Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 54:33
Εταιρεία: Profound Lore

Τη σχέση ανάμεσα στο επικό Doom και στο ατμοσφαιρικό Doom/Death έρχονται να γεφυρώσουν οι GODTHRYMM με το ντεμπούτο τους «Reflections». Και το κάνουν με έναν καταπληκτικό τρόπο. Αν σας προκαλεί ρίγος η ιδέα της μίξης του ήχου των μεταγενέστερων SOLITUDE AETURNUS με τον πένθιμο βρετανικό ήχο των PARADISE LOST και MY DYING BRIDE, τότε ετοιμαστείτε για… επικές συγκινήσεις.

Σε περίπτωση που αναρωτιέστε πως γίνεται να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, η απάντηση είναι πολύ απλή. Χρειαζόμαστε μια doom-ομάνα περιοχή, όπως το Halifax της Αγγλίας και χρειαζόμαστε και μουσικούς με μπόλικη εμπειρία στο χώρο. Ποιοι είναι οι μουσικοί αυτοί; Πρώτον, έχουμε τον τιτάνα Hamish Glenncross στην κιθάρα και φωνητικά, που τον έχουμε γνωρίσει από τη θητεία του στους θεούς MY DYING BRIDE, στους θεούς SOLSTICE αλλά και στους VALLENFYRE. Μαζί του, άλλος ένας τιτάνας, ο Shaun Taylor-Steels στα τύμπανα, τον οποίο έχουμε απολαύσει σε μπάντες όπως οι ANATHEMA και MY DYING BRIDE. Το τρίο συμπληρώσει ο Bob Scrolla στο μπάσο.

Με τέτοια προϊστορία λοιπόν, ήταν αναπόφευκτο για την μπάντα να παίξει κάτι άλλο, πέρα από το επιβλητικό Doom Metal των 90ς. Θα μπορούσα να πω ακόμα ότι το «Reflections» λειτουργεί και ως ένας φόρος τιμής σε άλμπουμ όπως τα «Shades of God», «Turn Loose the Swans» αλλά και «Lamentations» και «Downfall». Σε καμία περίπτωση όμως δεν αποτελεί μια νοσταλγική κόπια μιας περασμένης δεκαετίας. Η μουσική των Άγγλων είναι προσεγμένη, φρέσκια και δυναμική.

Παρόλο που το Doom Metal χαρακτηρίζεται από αργούς ρυθμούς και μονότονο παίξιμο, εδώ δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για κάτι τέτοιο. Το τρίο από το Halifax είναι μάστορες της τέχνης τους και φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα αρκετά πολυποίκιλο άλμπουμ. Αργοί ρυθμοί έρπονται πάνω από μελαγχολικές μελωδίες, ισοπεδωτικά riffs δίνουν τη θέση τους σε θρηνητικά leads ενώ ατμοσφαιρικά σημεία μεταμορφώνονται σε θυελλώδη ξεσπάσματα οδυρμού και καταδίκης.

Τα φωνητικά του Glencross ακροβατούν με επιτυχία ανάμεσα σε καθαρά τύπου Robert Lowe (SOLITUDE AETURNUS) και πιο «βρώμικα» τύπου Kirk Windstein (CROWBAR) ή ακόμα του Mathias Lodmalm (CEMETARY) εποχής «Godless Beauty». Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην είναι εύκολο να κατατάξεις το συγκρότημα ούτε στο καθαρό επικό Doom αλλά ούτε και στο Doom Death. Το άλμπουμ έχει αρκετά riffs και leads ικανά να ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς οπαδούς του είδους. Άκου για παράδειγμα το ΤΡΟΜΕΡΟ lead αλλά Gregor Mackintosh που ανοίγει το δεύτερο κομμάτι του δίσκου «Among the Exalted» και προσπάθησε να μην κάνεις air guitar μαζί του. Προσπάθησε να μην τραγουδήσεις το υμνικό ρεφραίν του «We Are the Dead» ή να μην χαθείς στην old school μαγεία του «The Grand Reclamation» με το uptempo τελείωμα να θυμίζει τις γρήγορες στιγμές μπαντών όπως TROUBLE και CANDLEMASS.

Οι κιθάρες του Glencross είναι από τις καλύτερες του είδους και όσοι των είχατε αγαπήσει σε δουλειές όπως το «The Dreadful Hours» θα μείνετε απόλυτα ικανοποιημένοι με την απόδοση του στο δίσκο. Το ίδιο ισχύει και για τα τύμπανα του Steels: Άψογος χειριστής του ρυθμού με μεστό και ουσιώδης παίξιμο. Ο Scrolla στο μπάσο γεμίζει υποδειγματικά τον ήχο της μπάντας ενώ το όλο πακέτο συμπληρώνει η σύζυγος του Glencross, Catherine, με τα υπέροχα φωνητικά της σε δύο τραγούδια.

Νομίζω δεν υπάρχει κάτι άλλο να πω. Οι GODTHRYMM δημιούργησαν έναν από τους καλύτερους Doom δίσκους της χρονιάς. Ένα γράμμα αγάπης οκτώ τραγουδιών στο πιο βαρύ και σκοτεινό παρακλάδι της metal μουσικής. Ο πήχης έχει ήδη τεθεί πολύ ψηλά για την επόμενη δεκαετία, και για το συγκρότημα αλλά και για ολόκληρο το είδος.  

Βαθμολογία: 8.5/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: GODTHRYMM – Επίσημη Σελίδα