Χρονολογία: 2008
Συνολική Διάρκεια: CD1: 47:54 – CD2: 44:05 – CD3: 46:01
Εταιρεία: Tyrant Syndicate/Peaceville
Για να μην παρεξηγιόμαστε με το blackmetal ποίμνιο: Προσπεράστε αυτή την δισκοπαρουσίαση. Στο “Frostland Tapes” δεν θ’ ακούσετε την μπάντα που οι περισσότεροι από εσάς ψυχαναγκάζετε τον εαυτό σας ν’αγαπάτε, έτσι γιατί «πρέπει». Το «Frostland Tapes» αφορά τους οπαδούς των DARKTHRONE και όχι τους οπαδούς του blackmetal. Αν θέλετε έναν βολικό τρόπο να δείτε την εξελικτική πορεία μιας μπάντας με ιδέες αλλά αργοπορημένο know-how, φιλοδοξίες αλλά και αυτοκαταστροφικό attidute, εδώ είσαστε.
Από την πρωτόγονη αλλά spooky έκφραση του «Land of Frost» demo μέχρι την εντυπωσιακή ποκιλία των «A New Dimension» και «Thulchandra» (με σοβαρές πινελιές σε μουσικές που αργότερα ονομάσαμε και «ατμοσφαιρικό death metal»). Από το απειλητικό παιχνίδι απέναντι στον ευρωπαϊκό Death Metal ήχο του τελευταίου τους demo «Cromlech» μέχρι την καυτή, αποπνικτικά σαδιστική ατμόσφαιρα του ΣΚΟΤΕΙΝΟΥ death metal έπους «Goatlord» στην (πρώτη) έκδοσή του χωρίς φωνητικά.
Μία κασέτα που για χρόνια ήταν προνόμιο μόνο των βρωμόχερων κάτι κωλοπετσωμένων fanzine-άδων.Το τριπλό αυτό CD την κάνει πλέον διαθέσιμη για όλους τους οπαδούς των DARKTHRONE. Εκτός, επαναλαμβάνω, από τους blackmetallers οι οποίοι πιθανότατα δεν θα βρουν κανένα ενδιαφέρον σε αυτήν την κυκλοφορία. Και αυτό είναι πολύ ανακουφιστικό για εμάς, τους οπαδούς των DARKTHRONE, που νιώθουμε ότι η ακρόαση των DARKTHRONE είναι μία ιδιαίτερη εμπειρία, παντελώς άσχετη με παππουδίστικες έννοιες όπως «σεβασμός», «ιστορία» ή τα παρεμφερή. Η μόνη ιστορική σημασία του «Frostland Tapes» είναι να θυμίζει εποχές που το Death Metal δικαιολογούσε κι ετυμολογικά το όνομά του και δεν είχε γίνει το Σαββατιάτικο cartoon στο οποίο εξελίχθηκε.
Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Τόλης Γιοβανίτης
Δακτυλογράφηση Κειμένου: Αθηνά Κακριδά
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: DARKTHRONE – Σελίδα Facebook
Υγ. Η πρώτη δημοσίευση της εν λόγω δισκοκριτικής έγινε στο έντυπο METAL HAMMER – Τεύχος 285, Σεπτέμβριος 2008.
τι να πούμε για την μπαντάρα? ότι στυλ και να παίξουν καταφέρνουν να μένουν πάντα οι darkthrone. ωμοί και στα μούτρα χωρίς πολλά φρου φρου κι αρώματα.
Darkthrone. Υπεράνω οποιαδήποτε κριτικής, είναι η μπάντα ζωντανό παράδειγμα του παίζω ότι γουστάρω γιατί έτσι μου αρέσει, γιατί μπορώ και σε οποίος δεν αρέσει, λίγο μας νοιάζει. Έπαιξαν death, έπαιξαν τεχνικά, έπαιξαν ώμο black, έπαιξαν crust/punk και απλά κάνουν ότι θέλουν. Αυτά.
Εγώ απορώ πώς γίνεται να γράφεις τόσο ακραία και σάπια ”μουσικη” και μετά την άδεια της ηχογράφησης του δίσκου, να γυρνάς στην πρωινή δουλειά σου χωρίς να τρέχει κάστανο.