Eric Clayton, ο θρυλικός ιδρυτής και μπροστάρης των SAVIOUR MACHINE. Ένας τεράστιος μουσικός με μία από τις πιο όμορφες φωνές σε ολόκληρο το μέταλ φάσμα μιλάει στο THE GALLERY: WEB MAGAZINE και μοιράζεται μαζί μας φοβερά νέα! Στην συνέντευξη που ακολουθεί, μας δίνει πληροφορίες για το νέο άλμπουμ της προσωπικής του μπάντας με τίτλο «A Thousand Scars» και μας εκμυστηρεύεται λεπτομέρειες απο τη ζωή του!

---

– Γειά σου Eric! Είναι μεγάλη τιμή να σε έχουμε κοντά μας! Ας ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας με μία βουτιά στο παρελθόν! Λοιπόν, SAVIOUR MACHINE! Τι απέγιναν; Γιατί διαλύθηκαν; Πιστεύεις οτι είχαν κλείσει τον κύκλο τους και ήταν καιρός να προχωρήσουν παραπέρα ή μήπως ο λόγος ήταν πιο προσωπικός;

Eric Clayton: Σε ευχαριστώ αδερφέ, είναι και δική μου τιμή και εκτιμώ το χρόνο και την υποστήριξή σας. Ανυπομονούσα για αυτό! Φυσικά θα ξεκινήσουμε με τους SAVIOUR MACHINE! H ερώτησή σου είναι τι συνέβη με αυτούς, γιατί διαλύθηκαν…. λοιπόν, είναι μία μεγάλη και πολύπλοκη ιστορία, φίλε μου! Αλλά, βασικά, η Τριλογία «Legend», που προσπαθούσα να ολοκληρώσω για 15 χρόνια, ουσιαστικά κατέστρεψε το συγκρότημα, η εμμονή μου με αυτή, η δυσλειτουργία μου με αυτή και, τελικά, η πλήρης παράλυση να τη δουλέψω, έγιναν μία πολύ ανθυγιεινή διαδικασία και με κατέτρεψε εκ των έσω και φυσικά οι SAVIOUR MACHINE πέθαναν μαζί με αυτό. Συνοπτικά, αυτά….και είναι πολύ προσωπικό θέμα!

– Με εξαίρεση το πρώτο άλμπουμ των SAVIOUR MACHINE, όλα τα ακόλουθα είχαν διαφορετικό ήχο. Γιατί έγινε αυτό;

Eric Clayton: Νομίζω καταλαβαίνω τι ρωτάς, έχεις δίκιο, κάθε άλμπουμ των SAVIOUR MACHINE ήταν διαφορετικό από το άλλο, το «Saviour Machine I» ήταν ο διακριτός ήχος του συγκροτήματος και των πρώτων μας χρόνων από το 1990 ως το 1993, το «Saviour Machine II» ήταν μία εξέλιξη αυτού του ήχου και ελαφρός πιο μελωδικός, λιγότερο τεχνητός, λίγο -με πολλούς τρόπους- περισσότερο πιάνο και μετά, στη Τριλογία «Legend», τα πράγματα πήγαν σε ένα τελείως διαφορετικό σύμπαν! Ο ήχος των SAVIOUR MACHINE εξελίχθηκε και μεταλλάχθηκε σε κάτι που δεν ήταν πλέον συγκρότημα, ήταν κάτι πέρα από αυτό, οπότε πιστεύω οτι όλα ανήκαν σε μια διαδικασία εξέλιξης! Πραγματικά πιστεύω οτι, οι περισσότεροι καλλιτέχνες, πάντα ενδιαφέρονται να προχωρήσουν μπροστά και να δουν πόσο μπορούν να πιέσουν τον εαυτό τους στα άκρα των ορίων που έχουν θέσει οι ίδιοι, ώστε να επιτύχουν ένα είδος μοναδικότητας, κάτι καινούριο, είτε πρόκειται για μουσική, ταινίες ή ποίηση. Πιστεύω ότι ο καλλιτέχνης που «πιέζεται» έτσι, πραγματικά θα δημιουργήσει και θα μορφοποιήσει κάτι νέο, κάθε φορά, είτε έχει καλή αποδοχή είτε όχι, και νομίζω οτι ήμουν απλά πολύ φιλόδοξος….έτσι δεν είναι; Δεν είμαι σίγουρος…!

– Έχεις μερικώς ήδη απαντήσει στην επόμενη ερώτηση αλλά… είσαι ευχαριστημένος με το πως εξελίχθηκαν τα πράγματα με τους SAVIOUR MACHINE; Αποδοχή από το κοινό, τις δισκογραφικές και, το σημαντικότερο, από εσένα;

Eric Clayton: Αυτή είναι μία πολύ καλή ερώτηση, δεν είμαι σίγουρος αν θα μπορούσα ποτέ να είμαι ευχαριστημένος με όσα έγιναν με τους SAVIOUR MACHINE, πάντα θα υπάρχει ένα μελανό σημείο, διότι η ιστορία αυτή πήρε μία τόσο σκοτεινή και διεστραμένη εξέλιξη. Είμαι πολύ περήφανος για τις πρώτες δουλειές των SAVIOUR MACHINE, τα δύο πρώτα άλμπουμ μας, τη ζωντανή κυκλοφορία. Πραγματικά λατρεύω τη δουλειά που κάναμε και νομίζω ότι είναι αυτόνομη, είναι ένα αινιγματικό κομμάτι μουσικής, συνδυάζοντας πολλά στοιχεία από πολλά διαφορετικά πράγματα. Yπάρχει μία μοναδικότητα σε αυτά τα πρώτα άλμπουμ που θεωρώ οτι άντεξαν στο χρόνο και είμαι ευχαριστημένος με αυτό. Αλλά δεν πιστεύω οτι θα μπορούσα ποτέ να είμαι πλήρως ευχαριστημένος με τη κληρονομιά των SAVIOUR MACHINE, εξαιτίας της τροπής που πήραν τα πράγματα και του τρόπου που τελειώσαν. Tους τόσους μπελάδες με τις δισκογραφικές εταιρείες και το management, όπου και όλα δημοσιεύτηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων. Ήταν η διάρκεια της παρακμής των SAVIOUR MACHINE και της μανιακής εμμονής μου με το project «Legend»….είχα τόσα πολλά προσωπικά προβλήματα να το διαχειριστώ και φοβάμαι ότι η κληρονομιά μου με τους SAVIOUR MACHINE πάντα θα έχει αυτό το σημάδι, αλλά είμαι περήφανος για ότι κάναμε αρχικά και πιστεύω οτι αυτή κληρονομιά θα σταθεί άξια στο πέρασμα του χρόνου…

– Αφού ανέφερες τη κληρονομιά των SAVIOUR MACHINE, υπάρχουν φήμες για επανένωση στο άμεσο μέλλον… Υπάρχουν σχέδια, σκέψεις για την επανεκίνηση των SAVIOUR MACHINE; Για περιοδεία ή για κάποια νέα κυκλοφορία ίσως;

Eric Clayton: Ναι πραγματικά! (Γέλια) Οι φήμες είναι αληθινές, οι SAVIOUR MACHINE πραγματικά θέλουν να συνεχίσουν να δουλεύουν μαζί και είμαστε έτσι εκ περιτροπής για τα τελευταία τρισήμιση χρόνια. O τελευταίος ενάμιση χρόνος ήταν αφιερωμένος στο καινούριο μου προσωπικό άλμπουμ φυσικά, αλλά το project των SAVIOUR MACHINE είναι στα σκαριά, ο αδερφός μου και εγώ μόλις τελειώσαμε να δουλεύουμε πάνω στον καινούριο μου δίσκο. Έγραψε τέσσερα τραγούδια για εκεί, τα οποία αρχικά προορίζονταν για το νέο δίσκο των SAVIOUR MACHINE, αλλά καθώς εξελίσσονταν έγιναν πιο ταιριαστά για αυτό μου το project. Θα δουλέψουμε ξανά πάνω στους SAVIOUR MACHINE, πολύ, πολύ σύντομα φίλε μου! Ο αδερφός μου και εγώ, o Nathan Van Hala, ο Samuel West και ο Charles Cooper, είμαστε σε επαφή και στέλνουμε μουσική ο ένας στον άλλο μέσω ίντερνετ, πάνω από τον ωκεανό τα τελευταία τρία χρόνια, δουλεύοντας σε υλικό, επεξεργάζοντας υλικό. Aυτή τη στιγμή, με τον κορωνοϊό και τα λοιπά, θα δούμε τι θα γίνει. Ίσως, λέω, ίσως θα καταφέρω να ξοδέψω λίγο παραπάνω χρόνο και ενέργεια πάνω στο επόμενο SAVIOUR MACHINE project. Ο αδερφός μου και εγώ συζητάμε αυτή τη στιγμή, θα ξεκινήσουμε κάποια αρχικά στάδια, να συνεχίσουμε τη παραγωγή του νέου project των SAVIOUR MACHINE πολύ σύντομα!

– Αυτά είναι πραγματικά πολύ καλά νέα!!! Μετά τους SAVIOUR MACHINE, παρέμεινες ανενεργός για ένα παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Μπορείς να μας πεις τι σε έκανε να ενεργοποιηθείς ξανά στη μουσική βιομηχανία;

Eric Clayton: «Ανενεργός» είναι μία πολύ καλή λέξη (γέλια)… Σιγά σιγά εξαφανίστηκα. Άρχισε το 1999, όπου άρχισα να γίνομαι πιο εσωστρεφής και να εμφανίζομαι λιγότερο. Πολλά τρελά πράγματα συνέβαιναν στη προσωπική μου ζωή εκείνο τον καιρό και απλά ο κόσμος μου γύρισε ανάποδα. Σιγά σιγά με γονάτισε μέσα στα επόμενα 20 χρόνια. Οπότε, σίγουρα πέρασα μία δεκαετία με το να εξαφανίζομαι σταδιακά και το 2013 εξαφανίστηκα εντελώς. Έβγαινα από ένα γάμο που διήρκησε 30 χρόνια και εξαφανίστηκα παντελώς. Μάζεψα μερικά πράγματα από το σπίτι και μετακόμισα στη Γιούτα, οπού ζούσε ο πατέρας μου και οι παππούδες μου, που ήταν όλοι πολύ μεγάλοι σε ηλικία αλλά αισθάνονταν υγιείς προς το τέλος της ζωής τους. Ήμουν και εγώ στη δική μου ζωή με ένα διαλυμένο γάμο, διαλυμένους τους SAVIOUR MACHINE και μια διαλυμένη καριέρα και όλα αυτά τα «διαλυμένα» πράγματα. Οπότε πήγα στη Γιούτα και πρασπάθησα να βρω μία καινούρια προοπτική και να διοχετεύσω  την ενέργειά μου κάπου αλλού, ίσως να βρω κάτι να με κάνει χαρούμενο ξανά, πράγμα που σταδιακά συνέβη. Μέσα σε τρία χρόνια άρχισα να διδάσκω ξανά, επιστρέφοντας σε ένα παλιό μου πάθος, να διδάσκω μπέιζμπολ σε παιδιά. Είχα μία πραγματικά όμορφη ζωή χτισμένη στη Γιούτα και, βασικά, ήμουν ικανοποιημένος με το να είμαι «συνταξιοδοτημένος» και απομακρυσμένος από τη μουσική βιομηχανία. Ποτέ δεν σκέφτηκα οτι θα έκανα άλλη εμφάνιση και σίγουρα ποτέ δεν σκέφτηκα οτι θα έγραφα ξανά μουσική. Απλά ήταν κάτι που ποτέ δεν φανταζόμουν οτι θα ξαναέκανα.

Το 2015, τέτοιο καιρό πριν από περίπου πέντε χρόνια, την άνοιξη του 2015, ο Arjen Lucassen (AYREON) και οι δικοί του με προσέγγισαν. Είχαν ξοδέψει μήνες προσπαθώντας να με βρουν και μέσω ενός φίλου ενός φίλου-φίλου μου, με βρήκαν και με κάλεσαν να συμμετάσχω στο project «The Theater Equation». Μετά από μερικούς μήνες έντονης περισυλλογής, δεν μπόρεσα να τους αρνηθώ. Όσο και αν ένιωθα ανέτοιμος να επιστρέψω στη μουσική, μου έκαναν μία προσφορά που δεν μπορούσα να αρνηθώ, μία πραγματικά ξεχωριστή ευκαιρία και δεν ήθελα να είμαι ο τύπος που δεν πήγε και τους τα χάλασε (γέλια)! Και έτσι δέχτηκα ζώντας μία φανταστική εμπειρία. Ήταν τρομακτικό για μένα στην αρχή, είχα να ανεβώ στη σκηνή πάρα πολύ καιρό, αλλά μέσα από αυτόν το φόβο και μέσω της εμπειρίας, είχα μία πραγματικά πανίσχυρη επιφοίτηση. Μέχρι το τέλος των δύο εβδομάδων που δούλεψα με τους AYREON και το προσωπικό του άλμπουμ «The Theater Equation», είχα ξαναερωτευθεί τη μουσική! Και το πιο ειρωνικό (γέλια), το απόγευμα της Σαββατιάτικης παράστασης, μετά τη παράσταση, γνώρισα μία γυναίκα που ερωτεύθηκα και αυτό άλλαξε τα πράγματα. Άρα το ίδιο σαββατοκύριακο ερωτεύθηκα ξανά τη μουσική και μία γυναίκα και ο συνδυασμός των δύο ήταν μία πολύ δυνατή εμπειρία! Και έτσι είμαι τώρα εδώ! Φαντάζομαι οτι, πέντε χρόνια μετά, το project για τον Bowie έπαιξε και αυτό το ρόλο του. Ο θάνατος του David Bowie σίγουρα με ενέπνευσε να συνεχίσω και ίσως να αρχίσω να ηχογραφώ. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που ο αδερφός μου και εγώ κάναμε αυτό το αφιερωματικό project μαζί, μου άνοιξε πολλές πόρτες για να καταφέρω να κάνω το δίσκο που μόλις έκανα. Οπότε ναι, υπήρχε κάτι που με επανέφερε στη μουσική βιομηχανία! Ήταν οι AYREON, ο David Bowie και η υπέροχη μελλοντική μου γυναίκα!

– Το νέο σου project, οι ERIC CLAYTON AND THE NINE, είναι η κύρια αποσχόλησή σου τώρα. Πές μας κάτι γι’ αυτούς, τα στιχουργικά θέματα και τη μουσική σας κατεύθυνση. Τέσσερα τραγούδια, που προορίζονταν για το νέο άλμπουμ των SAVIOUR MACHINE, αλλά το στυλ των NINE, είναι αρκετά διαφορετικό από αυτό των SAVIOUR MACHINE.

Eric Clayton: Ναι, έχω ένα ακόμη συγκρότημα, κοινώς πλέον έχω δύο συγκροτήματα. Mετακόμισα στην Ευρώπη σχεδόν πριν τρία χρόνια, και ενώ δούλευα πάνω στους SAVIOUR MACHINE, δούλευα πάνω στο project του Bowie, συνειδητοποίησα οτι, ναι, υπάρχει μουσική πάλι μέσα μου που ήθελα να παρουσιάσω. Πραγματικά ήθελα να γράψω αυτό το άλμπουμ! Χρειαζόμουν ένα συγκρότημα για να με βοηθήσει να αναπτύξω αυτό το δίσκο, και αυτό έκανα! Ήθελα να ανεβώ πάλι στη σκηνή, οπότε μέσω ενός φίλου-φίλου είχαμε ένα «ραντεβού στα τυφλά» ανάμεσα σε μένα και σ’ αυτούς τους απίθανους Ολλανδούς που κατέληξα να δουλεύω μαζί τους! Ναι ήταν κεραυνοβόλος έρωτας, το «ραντεβού στα τυφλά» δούλεψε καλά. Οι NINE συγκροτήθηκαν βασικά ως ένα συγκρότημα για ζωντανές εμφανίσεις, για να εμφανίζομαι ζωντανά εδώ στην Ευρώπη και αυτό που συνέβη δεν το είχαμε προγραμματίσει μέχρι τέλους. Αρχίσαμε να παίζουμε τραγούδια των SAVIOUR MACHINE και διασκευές άλλων κλασσικών κομματιών που πάντα ήθελα να τραγουδίσω, συμπεριλαμβανομένων και μερικών τραγουδιών του Bowie. Απλά έφτιαξα αυτό το συγκρότημα επειδή είχα την ανάγκη να ανεβώ στη σκηνή από την οποία απείχα πολύ καιρό και δεν άντεχα άλλο. Έτσι συγκροτηθήκαμε και ερωτεύθηκα αυτούς τους τύπους!

Με βοήθησαν να ξαναενωθώ με το κοινό μου και κατά τη διάρκεια αναπτύξαμε τέτοια χημεία που αποφάσισα οτι αυτό θα ήταν το συγκρότημα που θα με βοηθούσε να κάνω το δίσκο που θέλω, αυτόν τον πολυ πολύ προσωπικό δίσκο. Εδώ λοιπόν βρίσκομαι τώρα, κάνοντας πλάνα για την επόμενη ηχογράφηση. Όπως είπα, δημιουργήσαμε αυτό το project για να ανεβώ πάνω στη σκηνή ξανά, να επανενωθώ και για να δω αν ακόμα μου αρέσει να το κάνω αυτό και μέσα από αυτό, ανακάλυψα οτι μου αρέσει ακόμα να το κάνω και δε θέλω να εξαφανιστώ ξανά, πραγματικά δεν το θέλω! Είναι ειρωνικό, αφού με τη κατάσταση με τον κορωνοϊο, είναι αδύνατον να βγούμε και να παίξουμε ζωντανά, αλλά είμαι υπομονετικός και πιστεύω οτι σύντομα θα έρθει η ευκαιρία. Εν τω μεταξύ, οι NINE έχουν γίνει σαν αδέρφια μου και ήξερα οτι αυτό ήταν το συγκρότημα που ήθελα να με βοηθήσει να πραγματοποιήσω το όραμά μου για αυτό το εγχείρημα. Είχα μία πολύ καλή ομάδα ανθρώπων, μία φανταστική ομάδα αποτελούμενη από τους πέντε του συγκροτήματος, τον αδερφό μου, τον Adam Peterson, προγραμματιστή και συνάδελφό μου και τον Devon Graves. Συνθέσαμε μία πολύ καλή ομάδα για αυτό. Επίσης, ήταν και μία πολύ καλή παραγωγή, χτισμένη σε δύο διαφορετικές ηπείρους και τέσσερεις διαφορετικές τοποθεσίες, σχεδόν πέντε τοποθεσίες! Συνδυάσαμε μουσικές απόψεις μεταξύ του αδερφού μου στη Καλιφόρνια, του Adam στη Μινεσσότα, τους NINE στην Ολλανδία, εμένα στη Γερμανία και του Devon Graves  στην Αυστρία, όπου, μέσω της μαγείας του ίντερνετ, μπορέσαμε να μαζέψουμε όλες τις ιδέες μας, δημιουργώντας ένα φοβερό άλμπουμ για τον οποίο είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι εδώ και σας μιλάω σχετικά!

– Μία νέα κυκλοφορία μέσα στο 2020, δεκαπέντε πρωτότυπες συνθέσεις, όλα καινούρια τραγούδια. Ποιoείναι το μήνυμα που το νέο άλμπουμ σας θέλει να περάσει στους οπαδούς; Ποιά είναι η στιχουργική και μουσική κατεύθυνση;

Eric Clayton: Το «A Thousand Scars» είναι ένα βαθιά προσωπικό εγχείρημα. Είναι η πιο διάφανης και ευάλωτη αφήγηση που έγραψα στα χρονικά. Είναι η ιστορία της ζωής μου, θα μπορούσες να πεις. Είναι μία ιστορία που αρχίζει από τη παιδική μου ηλικία και βασικά σε οδηγεί από τότε ως σήμερα. Με πολλούς τρόπους, θεωρώ πως αυτό το άλμπουμ είναι η «ροκ όπερα» της ζωής μου. Είναι ένα θεματικό άλμπουμ, έχει δεκαπέντε κεφάλαια και επικεντρώνεται στις πληγές, τις πληγές που μας διαμορφώνουν και μας ξαναφτιάχνουν. Είναι μία απλή μεταφορά, για να έχει κάποιος ουλές πρέπει να έχει και πληγές, πληγές που επουλώνονται αρκετά για να δημιουργήσουν ουλές και περί αυτού ο λόγος… Είναι ένα μουσικό ταξίδι μέσα από τις «ουλές μου», τις πληγές, τις πιο εμφανείς πληγές της ζωής μου που βοήθησαν να διαμορφώσουν τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Είναι ένα σκοτεινό, επίβουλο ταξίδι και σαφώς υπάρχουν ορισμένα «πολύ βαριά» πράγματα εκεί μέσα. Eίναι σκοτεινό άλμπουμ με πολύ αφοπλιστικά ειλικρινές υλικό εκεί μέσα, αλλά, σε περίπτωση που αποφασίσεις να κάνεις το «ταξίδι», αυτό γίνεται πολύ όμορφο στο τέλος.  Να σου πω την αλήθεια, δεν θα μοιραζόμουν αυτή την ιστορία με το κοινό μου και με το νέο πιθανό κοινό μου.

Δε νομίζω οτι θα ξόδευα τα τελευταία χρόνια δουλεύοντάς το, αν δεν πίστευα οτι έχει κάτι όμορφο να προσφέρει. Πιστεύω πως είναι ένα άλμπουμ που, αν κάποιος αφιερώσει το χρόνο και έχει την ευκαιρία να εμβαθύνει στους στίχους και την συγκεκριμένη ιστορία, θα βρει κάτι «αφόρητο», μία πανίσχυρη μουσική εμπειρία. Είμαι ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να το μοιραστώ αυτό τώρα και ανυπομονώ να το ακούσουν όλοι, είναι πραγματικά κάτι ιδιαίτερο. Δε μίλησα για μουσική κατεύθυνση, το μόνο που θα πω είναι οτι ήταν πάντα πολύ δύσκολο για μένα να καθορίσω που ανήκει η δική μου μουσική και που η μουσική των SAVIOUR MACHINE ή οτιδήποτε από αυτά, αν καταλαβαίνεις… Δεν είμαι σίγουρος τι στυλ θα απέδιδες στους SAVIOUR MACHINE, αλλά θα πω οτι αν σου αρέσει αυτό που κάνω και αν σου αρέσει η φωνή μου και αν είσαι οπαδός των SAVIOUR MACHINE, απλά δε βλέπω τον λόγο για κάποιον να μην το εκτιμήσει. Πιστεύω πως είναι αυτό που ο καθένας θα περίμενε από εμένα, είναι ένα πολύ συναισθηματικό άλμπουμ και νομίζω οτι είναι σαφέστατα το πιο ώριμο άλμπουμ με τη τελειότερη παραγωγή στο οποίο έχω συμμετάσχει ποτέ! Είναι όμορφο, λυπητερό, τρομαχτικό, βαρύ, ρυθμικό και τρομερό, επιδέξιο και φαντασμαγορικό και….δεν ξέρω, δεν υπάρχουν αρκετά επίθετα, είναι ένας πολύ εκλεκτικός δίσκος και κυλάει όμορφα. Είναι η τελειότερη ιστορία που έχω ολοκληρώσει και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευχαριστημένος με το τρόπο που βγήκε. Είναι μία συναισθηματική εμπειρία και είμαι ευγνώμων που βρίσκομαι εδώ και λέω πόσο ευχαριστημένος είμαι. Ο Devon Graves πραγματικά βοήθησε να το μετατρέψω αυτό σε κάτι εξαιρετικό, βαθύ.

– Ένα βιωματικό άλμπουμ, που περιγράφει τις πληγές που φέρει ο EricClayton. Η περιγραφή του άλμπουμ αναφέρεται σε «ένα οικείο ταξίδι πληγών που μας διαμορφώνουν και μας ξαναφτιάχνουν». Πιστεύεις οτι ο ακροατής θα μπορέσει να βρει τον εαυτό του σε αυτό το άλμπουμ;

Eric Clayton: Αυτή είναι πία πολύ όμορφη ερώτηση, φίλε μου, τα αγγλικά σου είναι πολύ καλύτερα από ότι νομίζεις, είναι μία πάρα πολύ όμορφη ερώτηση! Για να σου απαντήσω, απολύτως, αυτός είναι ένας τέλειος τρόπος να περιγράψει το σκοπό του άλμπουμ. Είναι ένα οικείο ταξίδι στις πληγές που μας διαμορφώνουν και μας ξαναφτιάχνουν και δεν θα έκανα αυτόν το δίσκο αν δεν πίστευα οτι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ταυτιστούν με ό,τι ακούσουν… Νομίζω οτι είναι το πιο ανθρωποκεντρικό κομμάτι στο οποίο έχω συμμετάσχει. Έχω μάθει πολλά τα τελευταία είκοσι χρόνια σχετικά με το πως να ζω, πως να αγαπώ και νομίζω οτι φαίνεται σε αυτόν το δίσκο, σίγουρα. Υπάρχουν τόσες πολλές πτυχές σε αυτή την ιστορία που πιστεύω ότι είναι γενικές…Παιδικά τραύματα και ανάπτυξη….ξέρεις, το να είσαι παιδί είναι τρομαχτικό και ακόμα ως ένας 52χρονος άντρας μπορείς να κοιτάξεις προς τα πίσω και να διαπιστώσεις οτι υπάρχουν τόσα κομμάτια της παιδικής ηλικίας που μας έχουν διαμορφώσει σε αυτό που είμαστε…αυτά τα κουβαλάμε και μαθαίνουμε να ζούμε μαζί τους και μεγαλώνουμε και γινόμαστε πιο δύνατοι. Εκεί αρχίζει η ιστορία και διαμορφώνεται σε ένα τέτοιο ταξίδι. Υπάρχουν πράγματα με τα οποία ζεις, στοιχεία της οικογένειας, προσωπικά και μαθήματα πάνω στην ανάπτυξη. Σίγουρα, μέχρι το τέλος αυτής της ιστορίας, ακόμα και μέσω μεγάλης τραγωδιών και δοκιμών, νομίζω οτι ο ακροατής θα βρει τον εαυτό του με κάποιο τρόπο σε αυτόν το δίσκο.  Ειδικά προς το τέλος, το τέλος είναι μία λυτρωτική ιστορία, μία ιστορία επαναφοράς και ελπίδας, πίστης και επιμονής. Νομίζω όλοι θα μπορούσαμε να βρούμε κάτι σε αυτή…

– Η κύρια θεματολογία των στίχων των SAVIOUR MACHINE ήταν ο χριστιανισμός. Ως πιστός και εγώ, θα ήθελα να σε ρωτήσω, τι σε ώθησε να διαλέξεις μία τέτοια κατεύθυνση; Και, ως κατακλείδα, κάποια τελευταία λόγια, μία συμβουλή ή οτιδήποτε θα ήθελες να πεις στους οπαδούς σου στην Ελλάδα αλλά και σε όλο το κόσμο.

Eric Clayton: Ναι, ολόκληρη η ταυτότητα των SAVIOUR MACHINE, πιστεύω, ο μύθος, το πάθος, όλα είναι συνυφασμένα με τον χριστιανισμό, ιστορικά, θρησκευτικά, μεταφορικά, αλληγορικά και σίγουρα προς το τέλος, θεολογικά. Οι SAVIOUR MACHINE ήταν ένα πάρα πολύ βαρύ φορτίο και ήταν το όραμά μου να δημιουργήσω κάτι πέρα από αυτόν τον κόσμο. Μάλλον για να ταιριάζει και το όνομα του συγκροτήματος. Ως νεαρός είχα ένα μικρό «κόμπλεξ μεσσία», οπότε συνέβαιναν πάρα πολλά πράγματα, πολλά πτυχές διαφορετικές… Οι SAVIOUR MACHINE ήταν κατά καιρούς μία έμμονη ιδέα για μένα και υπήρχαν στιγμές που τους αισθανόμουν σαν ένα πραγματικό κάλεσμα, σαν κάτι μυστικιστικό ή ακόμα πιο έντονο, κάτι πραγματικά παγκόσμιο και ενωμένο σε ένα αληθινό κάλεσμα. Μία αληθινή αίσθηση λόγου ύπαρξης, γιατί είμαστε εδώ και ούτω καθεξής. Αυτό με οδήγησε για αρκετό καιρό. Αλλά με οδήγησε και σε μέρη σκοτεινά και μονομανιακά. Ανέλαβα πράγματα που δεν ήμουν έτοιμος να αναλάβω, άνοιξα πολλές από αυτές τις πληγές που λέγαμε.

Δεν μετανιώνω όμως για όσα έκαναν οι SAVIOUR MACHINE, όλα έγιναν έτσι όπως έπρεπε να γίνουν για να διαμορφωθώ στον άνθρωπο που είμαι σήμερα και υποστηρίζω τη κληρονομιά τους! Αυτό ήταν μία πολύ νεότερη εκδοχή του εαυτού μου, ήταν αυτός που ήμουν τότε. Ήταν αυτός που έπρεπε να είμαι εκείνο τον καιρό και ήταν αυτός που είχε τα πάθη μου για πάρα πολλά χρόνια, μέχρι τη στιγμή που τα πάθη μου σταμάτησαν να βρίσκονται εκεί πια και, εν τέλη, πέθαναν με τους SAVIOUR MACHINE. Νόμιζα οτι είχαν καταστραφεί για πάντα. Αλλά μου ζήτησες να πω κάτι στους ¨Ελληνες οπαδούς και σε όλο τον κόσμο, θα ήθελα να πω αυτό: οι SAVIOUR MACHINE με συνέθλιψαν και σχεδόν με σκότωσαν, έγιναν δηλητήριο, κάτι τοξικό για μένα. Αυτό με έκανε να τους μισήσω, όπως και να μισήσω όλα αυτά και με απομάκρυνε για πάρα πολλά χρόνια. Και πραγματικά ποτέ δεν πίστευα οτι θα έβρισκα ξανά την αγάπη μου για τη μουσική, το πάθος μου για αυτό που κάνω, και τη πραγματική μου θέση σε αυτό. Μπορώ να σας πω αυτό, ναι, η αγάπη είναι πανίσχυρη και όταν διαλέγεις την αγάπη και διαλέγεις να κάνεις την αγάπη το κέντρο της ζωής σου, το νόημα της ζωής σου, είναι απίστευτο το πόσο φεύγουν όλα τα περιττά και πόσο καθαρό γίνεται το νόημα. Είμαι ευγνώμων που βρίσκομαι εδώ, απλά που είμαι ζωντανός και να στέκομαι σήμερα μετά το ταξίδι που έκανα. Ξέρω οτι περνάμε δύσκολες στιγμές αυτόν τον καιρό και ο κόσμος είναι μπερδεμένος αλλά θα ήθελα να προσφέρω χαρά και ειρήνη, αγάπη και καλοσύνη σε όλους.
Να σας ευλογεί ο Θεός και σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου φίλε μου, θα μιλήσουμε ξανά σύντομα!

Συνέντευξη: Φανούρης Εξηνταβελόνης
Μετάφραση/Απόδοση στα Ελληνικά: Θεόδωρος Απέργης
Επιμέλεια Εξωφύλλου: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Σχεδιασμός και Επιμέλεια Συνέντευξης: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Ημερομηνία: 1 Ιουλίου 2020
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: ERIC CLAYTON AND THE NINE – Επίσημη Σελίδα
SAVIOUR MACHINE – Σελίδα Facebook
Copyright © 2020 by THEGALLERY.GR