Ο ουρανός της Θεσσαλονίκης ήταν ήδη βαρύς από το μεσημέρι, προμήνυμα του τι θα ακολουθούσε το βράδυ της Τρίτης… ακόμα και αυτός ο ουρανός όμως, δεν μπόρεσε να μας προειδοποιήσει για την καταιγίδα που ακολούθησε!
Φτάσαμε στον συναυλιακό χώρο γύρω στις 20.30, με την ελπίδα να παρακολουθήσουμε τους special guests της βραδιάς, τους Έλληνες GENTIHAA. Δυστυχώς αυτό δεν κατέστη δυνατόν μιας και από λάθος της διοργανώτριας εταιρείας στην ανακοίνωση των ωρών, όλο το πρόγραμμα ξεκίνησε μισή ώρα νωρίτερα! Αποτέλεσμα; Να μην έχουμε την ευκαιρία αφενός να δούμε τους GENTIHAA, αφετέρου κάποιοι πιο αργοπορημένοι να χάσουν ακόμα και μέρος του σετ των DIMMU BORGIR….
Στις 21.30 ακριβώς, η, κατά γενική ομολογία, μεγαλύτερη Συμφωνική Black Metal μπάντα των καιρών μας, βρισκόταν επί σκηνής, σε ένα Principal γεμάτο από κόσμο, έτοιμο να αποδείξει ότι 16 χρόνια από την τελευταία εμφάνιση του Νορβηγικού μεγαθηρίου στην χώρα μας, ήταν πολλά…Το “The Unveiling” ηχεί και το “Interdimensional Summit” δίνει τέλος στην μεγάλη προσμονή!
Οι ίδιοι οι DIMMU BORGIR, αλάνθαστοι πάνω στην σκηνή, μεγαλοπρεπείς και επιβλητικοί, σε ένα πολύ καλό τους βράδυ, με έναν Shagrath να κάνει ότι θέλει με το κοινό που συμμετείχε ενεργά σε κάθε του κέλευσμα.
Το σετ προσανατολισμένο σε πιο πρόσφατες κυκλοφορίες, με επίκεντρο το τελευταίο τους άλμπουμ “Aeonian”, με πιο έντονο το συμφωνικό στοιχείο που έχουν εισαγάγει στην μουσική τους, αλλά και τα “The Chosen Legacy”, “The Serpentine Offering”, “Puritania” και “Progenies of the Great Apocalypse” να μας ταξιδεύουν στο παρελθόν του σχήματος.
Μία υπέροχη βραδιά, ανάλογη του μεγέθους των τεράστιων Νορβηγών, με κρυστάλλινο ήχο και τρομερή απόδοση, που αντάμειψαν με την εμφάνιση τους τα πολλά χρόνια της αναμονής, ελπίζοντας να μην χρειαστούν άλλα τόσα για την επόμενη.
Δυστυχώς όμως, υπήρξαν και κάποια «ΑΛΛΑ»…. αναφερθήκαμε ήδη στο οργανωτικό του πράγματος, με λανθασμένες ώρες στην ανακοίνωση του προγράμματος της συναυλίας και τι κόστισε αυτό σε ανθρώπους που έχασαν μέρος της συναυλίας, πληρώνοντας από το υστέρημα τους την συμμετοχή τους σε αυτήν. Που είναι λοιπόν ο σεβασμός τον διοργανωτών απέναντι σε αυτόν τον κόσμο;
Το δεύτερο «αλλά», έγκειται στην διάρκεια του show των DIMMU BORGIR. Διήρκεσε 70 λεπτά, πάνω – κάτω, όσο οι περισσότερες συναυλίες αυτού του είδους. Η μεγάλη δισκογραφία των Νορβηγών, σίγουρα θα μπορούσε με άνεση να δώσει πολλά περισσότερα κομμάτια. Ίσως κάπου δικαιολογημένο σαν παράπονο, αλλά εντέλει, οι εικόνες που μένουν από μία τέτοια εμπειρία και μάλιστα με τέτοια απόδοση και ποιότητα, φτάνουν για να καλύψουν και τον πιο απαιτητικό οπαδό!
Ανταπόκριση: Φανούρης Εξηνταβελόνης
Επιμέλεια Εξωφύλλου: Χρύσα Αντωνιάδη
