death Metal. «Land of Tears» η κορυφαία τους στιγμή.

Η μέρα είχε ξεκινήσει ιδανικά, όμως το πιτ στοπ  για φαγητό και αλκοόλ ήταν απαραίτητο, μιας και η συνεχεία προμηνυόταν ακόμη πιο δυνατή. Σε αυτά τα πλαίσια, ‘εχασα STEEL PANTHER και BATUSHKA όμως ΦΥΣΙΚΑ και πρόλαβα ROTTING CHRIST! Χωρίς να θέλω να φανώ υπερβολικός (σ.σ. άλλωστε έχω δηλώσει κιόλας ότι ο νέος δίσκος τους δεν μου άρεσε), οι ROTTING CHRIST ΕIΝΑΙ ΚAΤΙ ΠΟΛY ΜΕΓΆΛΟ!!! Μιλάμε για μια μπάντα που έχει οπαδούς απ’ όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Είναι η μπάντα που έκανε την σκηνή Marquee να μοιάζει πολύ μικρή για να τους φιλοξενήσει. Πρώτη και τελευταία φορά στο φεστιβάλ που είδα αυτή την σκηνή, όχι απλά να είναι τίγκα στον κόσμο αλλά να έχει κόσμο και εκτός αυτής (μιλάμε για την σκεπαστή σκηνή του GRASPOP). Μπράβο τους!!! Το αξίζουν!! Sold out την Marquee δεν την έκαναν ούτε ο ABBATH ούτε οι EMPEROR για να καταλάβετε για τι μέγεθος μιλάμε. Σετλιστ με πολύ γνωστά και κλασικά κομμάτια όπως το «Non Serviam», «Societas Satanas» (όπου κλασσικά έγινε χαμός σε ένα τεράστιο circle pit!), και το «Kata Ton Daimona Eaytoy».

Συνεχίζουμε όμως, μιας και όπως είπαμε το Σάββατο ήταν η πιο γεμάτη μέρα μουσικά! Ατυχία για μένα το γεγονός ότι οι URIAH HEEP παίζαν την ίδια ώρα με τους KAMPFAR, επέλεξα όμως τους Black Metallers από τη Νορβηγία. Και πραγματικά με δικαίωσαν με την εμφάνιση τους. Άρτια εκτελεσμένο Old school Black Metal από τους Σκανδιναβούς. «Ophidian» και «Mylder» τα πιο δυνατά τους σημεία.

Κουραστήκατε με το Σάββατο;;; Δεν υπάρχει κούραση, έχουμε και συνεχεία με I AM MORBID και David Vincent. «Blessed Are the Sick» και «Visions From the Dark Side» οι κορυφαίες στιγμές.

Και πάμε για το κλείσιμο της βραδιάς με τον ABBATH να παίζει IMMORTAL. Όταν ακούς κομμάτια όπως το «Sons of Northern Darkness» και την τετράδα στο τέλος «The Sun No Longer Rises», «At the Heart of Winter», «Withstand the Fall of Time» και το «Blashyrkh (Mighty Ravendark)» νομίζω πρέπει να είσαι υπέρ καλυμμένος. Άψογη και άκρως επαγγελματική εμφάνιση από τον ABBATH και την υπόλοιπη μπάντα. Σίγουρα μέσα στις κορυφαίες πέντε εμφανίσεις του φετινού GRASPOP!

Οι BRING ME THE HORIZON ήταν οι headliners που έκλεισαν τη βραδιά στην κεντρική σκηνή, βγαίνοντας ακριβώς τα μεσάνυχτα έως τη 1.30 τα ξημερώματα. Ούτε λόγος να κάτσω να τους δω μιας και δεν έχω καμία επαφή με τον ήχο τους. Και έτσι τελείωσε αυτή η πολύ ωραία και γεμάτη μέρα, επιστρέφοντας στις σκηνές μας μ’ ένα τεράστιο χαμόγελο…..

Νικητές της ημέρας οι δικοί μας οι ROTTING CHRIST όμως ουσιαστικά ο πραγματικός νικητής είναι η μουσική και δη η METAL μουσική!!!

Graspop 2024: Ημέρα 4η (Κυριακή, 23 Ιουνίου 2024)

Ξημερώνει η Κυριακή, η τελευταία και τέταρτη μέρα του φεστιβάλ, με τον καυτό ήλιο να κάνει την εμφάνιση του και την θερμοκρασία να φτάνει τους 25 βαθμούς κελσίου. Το πρόγραμμά μας ξεκίνησε με βόλτα στην αγορά του GRASPOP και έρευνα σε cds, βινύλια, μπλούζες και γενικότερα στο πλούσιο merch που υπήρχε. Καλή αγορά με πληθώρα επιλογών. Από θέμα συγκροτημάτων, ο Ihsahn των EMPEROR με το προσωπικό του σχήμα εμφανίστηκαν νωρίς, οπότε δεν τους προλάβαμε. Corey Taylor επίσης στην κεντρική σκηνή, πολύ εμπορικός για τα γούστα μου.

Στη συνέχεια κατευθύνθηκα στη σκηνή Marquee, για μια μπάντα που δεν είχα ψάξει πολύ, όμως το μοντέρνο Death Metal της με τις grindcore πινελιές, σίγουρα δεν σε κάνει να βαριέσαι.. Μιλάω για τους THE BLACK DAHLIA MURDER φυσικά! Η εμφάνισή τους ισοπεδωτική, ήδη με έχει κάνει να ψάχνω τη δισκογραφία τους…

Επόμενο συγκρότημα στην κεντρική σκηνή οι DEEP PURPLE. «Highway Star» για αρχή, αλλά η φωνή του Gillan δεν έβγαινε, όσο κι αν προσπαθούσε. 78 χρονών θα μου πεις βέβαια. Δυστυχώς δεν μπορεί πλέον ούτε στα βασικά να σταθεί. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τόσο σπουδαίοι καλλιτέχνες καλό θα είναι να αποσύρονται στην ώρα τους, ώστε να τους θυμόμαστε όπως τους αξίζει και όχι ως σκιές τους παλιού τους εαυτού.

Έφυγα απογοητευμένος από τη North Stage πηγαίνοντας προς την Marquee που σε λίγο βγαίναν οι DARK FUNERAL. Κάλοι performers οι Σουηδοί, όμως όλο αυτό το αγριεμένο και σκοτεινό στυλάκι προσωπικά με αφήνει αδιάφορο. Δεν σε κάνουν Pure Black Metaller ούτε οι μπογιές ούτε τα δερμάτινα με τα καρφιά, πράγμα το οποίο απέδειξαν περίτρανα οι EMPEROR, που ακολούθησαν αμέσως μετά στην ίδια σκηνή!

Χωρίς μπογιές και καρφιά αλλά με Lacoste μπλουζάκια, δείξαν τι πάει να πει αληθινό Black Metal! Αν και οι Νορβηγοί βγήκαν πολύ αργά με τον κόσμο να είναι κουρασμένος από το τετραήμερο που κουβαλούσε στις πλάτες του, κατάφεραν να κάνουν το κοινό να συμμετέχει με τις όποιες τελευταίες του δυνάμεις. Άψογοι και επαγγελματίες με όλη την σημασία των λέξεων έδωσαν ένα σόου με κομματάρες όπως το «Inno a Satana», «The Loss and Curse of Reverence» και κορυφαίο όλων το «I Am the Black Wizards»!

Κλείσιμο της βραδιάς με τους MACHINE HEAD, ένα συγκρότημα που απέδειξε γιατί ανήκει στις υπερδυνάμεις της Μέταλ σκηνής! Παρά την απομάκρυνση από την αίγλη των σπουδαίων δισκογραφικών κυκλοφοριών του παρελθόντος, η παρέα του Robb Flynn ανέβηκε στο σανίδι της κεντρικής σκηνής τα μεσάνυχτα, και φρόντισε να θυμίσει σε όλους την βαρύτητα του ονόματός τους! Οι Καλιφορνέζοι τα δώσαν όλα σε 90 λεπτά ισοπεδωτικής εμφάνισης, με το κοινό να εκστασιάζεται σε ανταποδίδει με ξέφρενα circle pits και mosh pits! Φωτιές, πυροτεχνήματα, video wall, αλληλεπίδραση με τον κόσμο και παλμός σε μια από τις σπουδαιότερες εμφανίσεις του φεστιβάλ! Καλύτερες στιγμές τα «Locust», «Darkness Within», «Davidian» και «Halo», στο οποίο ακολούθησαν τα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα της τελετής λήξης του φετινού GRASPOP!

Νικητές της ημέρας ο ήλιος και οι MACHINE HEAD!!

TOP 5 ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ στο GRASPOP 2024

1. JUDAS PRIEST
2. KERRY KING
3. ROTTING CHRIST
4. ABBATH
5. MACHINE HEAD

Επίλογος

Κλείνοντας, θα πω κάποια λόγια για μερικά άλλα ζητήματα του φεστιβάλ. Οι απαράδεκτα υψηλές τιμές είναι ένα απο αυτά! Δεν νοείται ένα μπεργκερ, ένα πιατάκι με μερικά μακαρόνια και γενικότερα μια βασική (προς μικρή) μερίδα φαγητού να κοστίζει 15 ευρώ! Μιλάμε για καθαρή αισχροκέρδεια, στηριζόμενη στο μονοπώλιο που υπάρχει και την απαγόρευση φαγητού από μαγαζιά εκτός του φεστιβάλ. Στην αρχή του κειμένου ανέφερα πως οι διοργανωτές έκαναν μια αξιέπαινη προσπάθεια για να βελτιώσουν τις συνθήκες του φεστιβάλ, παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, από την άλλη όμως δεν είναι λογικό να πληρώνουμε κοντά στα 60 ευρώ καθημερινά για τη διατροφή μας, μαζί με πρωινό. Επιπλέον, οι μπύρες στοίχιζαν 3,5 ευρώ τα 250 ml και 7 ευρώ τα 500 ml., τιμές πολύ υψηλές για τον μέσο Ευρωπαίο!

Αυτό ήταν λοιπόν το φετινό GRASPOP Metal Meeting! Μια εμπειρία ζωής που εύχομαι σε κάθε οπαδό αυτής της μουσικής να ζήσει στην ζωή του, έστω για μια φορά. Για δεύτερη φορά εγώ προσωπικά θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά, μιας και οι περισσότερες μπάντες που εμφανίστηκαν στο φετινό φεστιβάλ είναι μακριά από το προσωπικό μου γούστο και δεν τις θεωρώ καν Μέταλ μουσική (βλέπε BABYMETAL και οι ELECTRIC CALLBOY). Η Marquee ήταν η σκηνή που μου προσέφερε τις περισσότερες απολαύσεις και κάποιες λίγες εξαιρέσεις στις υπόλοιπες σκηνές. Από την μια χορτάσαμε Black και Death Metal, από την άλλη είδαμε ελάχιστα έως καθόλου συγκροτήματα σε Heavy, Power και Thrash Metal μονοπάτια. Και μιλάμε για ένα φεστιβάλ που φιλοξένησε 130+ μπάντες…

Ανταπόκριση: Ανδρέας Φύτρος
Επιμέλεια Εξωφύλλου: Graspop Festival
Σχεδιασμός και Επιμέλεια Ανταπόκρισης: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Φωτογραφίες: Graspop Festival
Βίντεο: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: Graspop Festival – Επίσημη Σελίδα
Copyright © 2024 THEGALLERY.GR

Σημείωση εκ της διευθύνσεως:

Τρίτη συνεχόμενη χρονιά όπου η παρέα του THE GALLERY δίνει παρουσία στο Graspop Festival του Βελγίου! Φέτος οι προβλέψεις των μετεωρολόγων ήταν δυσοίωνες απο την αρχή, με την βροχή να απειλεί την ομάλη διεξαγωγή του φεστιβάλ. Παρά τους όποιους περιορισμούς των διοργανωτών (κυρίως στα πάρκινγκ αλλά και στους τρόπους μεταφοράς μας) και όντας οργανωμένοι γαρ, δεν πτοηθήκαμε κι ακολουθήσαμε το πρόγραμμά μας κατά γράμμα, με την τελική έκβαση των γεγονότων να μας δικαιώνει!

Και φέτος καταλύσαμε στο κάμπιγνκ Inferno του Graspop, ένα απο τα πιο οργανωμένα κάμπινγκ διεθνώς. Καθαρές τουαλέτες, οργανωμένα ντους και τα πάντα σε τάξη. Απο μετεωρολογικής απόψεως, η πρώτη ημέρα είχε λίγη βροχή, 18 βαθμούς κελσίου στο φως του ηλίου και 12 βαθμούς το βράδυ, με τα πιο χοντρά ρούχα να είναι απαραίτητα. Δεύτερη μέρα με παραπάνω βροχή, και τις δυσκολίες να διαφαίνονται περισσότερο στο λασπωμένο τερέν και όχι στη βροχή αυτή κάθε αυτή. Το αδιάβροχο είναι αυτονόητο, όπως και οι γαλότσες. Οι διοργανωτές κάναν ότι μπορούσαν για να διατηρήοουν προσβάσιμα όλα τα εδάφη πέριξ του χώρου, και όντως τα κατάφεραν. Τρίτη ημέρα τα πράγματα σαφώς καλύτερα με ελάχιστη βροχή όμως με αρκετή λάσπη στο έδαφος, ενώ την τελευταία ημέρα του φεστιβάλ ο ήλιος μας έκανε την χάρη και εμφανίστηκε για τα καλά κι ΄έτσι όλα επανήλθαν στο φυσιολογικό!

Αναφορικά με τα συγκροτήματα, ο επαγγελματισμός και η ακεραιότητα της ποιότητας όλων των συγκροτημάτων επιβεβαιώθηκε στην πλειοψηφία τους, με κορυφαίες στιγμές τις εμφανίσεις των MACHINE HEAD, ROTTING CHRIST, JUDAS PRIEST, KERRY KING και ABBATH. Ευχάριστες εκπλήξεις οι Αυστραλοί NE OBLIVISCARIS και οι Γάλλοι IGORRR. Στις απογοητεύσεις οι εμφανίση των MEGADETH όπου η φωνή του Mustaine έβγαινε με το ζόρι (αφήνοντας το κοινό να παίρνει την θέση του με sing-along σε πολλά σημεία) αλλά και αυτή των αδερφών CAVALERA η οποία εμφάνισε πολλά τεχνικά προβλήματα στον ήχο, δίνοντας συνολικά την εντύπωση μιας «διεκπεραιωτικής» παρουσίας.

Για ακόμη μια χρονιά αρνητική εντύπωση κάναν οι τιμές στα ποτά και στα φαγητά του φεστιβάλ. Μια μικρή (ούτε καν κανονική) μερίδα φαγητού να στοιχίζει 15 ευρώ και η μπύρα 500 ml να αγγίζει τα 7 €. Πανάκριβες τιμές, ακόμη και για μια ανεπτυγμένη χώρα της κεντρικής Ευρώπης όπως το Βέλγιο. Λαμβάνοντας υπόψιν την απαγόρευση του να βάλουμε στο χώρο φαγητό και ποτό αγορασμένο εκτός φεστιβάλ, οι τιμές είναι πραματικά εξωφρενικές και απάνθρωπες! Στα θετικά, οι βρύσες με το δωρεάν πόσιμο νερό. Αρκετά καθαρές οι χημικές τουαλέτες, με πολύ κόσμο στις ουρές όμως τις ώρες αιχμής.

Συνολικά, και φέτος περάσαμε τέσσερις πολύ έντονες ημέρες, ενδεδυμένες και πλαισιωμένες απο την αύρα της αγαπημένης μας μουσικής! Μεταλλικούς χαιρετισμούς σε Άντα, Will, Μάκα, Ιορδάνη, Βασιλική, Ιωάννη, Γιώργο, Εφραίμ και όλα τα παιδιά που περάσαμε όμορφα τις ημέρες μας σε αυτή την μεγάλη γιορτή του Μέταλ! Άντε και του χρόνου!

Α.Σ.