(Norma Evangelium Diaboli)
Συνολική Διάρκεια: 45:18
Οι DEATHSPELL OMEGA έχουν καταφέρει να γίνουν μια από τις σημαντικότερες μπάντες του Black Metal ήχου μετά την «στροφή» που έκαναν στον ήχο τους στο φοβερό «Si Monumentum Requires Circumspice». Σε αυτό το επίτευγμα δεν βοήθησε καθόλου η αποχή τους από συνεντεύξεις και η γενικότερη απουσία νέων που να αφορούν την μπάντα, σε σημείο που να υπάρχει πλήρης άγνοια για την τωρινή σύνθεσή τους. Αυτό δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με μια μπάντα που ασχολείται αποκλειστικά με τη δημιουργία μουσικής η οποία μάλιστα έχει χαρακτηριστικό ήχο και έχει επηρεάσει πλήθος μουσικών ακόμη και έξω από τα όρια της Black Metal σκηνής.
Όπως καταλαβαίνουμε η είδηση της κυκλοφορίας ενός νέου album των DEATHSPELL OMEGA είναι σημαντικό γεγονός για την Black Metal κοινότητα και όχι μόνο. Ειδικά από τη στιγμή που έχουν να κυκλοφορήσουν μια ολοκληρωμένη δουλειά από το 2010 και το πολύ καλό «Paracletus». Το μόνο σημάδι ζωής που έδωσαν ήταν ένα εξαιρετικό και ιδιαίτερα «ακραίο» EP («The Synarchy of Molten Bones») που κυκλοφόρησαν εντελώς απροειδοποίητα το 2016 για να μας υπενθυμίσει την ύπαρξη τους. Η NoEvDia ανέβασε στις 2 Μαΐου ένα πρώτο δείγμα της νέας τους δουλειάς το animated video του «Ad Arma! Ad Arma!» και ακολούθησε η κυκλοφορία του «The Furnaces of Palingenesia» λίγες μέρες αργότερα.
Το πρώτο δείγμα ήταν ενδεικτικό για την κατεύθυνση που ακολουθεί η μπάντα στο νέο album. Το «Ad Arma! Ad Arma!» είναι ένα τραγούδι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να μην του λείπει η ακρότητα αλλά και η μεγαλοπρέπεια. Όπως πάντα οι ρυθμοί είναι progressive και δύσκολοι στη κατανόηση από τον ακροατή, λόγω των δυσαρμονιών που χρησιμοποιεί η μπάντα. Η ταχύτητα στο συγκεκριμένο τραγούδι αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ δεν είναι υψηλή και τους δίνει τον απαραίτητο χώρο ώστε να δώσουν στον ήχο τους μεγαλοπρέπεια και επιβλητικότητα. Ακούστε τραγούδια όπως το εναρκτήριο «Neither Meaning nor Justice», το φοβερό «1523», το «Standing on the Work of Slaves», το επιβλητικό «Renegade Ashes» και άλλα που είναι στο ίδιο μοτίβο. Ωστόσο δεν λείπουν και οι πιο γρήγορες και «χαοτικές» στιγμές. Ενδεικτικά αναφέρουμε το “The Fires of Frustration” και το “Splinters from your Mother’s Spine”.
Γενικά η προσέγγιση για άλλη μια φορά είναι πειραματική. Μετά το τελευταίο μέρος μιας επιτυχημένης τριλογίας οι DEATHSPELL OMEGA συνεχίζουν να εξελίσσουν τον ήχο τους παίρνοντας στοιχεία από τις προηγούμενες δουλειές τους. Προσωπικά πιστεύω ότι ο νέος δίσκος μοιράζεται κοινά στοιχεία με το «Si monumentum…» . Ιδιαίτερα το song-writing στο οποίο παρατηρούμε και πιο φυσιολογικές δομές όπως ακριβώς είχε το προαναφερθέν άλμπουμ. Έντονος πειραματισμός παρατηρείται και στα φωνητικά τα οποία ακούγονται πιο απειλητικά από ποτέ! Αξίζει να σημειωθεί η επιτυχής χρήση καθαρών φωνητικών σε σημεία.
Εκτελεστικά είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα όπως πάντα με τη γνωστή προσέγγιση που θυμίζει jazz ακόμα και στα blast-beats, τα οποία δεν ακολουθούν πάντα τις γνωστές φόρμες. Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει στην παραγωγή του άλμπουμ το οποίο έχει γραφτεί ζωντανά σε αναλογικό εξοπλισμό. Ακούγονται όλα στην εντέλεια χωρίς να λείπει το απαραίτητο γρέζι. Το artwork επίσης είναι πολύ αξιόλογο ιδιαίτερα σκοτεινό με πολλές μυστικιστικές λεπτομέρειες.
Συνοψίζοντας πρέπει να πούμε ότι πρόκειται για ένα πολύ καλό άλμπουμ στο οποίο «αγκιστρώνεσαι» όσο περισσότερο το ακούς. Είναι δύσκολο άκουσμα και αν καταφέρεις να ξεπεράσεις το πρώτο σοκ τότε έχει πολλά να σου δώσει. Σε αυτό βοηθάει και η ύπαρξη κάποιων ευκολομνημόνευτων σημείων. Προσωπικά πιστεύω ότι το «The Furnaces Of Palingenesia» είναι καλύτερη δουλειά από το «Paracletus» και ότι αγγίζει τα επίπεδα της τελειότητας του «Fas Ite Maledicti in Ignem Aeternum». Κλείνουμε ελπίζοντας ότι δεν θα χρειαστούν άλλα εννέα χρόνια για να ακούσουμε νέα μουσική από τους DEATHSPELL OMEGA!
8/10
Γιάννης Καρακάσης
