Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 41:08
Εταιρεία: Inverse Records

    Από τη χώρα των 10.000 μπαντών και ύστερα απο αρκετά singles, οι Φινλανδοί EPHEMERALD παρουσιάζουν την πρώτη ολοκληρωμένη τους προσπάθεια στο συμφωνικό Melo-Death ιδίωμα, ονόματι «Between The Glimpses Of Hope». Πέντε είναι τα υλικά της συνταγής εδώ: Συμφωνία, μελωδία, μελαγχολία, folk στοιχεία και ακραία μουσικά ξεσπάσματα. Ακροβατώντας κάπου ανάμεσα σε WINTERSUN, ENSIFERUM, INSOMNIUM, FLESHGOD APOCALYPSE και (λιγότερο) CHILDREN OF BODOM, αναμιγνύουν σε διάφορες ποσότητες αυτά τα υλικά, προσπαθώντας να βρουν τη σωστή συνταγή για την επιτυχία. Ακολουθώντας πιστά το Φινλανδικό δόγμα, το οποίο ορίζει ότι στο Melo-Death πρέπει να υπάρχει και μια (μικρή ή μεγαλύτερη) δόση συμφωνικών ενορχηστρώσεων ή επικών στοιχείων (τουλάχιστον κατά τα τελευταία χρόνια), φαίνεται ότι έχουν δουλέψει τα κομμάτια ένα προς ένα και καταφέρνουν να μην υπάρχει ούτε ένα δευτερόλεπτο που να το απορρίπτει ο ακροατής. Η μουσική είναι αρκετά σκοτεινή και η θεματολογία κινείται γύρω από ένα κεντρικό μελαγχολικό θέμα: την απαισιοδοξία και τις δυσκολίες του να προχωρήσεις μπροστά, κοιτώντας κάποιες καταστάσεις που σε στοίχειωσαν. Σημαντικό είναι και το γεγονός ότι προσθέτουν κάποια εξαιρετικά καλοδουλεμένα και μελωδικά κιθαριστικά solos.

    Στο δίσκο αυτό κάποιος μπορεί να ακούσει πιο ακραία a-la C.O.B. Metal ξεσπάσματα, όπως στο «Servant» (δόξα και τιμή στην κραυγή του Vesa Salovaara στο 10:43’’ έως 11:02’’). Ακόμη κι αυτό όμως περιέχει τα φοβερά πλήκτρα-ενορχηστρώσεις του Tuomo Sagulin στο παρασκήνιο και ακριβώς μετά την προαναφερθείσα κραυγή περιέχει ένα μελωδικό πέρασμα με καθαρά φωνητικά και ένα πανέμορφο καθαρότατο ρεφρέν. Oι εναλλαγές μάλιστα αυτές στο δίσκο είναι αρκετά συνηθισμένες. Πιο συγκεκριμένα, στο mid-tempo a-la ENSIFERUM «I Bear Fire», το οποίο έχει καθ’ολη τη διάρκειά του ακραίες (και πάντοτε συμφωνικές) διαθέσεις και στη συνέχεια περιέχει ένα από τα ομορφότερα καθαρά ρεφρέν και ένα μελωδικο-ακουστικό πέρασμα. Mια καθαρόαιμη a-la WINTERSUN ακουστική μπαλάντα, το «All There Is», με ελάχιστη ηλεκτρική κιθάρα μέσα του καταφέρνει να μας εξηγήσει την παραγωγή του συναισθήματος της μελαγχολίας, όταν διάφορες καταστάσεις του παρελθόντος μας κάνουν να κρατιόμαστε από αυτές, άθελά μας. Οι Φινλανδοί εισάγουν αρκετά Folk στοιχεία με κομμάτια όπως το «Reborn», ενώ το «No Fall Is Too Deep» βάζει υποψηφιότητα για το καλύτερο Melo-Death κομμάτι της χρονιάς, εφορμώντας με ακραίες διαθέσεις, μπολιασμένες με μπόλικα συμφωνικά πλήκτρα για να περάσει με μια φοβερή γέφυρα σε ένα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ρεφρέν με καθαρά φωνητικά, το οποίο αν δεν κάνει τον ακροατή να ανατριχιάσει, δε ξέρω τι άλλο μπορεί να το καταφέρει. Οδεύοντας προς το τέλος του δίσκου, συναντάμε ένα «Till The Sea Swallows Us Whole», το οποίο θα το ζήλευαν οι ENSIFERUM, θυμίζοντας τους εντονότατα, χωρίς όμως να τους αντιγράφει. Ο δίσκος κλείνει με το ακόμη πιο συμφωνικό, έντονα ορχηστρικό και μελωδικό «Into The Endless», το οποίο κάπως καταφέρνει να περάσει την αίσθηση ότι κάτι φτάνει στο τέλος του.

   Η παραγωγή, η εκτέλεση καθώς και το συνολικό αίσθημα που αποπνέει το «Between The Glimpses Of Hope» είναι όλα εντυπωσιακά δομημένα…. το ίδιο ισχύει και για τις εκτελέσεις των οργάνων και των φωνητικών. Μάλιστα, ενώ τα σκιστά φωνητικά κολλάνε με τη μουσική, παράγοντας κάποια μακρόσυρτα growls, το εντυπωσιακό είναι ότι τα καθαρά φωνητικά δένουν ακόμη περισσότερο! Το μπάσο αναδεικνύεται αρκετά, καθώς υπάρχουν στιγμές που βγαίνει αρκετά μπροστά. Ένας δίσκος καταλήγει να είναι ορόσημο για ένα ιδίωμα όταν καταφέρνει και κλείνει τον ακροατή μέσα στον κόσμο του, όταν δεν τον αφήνει να πάρει ανάσα και όταν ο τελευταίος ψάχνει κάποια ψεγάδια και δε βρίσκει. Aν και σε κάποια σημεία του μπορεί να γίνει κατανοητό ότι πρόκειται για την πρώιμη προσπάθεια μιας νέας μπάντας, ο δίσκος αυτός έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός δίσκου που ήρθε για να μείνει και να χαρακτηρίσει τη Φινλανδική σκηνή, και το ίδιο ισχύει και για τους EPHEMERALD φυσικά!

Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Γιάννης Μιχαϊλίδης
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: EPHEMERALD – Σελίδα Bandcamp