Χρονολογία: 2022
Συνολική Διάρκεια: 48.28
Εταιρεία: Napalm Records
Τρεις δεκαετίες μουσικής για τους goth metallers CREMATORY, μίας μπάντας που έχει κυκλοφορήσει κατά τη διάρκεια της πολύχρονης δισκογραφίας της υπέροχες δουλειές, όπως τα «Transmigration», «Illusions», «Awake» και «Act Seven». H αλήθεια είναι πως, παρά το γεγονός πως οι Γερμανοί είναι υπερπαραγωγικοί, κυκλοφορώντας ανέκαθεν τη μία δουλειά μετά την άλλη σε μικρό χρονικό διάστημα, δεν μας άφησαν κάποιο άλμπουμ τα τελευταία χρόνια που να θυμίζει κάτι από το αξιομνημόνευτο παρελθόν τους. Η τελευταία δουλειά που μου έκανε «κλικ» ήταν το «Infinity» του 2010.
To «Inglorious Darkness» πατάει πάνω στη δοκιμασμένη συνταγή που «παντρεύει» Gothic Metal, Industrial και melodic Death. Η μεγαλύτερη αλλαγή που παρατηρούμε, έρχεται ως συνέχεια της φυγής του κιθαρίστα και υπεύθυνου για τα μελωδικά φωνητικά της μπάντας Connie Andreszka. Στα φωνητικά παρατηρούμε ότι οι CREMATORY στηρίζονται κατά κύριο λόγο πλέον στα growl parts που κάνει ο Felix. Προσωπικά, μιας και έχω ταυτιστεί με την αγαπημένη – και πετυχημένη – περίοδο 1999 – 2010, οι μελωδικές γραμμές μου λείπουν πολύ και οι CREMATORY χάνουν αρκετά από τη μη χρήση τους. Παράλληλα, στο νέο τους άλμπουμ τραγουδούν σε αγγλικά και γερμανικά, κάτι που είχαν να κάνουν από το «Monument», και που τους πάει ομολογουμένως πολύ. Η ερμηνεία του Felix στα γερμανόφωνα κομμάτια είναι πειστική και δίνει ένα ωραίο στοιχείο διαφορετικότητας στον ήχο των Γερμανών.
Ακούγοντας αρκετές φορές το «Inglorious Darkness», έχω ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μία, εξαιρετικά κομμάτια, όπως τα «Break Down The Walls», «Trümmerwelten», «Not For The Innocent», δείγμα του ότι η μπάντα έχει έμπνευση και δημιουργικότητα, από την άλλη δεν μπορώ να μη μνημονεύσω και τις μέτριες στιγμές (που δυστυχώς είναι πολλές). «The Sound Of My Life», «Rest In Peace», «Until We Meet Again», «Forsaken», είναι δείγματα basic προσέγγισης χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον, με τα ρεφρέν των συγκεκριμένων κομματιών να μη δίνουν το κάτι παραπάνω. Επιπλέον η απόπειρα απόδοσης του πολυαγαπημένου «Tears Of Time» στα γερμανικά, 27 ολόκληρα χρόνια μετά την αυθεντική εκτέλεση, με βάζει σε σκέψεις σχετικά με το κίνητρό της.
Συμπερασματικά, η νέα δουλειά των CREMATORY δεν κάνει τη διαφορά. Αποτελεί μία τίμια κυκλοφορία, που όμως αδυνατεί να ενθουσιάσει και να κρατήσει το ενδιαφέρον για πολλές ακροάσεις. Το «Inglorious Darkness», με ελάχιστες εξαιρέσεις, συντηρεί κατά τη γνώμη μου τη μέτρια κατάσταση στην οποία βρίσκεται η μπάντα την τελευταία δεκαετία. Ένα «κλικ» καλύτερο από το απογοητευτικό «Unbroken» του 2020, με τον πήχυ πάντως να χαμηλώνει χαρακτηριστικά…
Βαθμολογία: 6/10
Συντάκτης: Κώστας Καφρίτσας
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: CREMATORY – Σελίδα Facebook
