Χρονολογία: 2020
Συνολικός Χρόνος: 38:35
Εταιρεία: Steamhammer

Ένα συγκρότημα που θυμαμαι από τα νιάτα μου με νοσταλγία είναι οι EVILDEAD. Τότε που όλη η μεταλλική μας ενημέρωση βασίζοταν αποκλειστικά σε περιοδικά, τα οποία και αγοράζαμε με ευλάβια, «στύβοντας» κάθε σταγόνα πληροφορίας, κάθε άρθρο και δισκοκριτική, κάθε φωτογραφία και ανταπόκριση. Έτυχε να πέσει στα χέρια μου ένα καλοκαίρι, λοιπόν, ένα τέτοιο περιοδικό «εισαγόμενο». Με τα αγγλικά που ήξερα τον καιρό εκείνο, ξεφύλλισα και απορρόφησα λαίμαργα ότι μπορούσα να καταλάβω. Και σε μία σελίδα αυτού του περιοδικού είδα τη διαφήμιση για το καινούριο (τότε) «The Underworld» των EVILDEAD. Η περιγραφή – συγχωρήστε με αν δεν είναι ακριβως έτσι, έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια – ήταν «like a machine gun on a hot summer night». Ήξερα τότε οτι το ήθελα αυτό το άλμπουμ. Έπρεπε να το κάνω δικό μου. Και, δυστυχώς, δεν το έκανα. Εξαρτώμενος από το χαρτζιλίκι που έπαιρνα, δεν είχα τη δυνατότητα να παίρνω ότι ήθελα, οπότε έπαιζα εκ του ασφαλούς. Είχα να καλύψω πολύ έδαφος μέχρι να φτάσω στους πειραματισμόυς.

Αλλάζουμε σκηνή, μερικά χρόνια μπροστά και η πειρατεία έχει μπει στα σπίτια μας. Καρφωμένος σε υπολογιστή από το πρωί ως το βράδυ, κατέβαζα από το Limewire και το eMule ότι μπορούσε να χωρέσει ο σκληρός δίσκος και να το αντέξει η χελωνίσια ταχύτητα του μόντεμ. Τότε ήταν που αφιέρωσα μία αιωνιότητα για να βρω αυτά που δεν μπορούσα να αγοράσω. Και τα βρήκα. Και τα έλλιωσα στο παίξιμο. Κατάλαβα τη παραπάνω περιγραφή. Γέμισαν τα αυτία μου κιθάρες και μέταλλο.

Όταν άκουσα οτι οι EVILDEAD θα έβγαζαν καινούριο άλμπουμ, ενθουσιάστηκα. Έκανα προπαραγγελία, ένα ελκυστικό bundle με μπλουζάκι, κάτι που στον έφηβο εαυτό μου θα ήταν λόγος ονείρωξης. Περίμενα με ανυπομονησία να έρθει για ένα μήνα. Και επιτέλους, τέλος Οκτωβρίου, εν μέσω αυτοεγκλεισμού λόγω της πανδημίας, το είχα στα χέρια μου! Στο εξώφυλλο φιλοτεχνείται ο γνωστός μπάρμπας με το θολό μάτι, σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος. Και οι αναμνήσεις επανέρχονται. Είμαι πάλι 14χρονος και διαβάζω το μεταλλικό περιοδικό! Ίσως το 2020 να μην ήταν τόσο άσχημο τελικά!

Ο δίσκος περιέχει Thrash, ωμό και άμεσο. Αυτά είναι τα καλά. Πάμε τώρα στη κριτική.

Τα φωνητικά του Phil Flores δεν έχουν την ίδια πυγμή που είχαν πριν 30 χρόνια. Δεν ξέρω αν ηχογράφησε σε κακή μέρα ή αν έχει πέσει η απόδοσή του με τα χρόνια, αλλά ακούγεται εντελώς επίπεδος. Ένα ύφος από την αρχή μέχρι το τέλος. Η παραγωγή του δίσκου είναι επίσης κάπως περίεργη και, ενώ ηχητικά είναι δυνατή, στερείται ενέργειας. Σαν να προσπάθησαν ηθελημένα να ρίξουν τους τόνους. Θα προτιμούσα μία παλιομοδίτικη παραγωγή που λιώνει πρόσωπα. Οι συνθέσεις, αν και δεν είναι άσχημες, δεν έχουν πρωτοτυπία. Θα περίμενε κανείς οτι μετά απο 30 χρόνια απραξίας θα είχαν μαζέψει τόσες ιδέες που θα ξεχύλιζαν από τα μπατζάκια τους. Από ότι φαίνεται όμως οι ιδέες μούστωσαν.

Καταλήγοντας, ο δίσκος δεν είναι άσχημος. Απλά δεν είναι και καλός. Νομίζω πως ορισμένα ζόμπι που είναι κλειδωμένα στο κελάρι (σ.σ.όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…) καλό είναι να μένουν στο κελάρι μερικές φορές. Ειδικά αν δεν έχουν δόντια να δαγκώσουν.

Βαθμολογία : 4.5/10
Συντάκτης: Θεόδωρος Απέργης
Διαδυκτιακός Σύνδεσμος: EVILDEAD – Σελίδα Facebook