Δεν υπάρχει κακό album DREAM THEATER, και το “Distance over Time” δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτό. Αυτή η δουλειά είναι απόλυτα εμποτισμένη σε μαεστρία από την αρχή μέχρι το τέλος. Ενώ η προηγούμενη κυκλοφορία τους “The Astonishing” (2016), τα πήγε αρκετά καλά με τους κριτικούς και τους οπαδούς, είναι σαφές ότι οι DREAM THEATER γίνονται λίγο πιο τυποποιημένοι με το γράψιμό τους. Υπάρχουν ξεχωριστά χαρακτηριστικά τα οποία, αν και δεν είναι δυσάρεστα ή χωρίς δεξιοτεχνία, δεν είναι ουσιαστικά κάτι το καινούριο. Είτε έχει να κάνει με τις μονομαχίες του John Petrucci και του Jordan Rudess στις εναλλαγές στο “Untethered Angel”, είτε με την κυριαρχία του John Myung στο μπάσο στο “S2N”, ή με τη φλογερή ταχύτητα του Mike Mangini στο “Pale Blue Dot”, σε αυτό το album οι DREAM THEATER εξακολουθούν να «το έχουν» και βρίσκονται σε πλήρη ισχύ.
Αν και δεν είναι ένα concept album όπως το “The Astonishing” ή το “Metropolis Pt.2”, τα στιχουργικά θέματα αυτών των τραγουδιών είναι τόσο περίτεχνα όσο δεν ήταν ποτέ. Στην πραγματικότητα, η δομή αυτών των κομματιών και οι «γεύσεις» τους εντός του album, είναι λίγο πολύ παρόμοιες με το “The Astonishing”. Υπάρχουν παρόλα αυτά μερικές φανταστικές στιγμές που είναι αξέχαστες, όπως το “Room 137”, “Pale Blue Dot” και “Untethered Angel”. Το album ως δική του οντότητα και τίποτε άλλο, είναι φανταστικό. Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, δεν υπήρχε ποτέ κακό DREAM THEATER album, και το “Distance over Time” το αποδεικνύει αυτό γι’ άλλη μία φορά. Οι φίλοι του συγκροτήματος αναμφισβήτητα θα πρέπει να το τσεκάρουν!

Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 22 Φεβρουαρίου 2019

7,5/10

Νίκος Μαθιόπουλος