Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 51:57
Εταιρεία: Roadrunner Records

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε μια γαλλική μπάντα που πήρε τον ήχο των MORBID ANGEL, τον πέρασε μέσα από ένα φίλτρο που περιλάμβανε τους NEUROSIS, τους CYNIC και τους MESHUGGAH ανάμεσα σε άλλους, και δημιούργησε ένα από τους καλύτερους δίσκους των 00ς. Φυσικά μιλάω για τους GOJIRA και το αριστουργηματικό «From Mars To Sirius».

Όπως γίνεται συνήθως, κάθε μπάντα που γνωρίζει επιτυχία επιδιώκει να διευρύνει τον ήχο της με σκοπό την εξερεύνηση άλλων μουσικών μονοπατιών ή την περισσότερη επιτυχία. Στην περίπτωση των Γάλλων η πορεία αυτή σήμαινε την σταδιακή απομάκρυνση από το Death Metal στοιχείο και την επικέντρωση σε μια μίξη Groove Metal, Ambient ατμόσφαιρας και Prog επιρροών από μπάντες όπως PINK FLOYD και TOOL.

Ενώ με το «Magma» του 2016 οι GOJIRA μας παρουσίασαν την πιο προσβάσιμη δουλειά τους αλλά συνάμα και την πιο σκοτεινή (επηρεασμένη συναισθηματικά από το θάνατο της μητέρας των αδερφιών Duplantier), το «Fortitude» συνεχίζει με έναν πιο «κλασσικό rock» χαρακτήρα και ένα πιο θετικό στιχουργικό θέμα.

Από τις πρώτες ακροάσεις του δίσκου, είναι φανερό ότι έχει επέλθει μια ισορροπία ανάμεσα στις πιο επιθετικές και τις πιο alternative/ατμοσφαιρικές στιγμές. Ακούγοντας προσεκτικά, παρατηρείς επίσης την πολύ καλή δουλειά στα φωνητικά, την πιο πολυεπίπεδη διάσταση στις συνθέσεις και το εκπληκτικό παίξιμο του Jean-Michel Labadie στο μπάσο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το εναρκτήριο «Born For One Thing», ένας πολυρυθμικός δυναμίτης με ένα μελωδικό ambient ρεφραίν και έντονες επιρροές από PANTERA και SEPULTURA. Το πνεύμα της βραζιλιάνικης μπάντας αιωρείται και πάνω από το δεύτερο κομμάτι του άλμπουμ, το groovy «Amazonia», στο οποίο οι Gojira υλοποιούν πολύ έξυπνα το παραδοσιακό βραζιλιάνικο όργανο berimbau, δίνοντας έτσι μια tribal διάσταση όπως και στο κλασσικό πλέον «Roots».

Το «Another World» που ακολουθεί, είναι μια κλασσική GOJIRA σύνθεση για άφθονο headbanging. Ρυθμικό, μια πολύ δυναμική μελωδία στην κιθάρα και αρκετά μελαγχολικά φωνητικά, θα βρει σίγουρα το δρόμο του στο setlist. Στο «Hold On», μια από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου, οι GOJIRA συνδυάζουν εξαιρετικά όλα τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν σήμερα: Όγκο, groove και τεχνική με μελωδίες σε φωνητικά και κιθάρες. Το τραγούδι ξεκινάει με τον Joe να μοιρολογεί πάνω από μια μελωδία στην κιθάρα, προτού μετατραπεί σε ένα μεγάλο υπνωτικό bread down όπου η μπάντα μας παροτρύνει να μην τα παρατάμε παρόλες τις δυσκολίες της ζωής.

Το «New Found» αποτελεί ένα ακόμη heavy κομμάτι, αρκετά τυπικό όμως, το οποίο σώζεται από το πορωτικό break down λίγο πριν το τέλος του. Το δίλεπτο «Fortitude» λειτουργεί σαν εισαγωγή για το «The Chant» ένα από τα πιο ξεχωριστά τραγούδια του δίσκου. Οι GOJIRA μπαίνουν ξανά στα stoner/ψυχεδελικά χωράφια, όπως κάνανε και με το «Shooting Start» προ πενταετίας, προσθέτοντας αυτή τη φορά ψαλμωδιακά backing vocals! Χαλαροί ρυθμοί, ο Joe να τραγουδά με απίστευτη ζεστασιά και ένα τρομερό rock’n’roll solo από τον Christian. Το κομμάτι αυτό θα είναι μαγικό στις συναυλίες.

Άλλη μια τυπική mid-tempo σύνθεση αποτελεί το «The Sphinx», το οποίο δυστυχώς δεν προσφέρει τίποτα εκπλήξεις. Το «Into the Storm» με το ξεσηκωτικό του στιχουργικό του μήνυμα, εξελίσσεται σε ένα από τα αγαπημένα των οπαδών των Γάλλων. Τα τύμπανα του Mario ανεβάζουν για λίγο τις ταχύτητες με το πιατίνι του να θυμίζει το καμπανάκι στις διαβάσεις των τραίνων ενώ στο κύριο μέρος του τραγουδιού η μπάντα επιδίδεται στο γνώριμό της πολυρυθμικό groove.

Λίγο πριν το τέλος «The Trails» χαμηλώνει λίγο τις εντάσεις, πηγαίνοντάς μας σε ένα post/prog ταξίδι θυμίζοντας αρκετά το «Low Lands» από το «Magma» χωρίς δυστυχώς ένα αντίστοιχο build up. Ο δίσκος θα κλείσει με το φοβερό «Grind». Full επίθεση στο πρώτο μισό του τραγουδιού με την μπάντα να τα δίνει όλα και τον Joe σε full Death metal mode στα φωνητικά. Από την μέση και έπειτα η κιθάρα του Christian Andreu αναλαμβάνει να ολοκληρώσει την τελευταία δουλειά αυτή των Γάλλων με μια πολύ όμορφη αιθέρια μελωδία.

Οκ ωραία όλα αυτά, αλλά που στέκεται η νέα δουλειά των GOJIRA; Ο δίσκος λοιπός συνεχίζει από κει που σταμάτησε το «Magma». Οι GOJIRA απομακρύνονται σχεδόν οριστικά από το Death Metal παρελθόν τους. Δίνουν έμφαση στις συνθέσεις και όντως είναι πιο ευκολομνημόνευτες εις βάρος όμως των δομών τους που ακούγονται πολύ απλοϊκές σε σχέση με μια δεκαετία πριν, όπου δεν ήξερες από που θα σου πεταγόταν το ισοπεδωτικό riff / blastbeat. Παρόλο λοιπόν που το άλμπουμ είναι πιο προσιτό σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους, κανένα κομμάτι δεν είναι πιο πιασάρικο από το «Silvera» ή το «Stranded». Επιπλέον η απομάκρυνση από το Death Metal είχε σαν αποτέλεσμα να ελαττωθεί αρκετά ο όγκος των heavy σημείων τους που μέχρι πριν και μερικά χρόνια τους χαρακτήριζε. Τέλος, η παραγωγή του άλμπουμ δεν έχει ωφελήσει την πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει στα φωνητικά, τα οποία θάβονται στη μίξη πίσω από τα υπόλοιπα όργανα.

Το «Fortitude» αποτελεί ένα ωραίο δίσκο proggy/groove metal με την μπάντα να βρίσκει την ιδανική ισορροπία ανάμεσα στη heavy πλευρά της και τις πιο μελωδικές/alternative βλέψεις της. Οι GOJIRA δείχνουν ότι μπορούν να εξελιχθούν μουσικά χωρίς όμως να θυσιάσουν την ακεραιότητά τους. Έχοντας πιάσει την κορυφή πολύ νωρίς στην καριέρα τους, είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσουν το ίδιο ενδιαφέρον στα κομμάτια τους όπως έκαναν κάποτε.

Βαθμολογία: 7,5/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: GOJIRA – Επίσημη Σελίδα